łyljamowe, nad sklepikiem z kawą!

do którego to sklepiku łyljam lata co sekundę. po kawę właśnie i miłą małą dawkę flirtu z rudą sprzedawczynią!
aha, i gdzieś tam ma iiiinne mieszkanie, skasuję potem.

no dobra, rue cambronne to nie tu, ale PIEPRZYĆ?
w każdym razie siedział, w rozchełstanej nieco białej koszuli bez dwóch guzików na parapecie i wyglądał przez okno, zastanawiając się, czy plcie przechodniom na głowy z takiej wysokości to dobry pomysł.

Trafiła całkiem szybko, jak na jej znamienną orientację... geograficzną, no ba. Załomotała w drzwi. - Ten, no, komornik!

-ten, no, głupia-odparł i otworzył jej, nawet nie sprawdzając, czy to faktycznie nie komornik. cóz, byłoby kiepsko, gdyby to jednak był komornik, ponieważ, nawet na nią dłużej nie patrząc ucałował ją, w usta, a jakże i dopiero potem oparł sie o framugę-tęskniłaś?

- Sam jesteś... - Nie zdążyła dokończyć, ponieważ ją pocałował. A, że był to akt uczuć nagły, i szybki, zatoczyła się lekko do tyłu. - Czy tęskniłam? Mon Dieu, usychałam! - Rozłożyła szeroko ręce. - Posuń się, chcę wejść do środka. Coś się tak ubrał? Gdzie zgubiłeś guziki? - Pociągnęła go za kołnierz tej pamiętnej koszuli.

-nie wiem, są szybsze ode mnie-zamknął za nią drzwi i, niestety wyjątkowo samczo, zmierzył wzrokiem jej tyłek. cóż, facet to facet,no nie? tak. więc nie miejmy mu tego za złe-napijesz się czegoś? mam wiśniową colę.

- A pewnie, że się napiję! - Machnęła ręką, oglądając wszystko wewnątrz. - Jaaa, ale masz tu fajnie! Normalnie, jakbyś nie Ty w tym miejscu mieszkał. - Wybuchnęła śmiechem, i rozsiadła na kanapie. A co tam, kultura, a co tam, wychowanie.

-sugerujesz, że nie jestem fajny?-w zasadzie nigdy nie uważał się za niefajnego. ale miała rację, jego mieszkanie było cudowne, z tymi wszystkimi styarymi meblami i wszechobecnym zapachem książek i kawy.

Wstała energicznie, i podeszła do niego. - Och, ależ jesteś fajny. - Zaczęła w komiczny sposób wygładzać jego koszulę. - Jesteś bardzo fajny, chłopczyku. Naprawdę... - Ton jej głosu, przypominał ten nauczycielki, która tłumaczy coś wyjątkowo tępemu uczniowi. - ... jesteś bardzo, bardzo faajny! - Położyła nacisk na ostatnie słowo, i otworzyła szerzej oczy. - Rusz tyłek po colę, co tak sterczysz?

-sterczą też inne rzeczy-parsknął i oczywiście, jak to przystało na bardzo fajnego chłopca ruszył tyłek po colę, zastanawiając się po drodze co on też najlepszego wyrabia. hm, tak. to było zdecydowanie godne zastanowienia, tym bardziej, że jeszcze chwilę wcześniej pisał smsa do aurelie.

- Wiedziałam, że to powiesz. - Wywnioskowała, ponownie zagłębiając w kanapie. Wreszcie przypomniało jej się, że buty w mieszkaniach się ściąga, więc zrzuciła je, i rozłożyła wygodnie na całej długości mebla. - Co będziemy robić?

-dzieci-odparł, przynosząc jej zaraz szklanenczkę coli i siadając vis a vis na stoliku kawowym z oszklonym blatem-co u ciebie, saro?
w zasadzie chciał spytać, czy kogoś ma. nie, żeby on nie miał. miał całe tłumy, hyy.

- Na pewno byłyby ładne po mnie. - Od razu wychyliła połowę szklanki. Zawsze będzie mogła poprosić o więcej, przecież. A przynajmniej tak się jej zdawało. - U mnie? W zasadzie nic, prócz tego, że z plotkarskiego serwisu dowiedziałam się, iż 'podbijam serca paryżan, a takie ze mnie dziecko!'. Niech to licho...! A u Ciebie, mój... drogi? - I ona też chciała go o coś podobnego spytać. Bo wypadało się dowiedzieć.

-nie wiem w zasadzie. plotkarski serwiw, jeśli mówimy o tym samym, pisał ostatnio jedynie o mojej bójce, całkiem brawurowej, gdyby nie to, że w połowie zemdlałem-wzruszył ramionami. nie żeby był dumny. świadomość, że zmiękł w takiej sytuacji wcale nie była powodem do chwały!

- Zemdlałeś? Nie gadaj! - Zaczęła się głośno śmiać, i nie mogła przestać, nawet złapała się za brzuch w tym znanym wszystkim geście. - Brawurowej...! - Otarła łzy z oczu, i zaraz się poprawiła. - Dobra, już milczę, nie można się śmiać z kolegi.

-jesteś głupia-prychnąl na nią i podniósł koszulę. a może rozpiął. ale wcale nie po to, żeby ją przerazić, ujawniając przy tym swoją naturę akshibicjonisty. tylko po to, by mogła znaleźć się twarzą w twarz z trzema sporymi siniakami we wszystkich niemal kolorach tęczy-pff.

i zw, na jakieś pól godzinki;x

- Powtarzasz mi to, co najmniej pięć razy na dzień. - Przyjrzała się siniakom bardzo, bardzo blisko, jakby sprawdzała, czy nie są namalowane. Ale oprócz tego była całkiem krótkowzroczna, więc cóż się dziwić. - Mogę dotknąć? - Nacisnęła jeden z nich. - Ano, kurczę, cofam wcześniejsze słowa. Brawurowo się biłeś, fakt. - Po czym wstała i podeszła do biblioteczki, by oglądać książki. Zwłaszcza jedna ją zainteresowała, ale nie mogła dosięgnąć, więc wpadła na pomysł, by się wspiąć.

/w porządku^^.

-ała!-jęknął, ale nie zwijał się z bólu, czy coś, to nawet nie seksi, to po prostu mało męskie. nawet jak na willa, który bywał rozbrajająco miękki. ale to w nim kochamy, prawda?-i uważaj, bo je zwalisz na siebie i umrzesz, a potem będzie na mnie i deportują mnie do kraju!

- Tak, tak, wszyscy wiemy, że jesteś odważny. - Powiedziała, bo faktycznie tak myślała. No dobrze, ciut blefowała. Ale tylko odrobinę! - A Ty, jak zwykle, wybujała wyobraźnia! - Zaśmiała się, i odwróciła od półki. - To nic już nie będę dotykać. - Skuliła się na podłodze.

-wyglądasz jak takie małe emo z dużymi problemami-orzekł, mądrze kiwając głową i oblizał usta-więc jeśli chcesz tu sobie podciąć żyły to lepiej powiedz, nie chciałbym być tego świadkiem.!

-Przecież ja tylko siedzę na podłodze! - Fuknęła gniewnie. W końcu zauważyła jakąś książkę, więc wzięła ją, i poczęła wertować, nadal rozłożona na podłodze. - Idź spać, tragizować, nie wiem, co tam chcesz, nie przeszkadzaj sobie. - Wyglądała na obrażoną. Bo była!

-pff, rozumiem, że to jest ciekawsze-trafiła na jakiś straszny moralizatorski rosyjski bryk, który przeczytał parę lat temu i zostawił na półce tylko dla zasady-nie jest, wierz mi na słowo lepiej!

Przejrzała kilka kartek, po czym posłała mu pytające spojrzenie. - Mówisz? - Wstała, odłożyła książkę. - To, co mam robić? Co jest bezpieczne, i co nie sprawi, że rychło trafisz do więzienia, albo gdzie? - Dodała już żartobliwym tonem.

-no tak!-pokiwał palcem-gdybym cię przeleciał, znaczy przespałs ię z tobą, żeby nie brzmiało ordynarnie, miałbym, delikatnie mówiąc, przesrane na całej linii!

- A myślisz, że ktoś by się o tym dowiedział? - Snuła, nawijając kosmyk włosów na palec. - No tak, Twoje sumienie, i takt, zapomniałam, zwracam honor. - Usiadła na kanapie, nie mając pojęcia, co dalej robić. - Jak tam chcesz.

-twój ojciec!-rzucił się na kanapę w jakimś takim desperackim geście. naprawdę się na nią napalił-masz piętnaście lat, na pewno piszesz pamiętnik i ozdabiasz go naklajkami, a ojciec go czyta i pewnie wszystko wie. poza tym nie wiem, czy nie jesteś dziewicą i czy nie będziesz miała przeze mnie traumy.

- Akurat. Wyjechał na dwa dni. Dowie się, pewnie. - Wywróciła oczami. - Przecież nie może mnie sprawdzać pod tym względem. A co do pamiętnika - rany, Ty naprawdę myślisz, że jestem taka głupia? Przestałam go pisać w czwartej klasie, jak się dowiedziano, że mam na komputerze gejowskie pornosy. - Westchnęła teatralnie. - I nie jestem dziewicą.

uniósł obie brwi i zamachał nimi lubieżnie, pozdro.
-miałas na komputerze gejowskie pornosy?-nie, żeby on takie posiadał. miał inny gust, tak swoją drogą.

- Noo, w czwartej klasie, jakoś tak. - Mruknęła, przyglądając swoim paznokciom. - I dalej mam tyle, że nie piszę już bzdurnych pamiętników oraz założyłam hasło na komputerze. Aż tak Cię to zaciekawiło?

-szczerze mówiąc bardzo!-chyba żadna z jego dziewczyn nie leciała na gejowskie pornosy-to ciekawe doświadczenie, rozmawiać z piętnastoletnią nimfomanką i w ogóle,wiesz?

- To się dowiedz, drogi, nieuświadomiony chłopcze, że mam na komputerze całą kolekcję pornosów. Nie tylko gejowskich! - Wyciągnęła nogi, i odrobinkę niegrzecznie ułożyła je na krawędzi stołu. - Kochałam się tylko raz w życiu. - Sprostowała. - I co tam, te, rozmawiać! - Zachichotała w głos.

-masz ochotę na inne rzeczy?-zaśmiał się pod nosem, prawie przewracając przy tym szklankę. to znaczy nie śmiał się tak, że przewracał szklanki, ale jakoś dziwnie machnął ręką w tym nagłym wybuchu entuzjazmu.

- Próbuję Ci to wyperswadować od co najmniej godziny! - Wybuchnęła głośno. - Ja zawsze mam ochotę. No wiesz, niezdrowy poziom libido. - Podłożyła sobie dłonie pod głowę, i lekko przymknęła oczy.

-więc mnie pocałuj-rzekł. wcześniej coś mu zawibrowało w spodniach i to wcale nie było to, o czym myślimy wszyscy zgromadzeni. odpisał na smska jedną ręką, zbyt zajęty sarą, żeby myśleć. no dobra, później pożałuje.

Nie odpowiedziała, za to przysunęła się bardziej do niego, i przyjrzała po raz pierwszy tak bardzo, bardzo z bliska. Uśmiechała się lekko, kiedy językiem przejechała po jego wargach, by zaraz złączyć owe ze swoimi. Jednocześnie zdołała wcisnąć mu się na kolana, i subtelnie dotknąć kolanem... no, wiadomo co.

ulala, aż zadrżał. to znaczy on, nie jego no, wiadomo co. chociaż pewnie też, ale to były jakieś minidrgania! podtrzymywał ją zgrabnie w okolicy talii, drugą dłoń sprytnie wsuwając pod jej koszulkę, na plecach. aha, i calował ją już całkiem łapczywie. nic w zasadzie dziwnego, to facet.

Chętnie oddawała pocałunki, sporo się przy tym prężąc, szemrząc, i wypróbowując, co lepsze sposoby na pobudzenie płci przeciwnej. Szczwana mała! Jej dłonie zawędrowały gdzieś w okolice jego włosów, wtapiając się w nie, i przebierając palcami. Jedna ręka posunęła zaraz do tego, by całkiem pozbawić chłopaka guzików w koszuli.

w zasadziejuż chyba teraz zaczynał trochę żałowac, bo w końcu aurelie i przyzwoitość i tak dalej. i wiedział świetnie, że będzie miał koszmarne wyrzuty sumienia. ale na razie je zagłuszał, chociaż kiełkowały gdzieś pod jego skórą.

Już, już miała się pochylić ku jego torsowi, gdy nagle uniosła wzrok, i nie wiedząc czemu, zapytała: - Słuchaj, naprawdę tego chcesz? Zastanów się. - Zamarła. Sama nie wiedziała, skąd wzięło się w niej nagle to bzdurne poczucie. Cholera!

-oczywiście, że chcę-pocałował ją w kącik ust, co miało byc zapewnieniem, że chce. bo chciał. jak na razie kontrolę nad myśleniem przejęła u niego,hm, ta mniejsza główka. więc go nie obwiniajmy za, być może błedne, decyzje-a ty?
!

Uniosła nieco brwi. - Chcę, tak, chcę. Zapytałam o to, bo wyczułam dość dziwne fale niepewności w Tobie. Jakby dławione czymś innym, sam rozumiesz. - Kończąc filozoficzną mówkę, szybko zdjęła z niego koszulę, i zajęła się muskaniem gorącej skóry, równie rozpalonymi ustami.

a on, nadal z dłonią pod jej koszulką, wprawnym ruchem zajął się zapięciem stanika. które rozpiął zaraz.
-nie przejmuj się. stare dzieje-mruknął, muskając chłodnymi wargami jej szyję, całkiem smukłą jak na damskie szyje. a on wyjątkowo takie lubił,huhu.

Pokiwała niemo głową, odchylając ją jednocześnie z przyjemności. Usta podążały szlakiem jego ciała - zahaczyły o pępek, wreszcie podbrzusze... Bez zbędnych ceregieli odpięła mu spodnie, które zdjęła razem z bielizną, i również bez zbędnych ceregieli, zajęła wiadomo czym, aha.

oho cholera, odchylił głowę do tyłu i oddychał ciężko, bo łyli to nie panowie tirowcy, pozdroł ver, żeby jęczeć i piszczeć i ściskać dziewczyny za włosy. więc, jak już wspomniałam, tylko wzdychał od czasu do czasu, zagryzając dolną wargę. aha, i oczy przymknął!

A ta się wprawiała w swym fachu - ?! - wyczyniała prawdziwe cuda, obserwując tym samym jego reakcje. Sama, jednak poczuła nagłą senność, kolejny fakt, o którego powstaniu nie miała pojęcia, no, ale nieważne - robiła swoje dalej, zapalczywiej, i energiczniej, kiedy instynktownie wyczuła, że 'to' się zbliża. W końcu oderwała się od niego, odchyliła do tyłu, trochę popodziwiała, po czym stwierdziła: - Spać mi się chce.

przeczytałam, że obserwowała jego erekcję i zastanawiałam się o co chodzi. to znaczy erekcję pewnie też obserwowała, ale to zupełnie apoetyckie, więc sobie odpuśćmy.
dopiero, kiedy tak na niego spojrzała,no cóż, z podłogi, poczuł falę wyrzutów sumienia, poderwał się i wciągnął spodnie, razem z bokserkami w zawrotnym tempie.
-tak, to dobry pomysł. idź spać. albo,yyy,odprowadzę cię do domu.
trochę się bał, że jeśli sara zostanie, coś go podkusi i popełni kolejne głupstwo.

O, matko xD.
- Mózg mu się włączył, patrzcie państwo. - Zagwizdała przeciągle, wstając, i otrzepując kolana. - Nie ma mowy, nie będę wracać do ciemnego, pustego domu, zresztą pada. Położę się do Twojego łóżka, i nie martw się - nic Ci nie zrobię! Będę tylko spać. - Jak pomyślała, tak się odwróciła, a nie minęło kilka chwil, już wymoszczona w jego pościeli, zapadała w sen, zwany głębokim.

-dobranoc-mruknął za nią, czując, jak oszalałe po,no cóż, orgaźmie, komórki jego ciała, wracając do normalnego rytmu. ogarnęło go zmęczenie, raczej psychiczne niż fizyczne i w zasadzie chciało mu sie płakać. ale on nie płacze,prawda? prawda. toteż tylko usiadł na parapecie w kuchni i zapalił papierosa. nie miał zamiaru spać.

A ona miała, i nawet już chrapała, zapewne śniąc o czymś wybitnie głupim.

/bum, bum, i ja się zwijam! branoc!