swarovski!

toulouse, naoglądała się za dużo luxluxa, w związku z tym wyszła od swarovskiego z bransoletką z cyrkoniami. oczywiście trzymała ją w torebce, bo ona nie jest jednak tak głupia jak głupia była samer, bo samer ciągle coś kradli. musiała wyjść z domu, bo chyba po tym spaniu poprawiła sobie humor, a to dobrze, jeśli wziąć pod uwagę, że kilka ostatnich dni spędziła na rozpaczaniu. śpiewała nawet pod nosem panic at the disco, i write sins not tragedies, bo mi się właśnie włączyło.

przyprowadziła go do swarovskiego, bo anne uwielbiała swarovskiego, miała prawie wszystkie świecidełka i te różne pierdółki stąd. więc ten, przyszli, anne zdjęła płaszcz, bo w sklepie zrobiło jej się ciepło, schowała go do torby, bo wzięła mało książek do szkoły, myśląc przy tym, że i tak jest ciężka i do dupy będzie jej się z nią chodzić po sklepach, na koniec dnia będą ją bolały plecy. nachyliła się nad szkalną gablotą i zaczęła zachwycać się wszystkim po kolei.

ale on jej nie brał tej torby, bo pewnie tak jak ja, uważa, że to głupie, jak facet nosi lasce torebkę, mnie to śmieszy, kuba jak mi zaproponował, to powiedziałam, że jest pierdolnięty. siatki, walizki, okej, ale nie torebkę. w każdym razie stanął gdzieś za nią i tak sobie myślał, że mógłby kupić delilah diorette, bo mi się dobrze kojarzy, jak nejt dał samyr.

ona też by mu nie dała swojej torby, tylko stwierdziła w duchu, że najpierw mogli wstąpić do niej i odłożyć tą torbę, ale teraz nie mówiła nic, bo jak skończyła nadawać o tym wszystkim tam, to on się nie odzywał.
- i co, widzisz coś? - zapytała, wkładając mu rękę pod ramię, miała nadzieję, że jej nie odsunie ;c.

nie odsłunął, bo to nie był HAM, haha.
- miałas mi pomóc, przecież wiesz, że się na tym nie znam - powiedział, dyskretnie przeczesując jej włosy z tyłu, miała trochę napuszone, przez deszcz. i chyba juz sie nie skupiam na pisaniu postów.

- ale przecież musiało ci coś wpaść w oko, nie chcę decydować za ciebie - powiedziała, przyglądając się właśnie z uwagą kolczykom z wielkimi kamieniami, które wpadły jej w oko i to wcale nie z takiego powodu, że miała nadzieję, ze del odpadną przez to uszy. a potem spojrzała wyczekująco na niego, bo nie chciała, żeby potem było na nią, jak się coś del nie spodoba.

- albo ja nic nie kupuje - stwierdził, bo w myślach razem ze mną wymyślił inny pomysł na prezent urodzinowy dla del, tylko dostanie później, jak polecą do helsinek.

-hm, w porządku - powiedziała, nawet ucieszyła się, że nie będzie musiała mu nic wymyślać, chociaż chciała się do czegoś mu przydać w życiu, oprócz do pieprzenia się. - w takim razie co wymyśliłeś? - zapytała, bo serio była ciekawa, ja też jestem. przeczesała palcami jego jeszcze wilgotne włosy, nawet włosy miał seksowne, hihi.

- jeszcze nic - skłamał - ale nie chce mi się tutaj dłużej stać.
no własnie, nie chciało mu się, zaraz zresztą chciał iść do domu, bo miała przyjechac babcia do niego i t z prezentami, bo ja niebawem spierdalam.

- no dobrze - mruknęła. - więc hm, co teraz? idzemy do mnie, do ciebie, rozchodzimy się do swoich mieszkań czy jak? - zapytała, skubiąc bezmyślnie rękaw jego kurtki i opierając głowę na jego ramieniu. czuła, że coś się zepsuło od tamtej chwili i miała niejasne wrażenie, że to jej wina. no nic, będa musieli o tym kiedyś pogadać. a przynajmniej ona z nim.

i powiedział, że idzie do siebie i paaa.

i ona też poszła, smutna!

kupował tutaj jakąś błyskotkę dla gwen i manette. dla tej pierwszej wybrał zegarek, a siostrze postanowił dać miły naszyjnik, którego i tak pewnie nie włoży. nie miał jednak lepszego pomysłu. poza tym, żadnej ofcjalnej wigilii nie było, zaplanował tylko zaprosić głę na kolację, którą miała zamówić manette. okej, stał teraz przed zaglądając do dwóch torebek z zakupami.

hah, nie żebym zapomniała, że dzisiaj wigilia xd.
melanie nie miała zamiaru jeszcze wracać do domu. po co? miałaby słuchać mendzenia jeffa na temat porozrzucanych przez nią po przedpokoju butów? nigdy! nie miała ochoty na jedzenie odgrzewanej pizzy na wigilię, może on mógł jeść takie świństwo, ale ona nie. potrzebowała jakiegoś ciasta, które mogłaby potem wyrzygać. i martini, dużo martini. wparowała do swarowskiego, machając swoją torebką prady, rozglądając się z przymrużonymi powiekami. .. . .. .. obczaiła wszystkich z rajanem na czele i uśmiechnęła się do niego, znad gablotki z yy pierścionkami, nad którą stała.

sori, ale rozprasza mnie banda starszych pań, które moja mama uczy chemii. no, nieważne. ryan w zasadzie w tym samym czasie podniósł na melanie wzrok, ze swoich zakupów. zastanawiał się, czy gwen się będzie podobało. zmarszczył nawet lekko nos, wydając z siebie jakieś komiczne dźwięki. hej, potrzebował rady. w związku z tym, przemieścił się o te kilka gablotek by stanąć przez melanie.
- hej, gdybyś była moją dziewczyną, spodobałoby ci się to? na gwiazdkę? - wyjął zegarek dla gwen, starając się go przy tym nie upuścić.

melanie przekrzywiła głowę, opierając jedną dłoń o gablotkę, co sprzedawczyni pod czterdziestkę z misternym koczkiem skwitowała prychnięciem. znowu będzie musiała to czyścić, ach ci klienci!
przemyślała raz jeszcze pytanie rajana. więc był zajęty, tak? pewnie tak. najwidoczniej nie miała szczęścia do wolnych i jednocześnie przystojnych (r był przystojny, ale wolny raczej nie, ale pomjeszane) facetów. a może właśnie miała? chuj wie.
- prezenty na ostatnią chwilę, huh? ja bym nie chciała dostać zegarka, bo namiętnie się spóźniam i pewnie uznałabym to za pewnego rodzaju upomnienie. kosztowne, ale wciąż upomnienie. nie wiem, jak by było z twoją dziewczyną.. zegarek jest ładny. hmm.. - podrapała się po nosie. nie znosiła swojego nosa, bo był dziwny : d.

pokiwał lekko głową, zastanawiając czy gwen się spóźnia. nie, chyba raczej nie. chociaż kto ją tam wie, przecież nigdy nie umawiali się na konkretną godzinę.
- no cóż, dzięki, nienawidzę prezentów, świąt i tak dalej, ale wypadało coś kupić siostrze i gwen - bo nie wiedział jak ją nazwać, dziewczyna była zbyt wielka, do przejścia przez jego gardło, po tym co ostatnio mu powiedziała. póki co podchodził do sprawy z dystansem.

- ja kupiłam bratu kubek. - i niech jeff się tym zadowoli, melanie może i była rozrzutna, ale tylko jeśli chodziło o nową parę butów, płaszczyk, czy spódniczkę. nie przepadała za dawaniem prezentów, zazwyczaj jak już kupiła dla kogoś coś, za więcej niż sto euro/dolarów to był to bardziej prezent dla niej (np lustro do salonu albo kocyk z kaszmiru). cóż, są i tacy ludzie. uśmiechnęła się i odgarnęła włosy za ucho, musi poszukać tu jakiegoś fryzjera, który zrobi z nimi porządek.. zmierzyła rajana wzrokiem, oblizując usta, by potem odwrócić się w stronę kasy i sprzedawaczki, której posłała nie do końca szczery uśmiech. - i to chyba tyle.. ale myślę, że zegarek się spodoba. - nachyliła się nieco w jego stronę, ściszając głos. - tamta kobieta - wskazała na sprzedawczynię - pewnie doradziłaby ci kupić jeeszcze droższy - zachichotała. - swoją droga, jestem melanie.

ryan uznał, że melanie jest miła, bo wiemy, że nalezy do facetów, którzy plasują ładne w miłych, więc uśmiechnął się, wsuwając torebki z prezentami do swojej torby lacoste, która zwisała mu przez ramię.
- miło mi, melanie. bardzo - oblizał nawet w związku z tym górną wargę, by wystawić w jej stronę dłoń - nazywam się ryan. może skoczymy gdzieś na kawę? ciekawe tylko, czy cokolwiek jest otwarte! - w normalnym życiu pewnie nie, ale to paryż, junoł.

to brzmi tak, jakby paryż był na księżycu....xd
- wiesz co, właśnie myślałam o kawie - uniosła prawy kącik ust wyżej niż lewy, poprawiając swój kardigan. było jej cholernie zimno, pacz na secik, i pewnie jutro się rozchoruje, ale każdy pretekst jest dobry, by namówić jeffreya do zrobienia kakao. ty, poszli i zacznij!