burberry.

skoro mamy tyle sklepów, trochę bezsensownych, to trzeba w nich grać. susannah, której secik muszę zrobić, stała przed burberry, bo lubię, to ona też, powiedzmy i uprawiała tak zwany window shopping!

aha, to fajnie, bo anne właśnie prawie weszła w szybę, a to wszystko przez to, że zapatrzyła się na stanowczo zbyt oczojebny napis "SALE!" okrywający przyrodzenie rzekome manekina. nie to, żeby anne chciała bardzo wiedzieć, co się kryje pod napisem. niosła dużą torbę ciuchów, żeby było fajniej, zadowolona z zakupu, ale i tak w niezbyt dobrym humorze. była trochę zamyślona i wpadła na su.

podeptała jej ładne buty, których w seciku jeszcze nie uwzględniłam, ale zaraz po bluzce, właśnie za to się zabiorę.
- uhu? - przygryzła nerwowo dolną wargę, kojarzyła anne ze szkoły, a przynajmniej tak jej się wydawało. odeszła na metr, może dwa nie chciała by a znów ją podeptała i oczekiwała jakiegoś dennego przepraszam, bo należała do osób, którym przez 947573845 lat życia wpajano sawuar wiwr i te wszystkie etykiety, więc możemy jej to wybaczyć.

na szczęście anne nie upuściła jedynej w swoim rodzaju torebki z całym dobytkiem życiowym ani jednej z tych trzech wielkich reklamówek z napisami jakichś tam sklepów, które na pewno nie były żadnymi orsejami ani niu jorkerami.
- przepraszam! - mruknęła więc, jak nakazuje dobre wychowanie, zastanawiając się, czy nie przedziurawiła buta su obcasem, ale na szczęście chyba nie. - my się znamy? gdzieś cie już widziałam.

poprawiła czarne rurki na tyłku, bo na owych, czarnych rurkach stanęłam w robieniu secika, uśmiechając się przyjaźnie. wyobrażam sobie suzi, jako zupełnie miłą i pogodną duszę, aczkolwiek teraz, czuła się samotna, w nowym, obcym mieście.
- być może w szkole, hm? chodzić do liceum, tak? ja niedawno przyjechałam, ale mogłyśmy minąć się na korytarzu - wyjaśniła i tyle, bo robię secik, hihi.

- z pewnością się minęłyśmy, mam pamięć do zapamiętywania twarzy! - stwierdziła, a skoro su była taka miła i pogodna, to znaczy, jej dusza taka była, anne nie mogła być przecież niemiła, chociaż w gruncie rzeczy czuła się tak, jakby się nie czuła, bo minie pewnie sporo czasu zanim dojdzie do siebie po tym wszystkim, co się ostatnio działo w jej sercu, OCH!

suzi poprawiła opaskę topshop lowe <3 na jasnych włosach, lily donaldson w sumie też, by przyjrzeć się uważnie anne.
- jestem susannah - powiedziała w końcu, wyciągając drobną dłoń w stronę en, a na jej nadgarstku przekręciła się kolorowa bransoletka.

boże, ale ty się podniecasz tymi tymi xddd.
- anne - uścisnęła jej dłoń, uśmiechając się nawet miło. - do której klasy chodzisz?
była pewna, że na pewno nie do tej, do której ona.
sori, byłam w kuchni i zżerałam nektaryny xdd.

- ostatniej. na szczęście, marzę by w końcu skończyć szkołę i pójść na studia - burberry już zostało zamknięte, więc oparła się plecami o szybę, delikatnie, bo nie chciała uruchomić alarmu - a ty?
wydawało jej się, jakby anne już była na studiach, ale już ustaliły, ze chodzą do jednej szkoły, bo przecież mirek nie wygląda znów tak młodo. ogólnie to ostatnio za aniołkami nie przepadam.

- ja, hm, w drugiej. narazie matura ci się zbliża wielkimi krokami - zauważyła słusznie jakże, bo tutaj już prawie grudzień, a matury gdzieś yyy, w kwietniu? nie wiem, bo nigdy nie pisałam. - już od pierwszej klasy marzę, by skończyć tą pieprzoną szkołę i iść na chemię.

u nich chyba są jakieś egzaminy, nie matury.
- chemia? to chyba nie bardzo w moim kierunku. wybieram się na filologię francuską albo irlandzką, jeszcze nie zdecydowałam. dodatkowo może anglistykę? nie wiem - ona nie wiedziała, że filologia może przypominać anne bretha, więc tylko odszukała w torebce <3 swojej komórki, jednak nikt nie pisał.

wiesz co!!!!!!! breth musi kiedyś wrócić jak ci się znudzi jakiś postaciąg.
aha i naturalnie anne chciała zaraz powiedzieć, że jej chłopak studiował coś podobnego, ale ugryzła się w język zanim jeszcze zdążyła otworzyć usta, chwilowo sklejone jakimś niemiłym błyszczykiem.
- wiesz co, chodźmy stąd, jeszcze pomyślą, że chcemy zrobić napad na sklep.

więc powiedzmy, że ruszyły w stronę wyjścia, bo to mi wygląda na jakąś galerię, pewnie bałtycka!!!!!!!!!! susannah czuła się dziwnie w tych swoich zajebistych najkach, bo ostatnimi czasy miała za sobą wiele waznych bankietów z rodzicami i przywykła do szpilek, dziesięć albo i dwanaście centymetrów.
- tak i to mnie w sumie śmieszy trochę, pewnie nie zdają sobie sprawy, że mogę kupić cały ten sklep, jak i całą galerię. to trochę dziwne, że na przykład gwiazdy są traktowane inaczej. chciałabym być kiedyś sławna - powiedziała, mrużąc powieki od nieprzyjemnych dla oczu świateł.

- wyobraź sobie, jaka to masakra, być córką ministra i pianistki, którzy w dodatku oboje nie żyją - mówiła już wprawdzie dość swobodnie o śmierci swoich rodziców, ale wspomnienia nadal ją nachodziły, kiedy tylko o nich pomyślała. - wszędzie reporterzy, że zdziwię się, jak w poincie pojawi się coś o tym, że zamierzałyśmy obrabować sklep, ale się rozmyśliłyśmy! - zachichotała.

a potem dała jej swój numer i wróciła do siebie, bo jutro szkuka, nie.

no i anne też poszedłaaaa.

Yuki kupowała sobie ciuchy na jesień z tej kolekcji nowej.
Musiała sobie sprawic ciuchy, które będą odpowiednie na mitingi i takie tam różne.
Kupiła, wyszła i poszła do siebie.


/ kocham brbr <3

Yuki weszła do sklepu, pogrążona w rozmowie z Jess.
Od razu zauważyła piękną płaszczo-sukienkę i podbiegła do niej z piskiem.
- Hej, w końcu to najbradzije stajlerskie przyjęcie. Chyba mogę iśc w czymś takim? Ajj, kusi mnie. - zaświergotała nieszczęśliwa.

Jess wchodząc do sklepu potknęła się.
- Ale ze mnie niezdara.. ouch..- pomyślała głośno, poczym dołączyła do Yuki.
- Chodząc na zakupy kieruję się myślą , że skoro mnie stać i coś mi się podoba to dlaczego mam tego nie kupić ?- podzieliła się myślą z Yu.

Yuki delikatnie zaśmiała się.
- Tak, ja też mam taką myśl. - zauważyła stojącą w pobliżu ekspedientkę, która wyraźnie spieszyła w ich stronę. Yuki pokiwała głową.
Sama potrafiła sobie wybrac ciuchy.
Podeszła do pięknej, czarnej sukni w typowym stylu angielskim i przywołała gestem Jessie.
Zawsze myślała, że Amerykanie to typowi plebejusze bez gustu, ale teraz wiedziała, że jest inaczej.
Obie wziłęy Vogue'a leżącego na stoliku nieopodal.

Wyszły.
- To się zdzwonimy.. buzi ;*- jessie pożegnała się z Youki,

- Ok.