Mine 'n only mine.

No.
Keary nigdy nie przepadał za przepychem, więc jest tu jak jest.
Bałagan zawsze. Nawet jeśli próbuje sprzątać, to i tak wychodzi syf. Więc nie próbuje.

Wszedł i rozwalił się na łóżku, otwierając laptopa i postanowił przeczytać te nowe głupoty o ludziach, o których nawet nie ma pojęcia. Po wszystkim zrobił sobie kawy i włączył telewizor.

Po leżeniu jak jakiś nołlajfowy idiota i oglądaniu dennych programów w tv wyszedł, wow.

No i wrócił z imprezy, nie myśląc za bardzo o tym, co robi. Umył się szybko, wciągnął na tyłek jakieś inne bokserki i położył spać, chociaż na chwilę, bo mu się trochę chciało, a tak właściwie to bardzo trochę, no.

zaczęła wciskać klucz do zamka, ale za huja nie pasował. zastanawiała się czy nie pomyliła mieszkań, ale była pewna, że to tu. trochę dziś wypiła dlatego. po kilku nie udanych próbach z tym kluczem, walnęła z całej siły w drzwi i zrezygnowana usiadła na schodzach.

Oh, jakie miał ładne sny. Takie ma zazwyczaj po wypiciu, no i po seksie, ehe. Niestety, obudził go zgrzyt zamka, który wyraźnie odmawiał komuś dostępu. Zbudził się więc wkurzony, zastanawiając, co za idiota próbuje włamać się do jego domu używając jakiegoś podrobionego klucza? W samych bokserkach, bo z tego wszystkiego zapomniał się ubrać, otworzył drzwi i zamiast bandyty w skarpecie na głowie zobaczył dziewczynę siedzącą na schodach. O ironio.
- Coś się stało?

- Co ty tu robisz ? - zapytała może niezbyt inteligentnie i zobaczyła, że chłopak jest prawie nagi, co już wogóle ją zdziwiło.

- Nie, nie. Co TY robisz na schodach mojego domu, próbując go otworzyć własnym kluczem? - Spytał, nadal nie zwracając uwagi na to, że jest w samych bokserkach. W końcu nie było się czego wstydzić, no. Zadając to jakże inteligentne i złożone pytanie zmęczył się, bo po pijaku nie za bardzo kojarzył fakty, a szczególnie wyrwany ze snu.

- z tego co pamiętam to mój dom. - wepchnęła się do środka, żeby się upewnić, a co. - hej, ty byłeś dziś na tej imprezie u jakmutam. - powiedziała spoglądając na niego.

- No, niby tak. - Podrapał się po głowie. W sumie to całą tą imprezę spędził w sypialni, więc nie miał czasu na przyglądnięcie się wszystkim zebranym. Wzruszył jednak ramionami a stwierdzając że jest już, tak czy siak, w środku, zamknął drzwi, żeby ich nie przewiało. A szczególnie jego, bo biedny, nadal stał w samej bieliźnie. - Ty chyba też, jak zgaduję. Keary jestem, notabene.

- Carmella. - powiedziała uśmiechając się. weszła do salonu, tak myśle, i zawstydziła się trochę, bo fakt faktem to jednak było jego mieszkanie nie jej. co nie przeszkodziło jej w wygodnym usadowieniu na sofie.
- taaaak - wymruczała po cichu. - miałeś rację to jednak twoje mieszkanie. ale wiesz ja mieeszkam zaraz tu niedaleko pewnie i dlatego mi się pomyliło i wogóle dziś trochę wypiłam.
wcale nie przeszkadzało jej to, że on w tych bokserkach tam sterczy i wogóle nie była skrępowana. eh, ten alkohol.

O ironio, bo jemu też nic nie przeszkadzało. Pewnie po tych drinkach, no i nie zapomnijmy o burbonie.
- Nie szkodzi. Każdemu może się pomylić. - Stwierdził. Szczególnie po alkoholu, bo on dzisiaj parę razy pomylił drogę do domu, więc to że trafiła na La Defense też było jakimś osiągnięciem, nie?

- chyba już pójdę, bo ci przeszkadzam co nie? - zadała głupie pytanie, bo jak mogła mu nie przeszkadzać w środku nocy? a zresztą był taki rozczochrany, że była pewna, że go obudziła.

- O dziwo, nie przeszkadzasz, bo skoro już się obudziłem, to raczej szybko nie zasnę. - Stwierdził, olewając rozczochrane włosy. Bo w końcu był facetem, nie? Co go obchodziły włosy? - Erm, więc, może się czegoś napijesz? Albo zjemy śniadanie o w pół do pierwszej? - Zapytał z rozbawionym uśmiechem, dopiero przypominając sobie, że siedzi w bokserkach.

- napić się mogę ale żadnego alkoholu, na dziś mi wystarczy - uśmiechnęła się do niego. - tobie chyba też. a z tym śniadaniem dobry pomysł. tylko pytanie czy masz tu coś jadalnego? - wyszczerzyła do niego ząbki.

- Nie, nie, miałem na myśli jakąś kawę, herbatę, albo coś. A co do śniadania... Sądzę, że tak, tylko trzeba by to było jakoś przygotować, w czym nie jestem, szczerze mówiąc, najlepszy. - Zwierzył się jej wykrzywiając usta w podkówkę, by wzmocnić efekt udawanego smutku. Wciągnął na tyłek jakieś spodnie od dresu Najki, uznając, że to na razie wystarczy. Nie chciało mu się w środku nocy szukać ubrań po szafach, o. Leniwy był z natury, trochę.

- dobra, razem jakoś damy radę - uśmiechnęła się.
pociągneła go za rękę i odnalazła kuchnię. wstawiła wodę na kawę. i usiadła na stole, machając nogami, a co tam.

Połączenie sił z Kearym w kuchni było raczej złym pomysłem, więc ograniczył się do otworzenia lodówki i sprawdzenia co jest.
- Myślę, że da się z tego zrobić coś na styl normalnego nowojorskiego śniadania, cnie. - Miał jakiś bekon, chleb na tosty, jajka, warzywa, owoce, ciasto na naleśniki, etece, etece. W sumie miał prawie wszystko, tylko nie wiedział, co z tym zrobić. - Więc co jemy?

no więc wepchnęła głowę gdzieś miedzy jego ramieniem, a drzwiami lodówki, żeby sprawdzić co ma.
- co powiesz na naleśniki? - zapytała, mając nadzieje, że się zgodzi bo ona też nie był jakąś tam niesamowitą kucharką, ale to akurat umiała zrobić.

- No, może być. - Stwierdził całkiem zadowolony, bo naleśniki wymagały mało czasu i nie za dużo zdolności. - Więc zostawiam kuchnię tobie, a ja dokończę robienie kawy. Jaką lubisz? - Wyciągnął z szafki dwie filiżanki, stawiając je na blacie.

- zwykłą. - odpowiedziała krótko i zabrała się za te naleśniki. - masz dżem? lubie naleśniki z dżemem. no właśnie nie zapytałam, a ty?

- Dżem, dżem... powinien być w lodówce. Do moich możesz napchać random owoców, lubie takie, ehe. Zwykła? Się robi. - Do swojej dodał jeszcze gałkę lodów śmietankowych i bitą śmietanę na wierzch, bo taką lubił i koniec, o.

dobra nie zanurzajmy się głębiej w technikę tworzenia naleśników i uznajmy, że minęło już kilka minut i carmi postawiła przed nim talerz, z parującymi plackami. a w kuchni unosił się słodki zapach.
- mam nadzieje, że będzie ci smakowało - powiedziała zawstydzona, bo chyba trochę przypaliła - smacznego.
powiedziała i upiła łyk kawy i ugryzła naleśnika.

- Wszystko, co nie wychodzi spod mojej ręki jest dobre. - Stwierdził, szczerząc się nieco głupkowato i biorąc łyka kawy. Spróbował naleśnika, i nawet mimo tego, że był lekko przypalony, był całkiem niezły. - Dobre. - Stwierdził, a że był głodny, to już się nie odzywał, tylko jadł, o.

obserwowała go uważnie znad swojego kubka, popijając kawę. nawet słodko wyglądał taki nieogarnięty.
- wiesz, że będziesz musiał mi się jakoś odwdzięczyć za te naleśniki - roześmiała się.

- No, chyba wiem. - Stwierdził kończąc. Najedzony czuł się znacznie lepiej, i po kawie był już nieco żywszy. - Jakieś pomysły jak mógłbym Ci się odwdzięczyć? Specjalne życzenia? - Spytał rozbawiony, dopijając swoją kawę.

- myślałam, że raczej ty mnie czymś zaskoczysz - powiedziała zebierając naczynia ze stołu i wstawiła je do zmywarki, bo zakładam, że on takową posiadał.

- Widzisz, o 1 w nocy, a raczej nad ranem, skoro już jesteśmy po śniadaniu, jakoś brakuje mi innowacyjnych, błyskotliwych i zaskakujących pomysłów. - Stwierdził i znów się zmęczył, ehe.

- dobra, w takim razie jak coś wymyślisz to do mnie napisz - zapisała mu gdzieś tam, swój numer - bo masz racje, jest późno więc chyba muszę w końcu odnaleźć moje mieszkanie.

- No, przydałoby się. Chyba że kawa Ci nie pomogła i nadal będziesz mylić domy. Wtedy zostaje mój pokój gościnny. - Uśmiechnął się mimo wszystko całkiem mile, co w połączeniu z roztrzepanymi włosami wyglądało jednak nieco głupkowato, no cóż, cały jeszcze-trochę-pijany Keary w środku nocy, no.

- no niewiem czy trafię, ale jak bym zabłądziła to wróce - powiedziała uśmiechając się. i założyła płaszcz, bo powiedzmy, że go zdjęła kiedy weszła.

- Jeśli chcesz, mogę Ci pomóc. Mówiłaś że twój dom jest podobny do mojego, więc może go wypatrzę, no. - Postanowił być pomocny, i wyrażać do tego chęć, bo w końcu dzięki niej był najedzony, no i miał wobec dziewczyny dług, nie?

- ale najpierw musiał byś się ubrać, bo zmarzniesz - powiedziała patrząc na jego gołą klate i barki. - chociaż tak mi się bardziej podobasz

- A, no, w sumie. Daj chwilkę. - Wdrapał się po schodach, wyciągając z szafy byle jaką koszulkę i bluzę, wciągając je na siebie. Zbiegł po schodach z powrotem do niej, wciskając na nogi jakieś buty i przeciągając leniwie. - No, jestem gotowy. Idziemy?

- no idziemy, idziemy - powiedziała otwierając drzwi.
/ja zacznę.

No i poszli, poszli. Ehe.

Wszedł z powrotem do swojego domu, zamykając drzwi na zamek i klapnął na kanapie, włączając tv. Oczywiście o tej porze nic nie leciało, a przynajmniej nic godnego jego uwagi, więc przysnął, jak małe dziecko, esh.

Obudził się i stwierdził, że od spania na kanapie rozbolał go kręgosłup, ał. Ale musiał przecież jeszcze pobiegać, więc ogarnął się, przebrał w elo dres i wyszedł.