żaklin.

przywlókł swój chudy tyłek pod kamienicę i szybko całkiem pokonał ileś tam stopni na drugie piętro żaklin, w zasadzie to już na pamięć znał wydrapane napisy czy coś tam na klatce, tyle razy tutaj bywał, a takich idiotyzmów nie mógł wymazać ze swojej durnej fotograficznej pamięci. nie dyszał nawet, w sumie to by było dziwne, bo drugie piętro to nie tak dużo schodków by było i zapukał do drzwi swoimi małymi, kruchymi kostkami paliczków. paliczkami raczej, bo to są kostki.

biedne chude paliczki klajda;c już ona go przytuczy, niech go dorwie tylko.
otworzyła mu i żeby było śmieszniej, z dokładnie taką retro elo śmelo chustką na głowie jak na awatarku, zaraz jej zrobię jakiś miły domowy secik,w każdym razie otworzyła, opierając się o framugę, ale wcale nie w stylu kuszących seksapilem gwiazd kina lat dwudziestych, nienie, to nie w stylu żaklin, więc tylko uśmiechnęła się do niego całkiem miło, to znaczy zupełnie naturalnie i przyjacielsko też.
-cześć, klajd. nie mam papierosów.

-hm, prawdę mówiąc ja też nie - oparł się o framugę z drugiej strony, patrz jaka fajna sytuacja i spojrzał na nią, bawiąc się guzikiem jednym z płaszczowych i nie uśmiechał się, on się chyba nie uśmiecha, nie? przynajmniej ostatnio niespecjalnie mógł się do tego przekonać. skrzyżował też nogi a raczej jedną nogę skrzyżówał, rany, no wiesz, zgiął jedną nogę i dotykał przednimi palcami podłogi obok drugiej, powiedz że wieszrozumiesz. - co robimy z tym faktem? - uniósł chyba brew nawet, bo jak bardzo nieszczęśliwy by nie był, to nie potrafił powstrzymać niektórych swoich, klajdowych odruchów. oja.

hm, rozumiem!!!!
-tęskniłam za tobą-wyrzuciła z siebie na jednym oddechu, mniej więcej w tempie karabinu maszynowego albo jakiegoś innego cholernego czegoś, nie wiem, nie znam się na broni i mam w domu tylko starą wiatrówkę, w każdym razie trudno, to nie była odpowiedź na jego pytanie, chociaż w sumie blisko, mógłby spytać 'co robiłaś?', wtedy odpowiedź byłaby jak najbardziej adekwatna do sytuacji, bo tęskniła, głupia biedna żaklin, wydał jej się teraz taki inny, zupełnie niewzruszony, nawet się nie uśmiechał, cholera, nawet nie próbował, więc może ona też powinna mieć kamienną minę i wysłać go po papierosy a potem wetknąć jednego w długą fifkę, założyć nogę na nogę i głębokim głosem spytać, czy kogoś sobie znalazł, czy ciągle nie może bez niej żyć. hm.
zw, gonio mnie do zklepu;c

w tempie ckm-u
klajd uznał, że powinien przyjść tutaj w samych nie wiem, stringach z małpiej skórki, to może nie byłoby mu nagle tak okropnie gorąco - jako pocieszenie dodam, że się nie pocieł przynajmniej i oblizał wargi, przygryzł dolną przy okazji, bo był głęboko zamyślony nad tym, czy ona tylko tak mówi, żeby było mu miło, bo na przykład jest brudny gdzieś pod okiem albo na czole i żeby nie czuł się jak frajer, na pewno tak było, ale zaraz potem pomyślał, że do jasnej cholery dlaczego niby on ma tak myśleć i ta oto burza myśli w jego małej główcee!! trwała jakieś pół sekundy, więc nie stał jak kretyn z otwartą buzią, tylko odpowiedział zupełnie elokwentnie:
-ach,
tylko po to, żeby zaraz przygarnąć ją do siebie, bo jednak było mu znowu całkiem zimno, w obawie przed odtrąceniem. jeżeli już pytasz o szczegóły to przyciągnął ją delikatnie, acz stanowczo za dłonie, patrząc jej w oczy, chociaż to głupie i ckliwe.
klajd był głupi i ckliwy.

to urocze i ckliwe i głupie, o boże, mamy prawo, mamy pryszcze i frustracje, albo nie, ja na przykład mam tylko frustracje wszystko dzięki kremowi dr.belter.
; d.
i teraz harlequin, ale wcale nie skakała mu na szyję, bo chyba naprawdę bardzo schudł i w zasadzie wyglądał jakby przez ostatnie dwa tygodnie żywił się wyłącznie kawą i jakimiś pieprzonymi herbatniczkami albo korzonkami, może został samotnikiem i odzywał się tylko do niej, pytanie, czy powinna czuc się teraz zaszczycona i tak dalej, zamknęła oczy, żeby zaraz oprzeć głowę, to znaczy czoło na jego ramieniu, w zasadzie w zagłębieniu jego obojczyka taka biedna mała zrezygnowana i słaba żaklin, ohuwielbiamją.

-ja też tęskniłem, jacqueline - wymamrotał acz wcale nie jak niepełnosprawny gremlin z krainy oz tylko raczej wyraźnie i melancholijnie, wyciągnął dłoń w kierunku jej głowy której wcale nie miał zamiaru masować chociaż ostatnio zaliczył jeden kurs masażu i włożył jej w wielkim skupieniu jasny i niesforny kosmyk za ucho, cham wypadł spod chustki. - nawet nie wiesz jak bardzo.
ach, och etc.

ach.
-przepraszam-wymamrotała mu w ramię, jeszcze się nawet nie rozklejając, ale to było takie strasznie poetyckie, najwyraźniej nie wszyscy poeci leżą w grobie, a ci, co już leżą chyba nie mieli przy tej scenie powodu by się w nim przewracać, w każdym razie na pewno klajd i żaklin nie przynieśli wstydu twórcom dekadentom, tutaj wielkie pozdro w ich stronę, więc przestała się denerwować przynajmniej tym, huh, zaraz obejmując go zupełnie kurczowo.

-lepiej będzie jak już.. pójdę - właśnie, odsunął się nieznacznie, patrząc na nią przepraszająco, zresztą zaraz wymamrotał też - przepraszam - i uciekł, bo to było dla niego za trudne. kocham ciebie, będę miała więcej czasu jak tata wróci do szwecji bo teraz jedziemy do bapci.

a ja będę wtedy umierała z lanserami xddddd.
<3.