kajowy apartament.

przyjechał tu z Nadine. wpuścił ją do środka i wzkazał ręką salon. pocałował ją lekko w czoło i rzucając kurtkę na podłogę poszedł do kuchni. przeszukał szafki i znalazł tylko malinową herbatę i dwie butelki martini. na początek wybrał to pierwsze. po paru minutach wkroczył do salonu z dwoma parującymi kubkami i wręczył jeden Nadine. mimo obecnej sytuacji nie mógł się powstrzymać przed uśmiechnięciem się na jej widok. teraz w pełnym świetle widział ją dokładniej. mimo, że była potargana, a na policzkach widać było jeszcze strużki łez wyglądała bardzo ładnie.

ona przez całą jazdę samochodem zdążyła się wreszcie uspokoić i kiedy już była pewna, że głos nie będzie jej tak cholernie drżał, popatrzyła na kaja z wdzięcznością.
- dziękuję - powiedziała cicho i nawet udało jej się wykrzesać blady uśmiech.

- słuchaj nad.. - zaczął niepewnie, bo sam niewiedział co dokładnie ma powiedzieć. - wiem, że jesteś zdenerwowna, ale musimy pomyśleć co dalej.. - zawachał się. - to znaczy nie zakładam od razu, że jesteś w ciąży. - zrobił przerwę na pozbieranie myśli. wziął głęboki oddech i spojrzał na nią. - niewiem zrób test ciążowy, albo idź do lekarza.. nie wiem nie znam się na tym. - dodał starając się zachować spokój, ale głos mu się w pewnym momencie załamał. wlepił wzrok w podłoge nie wiedząc co jeszcze może powiedzieć.

zacisnęła powieki po raz 87658346 dzisiaj, jakby chciała się od tego odgrodzić, jakby po otwarciu oczu miało się okazać, ze to wszystko jakiś zły sen. koszmar wręcz. a potem zbeształa się w myślach za swoje zachowanie, bo przecież nie była zostawiona na pastwę losu i nie tylko ona się bała, właśnie zaczęło to do niej docierać. i tak była kajowi wdzięczna, nie każdy facet by się tak zachował. szczerze mówiąc, niewielu by się tak zachowało, więc w gruncie rzeczy była szczęściarą. odłożyła swój kubek i obróciła się do kaja, załóżmy, że siedział obok.
- masz rację - powiedziała, siląc się na lekki ton. chyba poczuła się w obowiązku podtrzymać go na duchu, coś w stylu 'teraz moja kolej'. - chyba zaczęłam trochę panikować - mruknęła, i właściwie nie wiem, kogo chciała bardziej przekonać- siebie czy jego. przytuliła się do niego i dopiero kiedy dotknęła jego ciepłej ręki zdała sobie sprawę, że zrobiło jej się zimno.

przytulił ją do siebie i poczuł zapach jej perfum. uśmiechnął się pod nosem na chwilę o wszystkim zapominając. głaskał ją chwilę po włosach. - narazie nie warto się zamartwiać. - powiedział już spokojnym głosem. - najpierw musimy się upewnić, potem najwyżej będziemy myśleć co dalej. - powiedział akcentując 'musimy'. mógł powiedzieć 'musisz', ale to wkońcu kaj, matka teresa z kalkuty w męskim wydaniu czy coś takiego. nie mógł by jej teraz zostawić z tym problemem, bo był pewny, że ona boi się jeszcze bardziej niż on. ujął jej podbródek ręką i pocałował ją tak namiętnie, ale delikatnie.

jej skołatana świadomość odnotowała fakt, że kaj użył liczby mnogiej i trochę ją to uspokoiło. w ogóle po raz pierwszy od dłuższego czasu poczuła się bezpiecznie. oddała pocałunek, a potem chwilę patrzyła mu w oczy. wcześniej musiały mieć dokładnie taki sam wyraz jak oczy zajączka złapanego w pułapkę, teraz ten wyraz już chyba zniknął.
- dziękuję - powtórzyła cichym, ale spokojnym głosem i oparła głowę na jego ramieniu, może już przestała się tak panicznie bać, ale nie miała najmniejszej ochoty puszczać kaja i chyba nie było takiej siły, która by ją do tego zmusiła. zupełnie tak, jakby z chwilą, z którą go puści cały jej spokój i poczucie bezpieczeństwa miały zniknąć, była o tym głęboko przekonana.

uśmiechnął się lekko do niej i wrócił do głaskania jej po głowie. starał się odgonić od siebie wszystkie złe myśli. tak, naprawde na razie nie powinien się tym przejmować. - no więc.. co u ciebie słychać tak w ogóle? - zapytał może nie zbyt trafnie, ale uznał, że zmiana tematu jest potrzebna. wypił herbatę jednym dużym łykiem i poczuł ogarniające go ciepło. a może to tylko bliskość nadine tak na niego tak na niego działała.

/w ramach zmiany tematu z szafy wyskoczył ridrz!

- jestem straszną... idiotką - powiedziała po chwili z krzywym uśmieszkiem. już zasypiała, ciężko jej było pozbierać myśli. - a poza tym chyba wszystko w porządku - udało jej się jeszcze poinformować go o tym niezmiernie ciekawym fakcie, chciała dodać coś jeszcze, ale była strasznie zmęczona, nawet nie zdawała sobie sprawy, ze aż tak bardzo. a teraz na dodatek wreszcie się uspokoiła, poczuła przyjemne ciepło rozchodzące się po całym ciele. powieki zrobiły się strasznie ciężkie, po chwili nie miała już siły z tym walczyć i zasnęła jak dziecko, w dalszym ciągu przytulona do kaja. dawno nie spała tak spokojnie. w ogóle, chyba dość dawno nie spała.

/ tak tak, ale biedny rydż będzie teraz sobie musiał zafundować wizytę u terapeuty, bo nikt nie zwrócił na niego uwagi xd cóż, po bałwochwalczej czci, jaką otaczała go bruk myślę, że to wywrze straszne zmiany w jego psychice. xddd

podniósł ją najdelikatniej jak mógł i zaniósł do sypialni, bo przecież nie będzie spała na sofie co nie. okrył ją kołdrą i położył się obok niej, patrząc na nią przez chwilę, a potem sam zasnął.

ładne z nich misie.
z poczuciem spełnionego chrześcijańskiego obowiązku idę spać.
czuję się, jakbym miała kaca, to o tyle śmieszne, że nic nie piłam. byłoby zabawne, gdyby mi tak głowa nie pękała =,=
idę spać, pa :*

to dobranoc :*

musiałam sprawdzić pogodę xd

ok, więc nadine wreszcie się tutaj dowlokła, dosłownie. ale cóż, znowu nie wzięła parasola ani nic takiego, w związku z tym była dosyć przemoczona, mniej więcej jak ja dzisiaj, czyli w sumie bardzo, no ale ok. i tak jakoś niespecjalnie zwracała na to uwagę. nawet nie słyszała, ze jej trampki wydają taki śmieszny plask, kiedy stawia kroki. odgarnęła mokre kosmyki, które przykleiły się do jej twarzy zapukała/ nacisnęła dzwonek, niepotrzebne skreślić.

powlókł sie powoli do drzwi bo wcale nie zdawał sobie sprawy z tego, że zmokła. otworzył i spojrzał na nią. ostatnim razem kiedy się spotkali też chyba była przemoczona, z tego co pamiętam. no ale nie jestem pewna. w każdym razie wpuścił ją do środka. - cześć - powiedział cmokając ją lekko w czoło.

tak, pewnie tak, bo ona ciągle moknie, jak ja, taki frajer. dobrze, ze jej grad nie złapał. ja nie miałam tyle szczęścia.
- cześć - powiedziała i nie brzmiała nawet jakoś specjalnie żałośnie, czyli robimy postępy. - przepraszam, ze się nie odzywałam, byłam w stanach - dodała, i w sumie prawda, bo mi szkółka dała popalić troszkę, ale to nic. mniejsza o to, ze generalnie ona w tych stanach umierała, ale zebrała się na odwagę i poszła do lekarza i cóż, ja ją podziwiam. nie wiem, co na to kaj, zaraz zobaczymy, jak ona mu powie, bo pewnie zaraz powie.

- po co? - spytał może mało inteligentnie, ale był zmęczony tak jak ja i wogóle. zaprowadził ją do salonu. - napijesz się czegoś? - w sumie to nie chciało mu się ruszać dupy skoro już usiadł no, ale wypadało zapytać. ogólnie nie miał dziś zbyt dobrego humoru i wszystko go wkurwiało, więc miał nadzieje, że Nad nie chce z nim rozmawiać o ciąży, której miał nadzieje, że nie ma. - a może chcesz jakąś bluzę czy koc? - spytał. - zmokłaś. - stwierdził baaardzo mądrze.

tak, kaj jest bardzo bystry i cóż, niestety, ma pecha. ojej.
- chyba matka się stęskniła, nieważne - odpowiedziała i usiadła, gdzieś, nie wiem, na fotelu/sofie/czymkolwiek. - nie, dzięki - to odnośnie bluzy. jak na razie zimna nie czuła, zobaczymy, co potem ; d. teraz nastąpiła filmowa i dramatyczna chwila ciszy. generalnie nad była bardzo zajęta obserwowaniem swoich paznokci, przynajmniej tak to wyglądało, bo nawet ich nie widziała tak właściwie. a potem przeniosła spojrzenie z paznokci na kaja. - wiesz, nie chcę ci zawracać głowy, więc będę się streszczać - powiedziała w przypływie odwagi. chociaż już się nawet przyzwyczaiła do tej myśli. to znaczy, do myśli o rozmowie z nim, nie o ciąży.

spojrzał na nią, może nawet z uwagą. nie widział o co jej chodzi, to znaczy wiedział, ale nie chciało mu się teraz o tym myśleć. chciało mu się co najwyżej spać. - no więc? - spytał całkiem nieprzyjemnym tonem i założył ręcę na głowę.

ok, przygotowała się na to psychicznie. a może nie, ale udawała silną dziewczynkę. nie, żeby jego nieprzyjemny ton jej nie ruszył, bo ruszył, ale z drugiej strony można przecież już mieć dość takiej przemoczonej zjawy jak ona, więc mu się nawet nie dziwiła zbytnio. mimo wszystko wytrzymała to jego spojrzenie, oczy nawet jej się nie zaszkliły, chyba już miała dość. tak myślę.
- hm, jestem w ciąży - powiedziała wstając. właściwie to chciała mu tylko to powiedzieć. była ciekawa jego reakcji, kiedy tu szła, ale widząc, jaki kaj ma humor, pozbyła się jakichkolwiek złudzeń i zbyt entuzjastycznej reakcji się nie spodziewała.

przez chwilę milczał przyglądając jej się uważnie. wyraz jego twarzy wogóle się nie zmienił, chociaż może drgnęły mu kąciki ust. po chwili jednak jakby dotarł do niego sens słów wypowiedzianych przez nadine. jestem w ciąży. otworzył usta jakby chciał coś powiedzieć. ale jednak się powstrzymał, bo nie wiedział co. że ma usunąć ciąże? że ma się upewnić jeszcze u 39524 lekarzy? że to jej problem? że zostaną małżeństwem i będą żyli długo i szczęśliwie ze swoją wielką rodziną? - co to znaczy w ciąży? - spytał również wstając.

ona spodziewała się już tylu rzeczy w ciągu tych 8465746586 bezsennych godzin nocnych, że w końcu przestałą się już spodziewać czegokolwiek. po prostu chciała mu to wreszcie powiedzieć, teraz się zastanawiała, czy dobrze zrobiła. może lepiej było wyjechać do norwegii i nie wracać? generalnie miała w głowie ładny mętlik sporych rozmiarów, była skołowana i nie bardzo wiedziała, co ma robić, może dlatego jednak zdecydowała się przyjść. no, ale mimo wszystko jego reakcja trochę ją zabolała, hm, właściwie to odnosiła wrażenie, jakby kaj uważał, ze to wszystko jej wina. popatrzyła na niego, brwi jej drgały, trochę ze zdenerwowania, a trochę pewnie z zimna. bo zaczęło jej się robić zimno.
- nic. - odpowiedziała dość lakonicznie. - dokładnie to, że jestem w ciąży, nic więcej - powiedziała i doszła do wniosku, że chyba nie ma ochoty kontynuować tej rozmowy. więc się odwróciła i właściwie zamierzała sobie pójść.

właściwie to nie myślał teraz zupełnie o niczym. patrzył jak wychodzi z salonu, ale jakoś się nie podniósł. miał to wszystko w dupie. nie interesowało go żadne dziecko, żadna ciąża, kompletnie nic. był zły na siebie, za swoją głupote. jak mógł zapomnieć wtedy o gumkach? no, ale czasu nie cofnie. zerwał się i kopnął z całej siły w stół, który zapewne przewrócił się z hukiem, a wszystko co na nim stało potłukło się/spadło na podłogę. chłopacy zawsze tak prymitywnie pokazują swoją złość. usiadł na kanapie i ukrył twarz w dłoniach.

ok, była naiwna i liczyła, ze może ją zatrzyma, cokolwiek. huk, jaki rozniósł się po mieszkaniu sprawił, że jej serce podskoczyło. to znaczy, podskoczyłoby, gdyby już nie było w gardle. w każdym razie wyszła i cóż, była naiwną dziewczynką, żałowała, że tu przyszła, trzęsła się z zimna, nic nie widziała, bo krople spływające jej z włosów zalewały jej oczy i generalnie wyglądała dość żałośnie. czuła tak wiele sprzecznych uczuć i emocji, że bolała ją od tego wszystkiego głowa i naprawdę sama nie wiedziała, co myśleć. i cóż, bez hepi endu na dzisiaj. miejmy nadzieję, ze nie wpadnie pod samochód.

chciał za nią pobiec, od samego początku, ale coś go powstrzymywało. kiedy już się zdecydował jej już nie było. wrócił po kurtkę i kluczyki no i miał zamiar ją znaleść.

a, xd
to zmienia postać rzeczy.
ale ona i tak pewnie kiedyś umrze na wyziębienie organizmu, jak nie zacznie używać takich cudów techniki jak parasol i kurtka.