pęthałs frances

okej, więc jako iż jestem pobłogosławiona przez ciebie, frances przyszła. przyszli znaczy, razem z apollo i zatrzymali się tuż przy drzwiach w kolorze wengi, bo frances właśnie poszukiwała kluczy. i mimo wszystko znalazła je, otworzyła nawet sprawnie dość masywne drzwi i weszła do środka, zaraz obracając się w stronę apollo, pytając, czy może chce wejść.

- wybacz, ale nie.. anne już czeka na mnie w domu, więc muszę się spieszyć. - stwierdził z uśmiechem, poczym cmoknął frances w policzek, wsunął do kieszeni jej kurtki swoją wizytówkę, powiedział jeszcze, aby odezwała się do niego i poszedł..........

pomachała mu jeszcze, na do widzenia! :d

przyszedł więc, starając panować nad swoimi emocjami, które szczerze powiedziawszy dosłownie w nim buzowały w tym momencie. zmierzwił włosy, lewą ręką, bo w prawej trzymał butelkę jakiegoś dobrego wina, które kupił po drodze. miał zamiar wypić je sam, ale, że umówił się z frances, to może nawet się z nią podzieli........ zapukał, i oparł się o framugę.

frances była właściwie w trakcie ubierania dolnej częśći swojej garderoby, czyli jakiś totalnie kolorowych dresowych spodni, z kubusiem puchatkiem na lewym pośladku (nie patrz na secik xd) i otwierając drzwi wejściowe, założyła je do końca, trochę niedbale, może nawet więcej niż trochę. - jezu, apollo - nie to, żeby był jezusem, ale naprawdę wyglądał wyjątkowo gorzej. gorzej niż gorzej nawet.

- chyba raczej apollo. nie przypominam sobie, żebym miał na imię jezu. - uśmiechnął się ironicznie, ale jednocześnie dość smutno, rozumieeeeesz. - i przyniosłem wino. - stwierdził i wszedł do środka, nie czekając na zaproszenie.

- och, dobrze złośniku - mruknęła raczej przyjaźnie, zamykając za nim drzwi. zaraz podeszła do niego jednak i pocałowała w policzek, tak na przywitanie, zabierając mu z rąk ów wino. - już się rozgościłeś, więc teraz się rozbierz, ja poszukam jakiś kieliszkóóóóóóóóów - rzuciła gdzieś w głąb, idąc w stronę kuchni. właściwie to miała nadzieje, że apollo zrobi to samo, albo chociażby dotrze bez problemu do salonu.

zdjął więc buty & kardigan, ponieważ kurtki w tym momencie nie posiadał, musiał zostawić ją w restauracji, woopsi. nieważne. ruszył więc do salonu, rozglądając po drodze po całym mieszkaniu frances. - ładnie tu sobie urządziłaś. - stwierdził opadając ciężko na kanapie.

przyszła więc z dwoma kieliszkami w dłoniach i z otwartym już wino. - ujdzie - ucięła, pozwalając sobie usiąść tuż obok niego, podsuwając mu pod nos wino, coby im nalał. chyba, że miał zamiar wypić je sam. - to opowiadaj, słucham cię, wręcz zamieniam się w słuch.

położył głowę na kolanach frances, było mu naprawdę trudno z tym wszystkim i potrzebował teraz czyjejś, hm, bliskości. - anne mnie rzuciła. - stwierdził łamiącym się głosem poczym westchnął ciężko. nie mogło dotrzeć do niego, że nie jest już z anne. tak bardzo ją kocha, więc czemu dał jej tak po prostu odejść? dlaczego nie walczył o nią po raz kolejny? obwiniał się, i to cholernie, bo to musiała być jego wina, nie anne.

- cholera - popatrzyła na niego z góry, głaszcząc go po głowie, zupełnie przyjacielsko i bez żadnych podtekstów aż. zaraz zagryzła dolną wargę, usiłując mu pomóc, bo chyba nie wspomniałam, że ona jest beznadziejna w te klocki. - dlaczego? podała jakiś powód? myślałam, że niedługo dostanę zawiadomienie o waszym ślubie, cholera.

- nie.. w sumie, nie.. - stwierdził smutno i przymknął oczy. - ona po prostu wciąż kocha swojego byłego, wiedziałem, że za szybko się związaliśmy, anne nie była jeszcze gotowa na to wszystko, nie była gotowa, żeby mnie pokochać. - mówił coraz ciszej, aby w końcu kompletnie zamilknąć, żadne słowa nie przechodziły mu już przez ściśnięte do granic możliwości gardło.

- okej, powiem nieśmiało, że też jej nie rozumiem i wiem, jak ci cholernie ciężko, apollo - mruknęła stosunkowo cicho, może i nawet za cicho, ale swoją drogą dosłyszalnie. pogłaskała z tej okazji nie tylko jego głowę, ale też i górną partię pleców. - jeśli chcesz możemy pomilczeć, nie sądziłam, że faceci też przeżywają rozstania.

- możemy. - stwierdził cicho. usiadł, nalał do kieliszków wino, i upił jego dość spory łyk. w tym momencie miał jedynie ochotę się najebać, a rano jak zwykle obudzić się u boku anne. ale było to niemożliwe. - wciąż nie dociera do mnie, że nie mogę powiedzieć o niej MOJA anne. to niezrozumiałe, jeszcze wczoraj było nam tak dobrze. - powiedział i wzniósł toast, za lepsze życie! :d

poprawiła się więc też, patrząc tępo w wino, bo mimo wszystko czuła się źle, że apollo jest w takim, a nie innym stanie. i jedyne słowo, co cisnęło jej się na usta, to suka, ale nie powie tego głośno, bo sama nie wiedziała, jak apollo może na to zareagować, w końcu nadal ją kochał, si? - tak mi przykro, apollo - mruknęła, wnosząc toast za lepsze życie również :d

- wyjadę. - stwierdził całkiem spokojnie upijając kolejny łyk trunku. - tutaj nie dam sobie rady z tym wszystkim.. wykupiłem już bilety na jutro. - uśmiechnął się smutno czekając na reakcję frances.

- nie żartuj! - szturchnęła go w ramię, z lekkim przerażeniem w oczach, jakby nie patrząc był jej najbliższą osobą tutaj, bo ona taka not popular i tak dalej, poza tym naprawdę dobrze jej się z nim dogadywało. - wy jesteście inni, myślicie, że najlepiej spieprzyć gdzieś daleko i wszystko będzie dobrze. zawsze to samo. czy to rozstanie, czy też szybki seks z laską w kiblu - przewróciła oczami, upijając łyk wina. nawet nie łyk. z tego wszystkiego wypiła cały kieliszek.

- kurwa, nie jestem taki. po prostu kompletnie nic nie trzyma mnie w tym jebanym paryżu! - stwierdził ze złością. - w stanach mam rodzinę, mam znajomych. muszę odreagować. gdybym miał codzień widywać się z anne chociażby w szkole, czy gdzieś na mieście, na pewno bym nie zapomniał. a tylko to mi teraz potrzebne. - wychylił kieliszek do końca, po to, by za chwilę znów nalać sobie do niego wina.

- dobrze, nie bulwersuj się. rozumiem już - mruknęła, wcale nie obrażona, ale tylko troszeczkę sfochowana, odwracając się do niego plecami i mrucząc coś pod nosem, jak to frances ma w zwyczaju :d sięgnęła przy okazji butelkę, upijając z niej malutkiego łyka, naprawdę miała gdzieś to, że to źle wygląda.

- kobieta pijąca z gwinta, aha? - powiedział z ironicznym uśmieszkiem. mimo, że był zrozpaczony, stać go było na sarkazm, i małe wyśmiewanie się z frances :d w końcu skoro i tak miał wyjechać to co mu to robi, czy poobrażają się nie niego wszyscy, czy nie............

- spadaj. jedź już i w ogóle, zostaw frances samą, no spoczko - mruknęła, zaznaczę, że wyjątkowo przyjaźnie i obróciła się do niego twarzą, skubiąc jego koszulkę. czy co on na sobie miał. hej, naprawdę nie chciała, żeby wyjeżdżał, wielka drama.

objął ją i pogłaskał delikatnie & powoli po głowie, wyobraził sobie, że frances to anne, ale za chwilę oprzytomniał. - dasz sobie radę. - stwierdził z uśmiechem. skoro on sobie poradzi, to czemu ona miałaby nie? wyjął jeszcze telefon z kieszeni, by sprawdzić, czy nie ma nowych wiadomości, no ale jak widać a nie miała już chyba zamiaru odpisać, woopsi, zresztą się jej nie dziwię, bo co miała napisać kiedy ten kazał jej się już nigdy nie odzywać, xd.

ona w odpowiedzi potargała mu włosy i spojrzała na wyświetlacz telefonu. jego telefonu, ku ścisłości. - jezu, apollo, ona cie kocha, nie chce, żebyś wyjeżdżał i pewnie wrócicie do siebie - uśmiechnęła się pocieszająco, jak była mała oglądała zbyt dużo romantycznych filmów. aha, dodam jeszcze, że on jest okropny xd i zw!

- ta, jasne. jakby kochała nie rzuciłaby mnie. - uśmiechnął się smajlem numer 928329389, tzn. ':]' xd. - pogadajmy o tobie......- stwierdził nieśmiało, miał dość swoich rozżaleń i ciągłego wspominania imienia anne. - co u ciebie, twojego męża, chłopaka lub kochanka? - zaśmiał się nieznacznie i upił kolejny łyk wina, :c

- hm - rzuciła dość poważne spojrzenie i wyprostowała się, próbując zbyć uśmiech ze swojej twarzy. - u mnie w porządku jak widać, mąż aktualnie w pracy, kochanek w domu, dzieci u babci... - wymieniła pośpiesznie, zatykając się kolejną lampką wina. jest takie coś jak lampka wina? xd okej, zw nadal, na dole sprzątam.

chyba jest.........idk xd.
zaśmiał się, poczym dopił do końca kieliszek wina. - jezu, jestem cholernie zmęczony.. znaczy, nie wiem, czy bardziej psychicznie, czy fizycznie. - uśmiechnął się niemrawo. - i muszę znaleźć sobie jakieś miejsce do spania. - rzucił kompletnie bez żadnych sugestii, skądże znowu.

oparła głowę o góną partię kanapy, bo frances należała do osób, którzy wypijają stosunkowo mało i szybko sie upijają, toteż machnęła ręką, śmiejąc się. - możesz zostać u mnie, mam duże łóżko, ja będe spała tutaj - przejechała palcem po ów kanapie. - mój mąż nie wróci dzisiaj na noc, radzę ci skorzystać z okazji! - i uszczypnęła go w lewy bok, otóż.

zaśmiał się i zmierzwił włosy. - a jeżeli wróci, to zrozumie, jestem tak zajebisty, że możemy powiedzieć, że nie mogłaś mi się oprzeć. - zachichrał łons egen. - a tak serio, to nie będę się narzucał, i mogę spać tutaj, nie robi mi. - uśmiechnął się dość pogodnie na stan psychiczny w jakim się znajdował.

- nie kłóć się, nie narzucasz mi się i w ogóle, będziesz spał w moim łóżku, naprawdę jest duże i fajne - mruknęła, podśmiewając się i bawiąc się zapalniczką na przemian. megaaa stanyyyy xd żart, oczywiście. - może to ty mnie będziesz kiedyś nocował, odwdzięczysz się swoim łóżkiem wtedy :d

- jakim łóżkiem.. - w chwili obecnej został bez niczego. bez anne, bez mieszkania, nie miał nic, serio :< posmutniał znacząco. - nie mam już własnego łóżka, wybacz. - stwierdził, zgodnie z prawdą. - jutro męczący dzień.. - uśmiechnął się smutno pomyślawszy, że już więcej nie ujrzy wieży ajfla, itp itd.. - a teraz wybacz, ale muszę iść. trzeba wpaść po rzeczy, i tak dalej. no wiesz, nie będę się narzucał i zanocuję w hotelu. - powiedział, i wyszedł, uprzednio cmokając frances w kącik ust.

rzuciła coś, że może zostać i to naprawdę nie problem, ale ostatecznie skończyło się na tym, że pokiwała mu, mrucząc coś na kształt tego, że ma sie pożegnać :c

Przybył i Derek, w swoich czaderskich Bossach plus marynarce plus czarnych rurkach, by poprawić kołnierzyk polo i energicznie zastukać knykciami w drzwi. Podobało mu się Defense, dzielnica zimnego szkła i te sprawy, choć jego kamieniczka też była zupełnie przyjemna. Oparł się o ścianę i czekał, w zasadzie chcąc ją jak najszybciej zobaczyć.

A Frances właśnie wybiegła z kuchni, rozanielona, że w końcu usłyszała ten cholernie wyczekiwany dzwonek :d W biegu poprawiła jeszcze swoją sweterkową szarą tunikę Dżejkobsa, nołłoriz, miała jeszcze pasujące do tego granatowe rajstopy. Zarzucając szaliczek o takim samym kolorze co sweter, otworzyła drzwi, szczerząc się od progu. - Derek, cześć! - prawie zawiesiła mu się na szyi, pewnie dlatego, że jeszcze nigdy nie widziała go TAK ubranego. W sensie, że wyjątkowo ładnie. No dobra, nieważne, bo się pogrążam :d Zaraz po ucałowaniu go i wypytaniu o miliart spraw, zaprosiła go do środka, pytając, czy mają jeszcze chwilę czasu!

Derek był nieco zaskoczony takim przypływem czułości ze strony Frances, ale to było oczywiście miłe. Musnął nawet ustami jej skroń, by przejść dalej, no wiesz do przedpokoju. Chyba nawet spojrzał tez ukradkiem na tyłek rudowłosej, zaraz wrazając do twarzy, bo to Derek.
- Hm, możemy mieć, jeśli w tym czasie zamierzasz się jakoś ubrać. No wiesz, nie chcę żebyś się przeziębiła, zamierzam cię zabrać do mojej ulubionej restauracji w tym mieście - to i tak nie to samo co w Londynie, ale Derek zdążył się przyzwyczaić do Paryża. Tymczasem jednak rozpiął górny guziczek marynarki.

Pozwoliła sobie popatrzeć na niego od dołu do góry i odwrotnie, zaznaczę, że był to całkiem miły widok dla oka rudowłosej właśnie. - Rozgość się, byłeś już tutaj? - pochyliła się w stronę lustra, zakładając miłe srebrne kolczyki, które znakomicie komponowały się z całością, tak sądzę. - Hej, ja już jestem ubrana, zostały mi tylko buty i płaszcz, Derek - uśmiechnęła się i pokręciła głową, przez co jej rude wyczesane włosy opadły swobodnie na lekko gołe ramiona. - No i jakieś detaleeeeeee - mówiąc to, weszła dyskretnie do łazienki, poprawiając swój mejkap, chciała co najmniej dorównać Derekowi, żeby nie zrobiła mu wstydu!

Derek wychodząc z domu, założył pierwsze co wpadło mu w ręce, wcale nie było żadnych detali i tak dalej. Tymczasem obserwował jakieś zdjęcia, które stały na komodzie w pobliskim salonie, uśmiechając się do nich bezsłownie. Kochal piegi Frances, dodawały jej niesamowitego uroku, którego mogłaby pozazdrościć nie jedna dziewczyna.
- Ohm, no w porządku, w porządku, poczekam, spokojnie. Jak ci minął dzień? - zapytał, drapiąc się po głowie, która btw go od rana bolala, ale nie chciał wyjść na jakąś ciotę i nic na ten temat nie mówił............

Jasne, gdyby spotkała go na ulicy, nie wiedząc, że Derek to Derek, pomyślałaby, że to co najmniej elo very important person. No, ale cóż, wyszła z łazienki, uprzednio spryskując się ostatni raz Daisy Dżejkobsa również. - Jestem już gotowaaaa, a dzień mi minął tragicznie, moja grupa ze studiów jest strasznie sztywna, a tobie, hm? - i że tak powiem, podeszła do niego od tyłu, kładąc dłoń zupełnie subtelnie i delikatnie na jego ramieniu.

Łeee, myślałam, że na tyłku czy coś. No cóż, Derek odwrócił się, ale nie gwałtownie, bo najbardziej energicznych osób nie należał, nie przestając się uśmiechać. Z drugiej strony no stress i te sprawy, nie był żadnym dzieckiem szczęścia, czy coś takiego.
- Sztywna? Na pewno nie chciałabyś poznać ludzi z mojego roku, ci sa dopiero sztywni - poszerzył nieco uśmiech, by narzucić na ramiona Frances płaszcz, który był gdzieś pod ręką i poszli, a ty zaczniesz, hee.

Derek przybył! Zachowywał się bardzo cicho na klatce, nie chciał przecież pobudzić sąsiadów. Zapukał trzy razy, mając nadzieję, że Frances jeszcze nie śpi. Uciekl, kiedy tylko upewnił się, że rodzicielka odleciala do krainy Morfeusza, naprawdę chcial zobaczyć się z F!

Frances leżała właśnie w salonie, przykryta szczelnie kołdrą, owinięta miękkim szlafrokiem w odcieniu bladego różu. Ogromne było jej zdziwienie słysząc pukanie, ba, nawet zaczęła się bać, toteż owinęła się szczelniej szlafroczkiem, otwierając drzwi. - Derek, Jezu, nie strasz mnie - mówiąc to uśmiechnęła się i stając na palcach, pocałowała go w czubek brody, cóż.

Derek uśmiechnął się, wchodząc do środka, ale chyba bardziej z faktu, iż Frances jeszcze nie spała. Zsunął z nóg Diory, które mnie cholernie podniecają, by teraz zabrać się za rozpinanie kurtki.
- Hm, mam nadzieję, że nie jest zbyt późno? Musiałem poczekać aż mama zaśnie, inaczej nie dałaby mi spokoju i chciała żebym ci się jutro oświadczył - pokręcił głową, ale w zasadzie nie mógł przestać się uśmiechać, widząc rozpogodzoną uśmiechem twarz Frances. W różowym było jej do twarzy - ładne wyglądasz.

Stała więc obok, oparta o ścianę, z założonymi na piersiach rękoma. Zaznaczę, że przyglądała się mu z uśmiechem. - Nie jest za późno, okropnie się nudziłam, chociaż to już... dwunasta? - roześmiała się, zaciągając do salonu, gdzie walały się wszelkie możliwe koce, poduszki i kołdra w Myszkę Micky. Aha, akcja: Frances idzie spać :d Mruknęła jeszcze coś, że ma siadać i nie gadać, bo różowy nie jest wcale fajny :d

- Nie powiedziałem, ze różowy jest fajny, tylko, ze ładnie wyglądasz - odpowiedział, siadając w fotelu i przyglądając się kołdrze Frances, która akurat mi ewidentnie kojarzy się z tobą <3 i naszym łóżkiem, hihi - a to już różnica. Miałem nadzieję, że nie śpisz. Co słychać? Przepraszam, że nie odzywałem się przez te kilka dni, ale mam kocioł na uczelni, dosłownie.

Zadzwoniła mama z pytaniem: Gdzie ty się podziewasz młody człowieku? Powiedział, że wyprowadzał tylko psa sąsiadki, bo wcześniej zapomniał i pooooszedł, obiecując, że jutro zabierze Frances do Disneylandu!