SKAŁKI!

Melanie i Jacob przyjechali, jego cudownym chrystlerem <3. Poprowadził ją teraz przez hol, do szatni i pokierował do damskiej. Sam zmienił żinsy i jakąś kurtkę Nike może nawet na strój treningowy, by teraz czekać przed na Melanję.

ja nie wiem w co i czy w ogóle melanie sie przebrała, ale chwilę w szatni posiedziała, a potem wyszła, wiążąc włosy gumką w jakiś miły koński ogon, chociaż część włosów się nie dała okiełznać. - okej, jestem gotowa.. - wcale nie ;_;

W strój do skałtowania zapewne :dd. No nieważne. Jacob uśmiechnął się do niej szeroko i objął ramieniem, by poprowadzić do głównego pomieszczenia, a dokładniej w miejsce, gdzie dostrzegł znajomych: Pierre z Tuluzy, Alison z Londynu i jej brat bliźniak Arthur, plus miziające się MAŁŻEŃSTWO Celine & Christopher. Przywitał się ze wszystkimi, potem przedstawił Melanję, by końcowo zwrócić się właśnie do niej:
- Robiłaś to kiedyś? - bo on od dziecka.

uznała, że blefowanie nie wyjdzie jej na korzyść, więc przygryzła dolną wargę, opierając głowę o swoje prawe ramię, znaczy przechyliła ją, wiesz. - hmm, w zasadzie to... więc.. no właśnie, chyba niespecjalnie : d - wyznała mu w koncu.

Ej ja muszę podnieść ramię, żeby położyć na nim głowę :d. Enyłej, Jacob uśmiechnął się po raz kolejny, postanawiając w duchu, że przestanie tak bezsensownie się cieszyć, bo to nie przystoi i tak dalej. Koledzy patrzyli na niego zaskoczeni, pewnie myśleli, że Melanie nie ma nawet osiemnastki, jak on na początku, ale to było dla niego mało istotne.
- Hm - wydusił z siebie, drapiąc ucho albo i zaucho - w zasadzie to nic trudnego, przynajmniej będziesz miała silne ręce, no wiesz łatwiej będzie ci dźwigać zakupy - choć on by jej chętnie podźwigał. I ją również by podźwigał, ale cicho - Więc tak, zaraz cię przyczepię i tak dalej, a potem po prostu spróbujesz wejść tam - skinął głową na punk u samej góry jednej ze ścian.

- taaak, pewnie - pokiwała głową, nieco wątpiąc w to, by była zdolna tam wejść. zwłaszcza, że chyba miała lęk wysokości. no ale ćśś, była dobrej myśli. okej, wcale nie, w zasadzie wolałaby porobić cokolwiek innego xd. - ale to chyba jest strasznie wysoko.. - zauważyła nieśmiało.

- Wcale nie aaaż tak - zapewnił ją niczego nieświadomy Jacob, by przypiąć do takiej no wiesz linki, nie mam pojęcia jak oni to profesjonalnie nazywają - Hej, nie bój się, nic ci się nie stanie - a przynajmniej tak wmawiał mu trener w Moskwie, żeby go zachęcić, a tylko raz spadł z samej góry - Ja cię będę asekurował - bo ponoć też tak trzeba, więc Jacob przypiął do siebie drugi koniec linki i czekał, aż Melanja ruszy na górę!

ruszyła w górę, bo cóż mogła zrobić : d. w każdym razie była trochę przestraszona, bo znając swoją koordynację ruchową i całą resztę, to się zjebie na ziemię. nawet jeśli to niemożliwe xd.

Jacob przez chwilę łapczywie obserwował jej tyłek, by oblizać nawet bardzo dirty i bitchy!!!! :dd Aha, wargi oblizał, ze. Strasznie mieszam dziś, to przez charakterystykę na pewno. Podrapał się jedną ręką po policzku, w skrócie opowiadając ciekawskiej Celine, ze Melanie to tylko jego uczennica na praktykach, której obiecał, że zabierze ją na skałki. Takie kłamstewko nawet jeśli małe, średnio przechodziło mu przez gardło, ale jako dobry polityk musi się nauczyć kłamać, oni przecież nieustannie kłamią..

- o matko - mruknęła do siebie, zastanawiając się czy musi jeszcze wysoko iść, bo zamknęła oczy i nie widziała co i jak i w ogóle xxd... - jaacob, jesteś tam na dole? - czszeba się upewnić..

Jacob uniósł podbródek do góry, by z zadowoleniem stwierdzić, że jak na pierwszy raz Melanie dobrze sobie radzi. Pokiwał głową, ale dopiero po chwili doszedł do wniosku, że pewnie tego nie widzi, toteż odkrzyknął:
- Taaak, jestem. Spokojnie, dobrze ci idzie, mów jak będziesz chciała zejść - poprawił tym czasem linkę, którą uprzednio zapiął sobie w pasie, by upewnić się, że Melania zaraz nie spadnie te pięć metrów w dół, miałby ogromne wyrzuty sumienia. Wszystko jednak było w jak najlepszym porządku.

- więc.. chcę zejść : d - zawołała. chciała się napić kawy. czy czegokolwiek, czegoś, co by ją uspokoiło, czy też rozluźniło, bo nie czuła się najlepiej. pewnie miała serio lęk wysokości. miała nadzieję, że jacob pozwoli jej się do siebie przytulić.. :c

:c Jacob więc ściągnął ją na dół, umiejętnie, bo skoro się na tym znał....końcowo zbliżył się do Melanie, by uwolnić ją z tych wszystkich linek i sznureczków. Objął ją nawet ramieniem, uśmiechając się szeroko.
- Dobrze ci poszło. Jak było? - zapytał, delikatnie głaszcząc ją po pleckach. Mimo takiego wysiłku wcale się nie spociła i tak dalej, bo to Paryż, więc nawet jeśli byłaby spocona, to byłoby seksowne....

uśmiechnęła się i przymknęła oczy. gdyby jacob za każdym razem ją tak przytulał, to mogłaby się wdrapać na każdą górę (climb every mountain ./'./'); było bardzo, bardzo przyjemnie, i gdyby nie ci znajomi i przyjaciele (królika) jacoba, to pewnie zaraz by go pocałowała, i to raczej nie tak niewinnie i grzecznie. - ohm, nie było źle, ale chyba jednak wolę zajęcia, wymagające mniej wysiłku.. - uśmiechnęła się nieznacznie.

- No tak, każdy lubi co innego. Ja, po całym dniu siedzenia na uczelni lubię czasem tutaj przyjechać. Albo pojeździć rowerem. Nie mam tutaj, w Paryżu roweru, a szkoda - stwierdził z głośnym westchnieniem - Okej, teraz moja kolej, a potem jedziemy do mnie, tak? Zapewniam cię, że wino roboty dziadka jest zupełnie smaczne - uśmiechnął się szeroko i oddalił do Pjera, żeby go jakoś asekurował, bo nie sądził, że Melanja da radę, prawdę mówiąc, a nie chciał wylądować w szpitalu ze złamanymi kończynami. Zaraz więc wspiął się na samą górę i spuścil :d na dół również, trochę sapiąc, bo to było tak błyskawiczne tempo, jak to zdanie!

melanie przyglądała mu się uważnie. wcześniej udało jej się ukraść wodę w plastikowym kubeczku z automatu, który stał w kącie i błyskawicznie ją napiła, a gdy jacob znalazł się z powrotem na dole, nieśpiesznie do niego podeszła, uśmiechając się raczej leniwie i kocio. - hmm, chyba jesteś w tym dobry - stwierdziła, z pewną aprobatą w głosie : d.

- Czy ja wiem - rzucił skromnie, ale się nie zaczerwienił. Rzecz jasna wiedział, że słowa Melanji są prawdą, ale nie chciał wyjść na kogoś, kto aż tak bardzo się uwielbia, prawda - więc zbieramy się, tak? - podał rękę Pjerowi i krzynął do ogółu 'czeeeść', poprowadził Melanję do szatni, sam zniknął w swojej, a potem pojechali i ja zacznę, bo on chyba nawet nie ma jeszcze mieszkania.