erin, kot i mama kota i erin

no więc dotarli do tutaj, kiedys może poszukam zdjęć (uwaga bo...), a tymczasem erin otworzyła drzwi kluczem, chociaż najpierw to chyba musieli wjechać na 3948454 piętro, przywitał ich rudy kot mruczący jak traktor, a mama zdawała się być nieobecna.....

boze nie moge z basi i ludzka...xdddddddddddd
rozejrzal sie z zaciekawieniem, zsuwajac rownoczesnie z ramion kurtke i w ogole, mowiac i w ogole mam na mysli tak zwany szalik i rekawiczki, bo tak wlasnie odziewal sie paryski PLEBS. - sama mieszkasz?

a co robią prócz smażenia placków, napisałam plecków...xd
- nie. to znaczy, mieszkam z nim - kiwnęła na kota, który się wdzięczył na dywaniku w przedpokoju. ściągnęła swój płaszczyk, który potem powiesiła na wieszaku bla bla. - i z mamą, ale chyba jej nie ma. mamooo? - zawołała, by się upewnić, ale odpowiedziało jej milczenie. - hm, napijesz się czegoś? tam jest salon. - i kanapa i tiwi... 8493039 cali...

no kloca się ciągle o placki...xd
-nie napiję - stwierdził, przestająć się już rozglądać jak jakiś tarzan czy ktoś i rzeczywiście poszedł do salonu, w którym paliła się jakaś lampa tylko i całe szczęście. - ładnie. dlaczego mieszkasz z mamą? ile ty masz lat? - rozwalił się na kanapie : o

ej słuchałam przed chwilą piosenki z tarzana... też pokłóćmy się o placki. najlepsze są ładnie przypieczone...
usiadła obok niego, bo to była spora kanapa, a on chyba nie zajmowal sto metrów co nie. odgarnęła włosy za ucho, rozpinając trochę swój kardigan, bo w mieszkaniu było ciepło (kot zajął ssię ogrzewaniem). - osiemnaście, a ty? nie wiem czemu, jakoś tak wyszło. to bardzo źle, że nie mieszkam sama?

nieprawda najlepsze sa spalone teraz ty
xd
-zalezy, co mielibysmy robic - stwierdzil zupelnie otwarcie i szczerze - jezeli mielibysmy urpawiac seks, to chyba zle, a jezeli lepic z plasteliny albo ukladac puzzle to tak srednio. w kazdym razie nie przyszedlem tutaj uprawiac seksu, nie obawiaj sie. - nie lekajcie sie elo pozdro jał.

spalone smakują spalenizną!!!!!! i nie podskoczysz, a jak tak, to śpisz w nogach
- masz rację - przytaknęła, chociaż niespecjalnie go słuchała. wyłapała tylko coś o plastelinie i seksie, a razej jego nie-uprawianiu. - hmm to znaczy nie mam plasteliny ani puzzli, więc nie wiem, cóż innego moglibyśmy robić.. - bo nie wiedziała, czy jest wystarczająco mądra na rozmowy z nim yo nie chciała się zbłaźnić przecie

znaczy ja nie twierdzę że są dobre ta kłótnia jest bez sensu pa
-boże, erin, dlaczego wy wszystkie - tak, tak zwana subkultura bohemy :c mały rasista mode on, nie, nie z mojej strony, tylko z jego-naprawde - jesteście takie jakieś niespontaniczne. i zacofane. dobra, nie, jezu, jednak się czegoś napiję, jak będę miał iść, to krzycz.

ty masz zawsze rasista mode on....xd
- dzięki - mruknęła ledwo powstrzymując się od powiedzenia mu, że on dla odmiany jest osobnikiem wielce niemiłym i złośliwym, i że ona nie wie, jak ludzie mogą go znosić, ale nie powiedziała tak, bo pewnie nie starczyło jej odwagi. - to czego chcesz pić?

...
jeszcze by ją pobił
-nie wiem, co masz? tylko wiesz, nie idź sama do kuchni, czy gdzieś tam.. bo przecież mogę ci coś ukraść - dobra, chyba znowu wrócił do swoich kompleksów na temat pieniędzy i tak dalej. biedny :c

- a jak pójdę z kimś, to mi nic nie ukradniesz? jezu, winston, proszę cię, nie wygłupiaj się.. - pokręciła głową i wstała, potem poszła do kuchni, skąd przyniosła piciu, nie wiem co, bo u mnie w domu nie ma żadnych soków ani nic...

u mnie jest kola, niech bedzie kola...
-kolekcjonujesz cos? - zapytal, biorac z szafki nocnej jakas ksiazke i bezprecedensowo ja sobie przegladajac, o. przynajmniej nie slinil palca przy przewracaniu kartek jak pani ewa. - ladnie pachniesz.

- nie, chociaż kiedyś kolekcjonowałam naklejki z lalkami barbi. dziękuję, winston. ty z pewnością również. - przeciągnęła się, napiła koli, a potem usiadła gdziekolwiek, nawet na dywanie. - a ty? zawsze podziwiałam kolekcjonerów znaczków. to szalenie nudne.

-dlatego tez nic nie zbieram. wszystko mnie nudzi po jakims czasie. nie moglbym miec zony. ale lubie banki mydlane, a ty? - odstawil oprozniona do polowy szklanke [optymista...] na blat i usmiechnal sie, chyba pierwszy czy drugi raz tak calkiem milo. ojoj.

a potem przyszla mama erin i kazała się wynosić winstonowi, bo kto to widział o takiej porz.e.....