william.

miałam się już nie odzywać,
nigdy przenigdy,
ale, hm,
chcę żebyś wiedział,
że wróciłam do paryża,
i że nie tego całego dziecka już nie ma.
to tyle.

maxime.

/umarłam <3

kurwa mać, maxime.
coś ty zrobiła z NASZYM dzieckiem?!
w.

a teraz to naszym ?
wcześniej cię jakoś nie obchodziło !
a teraz nagle taki z ciebie tatuś ?

m.

wyobraź sobie, że jednak tatuś.
przynajmniej nie matka psychopatka, do jasnej cholery.
w.

widzisz, william.
jednak nie wszystko jest do przewidzenia.
jestem już normalna.
i prowadzę normalne zycie.

m.

no dobrze, więc
skoro jesteś normalna
po cholerę do mnie piszesz?
w.

po to, żebyś miał świadomosc,
że tego dziecka już nie ma.
i tylko tyle chciałam ci powiedziec.
poza tym,
mam coś twojego,
i chciałam ci to oddac.

m.

o boże.
przyjdziesz?
w.

jutro przyjdę.
oddam ci to,
i pewnie potem jak będziesz chciał,
po prostu odejdę z twojego życia.

m.

okej.