Telephone cabin.

czyli, że takie o.

stał koło budki tel., sam nie wiedząc tak naprawdę, co tu robi. wiedział tylko, że nie ma tu tych żulów, co go gonili przez całą drogę z uniwersytetu, prosząc o kasę na papierosy.

podeszła do nathana od tyłu i zasłoniła mu oczy
-zgadnij kto ? - zapytała z uśmiechem

przestraszył się nieco, że to jednak te żule, ale głos brzmiał niepokojąco znajomo.
- hm, jean? żuliet? patrish? a może ta, no kałczynszugla? - roześmiał się, po czym odwrócił się w ją stronę i złapał ją za ręce. - wiedziałem, że to ty!

zaśmiała się, popatrzyła mu w oczy - co tam? - zapytała

- nic, pomijając to, że właśnie skończyłem z zaliczeniami i mam któryśtamrok studiów z głowy - odpowiedział, mierząc ją spojrzeniem i zatrzymując wzrok na jej biuście. - a co u ciebie? dalej nie palisz papierosów?

spojrzała na niego smutnie - paliłam dzisiaj - urwała i nagle się rozchmurzyła - ale tylko jednego, uwolniła ręce z jego uścisku, - i w ogóle gratuluję z tymi studiami - odparła i rzuciła mu się na szyję

na szczęście utrzymał równowagę, zdążył się też roześmiać i złapać ją za pośladki, zanim jej podziękował.
- więc palisz, wiedziałem, że tak będzie - powiedział, uśmiechając się tryumalnie do jej włosów, które zatkały mu po części dopływ powietrza.

tylko niech sie nie udusi xD
-to nie moja wina, to to .. to wina hmm no dobra to moja wina - odparła zrezygnowana - dobra, koniec tematu, jak ci minął dzień - zapytała

- w sumie całkiem nieźle, pomijając to, że wstałem o szóstej, żeby się uczyć - mruknął do jej szyi, której skórę potem delikatnie przygryzł. - a tobie? - zapytał, bo wypadało.

zaśmiała się bo miała łaskotki na szyi

-U mnie? w zasadzie nic ciekawego, cały dzień szlajałam się po Paryżu - odparła i przygryzła wargę

odsunął się w końcu od niej, nie ukrywam, że zrobił to z trudem.
- bolą mnie plecy - poinformował ją. - i wiesz, hm, jestem zmęczony jak cholera - nie miał wprawdzie pojęcia, czy cholera jest zmęczona, ale fajnie to brzmiało.

-zaniosę Cię do domu - zażartowała - to może hmm pójdziesz odpocząć - zaproponowała

- jeśli byłabyś tak dobra, to może poszlibyśmy do mnie i zrobiłabyś mi jakiś przyjemny masaż... - rozmarzył się, dopiero po chwili zastanawiając się, czy to w ogóle może być realne.

uśmiechnęła się - myślę że to dobry pomysł - odparła

odetchnął z ulgą, że szykuje się mu jakiś przyjemny wieczór. objął ją ramieniem w pasie i poszli do niego, amen.

zaczniiiij?

no i poszli nie? i zacznę xD

stał przy kabinie, przeszukując kieszenie w poszukiwaniu swojej komórki, bo kiedy tylko zobaczył ową telefoniczną kabinę, od razu przypomniało mu się, że nie wziął ze sobą eriskoniacza i świat runął mu pod nogami.

dramat obyczajowy nam się kłania.
natomiast ginger przechodziła obok z papierową torbą z logo jakiejś miłej w obyciu piekarni, bo zapragnęła kupić sobie na śniadanie nic innego jak croissanty. znali się?

nie xd.
oderwał wzrok od swojej kieszeni, kiedy tylko zobaczył papierową torbę.
- oja, to teraz paryż jest ekologiczny? - wypalił, podnosząc oczy na właścicielkę torby, ogólnie zawsze był nieśmiały, ale cóóż.

również spojrzała na torbę i z wrażenia podrapała się w skroń.
-hm - zaczęła dyplomatycznie i odwróciła wzrok na martina - na to wygląda - uśmiechnęła się przystępnie i w miarę zachęcająco.

- okej, problem ratowania świata zostawmy tym tam na górze! - stwierdził, przypominając sobie zaraz, że jego tata jest ministrem, jaka wtopa. przygładził swoje zielone polo, jako że był troszkę, ale tylko ciupinkę pedantyczny, jeśli chodzi o takie sprawy.

podeszła bliżej, bo naszła ją ochota na poprawienie kołnierzyka jego polo, ale przecież mu tego nie powie, bo bywała nieśmiała kiedy było trzeba, lub kiedy tak po prostu wyszło.
-zdecydowanie - a jednak poprawiła ów kołnierzyk, wieszając sobie torbę z croissantami na nadgarstku. ładnie pachniał, może używał aksa i to dlatego nie mogła nie podejść bliżej, hihi. namieszałam.

tak, używał aksa i to wszystko dlatego!
- ejejej - przypomniał sobie nagle i odsunął się od niej szybko, aczkolwiek niechętnie. - jestem martin, tak nawiasem mówiąc - wyciągnął rękę w jej stronę, a może tak bardziej w stronę jej cycek.

'a to moje cycki' pomyślała, patrząc na jego dłoń. złapała ją jednak i uśmiechnęła się odpowiadając, że ona nie jest martinem nawiasem mówiąc, ale ginger i miło jej go poznać.

- haha, no ta, mi też miło! - i naprawdę powiedział, że haha, to nie żadna onomatopeja ani inne gówno, ojezu, co za trudne słowa piszę. - właściwie, to bardzo miło nawet - dodał, uśmiechając się uśmiechem świętego mikołaja, czyli coś w stylu, hoho, mam prezenty, ale ich nie oddam.

skoro nie chciał oddać prezentów, gin pomyślała że może przez chwilę robić za elfa i poczęstowała go croissantem w ramach dzielenia się żywnością z biednymi i rozdawania prezentów przedświątecznych we wrześniu.

bardzo mu się to spodobało, sie znaczy to, że jakieś nieznajome dziewki częstują go przed budką telefoniczną, o czym ją poinformował, dumny z siebie i w ogóle zadowolony z życia.
- nie jadłem śniadania - stwierdził. - ale czekaj, przecież nie jadam śniadań, nie czeka mnie śmierć głodowa, nie czekają mnie skutki ocieplenia globalnego, czeka mnie tylko pewna śmierć w polu, bo nie umiem kopać ziemniaków.
xddd.

zamrugała kilkakrotnie, patrząc na niego nieco zdziwiona i zbita z tropu. rozejrzała się dookoła, bo może budka telefoniczna znajdowała się obok szpitala psychiatrycznego, którego stałym bywalcem tudzież mieszkańcem był martin.
-tak tak, ziemniaki to dobra rzeczy - odpowiedziała, niepewna swojego dalszego losu. a co jeśli wyciągnie zza pleców wielkiego pyra i rzuci się na nią zadając jej śmiertelny cios w głowę? xd

aha, więc teeen, wuaśnie.
wyciągnął zza pleców wielkiego pyra i zadał jej śmiertelny lub też nieśmiertelny cios w głowę, ale to się zaraz okaże, prawda? prawda?

nie zabijaj mi dżindżer, zaraz dostaniesz moim moherowym beretem po głowie!
-ej! - to były jedyne słowa na jakie było ją stać, bo właściwie zabolało i aż odsunęła się do tyłu, patrząc na martina przymrużonymi oczami - pojebało cię? xd

- przepraszam, to moje drugie ja, nic ci się nie stało? - zapytał, wymachując rękoma i ogólnie był przerażony, przerażający również, hihi.
lubię moherki <3.

wymruczała coś pod nosem i zaczęła się wycofywać, masując bolące czoło. będzie miała siniaka, hoho.
-nie zbliżaj się do mnie, nie zbliżajcie cokolwiek..

- przepraszam - przeprosił xd. poczuł się głupio, to pewnie przez to, że nie wziął ze sobą komórki, teraz był kompletnie wybity z równowagi i w ogóle. - chciałem tylko sprawdzić, czy złapiesz mojego ziemniaka - wytłumaczył dobitnie.

-ciekawe - odpowiedziała chłodno, zmierzyła go wzrokiem od dołu do góry, nie inaczej i poszła, bo i ja muszę iść do babci, pa!

a on poszedł do domu, a ja dziwnie krejzi pisałam, no ale okej xd.