canady i jej ciotki.

.

kiedy to kanada uporała się ze znalezieniem kluczy i twarciem czy też otworzeniem drzwi, nie mam pojęcia, to w końcu weszli. w powietrzu zdawało się wyczuwać wilgoć, jakby na ścianie gdzieś obok zarósł jakiś niemiły grzyb i ogólnie to zapach obiadu, pewnie ciotka kanady trochę gotowała, ale skąd on mógł wiedzieć, że miała ciotkę.
- gotujesz? - zapytał więc, zawsze był bezprośredni i nienawidził śnić domysłów. nie bardzo chciał zdejmować swoje buty, powód znamy wszyscy, czytaj, białe skarpety. nawet jeśli miał świadomość, ze jego trampki są brudne i niemyte, całe w błocie i oblepione jakimiś kamyczkami, po których ostatnio szedł. spojrzał na nią pytajnie, pierwszy raz właściwie patrzącw jej oczy i pierwszy raz zdając sobie sprawę, że są brązowe, ciemnobrązowe. bardzo mu się to spodobało i zaskoczony byl tym, że mu się podoba, z tego zaskoczenia aż westchnął głęboko, rozglądając się po pomieszczeniu, w którym panował istny ba ła gan.

- skąd. wysadziłabym w powietrze mieszkanie, ciotka by mnie zabiła. zajmuje się balsamacją zwłok, chyba jej nie ma - stwierdziła, zapalając światło w przedpokoju, jednak zdała sobie sprawę, że jest jeszcze jasno, ale światła nie zgasiła z powrotem, bo po pierwsze, sprawa dbania o środowisko była jej całkowicie obojętna, a po drugie, włącznik znajdował się za wieszakiem z płaszczami, który wywalała co najmniej piętnaście razy dziennie, a był dla jej drobnych i kruchych dłoni zdecydowanie zbyt ciężki. - w każdym razie, chcesz czegoś się napić? przed tymi całymi mrówkami? - spytała, rozsuwajac drzwi do niewielkiego i niekoniecznie uporządkowanego saloniku, w którym znajdowała się stara, skórzana kanapa, nieduży telewizor i ukochany kanadowy adapter, co prawda już nie działający. rozsiadła się na kanapie, wzdychając ciężko. po drodze do domu stwierdziła, że ameriko ma cholernie chude nóżki, nie takie jak jej koledzy z klasy, którzy łażą na treningi, czy siłownie, żeby wyglądać jak pudziany -,-

/ kanada ma prywatną wiadomość.

ameriko miał chude nóżki, chodził nawet w rurkach, żeby to eksponować. a two wszystko dlatego, że nienawidził sportu, zresztą cięcie się żyletką było jego ulubionym sportem, którego nie zamierzał zastąpić na nic innego. no dobra, może jeszcze na jedzenie czereśni, bo to było jedyne, co lubił. przysiadł kościstym tyłkiem na skraju kanapy i wydałz siebie niezidentyfikowe mruknięcie, związane z dusznością tu panującą. nieśmiało odpiął trochę zamek skórzanej kurtki, nie chciał, by zobaczyła go na szaro, był czarny, blak, emo, szatan rulez, co nie!
- hm, nie, nie chce mi się pić - odparł, zauważając w rogu, na suficie potężnego pająka. miłował pająki i chętnie by go pogłaskał ;3, to był jeden z tych śierściuchów, ale miał jedank wrażenie, że kanada boi się pajączków i że wtedy musiałby go zabić na jej polecenie, a tego nie chciał. w sumie popełnił by grzech. niby, że był hipisem, to i tak dzielił wszystko na to, co dobre i co złe i to było takie smutne. - gdzie masz te mrówki? - chciał wiedzieć. przyglądał się swoim czarnym paznokciom z których powoli schodził czarny lakier.

podniosła się z kanapy, poprawiając haftowaną poduszeczkę, która się obsunęła. kanada nie była bałaganiarą, ten cały burdel zrobiła jej ciotka i jej rozdwojenie jaźni, kanada najchętniej zatrudniłaby gosposię, chociaż nie miała na to pieniędzy. i chyba nie chciała, zeby ktokolwiek grzebał jej w rzeczach, bo z ciotką się już umówiła, że jak ta będzie jej grzebała, to kanada wywali wszystkie ciocine rzeczy przez okno. a owszem, była do tego zdolna.
- hm, więc dobrze. w pokoju, znaczy w moim pokoju, chodź - kiwnęła na niego, w międzyczasie stwierdziła, że ameriko ma wyjątkowo długie rzęsy, zarumieniła się, czego nie było widać, od dużej ilości bardzo jasnego, ale nie białego, pudru na twarzy. i skierowała się do drzwi z dużą naklejką 'do not enter' i w ogóle czacha czacha trupia czaszka, pchnęła owe drzwi, mając nadzieję, że a się nie zgubi :c

spodobały mu się te drzwi, sam zawsze chciał zrobić coś takiego ze swoimi, ale nigdy nie miał czasu, bo teminarz miał zapchany samymi czarnymi mszami, satanistycznymi dyskusjami i grupowymi orgiami z emo przyjaciółmi, nie tylko przyjaciółkami. rozejrzał się po pokoju, wyjątkowo cxarnym i mrocznym, by opaść na łóżko, które na szczęście nie załamało się pod wpływem jego emowego ciężaru, ważył zalewdwie siedemdziesiąt pięć kilo, choć był niesamowicie wysoki, czego efektem była kościstość. on jednak nigdy nie miał zbytnich kompleksów, jeśli o kościstość chodzi. liczył sobie żebra i mu się to podobało, w dupie miał innych.
- to gdzie te mrówki? - nie wiedział, co tak naprawdę chciał z nimi zrobić, może po prostu je zjeść, był głodny, emo mrufffki.

- pod łóżkiem - mruknęła, machając stopą pod łóżko, żeby zaraz na owym usiąść, obok ameriko, blisko, chcąc sprawdzić, czy pachnie rozmarynem czy jakimiś innymi magicznymi ziołami. nie poczuła nic, pewnie dlatego, że miała katar, więc wciągnęła nogi na łóżko, też miała chude nóżki i wszystko, żeby podciągnąć je pod brodę. - skrobią w nocy, nie mogę przez nie spać - wyznała. i tak mało sypiała, więcej płakała po nocach, bo nikt jej nie rozumiał :c

- to nie śpij - pozwolił sobie na mały, sytuacyjny żarcik, takie są najfajniejsze. władował się na łóżko ze swoimi butami razem, by schylić się tak fajnie i wsadzić głowę pod łóżko, dając jej okazję, do ujrzenia jego tyłka. - nic nie widzę! - stwierdził, bo było tam ciemno, a może i ciemniej niż w dupie jeża. - i nie słyszę żadnego skrobania - stwierdził. pomyślał nawet, że może to jej skrobie w uszach, bo wkłada sobie do nich waciki na noc, żeby było ciekawiej. alee serio, tak naprawdę, to nic nie skrobało. może z wyjątkiem jego paznokci, kiedy podrapał się po głowie.

- okej, okej - jęknęła, wyciągając się na łóżku, zakrywając twarz dłońmi, żeby się nie roześmiać, chociaż wyjątkowo miała na to ochotę. - nie ma żadnych mrówek. to byl taki dowcip! - bardzo śmieszny. droga kanado, udało ci się, wygrywasz pięćdziesiąt tysięcy euro w naszym programie 'wkręć ameriko'. przeturlała się na brzuch, rozmyślając nad tym, czy ameriko dałby pomacać jej swój tyłek, gdyby go poprosiła.

chyba by dał, chyba na pewno nawet, zważając na to, że kanada była emo w innym sensie niż on i resztka jego towarzystwa. była jak czarny krzyż na drogę, jak mroczna śmietanka zebrana z odchodów psa! więc całkiem nieźle, w jego mniemaniu.
- badzo śmieszne - mruknął, speniany, ale jednak z nerwami na wodzy, właściwie, to i tak patrzył na nią wciaż tak dobrotliwie jak pięć minut temu i dziesięć i piętnaście. podniósł się i usadowił w normalnej pozycji, opierając się pleckami o ścianę.

- nikt nigdy nie śmieje się z moich żartów - westchnęła. martwiło ją to, kiedyś chciała zostać komikiem, ale kiedy matka powiedziała jej, że byłaby z niej lepsza tancerka go-go, niż komik, to dała sobie spokój. potarła dłonią o swój nieduży nosek, przymykając oczy. - powiedz mi, czy to ze mną jest coś nie tak, czy z nimi wszystkimi? - to pytanie dręczyło ją od dłuższego czasu, nie dawało jej spać, a z nikim nie miała okazji przedyskutować tego tematu. :c

- ekhem - odchrząknął, nie do końca wiedząc co odpowiedzieć, ale mówić coś musiał, bo nie mogli siedzieć tak w milczeniu. - nie znam cię, kanado - jezu, jak to brzmi, chyba napiszę to markerem na ścianie, tata i tak będzie robił malowanie. - ale wydaje mi się, że jesteś w porządku. to znaczy wiesz, o mnie też mówią różne dziwne rzeczy i mnie też nikt nie lubi, to znaczy, nie wiem, czy ciebie nie lubi nikt, ja cię lubię - zakończył koślawo i uśmiechnął się do niej albo i nie do końca uśmiechnął, lecz jego oczy się uśmiechały.

- przeczysz sam sobie. nie można lubić kogoś, kogo się nie zna, przynajmniej tak mi się wydaje - odwróciła się do niego, a jeśli wciąż jeszcze siedziała, to wstała, podpierając się na poduszce w spranej poszewce w drobne kwiatki, chyba jedyny pogodny akcent w tym pokoju. - ale nieważne, to pewnie te pierwsze wrażenie i te sprawy - stwierdziła po chwili namysłu i uniosła prawy kącik ust w nikłym uśmiechu. ona by chyba niekoniecznie polubiła kogoś, kogo spotkałaby we wrześniu na boso na ulicy.

- czarny jezu, ale ty jesteś niedowartościowana, kanado - zauważył mrocznym, poważnym głosem, podwijając rękawy swojej kurtki. było mu gorąco, no, ale przecież jej nie zdejmie, bo ma szarą koszulkę, hihi. - po prostu cię lubię, gdybym cię nie lubił, siedziałbym teraz na czarnej mszy - poinformował ją wyniośle, jaką jej robi łaskę. - albo się ciąl nad wanną.

- ciocia na mnie zawsze krzyczy - podrapała się po przedramieniu, obserwując jakiś odstający fiubździuch na głowie ameriko. - to znaczy, krzyczy, jak się tnę :c - westchneła. w domu nikt jej nie rozumiał, tutaj nie było lepiej, ale przynajmniej tak nie świeciło i nikt nie chlapał na nią wodą, nie licząc pieprzonych chmur i pieprzonego deszczu, który pewnie znów lunie, kiedy będzie szła do szkoły.

- hej, jak chcesz, to możemy się ciąć razem! - powiedział wspaniałomyślnie. no pewnie, bo razem zawsze raźniej. już widział siebie i ją, jak tną się u niego nad wanną niczym adam i ewa w raju, a potem pieprzą godzinami podczas czarnej mszy, na której ich, oczywiście, nie ma, co nie. ale ona by wtedy trwała. mam nadzieję, że zrozumiałaś. - mam fajne żyletki, co ty na to?

- a ja na to, jak na lato - zaśmiała się cicho, stwierdzając po chwili, że to nietrafne porównanie, nie znosila lata, o czym zaraz go powiadomiła. - ale sądzę, że to świetny pomysł, co dwie głowy to nie jedna i te sprawy. - dwa emo zawsze będą lepsze od jednego, uśmiechnęła sie w duchu na tę myśl, drapiąc się po brzuchu.

- okej, mam na serio fajne te żyletki, kupuję u znajomego, super ostre, modlę się czasem o to, żeby tylko nie pociąć się czasem za mocno - zwierzył jej się, bardzo emo. wyłożył się na jej łóżku, krzyżując ręce pod głową i oblizując usta, kiedy to wpatrywał się w jej tyłek. co z tego, że miała wąskie biodra i prawie niewidoczne pośladki?

- byłeś kiedyś w szpitalu? przez te całe podcinanie żył? - spytała, wyciągając z włosów swoje czarne spineczki, już nie muszą podtrzymywać je fryzury, która i tak się rozsypała. - bo ja byłam, a potem musiałam chodzić do psychologa! to było idiotyczne. - doprawdy, nie chciałaby tego powtórzyć.
ale zamiast tego chętnie zasmakowałaby jego ust, by sprawdzić, czy smakuje krwią. lubiła krew.

dracula!
- hm, nie, zawsze uważałem - pochwalił się jej, chociaż kiedyś rodzice próbowali wysłać go do psychologa, kiedy zaczął się malować. sądzili, że jest gejem, on też tak sądził, ale kiedyś tam okazało się, że jednak woli kobietki, nie kobiety, zwróć uwagę na różnicę ;q. - to znaczy, nigdy nie przeholowałem.

- kiedyś nadejdzie ten pierwszy raz - pokiwała ponuro głową. niespecjalnie chciala, żeby ameriko trafił do szpitala, albo co gorsza umarł, byłoby jej jeszcze bardziej smutno :c pogłaskała się po kolanku i przysunęła się do niego, wzdychając.

- to brzmi wyjątkowo mrocznie - stwierdził ponunoro, odgarniając grzywkę z oczu, bo nic nie widział. a bardzo chciał widzieć, bo canada miała miły wyraz twarzy i takie ciemne oczy, które zawsze chciał mieć. - w ogóle jesteś mroczna - łał, nie lada komplement, jaki flirt ;q.

- a tam - uśmiechnęła się, zawstydzona, bo nikt nigdy nie doceniał jej mroczności, przynajmniej nie tak, jakby tego chciała. spuściła więc wzrok. - ty tez jesteś mroczny, ameriko.. cieszę się, że cię poznałam. - to tak na zaś, gdyby miała na przykład umrzeć, czy coś w ten deseń.

- też się cieszę, że cię poznałem, ale muszę już iść... - stwierdził mrocznie, po czym wstał mrocznie i mrocznie przeszedł przez jej pokój. - szkoda, że nie masz mrufek ;c.

- mogę poszukać, jeśli masz ochotę :c - zaproponowała. dookoła kamienicy widywała dużo różnych stworzeń, od kruków po słonie, więc mrówki też musiały być.