Kiwizine

z racji takiej, a nie innej, że nie ma tutaj wcale postów, adrję i ejndżel przyjechali. powiem ci nawet, że a ściskała go delikatnie za rękę, a kiedy szli, oboje boscy i seksowni, to wszyscy się patrzyli. mimo wszystko czuła się grubo i to pewnie dlatego tak na nią patrzyli.............

xdxdxd
cieszył się, że w tym momencie to on z nią szedł, a nie ten przepakowany kelner, który otworzył im drzwi, kiedy wchodzili do środka i zaprowadził do stolika zarezerwowanego dla vipów! adrien, z całkiem rozbawioną miną, zamówił dwie wody z lodem, by teraz odwrócić się twarzą do angel.
- hm, więęęęęc, co tam?

- nieee wiem, jestem w zasadzie trochę zmęczona. rano poszłam biegać, a potem stwierdziłam, że nie chce mi się iść na uczelnię, więc pochodziłam po sklepach, milion razy się zgubiłam, aż w końcu jakiś nie wiem, nie potrafiłam się z nim dogadac, bo był z włoch, w każdym razie odprowadził mnie do hotelu. a co u ciebie? - podniosła wzrok z miłej, czerwonej serwetki na adrję, umieszczając ręce na cukierniczce.

- no cóż, jakoś opanowałem mój scenariusz w jeden dzień, wyobraź sobie, czterdzieści stron do wykucia, całą noc nad tym siedziałem, ale opłacało się, całość wygląda naprawdę fajnie na próbach - powiedział, obserwując jej dłonie, które wydały mu się być symaptyczne, dziwne mam te określenia, ale okej, w każdym razie oblizał wargi, bo mu spierzchły.

- niewątpię. robicie to na uczelni, czy jak? - zaciekawiłła się, z przymrużonymi powiekami obserwując adrję. odgarnęła włosy za plecy, by podziękować kelnerowi, który właśnie przyniósł im wodę. wsunęła słomkę do ust, by upić łyk, z głośnym westchnieniem.

- taaak, uniwersytet ma całkiem fajną scenę w jednym z budynków, w sam raz. na koniec roku mamy wystawiać całą sztukę w ramach żegnania rocznika, więc jeszcze mnóstwo czasu mam do wystawienia - powiedział, wrzucając do wody plasterek cytryny, który był całkiem sprytnie przymocowany do szklanki, no wiesz jak, a jak nie, to ci narysuję....

wiem :d.
- o, więc może nawet wpadnę obejrzeć, o ile mnie nie wywalą. jakoś nie mam motywacji by dotrzeć na uczelnię, nienawidzę moich studiów, ale to już pewnie wiesz - uśmiechnęła się do niego, przygryzając dolną wargę, bo zostawiła ślad błyszczyka na szklance, a to seksyseksyseksy, hehe.

- wspominałaś o tym tylko czterysta sześćdziesiąt pięć razy - puścił jej oczko, unosząc jeden kącik ust do góry. zauważył ten błyszczyk i pomyślał, że to rzeczywiście strasznie seksowne, tak jak cała angel, nawet mimo tej jej manii utrzymywania figury, którą miała tak czy siak dla niego wprost doskonałą.

- hej, myślisz, że jeśli zabrałabym papiery z uczelni, to rodzice by sie o tym dowiedzieli? bo i tak będą mieli niespodziankę, kiedy przyślą im zawiadomienie, że zawaliłam pierwszy rok - przewróciła teatralnie oczami, wstając, bo jakiś facet z grubym brzuchem właśnie się za nią przeciskał, więc musiała odsunąć krzesło.

- myślę, że nie, uczelnia nie ma prawa ich o tym informować - powiedział, bo podejrzewał, że angel jest raczej pełnoletnia i w ogóle. ej, a mojej siostrze kiedyś zrobili taki numer, że zadzownili do mojej mamy i powiedzieli jej, że siostrę wylali ze studiów, a sie okazało że wcale nie i to jakaś pomyłka, a potem się afera zrobiła xdxd. zlustrował ją spojrzeniem i tak jakoś wyszło, że nie trafił z tego wszystkiego wodą do ust, wiec trochę pociekło mu po brodzie, patrz, jak na niego działała, hihi.

zachichotała i kiedy znów usiadła, złapała kilka serwetek, które leżały na stole i przytknęła je do adrjęnowej brody.
- mam nadzieję, chyba nawet bym tak zrobiła, jeśli to wszystko u gaultiera wypali - miała na myśli kasting, o którym myśl strasznie ja przerażala.

- możesz podać ich do sądu, najwyżej - wzruszył ramionami, czerwieniąc się z tego wszystkiego, bo czułsię jak idiota z zachlapanym kołnierzem od polo, ale nic na to nie mógł poradzić. powodowany jakimś dziwnym impulsem, wyciągnął trochę głowę w jej stronę i w tym oto czcigodnym momencie jego usta dotknęły jej ust w delikatnym pocałunku <345678899999.

poczuła się conajmniej niezręcznie; hej, wczoraj sie poznali, a jesli to miało być podziękowanie, za to, że go wytarła, to było jakby wylewne. mimo to, nie odepchnęła go, nic z tych rzeczy, tylko przymknęła powieki, delikatnie odwzajemniając pocałunek.
- to było miłe - stwierdziła, uśmiechając się, równie delikatnie, że cię tak poinformuję. nie mówiła głośno, nie czuła takiej potrzeby, kiedy adrien był całkiem blisko.

- co ty nie powiesz? - uniósł jedną brew do góry, odsuwając się od niej, co za dużo to nie zdrowo: i tak zdziwił się tym, że go nie odepchnęła. powrócił więc do pierwotnej pozycji, trzymając łapki przy sobie, a raczej jedną z nich na szklance, którą własnie uniósł do ust, by wziąć z niej jednego łyka.

okej, więc w tym momencie ją nieco zgasił, że tak to ujmę, był stanowczo zbyt pewien siebie, jak na jej odczucia, będzie musial się dużo nauczyć, więc spuściła głowę, myśląc nad powodem, dla którego mogłaby sobie pójść.

usadowił sie wygodniej, zastanawiając się tak dla odmiany, co by tu teraz powiedzieć, bo cisza zrobiła się całkiem ciężka, aczkolwiek nie żalował niczego, co zrobił do tej pory.
- ejndżel, jadasz kolacje? - zapytał. może dla niego mogłaby zrobić wyjątek i coś w końcu z nim zjeść na mieście porządnego.

- zwariowałeś? nie jadam śniadań i obiadów, a mam jeść kolacje? mój posiłek o dwunastej w południe polega na jakichś warzywach, najlepiej właśnie sałata, ogórek, pomidor i tyle, nie mogę sobie na nic więcej pozwolić - wzruszyła ramionami, czując i tak wyrzuty sumienia, za tę sałatkę z nadmiarem przypraw, którą dziś zjadła.

zrobił minę o taką: ;o, nie wiedział już do końca, co sobie teraz o niej myśleć, naprawdę zakrawało mu to na anoreksję.
- no cóż, to nie ja tu w takim razie zwariowałem - powiedział, chociaż czuł się wariatem, miał hopla akutalnie na jej punkcie, ale o tym nic już nie wspomniał.

- s...sugerujesz, że jestem chora psychicznie? - zapytała, unosząc prawą brew do góry, bo czuła się poniekąd urażona, a poniekąd było jej smutno, bo zdawała sobie sprawę z tego, że to co robi jest chore, ale nie mogła inaczej, nie teraz, kiedy naprawdę chudła.

- nie, skądże - odparł, czując sie nieco głupio, bo może nie powinien mówić tego, co powiedział, no, ale skoro nie mógł już cofnąć swoich słów...

a ona uciekła, bo było jej przykro :c