krawężnik.

wysoki, jak to we francji wszystkie.

siedziała sobie więc na krawężniku rozmyślając o jakichś mało ważnych sprawach, jak na przykład czy zacząć gdzieś pracować. paliła przy tym papierosa.

radwan (<3) przechodził akurat obok paląc papierosa, również.

radwan mi się kojarzy z radwańską, xdd. żuliet usłyszała kroki, więc się odwróciła, bo może to policjant z nakazem przeszukania który postawi jej zarzuty.
- jesteś z policji? niczego nie zrobiłam i nie odezwę się bez adwokata. - powiedziała, tak na zapas.

mi też się tak kojarzy xdddddd
- tak, wstawaj! - podniósł głos nawet i spojrzał na nią tak jakoś, jak pan policjant - dostałem nakaz i muszę cię przeszukać.

/ dywan <3 a właściwie czyja to morda? /

/ yyy, nie pamiętam. john hayward czy jakoś tak, sprawdź w nazwiskach

wystraszyła się, że pójdzie do więzienia na milion tysięcy lat.
- ale ja naprawdę nic nie zrobiłam. - powiedziała, dość piskliwie, i wstała z krawężnika.

- jesteś podejrzana o morderstwo, wsyzstko co powiesz może być wykorzystane przeciwko tobie... -powiedział tę fajną formułkę, znaną mu doskonale z kryminałów, jakie lubił oglądać. zaczął ją nawet przeszukiwać, srsly! jak on tak mógł, ja nie wiem... nawt jej do kieszeni zajrzał, gdzie miała fajno komórkę nawet... - no dobra...

a to z niego ..... ..... nie będę przeklinać, bo mikołaj przyniesie mi rózgę. ;C
- niczego nie powiem bez adwokata. a jeśli mnie na niego nie stać, musicie mi go przydzielić! - zgadywała tylko, że tak jest. i zaczęła żałować że nie studiowała prawa. - a kogo zabiłam? nie macie dowodów!

- mamy twoje odciski palców... - powiedział, całkiem pewien był tego co rzekł nawet - pójdziesz ze mną teraz...

- ale...ale... - nie wiedziała nawet, co powiedzieć. bo była bardzo niezwykle przestraszona. - dokąd? do więzienia?

- tak, jesteś aresztowana - powiedział, poważnie całkiem - ręce do góry!

uniosła ręce do góry, postanowiła robić to co jej każą ;C
- nie mam broni. - powiedziała, nawet ja nie wiem po co.

- ale ja mam - sięgnął do kieszeni już nawet... ale potem się zaczął histerycznie śmiać, buehehe.

zdziwiła się lekko, więc opuściła ręce i uniosła prawą brew.
- z czego się śmiejesz, huh? - zapytała.

- przepraszam... - wyjąkał, aż się ze śmiechu popłakał! otarł łezkę, jedną, małą - nie sądziłem, że się na to wszystko nabierzesz...

- nabierzesz? - nie zrozumiała najpierw o co chodzi. dopiero po chwili zorientowała się w sytuacji. - jak mogłeś?! wiesz, jak się wystraszyłam?!

- wybacz... nie mogłem się powstrzymać - dalej się śmiał, jak cep! - jestem radwan - podał jej łapkę.

-juliette. - wymamrotała oburzona, obrażona i w ogóle wszystko. Skrzyżowała ręce na piersiach i spojrzała na Radwan[ską]a. - mógłbyś się w końcu przestać śmiać?

- przepraszam, ale nie mogę - i się śmiał, i śmiał, i śmiał, i śmiał... - dobra przepraszam - uspokoił się w końcu.

mruknęła coś niezrozumiałego, co z całą pewnością było przekleństwem i wróciła na krawężnik.
- co tu robisz, poza udawaniem policjanta i straszeniem ludzi? - zapytała przyglądając się swoim długim paznokciom.

- nie wiem, spaceruję - przysiadł obok i zapalił papieroska - nie obrażaj się tylko. co ty tu robisz o takiej porze?

- siedzę i rozmyślam nad ważnymi sprawami. - okej, prawie. postanowiła wspaniałomyślnie, że nie będzie się obrażać.

- hm, w takim razie ci przeszkodziłem, wybacz - poklepał ją po ramieniu, jakośtak - hej, mogę ci to jakoś wynagrodzić? - spojrzała na nią, bo była ładna.

- hm, to zależy jak. - liczyła na jego kreatywność, w końcu był jej coś winien. zapięła swój płaszcz czy co tam miała, bo trochę zimno już było, cnie.

- zimno ci! - zauważył, bo należał do stworzeń rozumnych trochę, a nawet inteligentnych! zdjął swój płaszcz i dał jej, chociaż miał na swobie tylko tiszert, acotam - ja zrobię wszystko, co ty chcesz. jestem winien - przyjrzał się jej. nie miał dziś weny, ale maił nadzieję, że ona, hm, będzie kreatywna.

przykryła się jego płaszczem, pachnącym radwanowo, czyli całkiem miło.
- hm, teraz muszę iść, ale kiedyś mi to wynagrodzisz.- dała mu jakąś tam swoją wizytuwę i uciekła, bo idę, paa.

- pa - zamachał jej i wstał. aż w końcu zauważył, że mu płaszcza nie oddała! w sumie się ucieszył, będą mieli pretekst do spotkania, pa.

nie ma to jak wsłuchiwanie się w pojękiwania przestępców na posterunku policji! okej, może nie było tego wszystkiego aż tak słychać. gene przysiadł na krawężniku, bawiąc się swoją bardzo starą i równie fajną papierośnicą, którą dostał na piąte urodziny od taty, mru.

fajnego ma tatę, pozdro.
susą przechodziła tędy szukając doznań, albo nie. wracała ze spożywczego z siatką pełną ciągnących się krówek, bo te lubię najbardziej więc i ona siłą rzeczy również. a teraz idę się rozpłakać, bo nie wiem czy się znajo.........

ja wczoraj się popłakałam, jak w pianiście się dzielili jedną krówką za dwadzieścia złotych...... to tak co do krówek i co do płakania.. . .
może i ta papierośnica była przyjemna i wyjątkowo interesująca, ale gene nigdy nie mógł się zająć jedną rzeczą na dłużej, więc zaraz zaczął się rozglądać, dosyć intensywnie, ale bez przesady. i, no nie, patrzy a tam ta żyrafa, co w zerówce kolegowała się z jego siostrzyczką! pomachał do niej i dalej nie wiem co.

tak więc zauważyła, że macha do niej ktoś mniej więcej przypominający zidiociałego starszego brata josephine czy innej tam koleżanki z przedszkola, mniejsza o imię. w każdym razie uśmiechnęła się jednokącikowo podchodząc do niego i opierając dłoń na biodrze. bo zawsze miał dużo pryszczuff i nosił okrągłe okulary o grubych szkłach, tak właśnie!
-no, no. eugene.

ale już nie miał ani okularów, wadę skorygował i widział już doskonale, a pryszczy się pozbył (kilka zabiegów kosmetycznych i po sprawie)! ogólnie to wydoroślał, chociaż nikt tego nie doceniał, biedny.
- sus, miło cię widzieć - odchrząknął, siląc się na jak najbardziej fajny i elo ton, co mu wyjątkowo wyszło, brawka dla niego. uśmiechnął się do niej lekko, jak jakiś wielki pan.

-taa, ciebie również - kontemplowała jego twarz nieco dłużej niżby to było konieczne i normalne, ale otrząsnęła się ze swoistego letargu i poczęstowała go lekkim i przychylnym uśmiechem - zmieniłeś się - dodała, po chwili. usiadła obok niego na krawężniku, obciągając (niestety nie jemu) nogawki swoich zielonych rurek. napisałam tutek ;c

- to dobrze, czy źle? - spytał. był przekonany, że jest teraz fajniejszy, niż był kiedyś i miał nadzieję, że inni również tak sądzą. zaszczycił ją dłuższym spojrzeniem, musiał ocenić jej nogi w skali od jeden do dziesięciu. dał im osiem; nigdy nikomu nie dał dziesiątki, więc to zupełnie niezły wynik.

-nie wiem - wzruszyła ramionami i uciekła, bo jednak muszę wcześniej wyjść. buź.

poszedł teeeż, pa.