square du vert-galant

siedziała na ławeczce z książka, jakimś uroczym zbiorem opowiadań i starała się wyłapać promienie słońca, co nie było takie łatwe, bo nad paryżem zawisła wielka chmura,oje.

przyszła tutaj i usiadła na jakiejś ławce. wzięła ze sobą kubek gorącej kawy, by się rozgrzać. jak zwykle obserwowała przechodzących ludzi.

kiedy już jej się znudziło siedzenie tutaj tak bezczynnie, postanowiła pójść na herbatę do herbaciarni.

Siedziała na jednej z ławek, z zamkniętymi oczami i wąchała kawę, w kubku Starbucks, którą przed chwilą kupiła. Breth zabrał kierowcę i zniknął, a ona nie wiedziała jak do cholery ma trafić do domu, bo chyba za daleko zaszła. Dżipiesa w komórce niestety nie miała.

przechodziła obok w sumie, stosunkowo wolno, biorąc pod uwagę fakt, że spacerowała ze swoim psem. na nosie miała ogromne okulary, nawet jeśli to był już październik, nucąc jedną z piosenek lecącej ze słuchawek jej ajfona.

podniosła głowę i nawet rozpoznała fontanne, ale nie chciało jej się do niej biec, w zasadzie to była trochę śpiąca. gdyby nie to, że musiała odebrać ojca z lotniska, to pewnie spędziłaby fajny ranek z sidem :c
- fon, cześć.

usłyszała jedynie jakieś szmery i z dziwną miną, zarówno jak i wzrokiem spojrzała na nią. idiotka, pomyślała najpierw, zupełnie jej nie poznając, co było stosunkowo trudne, naprawdę wyglądała jakoś inaczej, może przez ten kubek przy twarzy, a może przez to, że była śpiąca. wsunęła okulary na głowę, patrząc na nią intensywnie dość. - touluse! jezu, czeeeeeść - rzuciła się na nią wręcz, ściskając nawet jedną ręką, w drugiej natomiast trzymała bow na smyczy. albo kokardke, jak kto woli. i hej, naprawdę tuluza ładnie pachniała, co było wkurzające, biorąc pod uwage fakt, iż wydawało jej się jeszcze, że sama używała oryginalnych perfum.

oblizała usta, zwilżone kawą i uśmiechnęła się do niej promiennie, siadając po turecku. milczała nawet przez chwilę.
- dobrze cię w końcu widzieć, fon - stwierdziła, związując włosy w kucyk, gumką, którą wcześniej miała na prawym nadgarstku.

siadła tuż obok, psa puściła ze smyczy, sama natomiast pozwoliła sobie przyjrzeć się tuluzie. - wyglądasz jakoś inaczej - zauważyła, wyciągając z uszu słuchawki właśnie, a przecież mogła dalej słuchać party people w wykonaniu nelly & fergie. mruknęła coś niezrozumiale pod nosem, że się martwi o nią i tak dalej. nawet jak nie było powodu, żeby się martwiła.

edit.
poszła, uprzednio mówiąc, żeby się jak najszybciej odezwała.

okej, siedziała nadal na tej biednej ławce :c

siedziała tutaj, bo w zasadzie lubiła, a mi przyjemnie kojarzy się z brajanem aka morganem plus lejt, także spoczko. popijała drinka z małej butelki, to pewnie był smirnoff ice, a to przecież, nie żadne lloret, tylko paryż, ale miała dość wszystkich & wszystkiego, miło jest się najebać w samo południe, kiedy słońce napierdala po bani, koniec.

elliot też człowiek, nie może bez przerwy siedzieć w domu, albo ewentualnie na wykładach, wybrał się więc na spacerek, z paczką malboro w kieszeni. zauważył toulouse, patrz, jaki z niego spostrzegawczy chłopiec, a że ją znał, to usiadł obok niej, mrużąc oczy. - cześć.

- elliot - uśmiechnęła się, a raczej wyszedł jej kirzywy grymas, pod wpływem bólu głowy - cześć. co tam? - opuściła nawet nogi na ziemię, bo to było nieładnie tak, kiedy siedziała jak menelka.

- nie wiem, chyba wszystko w porządku. a u ciebie? pijesz z rana? - spytał, kiwając na butelkę, przyjrzał się jej trochę, wyglądała na zmęczoną życiem i całą resztą, zaproponował jej więc papierosa.....

- nie, dzięki, nie palę - bogu dzięki, tego by jeszcze brakowało, że zaczęłaby palić, a przecież nienawidziła dymu papierosowego - a piję, bo hm no bo piję i chyba nie mam na to logicznego wytłumaczenia.

on w takim razie również nie zapalił, bo po co tak samemu, podrapał się po kolanie, szukając na niebie słonca, które o dziwo się specjalnie nawet nie chowało, nie tak jak, na przykład, wczoraj. - to niezdrowo. widziałaś ostatnio del? - spytał. w zasadzie mógłby chodzić po ludziach i pytać, czy widzieli del, jak sid pytał o cassie w skinsach w nyc.

- nie, nie widziałam. ona chyba ostatnio niespecjalnie z nami wszystkimi się kontaktuje, a już myślałam, że to jakieś fatum i ma na mnie wyjebane, jak cała reszta - oparła głowę o no cóż oparcie ławki, jakkolwiek chujowo to brzmi, wystawiając tym samym twarz do słońca. dopiła swojego drinka, a to był numer trzy, więc raczej ją wzięło, ale nie chichotała, bardziej miała ochotę płakać nad swoim jebanym życiem, kurewskimi problemami.

chciał powiedzieć coś o tym, że pewnie del się izoluje, że to pewnie przez te nowe mieszkanie, ale uznał, że mogłoby wyjść na jaw to, że myśli o niej cały czas i tak dalej, a się trochę tego wstydził, przyglądał się więc w milczeniu przez pewien czas jakiejś kobiecinie wyprowadzającej psy na smyczy, a dokładniej pięciu, bo tyle też psów było, potem odwrócił się w stronę toulouse. - coś się stało, hm? - spytał. łał, lepiej późno niż wcale, podobno.

- nieee, nic takiego - bo sori, nie będzie połowie pariża rozpierdalać o tym jaka to jest w cholerę nieszczęśliwa, potrafiła sobie sama radzić z problemami, a przynajmiej tak jej się zdawało. wyjęła komórkę z kieszeni czarnych rurek, by odrzucić połączenie od bretha.

sory, on nie był elwisem, wolę elwisa od eljota, tak swoją drogą, nie potrafiłby jej nawet jakoś pocieszyć, więc zmierzwił swoje włosy trochę, uśmiechnął się do siebie. - więc może w takim razie napiłabyś się kawy, toulouse, co? bo ja chyba zaraz umrę bez kofeiny.

a i poszedł sobie, pożegnawszy się wcześniej!

siedziała na jednej z tych przyjemnych ławeczek, stojącej pod drzewem, którego liście już dawno zdążyły z niego spaść, ale wcale nie na anne, tylko tak ogólnymi słowy, no wiesz, jesień, zima, te sprawy. wyciągnęła nogi przed siebie, studiując cosmopolitana z wielką uwagą, ale wcale nie był to żaden artykuł o pozycjach, bo przecież nie miała z kim ich wypróbować, chociaż wiedza na przyszłość się przydaje, hyhy. w uszach miała słuchawki od ipoda, słuchała jakiegoś hip hopu czy coś, ubrana w ciepłą kurtkę, dopasowane, dżisnowe rurki i kozaki na płaskiej podeszwie w kolorze brązowym.

również siedział na tej przyjemnej ławeczce, nawet obok anne. założył nogę na nogę, ale to wcale nie oznaczało tego, iż jest gejem albo kimś podobnym. po prostu było mu zimno i musiał się jakoś ogrzać, bo othello jest niesamowitym zmarzluchem. nawet, jeśli miałby uratować jakąś seksi dziewczynę, ale wcześniej musiałby wskoczyć do lodowatej wody, to możliwe, że zastanowiłby się przez chwilkę, także junoł.
uśmiechnął się uroczo do dziewczyny, bo cóż... znali się, czy nie? dobraa, znali się, othek wszystkich zna. on również czytał kiedyś cosmopolitana, lub glamour, ale to tylko w celach dobroczynnych, czyli gapienia się dziewczyny. również wyciągnął nowego cosmo i zaśmiał się pod nosem.
- fajna gazeta.- skomentował, czytając ciekawe/ mniej ciekawe artykuły.

jeeej, nie wiedziałam, że cosmo jest aż tak bardzo koedukacyjny, żeby oth miał go czytać w parku, ale okej, anne oczywiście wszystkich rozumie, chociaż anne to ja, a ja nie rozumiem nikogo, więc można raczej powiedziec, że anne to wyidealizowana ja.
- hm, taaaa, ale przyznaj się, że kupujesz ją wyłącznie ze względu na pozycje - parsknęła.

- nie wiem, o czym mówisz.- wyszczerzył swoje białe ząbki, ale oczywiście dlatemu, żeby się nie domyśliła, bo właśnie ten artykuł przeglądał, jakby nie było odsunał się na bezpieczną odległość, żeby nie zobaczyła tam i wędrował palcem po książce, uśmiechając się tak jakoś beznadziejnie.
- ja zamierzam być jak drugi ten co projektuje ubrania, nie wiem jak się nazywa i właśnie będe miał badanie materiału za jakieś piętnaście minut, więc wiesz.- odparł, ale oczywiście żartował, bo tylko geje zazwyczaj interesują się modą i w ogóle. ale zaraz, zaraz. czy to znaczy, że ten właśnie, do którego idzie też jest gejem? to ja nie wiem, czy wyślę tam othellka, bo gwałt w biały dzień może być.

<33

okej, po części chyba nie zrozumiała nic z jego wypowiedzi, bo wyrażał się dosyć nieskładnie, że tak to wdzięcznie ujmę, a poza tym namieszałaś ;q.
- okej, wiadomo, że pozycje, bo dlaczego niby faceci kupują cosmo - westchnęła i przerzuciła stronę na wszelki wypadek, bo ona także miała otwarte na tym samym temacie, czyli, no cóz, pozycji.

trudno ;c
on także zamknął książkę, bo nie chciał wyjść na jakiegoś seksoholika, czy kogoś. postanowił w najbliższym czasie odwiedzić bibliotekę i zakupić fajną lekturę, ale o tym akurat nie podzielił się z anne. włożył cosmo do torby, bo jakąś tam większą miał, bo powiedzmy zakupy robił, bo oczywiście jego lodówka świeciła pustkami, ale to się wytnie.
- jak leci, anne?- spytał, rozkładając się wygodnie na ławeczce, bo cóż... dość spora była, mhm. znaczy się usiadł tak, żeby kleszcz na niego nie spadł, tylko już prędzej na koleżankę.

- ouhm - zastanowiła się, bo na takie ogólnikowe pytania nie powinno sie oczekiwać konkretnych odpowiedzi, aczkolwiek ona była rozgadaną osóbką i najchętniej opowiedziałaby mu pół swojego zycia. - dawno się widzieliśmy, a u mnie sporo zdążyło sie zmienić, odkąd przeprowadziłam się z cannes, trzy razy zmieniłam miejsce zamieszkania - pochwaliła się, chociaż nie wiem czy to powód do chwalenia, ale okka.

a on zasnął powiedzmy na siedząco. wiadomo, że to obraza dla kobiet i w ogóle nie powinno się je lekceważyć, ale on miał prawo, bo cały łikend był na weselu i się trochę nawalił, żeby nie było, więc trzeba mu to wybaczyć.

ja zmykam.

ona zmykła też.

siedział na ławce myśląc o tym, że w sumie powinien właśnie się uczyć, zawalił znów szkołę ostatnio, ale nie miał do tego wszystkiego głowy. schował ręce do kieszeni swoich rurek, bo było mu zimno, a nie miał rękawiczek, biedactwo. i od czasu do czasu odpisywał na esemeski, yeah yo.

anne, w swoim miłym płaszczyku, ze swoimi miłymi rękawiczkami, z jeszcze milszą torebką w jeszcze milszych spodniach i w ogóle najmilszych na świecie kazakach, pojawiła się tutaj. było ciemno i zimno. okej, może nie ciemno, bo na pewno ktoś postawił tu jakieś latarnie, pod którymi na szcżęście nie stały żadne szarżujące dziwki ani nic w tym stylu.

z daleka zauważył anne, podszedł więc do niej, bo miał wrażenie, że ona go nie widziała, onie, no nieważne, i łapiąc ją od tyłu w talii grzecznie się przywitał, zaciągając się przy okazji jej zapachem, który szczerze mówiąc bardzo mu się podobał :c

okej, a anne w tej chwili właśnie przypomniało się, że breth też czasem zachodził ją od tyłu, boże, jak to brzmi xd. w każdym razie, mimowolnie zesztywniała, wciągając zimne, mroźne powietrze przez nodrza dość gwałtownie.
- cześć - mruknęła. było jej ciepło, kiedy ją obejmował.

nieco zmartwił go fakt, że przywitała się z nim tak oschle, coś musiało być na rzeczy, bo skoro go kocha, a przynajmniej tak mu się zdaje, powinna być milsza itp itd. - mała, co jest? - powiedział i zrobił taką :c minę poczym pocałował ją w policzek, cały czas obejmując w talii, lecz teraz już tylko jedną ręką.
i zw idę się umyć itp itd etc :d

- nic - mruknęła, starając się jakoś rozluźnić. to było naprawdę dziwne, jego dotyk zazwyczaj działał na nią kojąco, jak tabletki uspokajające i viagra zarazem ;q. a teraz...! teraz miała bretha przed oczami, o którym nie było jej tak łatwo zapomnieć. oparła głowę gdzieś na jego ramieniu, właściwie to oparła się o niego cała.

- widzę, że coś. mi możesz powiedzieć wszystko, serio. - chciał być dla niej oparciem w trudnych chwilach, a tak to miał wrażenie, że anne mu nie ufa, a to wszystko nie było fajne. kochał ją naprawdę mocno, i nawet nie potrafił się na nią gniewać, za to, że go od siebie odpycha.

- nie ma takiej potrzeby - westchnęła cicho, po czym dwróciła się do niego, tak, by stać z nim twarzą w twarz. - nie mam siły o tym myśleć, więc jak miałabym rozmawiać? - to było raczej pytanie retoryczne.

pogłaskał ją delikatnie po policzku. - no to chyba sobie dziś nie porozmawiamy. - powiedział lekko oburzony, bo wkurwił się, że anne mu nie ufa, bo do cholery, zdrowy związek opiera się raczej na zaufaniu, szkoda tylko, że ich związek nie był zdrowy.

- no to nie - mruknęła i poszła, nie czekając na niego. skoro nie potrafił zrozumieć, to jego sprawa ;q.

a on wkurwiony poszedł wpizdu,,,,:c

del mówi, że jest mżawka i okej, bo tak się składa, że deimante akurat lubi deszcz, choć to tylko mżawka. siedziała na ławce obejmując podciągnięte pod brodę kolana ramionami i myślę, że oglądała gwiazdy, choć to przereklamowane i infantylne. właściwie było całkiem przyjemnie, rajt? rajt, bo jej nie było tak zimno jak mi zwykle w takich sytuacjach, poza tym nie wyglądała jak zmokła kura i nie chrypiała.

a miała parasolkę? bo donat miał. w pierwszym momencie uznał, że to pewnie jakiś bezdomny, który nie ma sie gdzie podziać siedzi na ławce i marznie, aż zrobiło mu się tego kogoś szkoda... zaraz potem zauważył, że to jednak nie bezdomny, tylko bezdomna, no dobrze, jeszcze lepiej. może więc zrobi w życiu choć raz dobry uczynek i zaprosi bezdomną do siebie? albo przynajmniej spyta się, czy wszystko w porządku? nie każdy przecież przesiadywał na deszczu i wpatrywał się w gwiazdy. a raczej nawet mało kto. przysiadł obok, razem ze swoją parasolką.
- uhm, uhm - odchrząknął na dobry początek i się pogubił, kiedy przyjrzał się bezdomnej dokładnie i doszedł do wniosku, że bezdomne nie noszą płaszczy z najnowszej kolekcji diora. tak więc już nie wiedział co powiedzieć i w związku z tym nie mówił nic.

ona parasolki nie posiadła, miała wrodzoną niechęć do wszelkich takich wynalazków, ale czasem ich używała, wiadomo. szczerze mówiąc na to chrząknięcie trochę się zdziwiła, gdyż o tej porze raczej nie spodziewała się zbyt wielu ludzi, nawet, jeżeli mówimy o paryżu a nie jakimś innym mieście. tak więc odwróciła głowę i spojrzała na donata pytającym spojrzeniem, więc wychodzi na to, że milczeli. ale ona uznała, ze skro już chrząka, to może się określić, czy chce od niej czegoś konkretnego, prawda?

Siedziała zapłakana co jakiś czas wycierając policzki.

Szła tędy chcąc sobie umilić trasę do domu. Zauważyła jakąs zapłakaną dziewczynę i od razu zrobiło jej się żal tamtej

Zapewne pomyślała że rzucił ją chłopak czy coś... Doprowadziła sie do kultury i poszła

Nie zastanawiała się nad tym, ale teraz usiadła na jednej z ławek, bo nie chciała jeszcze wracać do domu, gdzie natychmiast zaczną się antyprzeziębieniowe terapie. Tzn. nie chciała być chora, ale chciała jeszcze pobyć w terenie
A potem to już poszła do domu, bo nie miała ochoty na gadanie, że przeziębieni nie powinni wychodzić

siedziała pewnie na jednej z ławek próbując się skupić na tym o czym piszą na ulotce, której wcisnął jej jakiś nielegalny pracownik, lat czternaście. chyba nie był jej jeszcze potrzebny zabieg odsysania nadmiernej tkanki tłuszczowej, więc po pewnym czasie robiena z niej kulki podrzucała sobie i obserwowała swoją nogę, ciekawe zajęcie.
i poszla, bo jej tylek zmarz....