la vilette.

- no to już wiesz! - roześmiał się dość ładnie jak na niego i otoczył ją ramieniem, bo wydawało mu się, że robi się już zimno. on też nie należał do elity, ale się przynajmniej wczuwał, więc wiedział o imprezie. - ale jeśli chcesz, to możemy zostać w domu, czy coś.

Wzruszyła ramionami. Było jej naprawdę wszystko jedno, ale mogą pójść, bo Summer jest z Nate'm na Seszelach, a Manolo i Nanette w Barcelonie.
- Możemy iść, dawno nie byłam na żadnej imprezie. To będzie uh, od czasu, kiedy wróciłam do Paryża. Bo jak mieszkałam w Nowym Jorku, to Steve, odbierał mnie z lotniska, jechaliśmy do znajomych do Williamsburga i imprezowaliśmy w zasadzie codziennie. Ale to nie jest dobre, źle się kończy - na wspomnienie o widoku przyjaciółki i byłego chłopaka, zrobiło jej się całkiem niefajnie, więc zamilkkła.

jakoś tak instynktownie pogłaskał ją po ramieniu i przycisnął do siebie nieco bardziej.
- dlaczego się rozstaliście? - zapytał, choć nie był pewny, czy to dobry moment do rozdrapywania wspomnień.

- Wróciłam któregoś dnia wcześniej, bo mieliśmy wcześniej lot z Nevady i zastałam moją przyjaciółkę z nim, razem. W naszym łóżku - pokręciła głową, jakby chciała samą sobie przekonać, że nic takiego sie nie wydarzyło.

uśmiechnął się cynicznie, nie do niej, tylko do siebie i westchnął cicho.
- chyba byli z nich dupki, co? on był ciebie kompletnie niewarty, ona to dziwka, bardzo proste... - mruknął, przesuwając rękę na jej plecy, gładkie, jak zauważył z zachwytem.

- Wiesz, ja po prostu nie chcę o tym myśleć, to tak cholernie boli - przewróciła oczami, przytulając się do niego mocniej, bo był ciepły, a jej brakowało czułości, mru.

objął ją, błądząc rękoma w okolicach jej talii. przesunął nosem po jej czole, był w końcu wyższy, co chyba jest dobre w tym wszystkim.
- nie myśl o tym, pomyśl lepiej o mnie, hm? - mruknął w jej włosy. - wyjedźmy dokądś, miszęl.

- Dokąd, hm? - zaczęła się zastanawiać nad tym, czy dostanie urlop, ale uznała, że to na razie nie jest problem. Pocałowała go w szyjkę, huh.

- nie wiem, gdzieś, gdzie będzie ciepło i nikt nam nie będzie przeszkadzał - powiedział, unosząc trochę głowę, bo było mu miło w szyję ;x. - chodźmy już na tą imprezę, co? jesteśmy spóźnieni już.

i zaczniesz na imprezie, skarbie : *

Siedziała sobie wpatrując sie w błękitne niebo.

uśmiechnął się szeroko gdy ją zobaczył i usiadł obok niej na ławce (?)

Spojrzała w jego kierunku i uśmiechnęła się.
- Znamy się?- spytała życzliwie.

-Ryan. - uśmiechnął się - teraz już tak

- Hil...- rzekła uśmiechając się.
- Skąd jesteś?- spytała po chwili. Nie chciała palnąć przy nim głupoty, bo był przystojny. no.

- z nowego jorku - urwał na chwilkę - a ty?

- Z Anglii...- powiedziała uśmiechając się i patrząc na niego.
- Opowiedz mi coś o sobie...- rzekła.

miał teraz mały dylemat. nawciskać kitów i olać to czy powiedzieć prawdę. bo z niego taki zły chłopiec raczej był - co konkretnie? - zapytal mierząc ją wzrokiem

- Czym sie interesujesz?- rzekła uśmiechając się i popijała herbate mrożona, która wcześniej kupiła.

>kobietami<- już miał wypalić ale w porę ugryzł się w język - podróżami. i właściwie wszystkim co z nimi związane - uśmiechnął się szeroko

- Rozumiem... Wiesz co wydajesz się fajny... Dasz sie zaprosić na kawę i ciacho?- spytała.

zaśmiał się w duchu. w końcu zwykle to on zapraszał gdzieś dziewczyny a nie na odwrót. tak czy inaczej zaskoczony tym pytaniem był w stanie odpowiedzieć tylko krótkim - jasne

- Bardzo sie ciesze to co... Idziemy?- spytała wstajac z ławki.

wstał również - prowadź - odparł /zacznij gdzieś

lubię la vilette bardziej niż bardzo, więc tutaj właśnie zaczęłam. esti i fabien przyszli w celu spaceru i oznajmiła mu, żeby poszukali pana z watą cukrową, bo dawno nie jadła, pieprzyć te wszystkie diety, których miała szczerze dość. nie to, żeby było z czego dietować, bo z g. żywiły się raczej suchymi płatkami do mleka.

hilcia jaki av. okej, przyszedł, w ręce trzymał żarzącego się skręta, tak, pozwolił sobie zajarać. szedł bardzo blisko niej, czuł jej perfumy zmieszane z dymem od skręta, właśnie. - są kolorowe, wiedziałaś? - spytał, z czystej głupoty i pociągnął ją za rękę, lekko, żeby przyspieszyli odrobinę.

siedział na nienaturalnie zielonej trawie i przypalał. tak właśnie, znany i kochany dłajt powrócił do paryża po roku spędzonym w londynie i nic a nic się nie zmienił.

przechodziła tędy, w swoich nowych różowych szpilkach, tak, tak, jak zwykle piękna i niewinna. właściwie czuła się lepiej niż zwykle, po powrocie z beverly hills, dlatego z tej okazji nałożyła okulary na głowę.

-taliszja! - mruknął chrapliwie, wypuszczając dym z ust, aktualnie rozciągniętych w uśmiechu na jej widok.

obróciła się jak na zawołanie. dobrze znane, właściwie. zmrużyła oczy, zdecydowanie potrzebowała okularów, nałożyła je z powrotem. uśmiechnęła się widząc jego sylwetkę. - dłejt? dłajt? - zawsze miała problem z zapamiętaniem jego imienia, nawet po tym, jak powiedział, że ją lubi!

-a gdzie przedrostek 'ulubiony'? - zapytał nie wiem czy w ogóle z sensem. wstał i otrzepał z trawy i jakichś liści swoje spodenki w kratę. podszedł do niej i objął ręką w talii, przyciągając do siebie w celu pocałowania dłejtowo w usta - wróciłem do cioci taliszji. tęskniłaś?

- uhu, jasne ulubiony dłejcie? dłajcie? - zmrużyła oczy, ironizując. wcale nie chciała być niemiła. szczególnie dlatego, że tak ładnie pachniał. pozwoliła nawet, żeby jej dłonie opadły gdzieś w okolicach jego tyłka, zupełnie przez przypadek. - szczególnie wtedy, kiedy wyjechałeś. bez p o ż e g n a n i a.

-mała, nie dramatyzuj. nie powiesz mi chyba, że jakoś cię ten fakt bardziej obszedł? - zmierzwił jej włosy i zaciągnął się, wstrzymując dym z błogim uśmiechem.

klepnęła go w ramię, uśmiechając się głupio. - oczywiście, że nie - podrapała go lekko tuż nad kieszenią jego spodni, w kratę. - ale sam f a k t.

-nie musisz literować, może nie wyglądam zbyt zachęcająco - przesunął dłonią po opdbródku na którym widniał jednodniowy zarost - ale resztki mózgu chyba jeszcze pozostały nietknięte przez wszelakie używki - rzucił skręta na ziemię i przydeptał brązowym erforsem, przeciągając się leniwie, przez co jego polo podjechało do góry odsłaniając płaski brzuch i ścieżkę do leszka, która mnie podnieca osobiście.

Przyszedł tutaj bo mu sie baardzo nudziło. Usiadł gdzieś i przypatrywał się ludziom tak z nudów.

Przyszła w swoich nowych butach. Tak, tak tych, które widziała Vivian. Szła sobie w tych bucikach i bidulka się potknęła i spadła na ziemię chyba.

On szybko do niej podbiegł, bo widział że się dziewczyna przewróciła.

- Nic Ci nie jest ? Zapytał się z troską, wyciągając rękę do niej.

- Nie - powiedziała. Uśmiechnęła się tez i złapała jego rękę.
- Nic mnie nie boli na szczęście - zamrugała ślepkami.

- To dobrze. Szkoda by było takiej ładnej dziewczyny. Uśmiechnął się tak jak na avatarku, a co. - Właściwie to mam na imię Philip. Ładnie się ukłonił.

Znów się uśmiechnęła, bo miły był. Odgarnęła włosy z czoła.
- Ja jestem Viki - przedstawiła się.

- Miło mi. Pocałował ja w grzbiet dłoni. - Co taka dziewczyna robi tutaj sama ? Zapytał się patrząc na nią.

Popatrzyła się na niego. "Dżentelman czy jak?" pomyślała.
- Chodzę sobie - odpowiedziała zgodnie z prawdą.

- Sama ? Uśmiechnął się jednokącikowo. - Skoro jesteś sama, to chyba mogę Cię zaprosić na kawę ?? Zapytał się z nadzieją że jednak da się zaprosić.

- Sama - znowu powiedziała prawdę. Coś ostatnio prawdomówna się zrobiła. - Właściwie to...mogę iść.

- Noo, to świetnie. Podał jej rękę i poszli. i zacznę.

siedziała na trawie na swoim zielonym żakiecie i jadła żelki haribo. te wisienki, bo też takowe jem. trochę irytowała się tym, że wiatr co i rusz zwiewa jej niesforne jak zwykle włosy na twarz, ale nic to. nigdy nie będzie idealnie, prawda? i powiedzmy, że słuchała ajpoda. myslovitz, bo miała ciocię z polski i przekazała jej tajniki dobrej muzyki. patrz jaki rym!

przystanął nad nią, żeby powiedzieć 'cześć',ale była zbyt zajęta żelkami, żeby go zauważyć. co wydało mu się całkiem zabawne, więc stał tak i obserwował jak pochłania te żelki. ale na dłuższą metę nie było to szczególnie fascynujące, więc postanowił sprawdzić, czy jeżeli usiądzie obok niej też pozostanie niezauważony. ostatnio nawet złożył swoje ubogie cv w instytucie badań nad niewidzialnością.

-hm? - wzdrygnęła się kiedy usiadł obok, ale bynajmniej nie z odrazą czy czymś tam takim tylko trochę ją przestraszył. doszłam do wniosku, że susą ogólnie jest strachliwa. paranoiczka! no może bez przesady. w każdym razie spojrzała z ukosa na teofila-zoofila i uśmiechnęła się jednym kącikiem, pozwalam ci nawet wybrać którym, prawda.
-theo, debilu - przywitała go serdecznie & sympatycznie i nachyliła się, żeby pocałować go w policzek na przywitanie.

i to by był koniec jego badań nad niewidzialnością, bo oto został zauważony. zabrał jej jedną słuchawkę, ale nie płynęło z niej nic co mogłoby go zainteresować, odrzucił więc myśl o wspólnym słuchaniu muzyki, skupiając się raczej na wspólnym jedzeniu żelków.
-muszę zauważyć, że od naszego ostatniego spotkania urosły ci włosy i efekt jest całkiem uroczy, chyba że dałaś doczepić sobie sztuczne, jak ta dziewczyna z amerikas nekst tap madel , której potem je wycinali, prawdopodobnie razem ze skórą głowy, bo krzyczała przy tym wniebogłosy. -naturalnie miał na myśli włosy na głowie, nie na przykład na nogach sus.