ed do latiszji

ed nie robił nic, wylegiwał się na plazowym leżaku ze smirnoffem ice. wyciągnął w związku z tym komórkę, by zadzwonić do latiszji.

okej, a więc latiszja leżała właśnie na łóżku i malowała paznokcie u stóp na kolor raczej zielony, więc sięgnęła telefon dopiero po siedmiu sygnałach. - słucham? - mruknęła, w dłoni trzymając i lakier i telefon.
hardo!

udało mu się ni opluć, tudzież nie ochlapać, podrapał się po głowie, mierzwiąc tym samym jasną czuprynęł.
- cześć lat, tu ed.

- ed! - z rąk wypadł jej lakier nawet, na szczęście nie wylał się, ani nic, postawiła go na stoliku, prostując się. - miło cię słyszeć - rzuciła jeszcze, dmuchając na paznokcie u stóp.

- ciebie teeeż, szkoda, że cię tu nie ma, właśnie piję miłego smirnoffa. twoje zdrowie - powiedział i nawet w związku ze swoimi słowami upił łyk trunku - więc co, jedziesz jutro, mała?

- a ty nadal w cannes? - dmuchnęła nadal, ale co za dużo to nie zdrowo, zakręciło się jej w głowie aż. zmrużyła oczy, przyciskając głowę do telefonu. - jadę, jak mnie chcesz, eddie.

- jasne, że chcę. rano będę w paryżu, przyjechac po ciebie, czy dotrzesz na lotnisko? - bo on nawet nie zamierzał przychodzić do domu, nie chciał rozmawiać z pe. nie, że z puk tylko perino.