pizza hut

przyszli tutaj, bo cecilie mieszkała blisko, całkiem blisko przynajmniej i delano zajął dla nich jeden ze stolików w kącie, tak, żeby mogli spokojnie porozmawiać. a że to delano, odsunął więc przed nią krzesełko i sam opadł naprzeciw, sięgając menu.
- jaką chcesz cecilie? pamiętam, jak mieszkałaś ze mną w ritz, poszliśmy jeść i nic nie zjadłaś - uśmiechnął się, obukącikowo, poza tym pamiętał jeszcze wiele rzeczy.

- mój boże, bo ja nie potrzebuję jedzenia - pokręciła oczyma, odgarniając włosy za ucho. oparła się przedramionami o stolik, z którego najpierw zdmuchnęła rozsypane kryształki cukru. - ale chcę zwykłą, margeritę. - hej, bo nie lubiła udziwnianych pizz, ja też nie lubię, kopnęła go przypadkiem pod stołem, mrucząc coś o tym, że te małe stoliczki to zmora dla wysokich osób.

on też był wysoki, wyższy od niej.
- racja, w ritz są raczej duże stoły - pokiwał głową i podszedł do lady, bo chyba nikt nie zamierzał do nich przyjść. zamówił dwie margarity i pićku, by zaraz zapłacić i to na razie tyle bo jem, heh.

smacznego.
- znów tam mieszkasz? w zasadzie, nie wiem czy pamiętasz, bo może to tylko ja pamiętam takie drobiazgi, ale miałeś mieszkać u mnie. znaczy, kiedyś kiedyś tak się umówiliśmy - przypomniała mu i sobie, kiedy już wrócił do stolika oczywiście. - i w zasadzie to mógłbyś teraz nawet u mnie mieszkać, jeśli byś chciał.

zrobiło mu się ciepło i to pewnie nie dlatego, że kucharz otworzył piec. sztuchnął cecilie kolanem pod stołem, uśmiechając się, szeroko.
- jasne, że pamiętam - jak mógłbym zapomnieć, chciałoby się dodać, ale jeszcze uznałaby go za frajera, więc nie mówił nic - i jeśli nadal mnie chcesz, to ja bardzo chętnie.

- nadal cię chcę, jakkolwiek to brzmi - zaśmiała się perliście, chociaż miała chore, wiecznie chore, gardło. - tylko będę musiała poszukać dla ciebie poduszki, jedna na dwie osoby to zdecydowanie za mało. - owszem, mi moje cztery nie wystarczają, xd.

- to chyba nie będzie potrzebne, śpię bez poduszki, zawsze - ja też xd - albo ukradę jakąś z hotelu, mają naprawdę ładne poduszki.
przynieśli im picę, więc zabrał się za jedzenie, nbie był przyzwyczajony, bo na hawajach jedli bardziej wymyślne rzeczy, ale dawno nie jadł.

- bez poduszki? - spytała, jakby pytała 'jesteś głupi?'. wzięła się za pierwszy, i pewnie w jej wypadku ostatni, kawałek pizzy, dużo dużo sera, już robiło jej się niedobrze. - aha i na którą ta kolacja ze snobikami? - spytała, żeby zaraz zapchać się kawałkiem pizzy, nawet się specjalnie nie ubrudziła.

zastanowił się, bo naprawdę nie mógł się teraz przy niej skupić. nie zakrztusił się, ani nic z tych rzeczy, tylko teraz konsumował drugi kawałek, dokładnie przeżuwając, ale nie jak krowa.
- na dziewiętnastą, cecilie - naprawdę tęsknił za nią, a nawet za głupim wypowiadaniem jej imienia.

- oho, a co z dobranocką? - westchnęła, serio zmartwiona i dodała, że ona już się najadła, a resztę mogą zapakować, to delano sobie zje potem, bo pewnie go nie karmili na wakacjach, bo chyba schudł.

powiedział, że mu się wydawało inaczej, ale zawołał kelnerkę, coby im zapakowała picę.
- pójdźmy gdzieś - dodał wstając i wyciągając w jej stronę rękę - gdziekolwiek.

- na koniec świata i jeszcze dalej? na spacerek, ostatnio kisiłam się cały czas w domu - wyznała mu, wstając, łapiąc go za łapkę. ostatnio miała depresję, zaopatrzyła się wcześniej w papierosy i całą resztę, dużo czerwonego wina, oglądała w kółko tańcząc w ciemnościach, żyć nie umierać.

okej i poszli, a ja zacznę.