les petits mitrons.

czekoladki.

wszedł do sklepu w poszukiwaniu dobrych czekoladek, mianowicie nie miał nic fajnego do jedzenia w domu. przeglądał wszystkie czekoladki, jedną ukradł, aleniemówcienikomu. a więc przechadzał się po sklepie i kradł jeszcze więcej czekoladek, w sensie, że zjadał.

podeszła radwana od tyłu i szepneła mu na ucho - nie ładnie radwanku

/sry że tak długo ale musiałam wysłuchać kazania mamy ;/

- nie, ja jestem niewinny! - obrócił się gwałtownie, strącając pudełko czekoladek z półki. ale je złapał i teraz był jakiś rozkraczony, jedną rękę trzymał w górze, ad rugą gdzieś z boku z pudełkiem uratowanych czekoladek - ahaa, to ty! wsytraszyłaś mnie - wciąż miał radwanową przerażoną minkę. i był jkaby sparaliżowany, ale w końcu wrócił do normalnej pozycji, odłożył tamte czekoladki, cotomuupadły i nawet pocałował hilary w policzek, gapiąc się i tak na czekoladę, jakąś limitowaną edycję truskawkową i na nogi pani, która ją kupiła - cześć hilary.

-hej radwanku, ładnie tak kraść czekoladki? - to o czekoladkach wyszeptała. hilary uznała że radwan jest jakimś czekoladomaniakiem o.

- nie, nieładnie. ale dałaś mi nauczkę. już nigdy tego nie zrobię - chwycił tabliczkę czekolady wiśniowej chyba - ale ta jest dobra - wyszczerzył zęby - wezmę ją, a ty coś bierzesz? - zbliżył się do niej, całkiem przypadkiem, a mianowicie za sprawą pana przeciskającego się obok nich. po panu widać było, że czekoladę jada codziennie. a nawet częściej, notak.

'taa, ty jesteś najsłodszą czekoladą' - pomyślała po czym sięgnęła za siebie ręką i wzięła pierwszą lepszą czekoladę - ta będzie dobra - wyszeptała i powstrzymała się od napalonego wyrazu twarzy

- chodźmy do kasy - zaprowadził ją do kasy ;x. i jak już stali to wyjął kartę kredytową, to chyba była droga czekolada. zabrał jej też jej, zapłacił za nią i jak wyszli to się spytał - heeeej, gdzie teraz idziesz?

-tam gdzie ty? - odparła zastanawiając się czy Radwan w ogóle chce gdzieś z nią iść. popatrzyła tylko na niego z takim słodkim jak te jego czekoladki uśmiechem

pogrzebał w kieszeni w celu odnalezienia kluczy.
- miałem iść do domu, idziesz? - do domu miał niedaleko, naprawdę. patrzył na nią i myślał czy się zgodzi. i czy ktoś jest u niego w domq.

Udawała, że się zastanawia, w rzeczywistości już wiedziała, że chce iść do jego domu. -No chyba idę - odparła i złapała go za rękę.

więc poszli, i zacznę.

A teraz juz stała tutaj. Spojrzała na wystawę
-Ładne słodkości - pomyślała - Dobrze, że nie mam kłopotu z tyciem

ha, jako, że ver potrzebowała endorfin oraz magnezu, zwlokła się mimo swoich postanowień z łóżka, nawet się ubrała, tylko pół twarzy schowała za wielkimi okularami przeciwsłonecznymi i pomaszerowała po czekoladki. dużo czekoladek...no, dobra, bez przesady. wybierała długo i rozważnie, bo nie miała zamiaru fatygować się tu za chwilę jeszcze raz. w ogóle niewiele rzeczy miała zamiar robić.

a on przyćpal trochę rano. a przyćpany zawsze miał ochotę na czekoladki. poza już zaczęła mu ta największa, urocza faza przechodzić i potrzebował cukru. może miał cukrzycę insulinoniezależną wywołaną nadużywaniem środków ogłupiających cały organizm od siedemnastego roku życia? któż to wie, to timothy w końcu. on sam nie wiedział. liczyło się, że wszedł, zauważył veronique i prawie dostał zawału. jej twarz była jedną z niewielu rzeczy jaką udało mu się zapamiętać z poprzedniego wieczora. w zasadzie nocy.

biedny timi, ależ nam go żal.
taa, bo faceci to mają refleks. jak się już zdecydowała wystawić nos poza granicę swojej własnej dżungli w środku paryża, to niespecjalnie miała ochotę na spotkania. chyba, ze z czekoladkami w domowym zaciszu. nawet do soph nie napisała tudzież zadzwoniła, gdyż wiedziała, dobra dziewczynka, ze soph ma własne problemy. i w ogóle. ojej. i jak się już zdecydowała na czekoladowe pralinki, zadowolona, ze miszyn prawie ekopmliszt, odwróciła się no i masz. szok, zawał serca i ogólne delirium. całe szczęście, ze czekoladki utrzymała w dłoniach. czekaj, czekaj... tim, tak? no jasne! ten sam, który wczoraj potraktował ją jak tanią dziwkę? hm, zdaje się, ze dokładnie ten sam. jakoś jej się nastrój zmienił na dość bojowy. ale nie zamierzała pokazywać po sobie czegokolwiek, bo była taka dumna i w ogóle taka 'ponad to'.

zobaczymy czy taka będzie za chwilę.
-o mój boże-jęknął i wystawił głowę zza pudełka marcepanowych słoników xd. w zasadzie nie bardzo pamiętał wszytskie szczegóły z poprzedniej nocy, które chciałby pamiętać. mógł wydawać się ver niegroźnym podpalającym skręta chłopaczkiem z dobrego domu, który palił od święta, tylko wtedy, kiedy chciał udowodnić samemu sobie, że jest taki samodzielny, groźny i zbuntowany. ale taki tim był przed rokiem. teraz był poważnym, notowanym przez policję, regularnie uzależnionym od wszelkiego rodzaju używek dilerem-o jezu.

ta głowa pomiędzy słonikami byłaby zapewne dość...haha, słodka xd (została ci jeszcze matka boska i trójca święta do wzywania, pamiętaj xd)
trzeba się było opanować, to się opanowała. w zasadzie, to sama nie wiedziała, co by mu najchętniej zrobiła. wczoraj przed snem myślała o tłuczkach i innych takich xd ale teraz w sumie trochę już ochłonęła i mogłaby się, w przypływie bezgranicznego miłosierdzia, ograniczyć do korkociągu w żołądku. tak czy siak udawała, ze nic nie widzi i dalej ciągnęła to swoje 'patrz jaka 'jestemponadto' '. podeszła do kasy i podjęła próbę zakupienia pralinek zakończoną powodzeniem za czwartym razem (biedna ekspedientka nie mogła jej wytłumaczyć przez chwilę, jak się która moneta nazywa. na szczęście robiła to dość cicho, niech ją bóg błogosławi)

-veeee-zacżął i chwilę nurkował w swoim przyćpanym umyśle zanim przypomniał sobie jej imię w całości. w zasadzie nie miał zbyt wiele możliwości zgadywania, bo niewiele imion zaczyna się na fał i e, chyba, że vendetta, ale tak nazwać swoje dziecko mogliby tylko następcy pieprzonego hannibala-ronique!-spodziewał się, że będzie próbowała mu zwiać, toteż ze swoim atakiem odczekał aż odeszła od kasy i gdy już to w końcu uczyniła, po prostu,hmm hmm, złapał ją za ramiona.nawet jemu było trochę głupio. trochę, ale zawsze, doceńmy to.

jak na tima to i tak naprawdę kolosalnie dużo, jak mniemam. toteż doceniam, znaj łaskę pana xd
żeby ona mu kiedyś vendetty tłuczkiem nie odstawiła, niech on się modli xd
a to cholerny spryciarz, przyćpany a tak to zaplanował, ze biedna ver choćby chciała, nie miała mu jak uciec, bo chociaż on był naćpany, to i tak był większy od vi. tak czy siak, on ją złapał za ramiona i ver błogosławiła chwilę, w której założyła wielkie ciemne okulary, bo zasłaniały pół twarzy i oczy. i zza tych ciemnych okularów zobaczyła bardzo dobrze jego oczy i stwierdziła, że ma rozszerzone źrenice i w ogóle jakiś taki...niestabilny trochę jest. tak czy siak, ver ściągnęła z siebie timowe dłonie i nawet starała się uśmiechnąć, zimno oczywiście, ale mięśnie twarzy chyba trochę jej odmówiły posłuszeństwa.
zrobiła dramatyczną pauzę. - tim, tak? - zapytała. ach, jaka ona nieprzyjemna xd

-oczywiście, że tak i nie udawaj, że nie pamiętasz-powiedział i nagle przypomniał sobie, że chyba powinien się teraz kajać a nie odstawiać nowego następcę elvisa tlko bez loczka na czole i obcisłych legginsików&wysadzanych kryształkami kowbojskich butów. oblizał usta i przez chwilę zastanawiał się całkiem energicznie, o ile można się energicznie zastanawiać, jak na ćpuna nad doborem słów-veronique, przepraszam. nie zadzwoniłaś-a czego się pacanie spodziewałeś? że zadzwoni po tym, jak ją potraktowałeś? ale zaraz, wybaczmy mu, nikt go nie uczył, że kobiety się przepuszcza w drzwiach i całuje w dlonie, to wszystko wina dzieciństwa. nie, no dobra, dziadek go tego uczył. i babcia i wujkowie. ale może się tłumaczyć traumą z baletu. może,tak?-przepraszam!

aż, po grząskim stąpasz gruncie, timothy jakiśtam, synu kogośtam.
a jak kiedyś zrobi dziecko prostytutce, czy komukolwiek innemu, to też każe jej dzieciaka samotnie wychowywać, bo on ma traumę z baletu?xd
cóż, w każdym razie w tym momencie ver stwierdziła, ze chyba należy ściągnąć okulary. no i ściągnęła i puściła mu takie wystudiowanego 'krzywusa', ze olala. miał on na celu przekazać mu wiadomość o treści następującej: "nie kozakuj, pacanie". no, to tak w skrócie.
- och, tak, wiem... wybacz - powiedziała słodko i wbiłą w niego to niemiłosierne spojrzenie. - zdaje się, ze zgubiłam ten banknot...a, nie, czekaj, to była przecież karteczka! jak mogłam nie zauważyć?- powiedziała i klepnęła się w czoło. no, zrozumcie, czasem jej nie wychodziła subtelność, zdarza się. tacy ludzie też się rodzą.

<3
-o jezu-splótł obie dłonie na karku. może tylko chodziło mu o kolejny niewinny numerek, bo w sumie ver i jej anatomia wyjątkowo mu odpowiadała, a może obudziła się w nim choć odrobina ludzkich uczuć, które kazały mu poczuć się jak osytatni palant? chyba to pierwsze, ale głowy nie oddam-nawet tak nie myśl! to znaczy-dawno nie wypowiadał tak długich zdań, xd, zwykle ograniczał się do 'chodźmy sobie władować', więc zabierało mu to całkiem sporo czasu&całkiem sporo energii. ogólnie czuł się wyjątkowo podle, nawet on czasem tak miał, zupełnie, jakby ktoś pozbawił go mózgu. ciekawe kto, hyy, pewnie sam siebie, przez te wszystkie działki i skręty jakie miał okazję wykorzystać.

popatrzyła na niego krzywo i wcale nie było jej go żal. nie wiem, czy był świadomy, ale uczucia dosyć mu się na twarzy odbijały.
- cóż... to może być dość trudne do spełnienia, biorąc pod uwagę, ze to raczej jedyne nasuwające się skojarzenie. chyba, ze mam aż tak bujną wyobraźnię?- przez chwilę udawała zamyśloną po czym znowu wbiła w niego to spojrzenie i w zasadzie to zamierzała już sobie pójść. zastanawiała sie, czy to nie wygląda trochę jak 'o boże, coś ty mi zrobił, potworze, jak mogłeś!?'. było to o tyle ważną kwestią, ze tim był gotowy sobie pomyśleć, że jej chyba zaczyna delikatnie zależeć. albo, co gorsza, od początku zależało. ale z drugiej strony wywaliła te myśli poza granice świadomości, gdyż hej! miała pełne prawo i niech raczej on martwi się, co ona myśli.

-veronique-a może specjalnie dzwonił do urzędu miasta, żeby się dowiedzieć, jak ona ma na imię? hę?-veronique, proszę. zrozum. wypaliłem wczoraj chyba o jednego skręta za dużo-dziś też, może o dwa. i wiesz, wypiłem tonę wódki, poprawiłem ogórkiem kiszonym i przyszedłem się kajać, cicho,tego nie powiedział-ale naprawdę, czekałem pół nocy na twój telefon. uwierz mi! czy coś.
i uwaga, wy też, mili państwo, mu uwierzcie, bo kajający się tim to cud boski.

- o, jakie to słodkie! a niedobra veronique nie zadzwoniła. naprawdę, ktoś nie nauczył jej ładnie bawić się w piaskownicy z innymi dziećmi - powiedziała i szczerze mówiąc na tym zamierzała poprzestać. już i tak wyobrażała sobie, co zrobiła z jego męską dumną, przyćmioną trawką czy też nie. duma jest duma. no, bo przesadzać w żadną stronę nie można. i wcale nie zamierzała mu się w ramach rewanżu przyznawać, co ona robiła przez pół nocy i dlaczego żeby pokazać się ludziom na ulicy potrzebowała takich wielkich okularów.
uśmiechnęła się ironicznie. - zdaje się, ze ciebie też nikt nie nauczył piaskownicowego sawuar wiwru...- no dobra, uśmiech jej trochę złagodniał.
no i wybaczyła, przecież nie będzie zgrywać niedostępnej góry lodowej. pomysł z tłuczkiem mogłaby wykorzystać, ale ostatecznie przecież się pojawił i naprawdę przepraszał. gdyby nie był naćpany, byłby całkiem uroczy.

oke, więc mięknie-pomyślał. i tak, oczywiście to widział, miękła, miękła jak jasna cholera.
-płakałaś?-stali akurat w ciemni, więc sprytnie przeciągnął ją czy tam przepchnął, łotewa, w kierunku okna. nie żeby specjalnie mu to pomogło, wszystko przez ciemne chmury, bla bla bla, ale zawsze coś-veronique, ty płakałaś?-ujął ją delikatnie pod brodę, tak, żeby w razie czego mogła to potraktować jako przyjacielski gest i nie mieć podstaw, by wsadzić mu jakiś niebezpieczny przedmiot, na przykład tasak, w tyłek. i to tą szeroką szczęścią, metalową przy tym-to chyba nie przeze mnie,prawda?
może tylko udawał głupka?

'o jasna kurwa, w dupę, cholera mać' pomyślała. nie nie nie, kurwa, nie tak miało być. trzeba było trzymać się scenariusz z górą lodową, był bezpieczniejszy. ale nie, co ją, cholera, podkusiło?
no, ale, nie dajmy się zwariować. założyła czym prędzej okulary, boże, czy on ją naprawdę musiał tak łapać? aaa. a miały być tylko czekoladki i ona i nołbady els. ewentualnie jakaś muzyka. cokolwiek, ale nie tak.
- nie, kot mi zdechł- powiedziała spokojnym tonem. przynajmniej miała nadzieję, ze spokojnym. a poza tym w życiu nie miała kota. miała za to uczulenie na kocia sierść. czy tylko jej się wydawało, czy włączyło jej się logiczne myślenie? myślenie w ogóle? a miała się za niegłupią dziewczynę.

-nie zauważyłem wczoraj kota.-chyab zauważył, ale może to ja źle pamietam, cicho. w zasadzie trochę się miotał między dwoma skrajnościami, tak gdzieś pomiędzy pewnością siebie, która uświadamiała mu, że przecież ver szybko mu wybaczy, bo wszystkie na niego lecą i tak dalej, a między przerażeniem, że znowu dał dupy i to na całej linii, i że nigdy się z nią więcej nie prześpi.
i nie pogada, to także byłoby całkiem przykre.
bo nawet, do cholery, sam tim miał jakies uczucia, może marne i wyżarte przez kokę, ale jakieś miał, ukryte pod zwałami chemikaliów i substancji wyniszczających.

- nie zwróciłeś uwagi- powiedziała i naprawdę miała nadzieję, ze temat się rozpłynie. w ogóle była złą na siebie, że jest taka głupia. normalna dziewczyna trzasnęła by go największą torba, jaką miała w posiadaniu i więcej do tematu nie wracała, a ona wyprawia rzeczy, jakich wcześniej raczej nie wyprawiła. no, ale wcześniej jej się coś takiego nie zdarzyło. i tak zasadniczo to ver się czuła dosyć paskudnie sama ze sobą w chwili obecnej, przeżywała katusze i chciała krzyknąć 'niech mnie ktoś przytuli!'.

nie był chyba jasnowidzem, magiem, czarodziejem, bogiem, czymkolwiek, ale miał trochę instynktu samozachowawczego i wyobraźni, inteligencję emocjonalną bujnie rozwiniętą, tylko, że trochę przytłumioną. więc, prawie czytając w jej myślach, a może nawet nie prawie tylko nieumyślnie, wyjął jej z rąk owe pudełko pralinek i odstawił je gdzieś tam na bok, na półkę czy coś, oby o nich nie zapomnieli i ją przytulił, tak, proszę państwa, chyba nawet bez podtekstów!

gdyby zdążyła wcześniej wyjść z siebie i stanąć obok, to ta część jej stojąca obok byłaby naprawdę oniemiała z zaskoczenia. no, ale nie wyszła, więc w całości była dosyć zaskoczona i to było takie szalenie słodkie, jakby właśnie czytał w jej myślach. jakby znał ją dłużej niż od wczoraj. jakby widział przez te wielkie czarne okulary. i wszystko fajnie. w sumie była tak zaskoczona, że nawet nie wywołało to u niej napadu płaczu. bo czasem tak miała, że jak jej się okazało za dużo serca, kiedy była podłamana, to się rozklejała zamiast się pozbierać. ale zwaliła to na karb współczucia z powodu śmierci kota. to znaczy jego gest na to zwaliła. znowu naiwna strona ver się odezwała.

-wiem-szepnąl jej do ucha, odgarniając z niego kosmyk jej uroczych, miękkich i, nawet on to zauważył, jedwabistych włosów. na pewno używała pantene albo innego gówna, wszyscy wiemy, ze tylko palmolive cytrusowe wymiata, bo wysusza włosy i moje wyglądają po nim jak nastroszona kręcona kupa krokodyla-że twój kot nie umarł-mogłaby nawet wciskać mu kit, że umarła jej stryjeczna ciotka helga, która była kiedyś kochanką kochanki hitlera, i tak by jej nie uwierzył.-ale to nic, veronique-lubił jej imię-naprawdę mi przykro.
jaki ziom xd

pantene, ahahaha, bo wymiata xd
takie żałosne pytanie jej się nasunęło. mianowicie 'czy ja jestem aż tak oczywista? -,-'. ale olała to, niech będzie, że tim przyćpany jest taki błyskotliwy. uu, co to będzie, jak nie będzie przyćpany? ale nie, on w sumie zawsze jest przyćpany xd
westchnęła z rezygnacją w jego ramię. kapitulacja, koniec udawania na dzisiaj, i tak nic z tego nie wychodzi. a jak nie wychodzi, to co się będzie przejmować, wszystko jej jedno, jej wyobrażenie o własnym niezłym aktorstwie legło w gruzach, toteż niekoniecznie w akcie desperacji wtuliła się w niego mocniej. był taki ciepły i przyjemny i poczuła się taka bezpieczna, jak dawno się nie czuła. a poza tym zastanawiało ją, jak on to robi, że mimo palenia różnych rzeczy i przebywania w dość nieciekawych miejscach czasami tak ładnie pachnie. może to ten nowy persil z siłą silana czy jakiegoś innego gówna do prania?
(hahaha, leci mi 'i don't wanna miss a thing xd jaa xd)

omatko, ja też chcę ajdontłonamiseting!
takie życie, taki jest właśnie tim i jego niezwykły urok osobisty.
nawiedzona starucha z siatką na głowie i papugą w torebce, serio, papugą w torebce, podróbce chanel, dźgnęła go prosto w tyłek swoim wózeczkiem, wyładowanym po brzegi słodyczami. pewnie dlatego miała taki wielki zad, wyglądała, jakby robiła sobie zapasy na rok. przełknął i aż wierzgnął nogą. naprawdę nie chciał psuć tej cudownej atmosfery.
-veronique-mruknął, przytulając ją ciągle-może stąd pójdziemy? możemy iść nawet w miejsce publiczne, jeśli się mnie boisz, czy coś.
naprawdę tak powiedział! timothy ćpun!

o ludzie xd atak śmiechu xd zgon xd papuga w torebce?! xd jak zwykle uruchomiłaś mi wyobraźnie, ojezu xd
a to ją zgasił, cholera x.x no bez przesady z tym baniem się, ale ok, rozumiemy, to w sumie było słodkie. ale miała to gdzieś. to znaczy to, że ją zgasił a nie to, że był słodki xd niech ją zbierze, gdziekolwiek, tylko niech on ją zabierze, ale niech się nawet nie waży jej puszczać, bo spadnie w ciemną otchłań własnej psychiki i świat jej więcej nie zobaczy. to irracjonalne, ale była tego tak samo pewna jak swojej alergii na kota, którego nigdy nie miała.
jak już wcześniej wspomniałam, było jej wszystko jedno, więc nawet nie raczyła się od niego odkleić na tyle, żeby coś powiedzieć. cicho, schowajmy dumę i całą tą veronikową otoczkę do jakiegoś wora i rzućmy w kąt. no, w związku z tym, ze dobrowolnie nie zamierzała go puszczać, usłyszał tylko 'mhm'. chrzanić to wszystko, później będzie czas na te wszystkie pierdoły,k dumę, szacunek do samej siebie i zasady.
ha, on też się robi mientki xd

przeczytałam, że on też robi minetki.
xdddddd a mój kolega ze szkoły nazywa się 'nat mineta'. xddddd
cicho!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! SILENCIO.
tak, mientki, ale to tylko maska. wyszli więc razem i poszli do niej znowu, bo wolał jej swojego cholernego mieszkania nie pokazywać, z pokrzywionym klimtem na ścianach i burdelem cztery razy większym niż u mnie, więc dużym.
i zaczniesz, a ja maleńkie zw.

o jaaa xd nieee xd to go pokrzywdzili xd
tegoż się obawiałam, ale ver już dawno jest rozmiękła jak biszkopt wrzucony do gorącego kakao, więc cóż... jeszcze dostanie w ten swój zgrabny nosek, biorąc pod uwagę jej obecny stan i timowe zapędy, ale dobra xd no to idę zaczynać xd zboczuszku <3