dom babci aurelie!

otóż to; miły, przytulny i dwupiętrowy na obrzeżach cannes.

EDITEDIT:
tulus i aurelie przyjechały, ale to nie wszystko, bo t nie wiedziała gdzie jest a, więc siedziała tylko na schodkach, które wychodziły do ogrodu, z kubkiem kawy.

czmychnęły na górę schodami, by babcia oreli nie zawołała ich na kolację. powiedzmy, że mimo protestów pani ałreliowej spały w jednym pokoju, bo chciały pogadać.
- okej, więc co z tym willem? - zapytała, siadając na dwuoosobowym łóżku i otwierając makbuka.

aurelie przewróciła oczami, opadając na łóżko. siedziała na jego środku po turecku i odbijała się nieznacznie na sprężynach. wiesz o co mi chodzi.
-w życiu nie zapakowałam się w coś bardziej poplątanego - zwierzyła się, patrząc jak tuluz ze skupieniem szuka czegoś w swoim maku - czuję się jak bohaterka opery mydlanej z prawdziwego zdarzenia. mówiłam ci jak mnie porwali? - wyszczerzyła się, bo teraz z perspektywy czasu brzmiało to naprawdę idiotycznie. przynajmniej według niej.

uniosla na nia wzrok z nad swojego makbuka, marszcząc brwi.
- porwali? mów wszystko od początku - energicznie stukając palcami zaznaczała różne opcje, wpisywała numery kont i tak dalej.

-oh, kiedy spotkaliśmy się z willem po tym numerze z pomyłkowym smsem, przyłapała nas jego jakaś niedoszła dziewczyna - zrobiła dramatyczną pauzę i spojrzała na tuluzę - potem spotkałam ją w kawiarni, gdzie mi groziła, co oczywiście zbyłam śmiechem i poszłam. a wieczorem porwał mnie jakiś psychopata, jej znajomy. oh - urwała i zagryzła wargę, bo wróciły do niej wspomnienia jezusiemaryjo z tamtego wieczora. a dokładniej nieprzytomny will. urwała więc i wstała, kierując się do stolika na którym stała pozytywka. zaczęła się nią bawić. a to była taka pozytywka jak a anastazji, dostała ją od babci i stała tutaj w jej pokoju, ooo.

- aurelie? - zapytała, bo chyba było coś nie tak, a przynajmniej tak uznała i zamknęła makbuka, zapisując sobie wcześniej numer potwierdzenia i numer lotu na papierku od gumy orbit. wstała, wcześniej odkładajac komputer na bok i stanęła za przyjaciółką, kładąc jej rękę na ramieniu.

takie dwie sieroty z nich. tak myślę sobie teraz. xd.
-nie, nic. wszystko w porządku - odpowiedziała pospiesznie, uśmiechając się nawet do ściany - po prostu on.. i william wtedy.. - potrząsnęła głowę i odsunęła się na drugi koniec pokoju, gdzie wzięła głęboki oddech - nie wiem jak ty, ale ja napiłabym się mrożonej kawy!

- a ja ciepłej, jest mi cholernie zimno, to z tych nerwów. martwię się o majlsa - zwierzyła się oreli, otwierając przed nią drzwi, ruchem kamerdynera, pozdro zuz, by potem uśmiechnąć się równie eee reprezentacyjnie!

-jesteś niemożliwa! - cmoknęła powietrze, wysyłając tuluzie buziaka i skierowały się do kuchni, gdzie żebrały u kucharzy o kawę - nie martw się o tego frajera, nie raz wpadał w bagno i potem z niego wyłaził. pamiętasz jak założyliśmy się, że zerwie jabłko z drzewa u pana poiree? nie wpadliśmy na to, że może mieć psa w ogródku - zrobiła wielkie oczy na samo wspomnienie. wzruszyła ramionami - przeleżał odpowiednią ilość czasu na brzuchu, aż zdjęli mu szwy z dupy i żyje, rajt? - parsknęła śmiechem, hihi. wredna, wredna aurelie.

sama musiała się roześmiać, bo oczywiście pamiętała. wtedy ona plus majl plus oreli plus eee dzony? byli raczej zgraną paczką, ale to było tyle lat temu, że sama nie wiedziała, jak przez ten czas mogli się tak bardzo zmienić. opadła na balcie i teraz machając nogami czekała na swoją kawę.
- ale to chyba coś poważniejszego niż ten piers pana poiree - stwierdziła w końcu i rzuciła w oreli śliwką, mówiąc, że ma pozdro od dżonego.

-przekaż dżonemu, że może się pieprzyć - odpowiedziała pogodnie i odrzuciła śliwkę, trafiając tuluz w środek czoła - i że jednak rozmyśliłam się co do swetra - podwinęła nogi i oparła podbródek na kolanie. ile można czekać na kawę?! była stosunkowo niecierpliwa, wybacz jej to - może być coś poważniejszego od hektolitrów krwi wylewającej się z jędrnych pośladków majlsa? - zapytała z przekąsem i uniosła brew.

- nienawidzę was wszystkich, oreliiiii - zaśmiała się i tak sobie pomyślała, że chętnie by po tych pośladkach majlsa popodszczypywała, a on był setki, ba tysiące kilometrów od niej i zapewne pijany. zrrobiło jej się z tego powodu przykro, ale nie chciała takowej słabości okazywać - przekażę, ale już mnie dżony chyba nie kocha. musimy się kiedyś wybrać we czwórkę na jakąś imprezę. albo nie, gdziekolwiek, gdzie nie będzie alkoholu.
spojrzała na komórkę i stwierdziła, ze dzony nie odpisuje.

-może z tą różnicą, że dżonego zamienimy na williama - jezu, dobija mnie to, że obydwoje to eddie xd. no nic - a majlsowi nic nie będzie. nikt jeszcze nie umarł od nadmiaru danielsa, si?

- jezu, aurelie ty tego nie rozumiesz - no właśnie, a ona rozumiała, bo kiedyś jej babcia miała problem z alkoholem i to wtedy była tragedia rodzinna. złapała swoją kawę i wyszła, bo w sumie wszyscy ją obwiniali o to, ze się przejmuje ;c!

aurelie wzruszyła ramionami, poprosiła jeszcze o krułasanta i podreptała za tuluzą.

odstawiwszy kawę na biurko zaczęła na nowo pakować swoje ubrania, zaczynając od kaszmirowych sweterków.

-naprawdę musisz jechać? - jęczała jej nad uchem, bo miało być tak fajnie i beztrosko. myślała, że w ten sposób szybciej zleci jej czas oczekiwania na willa. a tu zonk, bo jednak nie.

- musze, aurelie. w zasadzie to mam dość, mam ochotę pierdnolnąć się z wieży ajfla i och, dlaczego to zawsze ja muszę się wami wszystkimi zajmować? - a nikt nie zauważa, że ja też was potrzebuję.....no cóż jakoś tak. to mogło dotyczyć też tego, że to tulus ścigała oreli po mieście, kiedy ta wdała się w nieciekawe towarzystwo i w sumie przez następne dwa lata jej za to dziękowała.

nie zrozumiałam, xd.
w każdym razie aurelie nic nie odpowiedziała tylko przysiadła na łóżku i jadła krułasanta z czekoladą, zapijając go kawą mrożoną.
teraz mi wytłumacz z tym ściganiem to coś odpiszę więcej ;3

dobra, nie chce mi sie pisac na ten temat, wiec teraz tulus sie z nia pożegnala i pojechala na lotnisko, skad pofrunęła do njujorka!

a aurelie wróciła do pari :c
bo co tu będzie sama siedzieć z babcią i jej nowym chłopakiem xD