prywatno apartamento armando.

- nie przesadzam. naprawdę się martwię, sophie - mruknął do swoich spodni, które niedbale wrzucał do walizki. nigdy nie przykładał uwagi do pakowania ubrań. obciągnął koszulkę i odwrócił głowę w jej stronę - proszę.

- jak chcesz - wstała i oparła się brodą o jego ramię, z rękoma na wysokości jego brzucha. obiciągnął xd może będzie lepiej, z tą kliniką, ijo ijo i w ogóle.

- chcę. to znaczy wiesz, nie chcę cię do niczego zmuszać, ale tak będzie lepiej - i niech wrócą już, bo na takie gadanie nie mam weny ;d

no właśnie, to samo chciałam powiedzieć xd.
- okej, wracajmy już - westchnęła, bo niby było cholernie gorąco, ale nieprawda, bo klimatyzacja nadal działała. złapała jedną z walizek, spakowanych przez armanda xd.

i pooooleeeeeeecieeeeeeeeeliiiii. chodźmy do szpita, zaczniiij : *