automat z napojami & słodyczami

kawa 3 €
herbata naturalna yellow label 2 €
herbata cytrynowa instant 1 €
herbata malinowa instant 2 €
czekolada (z obfitą pianką!) 4 €
princessa 0,5 €

prince polo 0,5 €
criks 0,5 €
lion 1 €
mars 1 €
snickers 1 €
bounty 1 €
kitkat 1 €
fitness 1 €
3bit 1 €
twix 1 €
7 days cake bar 1 €

chocapic w sensie iż że rogalik 2 €
7 days 2 €

że zupka że w kubku amino 1 €
że zupka że knorr 1 €

jezu zawsze chciałam to zrobić.

Wcisnąl wszystkie klawisze i wrzucił pięć ojro. Czekał co się stanie.

- ej, ale najpierw wrzuca się pieniądze, potem się naciska - wyjaśniła mu sandra, czając się za automatem, zbierała drobne spod niego, miała do tego specjalną packę na muchy, ktora idealnie się nadawała do tego. uśmiechnęła się, wychylając do niego, klepiąc się packą po udzie, dzisiaj dorabiała jako pielęgniarka.

- Hmm, więc może mi policzy moje pieniądze za następną kolejkę? - I znowu wcisnął klawisze, znowu wszystkie. I wypadł kubek, pusty. ;c - Co to za maszyna!
aha i tak mi się skojarzyło
bylem dzisiaj w szpitalu odwiedzic kogos
ide korytarzem, nagle wyskakuje jakis mlody z okraglym pudelkiem po tych foliowych kapciach i sie dzrze "pokebolu lec"
jak mnie nie jebnie w leb
a mlody "haha! zlapany!"

- hej, bo ja myślę, że oni ją uzupelniają rano, a teraz już nic nie ma. kpw? - podrapała się po nosie i powiedziała, że jak nikodem jest głodny, to ona może go zaprowadzić do bufetu, chociaż bufet w tym przypadku to za dużo powiedziane.

- Nie trzeba, nie byłem głodny, robiłem badania do pracy magisterskiej. - Wyciągnął nawet aparat z torby, bo przekonałam się do chłopców z torbami, odkąd Igoreks powiedział mi, że chłopcy noszą torby, bo się mieści więcej alkoholu niż w takich babskich torebeczkach i że są lepsze w sensie, okej, więc wyciągnął z niej fajnego nikona takiego jak ma veronica mars i pstryknął kilka zdjęć, miał też w torbie laptopa, potem też wyciągnął notes i zapisał wnioski różówym długopisem z piórkami, a jak wszystko już schował to zdał się zauważyć dopiero co Sandrę, do której to się uśmiechnął i podał dłon jej też. - Nico.

- piszesz prace o automatach ze słodyczami? - spytała, unosząc obie brwi, uścisnęła jego dłoń z gracją większą niż jaś fasola, nie miała klejących, on również nie! uśmiechnęła się więc. - sandra.
i wtedy zgasły światła, bo oglądałam ostatnio kawałek takiego starego filmu i tam zgasły w całyyyyym mieście.

wyszedł z jej zdiwnego snu o zgaszonych światłach i podrapał się po szyi.
- Świetne imię. - Bo jej pani stara miała na imię Sandra, przecież to pies co nie. - Aha, i stosunku jakości towaru w owych do stosunku jakości w sklepach. Oryginalnie miało być to tak mi wpadło do głowy. Pracujesz tu jako ochroniarz?

- ahm, ochroniarz - przytaknęła i machnęła mu swoją nieszczęsną packą przed oczyma, zanim odłożyła ją na automat, gdzie te narzędzie znalazła. - ale nie ma tu dużo do roboty, ten szpital niedługo padnie! - albo będzie infekcja jak w filmie fufuufuf.

-Masz paralizator? - wolał się upewnić.
Kiedyś był z Kaśką u Pietrzaków i kopnął go prąd, bo Kaśka mówiła "Sandra zapal światło"

- tak, w domu, w szufladzie. - nie nosiła takich rzeczy ze sobą, bo bala się, że zrobi komuś krzywdę, a bała się konsekwencji!

-Hmmm okej, porozmawiajmy o pogodzie - wyszczerzył się patrz aavatar i oparł o ścianę, wsunął ręce do kieszeni - Jest fajna pogoda.

- to fakt, jednak chciałabym, żeby trochę popadało - wyznała mu, jedno oko, prawe, mrużąc, z rękoma w kieszeniach spodni. - lubię kałuże.

-A masz zielone kalosze w kwiatki? - wyobraził sobie kalosze, zerknął nawet na jej zgrabne, bardzo, nogi odziane w cokolwiek, pewnie szerokie spodnie xd skoro ochroniarka.

- niebieskie - poprawiła go z wyrzutem, wszyscy znali jej magiczne kalosze do tańca deszczu i deszczowych piosenek i całej reszty. - a ty masz? kaloszki, znaczy.

- Nie mogłem znaleźć mojego rozmiaru - zasmucił się okropnie - Do której pracujesz?

- tak naprawdę - nachyliła sie w jego stronę, żeby nikt nie podsłuchał! - to tutaj nie pracuję, hihi.

- Nie można kłamać! - Odskoczyl aż wpadł na automat i uwaga, wylał się sok! Na podłogę! - Zwiewamy, xd!

- !!!!!! - powiedziała i uciekła,papusie.

tomji, stał przed ałtomatem z lizakiem dla kejmi i paczką groszków czekoladowych, które miały być śniadaniem, bo chciało mu się jeść. wysłali ją do ginekologa, z pierwszego odziału, na który poszli, więc teraz się stresował bardziej niż bardzo.

powiedzmy, że poszła tam od razu, nie znam się na tym zbytnio w każdym razie siedziała w środku dosyć długo, wysłuchując wykładu ginekologa na temat odpowiedzialności i innych pierdół, zaraz po tym jak z uśmiechem na ustach oznajmił jej, że jest w ciąży. wyszła z gabinetu jakby właśnie zobaczyła martwego członka swojej rodziny, wiecie rozumiecie wcale nie było jej do śmiechu i była bledsza niż blada. nerwowo wyginała palce u rąk.

już wiedział, że to ciąża, widząc kejmi, więc pierdolnął wszystko to co kupił do kosza na śmieci, łapiąc się za głowę.

-o kurwa - szepnęła, podchodząc do niego szybko i obejmując z całej siły przy okazji wpijając mu paznokcie w ramiona - jestem w ciąży tom.. jestem w pieprzonej ciąży - przycisnęła czoło do jego barku i nie bardzo wiedziała co ze sobą w tym momencie zrobić.

zakręciło mu się w głowie z tego wszystkiego, obejmując ją w talii i zaraz huh, poklepał ją po plecach. nie wiedział co ma powiedzieć, bo w ogóle nie chciał myśleć, że to może być jego dziecko, heloł miał dopiero dziewiętnaście lat.
- to jakiś żart, tak?

gorączkowo zastanawiała się nad tym czy nie zna jakiegoś porządnego lekarza, który mógłby dokonać aborcji, o. musiała skupić się na maturze, nie na dziecku. poza tym ojciec by ja wydziedziczył gdyby się dowiedział. z tego stresu znowu się rozpłakała, mocząc jego rurzowe polo.
-nie. nie według tego cholernego lekarza, który z radosnym uśmiechem na pieprzonej twarzy mi to powiedział. tom.. - głośno przełknęła ślinę, jak na filmach conie - tom co teraz? - nie miała najmniejszego zamiaru go puszczać, bo na pewno jak to facet zaraz by wyszedł, skasował jej numer w telefonie i udawał, że nic między nimi nie było.

podrapał się po głowie, bezradnie siadając na jednym z niebieskich, plastikowych krzesełek, które ktoś wspaniałomyślnie ustawił koło automatu ze słodyczami.
- to na pewno moje dziecko? - zapytał, zajebiście zachrypniętym głosem i łypnął groźnie na przechodzącą pielęgniarkę, pytając na chuj się patrzy.

natomiast kejmi spojrzała na pielęgniarkę przepraszająco, patrz zawsze wykrzesa z siebie odrobinę kultury wpojonej przez babcię, która wychowywała ją zamiast matki, która nie żyje. usiadła obok, podsuwając mu jakieś papiery, stwierdzające jego ojcostwo. oparła łokcie na kolanach i ukryła twarz w dłoniach. to chyba lekko ją przerastało.

przeleciał te papiery wzrokiem, zaraz drąc je na kawałki i rozrzucając po całym korytarzu. wstał i ruszył do wyjścia.
- idziemy.

ruszyła za nim.