schowek na miotły

pod schodami. ciasny, ale własny. kiedy wepchniesz tam tę uroczą pierwszoklasistkę z warkoczykami, uważaj żeby nie wybiła sobie oka.

a martin zamiast na apel wszedł do schowka na miotły, bo się zgubił!

nie był fetyszystą mioteł, po prostu musiał gdzieś się schować przed tę paskudną chemicą, która goniła go przez pół szkoły. skąd mógl wiedzieć, że nie jako jedyny wpadnie na pomysł ukrycia się w schowku.

martin wpadł na jakieś wiadro, a właściwie to wdepnął w nie, o mało co by się nie wywalił (znowu!), ale na szczęście chwycił się za miotłę.
- co do cholery? - burknął niepewnie, bo nie wiedział, czy w końcu jest tutaj ktoś jeszcze.

'to tylko duchy, to tylko duchy' powtarzał sobie w duchu. 'cholera, ale duchy nie istnieją'. istniały tylko po kilku skrętach. bogu dzięki nie ogłupiał na tyle, żeby nie poznać głosu kolegi! chyba, że martin też jest z londynuuuuu xd. cicho, w każdym razie, zamachał rękoma przed siebie, odganiając wymyślone muchy. i powiedział, że to on!

- że niby kto? - zapytał, po omacku szukając jakiejś ściany czy czekogolwiek, końcowo usiadł na wiadrze, o które się potknął, uprzednio wywracając je do góry dnem. a martin był z cannes, przykro mi ;c.

- nieważne, czemu siedzisz w schowku, do diaska? - spytał, bo zazwyczaj był to tylko jego schowek. a samuel nie przywykł do dzielenia się. wolał nie szukać światła, a raczej zapalacza, bo wiedział, że żarówka pewnie się przepaliła.

- bo mam ochotę zapalić, poza tym apel to całkiem nudna rzecz, jeśli oczywiście już się nie skończył - powiedział, przypominając sobie nagle, że tak naprawdę nie pali, ale wolał to przemilczeć.

- nie sądzę, żeby miał trwać w nieskończoność - przewrócił oczyma i pozwolił sobie uchylić drzwi od schowka. - rozchodzą się, pewnie się skończył - mruknął w stronę martina, oczywiście nie wiedział, że ten nazywa się martin.

- to może chodźmy już do klas, bo jeszcze nas wyrzucą - zaproponował, podnosząc siedzenie z wiadra. - do której klasy chodzisz?

- drugiej be - i w tym momencie było mu glupio, bo chodził do klasy prawie sam! nie trzeba było tak zwlekać z podaniami. - a ty? chyba olewam, idę zapalić - wyznał mu, wychodząc na przedschowek.

- druga a - powiedział, po czym dodał po głębszym przemyśleniu sprawy, że on też to oleje i że może lepiej pójdą zapalić do męskiej toalety.

- wspaniały pomysł! - przyklasnął entuzjastyczny, bo kiedy o palenie chodzi, to on jest zawsze chętny. - samuel. nie wiem czy mówiłem. - i poszli, zacznij.