est do gee

więc, właśnie wróciła od kosmetyczki, a teraz siedziała w salonie pisząc esemeski. brzuch ją bolał, to od przepicia, albo od tego, że się martwiła. wykręciła numer sio.

wszyscy wiemy, że w samolocie nie można używać telefonów, ani tych wszystkich innych, jednak gee jak gee, kiedy nikt nie patrzył schyliła się lekko w stronę okna i odebrała, wcale nie wyłączony telefon, tak jak prosili. - estiiiiiii - pisnęła do telefonu, szeptem znaczy.

no jasne, 'prosimy wyłączyć wszystkie sprzęty elektryczne', pozdro. nad francją złapało mi kiedyś sieć nawet.
- geeeeeeeeeeee - wrzasnęła, może trochę zbyt entuzjastycznie, ale dzień bez gee, to dzień stracony, a to było już kilka dni, także ciężka depresja i te sprawy. zamachała do siebie palcami u stóp, na których paznokciach miała świeży pedikiiir - gdzie jesteeś?

popatrzyła za okno, hej, lubiła latać, ale ta wysokość ją przerażała, więc przymknęła na moment oczy. - we francji już, głowa mnie boliiiiii - oświadczyła wszystkim dookoła i esti też, więc raczej za głośno. poprawiła się grzecznie na fotelu, że to niby nie ona.
aha, jasne.

- uf, to dobrze, że we francji, barcelona jest stanowczo za daleko - pokiwała się w przód i w tył, zaraz jednak opadła na łopatki - to weeeź tabletkę, w domu też trzeba kupić. fabien napisał.

- zaraz poproszę tego seksownego stewarda, przyniesie mi, prawda? - zatrzepotała rzęsami do głowy pewnego siwego pana, który siedział przed nią. - jezu, chcę już być w domu. co napisał?

- żebym przyszła. to przyjdę. zobaczymy się wieczorem, buziaki siostra - zacmokała jeszcze i się rozłaczyła.

cmoknęła raz i dwa do słuchawki, po czym rozłączyła się, właściwie to już dolatywali do paryża, czyli dobrze bardzo.