carmen (kawiarnia)

Czynne całą dobę.

przyszła usiadła do stolka ładny był bo wybrała taki no. i czekała na kawe którą zamówiła aha. .

zrobił mega lansersie wejście, bo wiesz, miał na sobie nowe rurki, takie czarne i obcisłe <3 rozejrzał się po lokalu, po czym stwierdził, że jedna z kelnerek ma fajny tyłek.

zwrucila pierw uwage kto tak wpadł no i na rurki żucila oczka po czym spojrzała na chłopczyka. i upila łyk kawy. patrząc na niego żeby podszedł bo co. .. .

zauważył jej zachęcające spojrzenie i nieśmiało podszedł, uważając, żeby się nie potknąć o nic, bo nath był straszną niezdarą ;c
- mogę się, ten no, przysiąść? - zapytał, i nie czekając na odpowiedź, odsunął sobie krzesło, na które klapnął kilka sekund później.

- chyba nie musisz nawet pytać , coś mi się wydaje że nie obchodzi cie moje zdanie - powiedziała i odgarnela włosy do tyłu . . fajno.

zakłopotał się trochę i zmarszczył brwi, po czym wstał i cofnął się krok do tyłu.
- bożesz kochany, nie to nie! - mruknął, bo wciąż opłakiwał stratę swojego najlepszego przyjaciela, laptopa.

- nie no siadaj - powiedziała ze uśmiechem. bu laptop to straszne aha. ;c
- postawię ci kawe , co ? - spytała się aha.

- w życiu - zaprotesotwał, bo był dżentel i aż głupio mu się zrobiło, jak pomyślał, że jakaś dziewczyna ma mu postawić kawę. - prędzej ja tobie - dodał, siadając na krześle, które zaskrzypiało ze starości.

- no dobrze - powiedziała i wypiła szybko swoją kawe aha.
- Hilary - wyciągneła do niego swoją rączke z długimi pazurkami. . .

- nathan, a teraz muszę cię przeprosić - dodał ze smutną miną - ale iść już muszę. - a ręce schował do kieszeni, bo się przestraszył jej paznokci. - kiedyś się jeszcze spotkamy, daję słowo - dodał, bardzo przekonująco i wyszedł.

- bajo. nathan. - powiedziala ze smutą miną bo numeru nie wziela aha. no cóż. więc zamówiła sobie kolejna kawe. i pila łyk za lykiem.

po kilku nastu miutach wyszła. do parku do domu a kto tam wie.

Przyszła sobie tutaj i zamówiła sobie soku, bo miała ochotę, o. Zaczęła sobie coś tam bazgrać.

przyszedł napić się czegoś więc siadł gdzieś przy oknie.

Poznała Roberto więc podeszła do niego.

- Hej, pamiętasz mnie ? Zagadnęła .

- Siema. jasne Alexia - powiedział z uśmiechem i odsunoł dla niej krzesło. swet.

Uśmiechnęła się i usiadła obok niego odgarniając swoje długie włosy.

- Co słychać ? Popatrzyła się na niego ...

- nie za dobrze bo nadal smotny , a co tam u ciebie ? - spytał ladno.

- Heej, nie martw się, na pewno kogoś znajdziesz. Pocieszyła go. U mnie, aa nic ciekawego, znalazłam sobie kogoś, fajnie i przyjemnie jest. Powiedz mi, co Ty tutaj robisz w tym pięknym mieście zwanym Paryż ? Uśmiechnęła się szeroko.

- żyze szczęścia , przyjechałem bo chciałem nagrać płyte ale jakoś straciłem wene i juz kilka miesięcy nie moge nic wymyślić - powiedział z letkim uśmiechem.

- Na pewno znajdziesz wenę, przecież to miasto daje wiele inspiracji. A szczęścia, to nawet mi się przyda, na prawdę. Nie przejmuj się. Puściła do niego oczko, a co.

uśmiech się do niej

- chodzi o to że nie wymysle bo nie moge o kimś zapomnieć - powiedział bo traktowal ja jak dobą kumpele.

- O kim tak myślisz, co ? Zapytała się, bo go lubiła. Upiła trochę soku i oparła głowę na ręce czekając aż jej odpowie.

- o mojej byłej dziewczynie- powiedział i też oparł tak ręce o. i zamyslił się .

Westchnęła.

- Ehh... Jaka ona była ? Hmm ?? Chciała żeby się jej wygadał, a co.

- blądnka , ładne oczy miała i była bardzo miła - powiedział krótko bo nie chciał duzo o tym gadać a może chciał sam nie wie.

- To ładna. Baardzo Ci jej brakuje, widzę. Masz ochotę może na lody ? Zapytała z przepięknym uśmiechem.

- ładna -powturzył i dodał po chwili

- dobra , ale ja stawiam - powiwedział i wstał na nogi o.

Uśmiechnęła się i też wstała. I poszli na lody, Ty zacznij.

więc przyszli tu i usiedli przy jakimś stoliku, on zamówił czarną kawę

A ona zamówiła cappuccino o.

-więc - przysunął się do niej - hilary - jej imię wszeptał - opowiedz coś o sobie

- Co konkretnie?- spytała upijając łyk kawy.

-wszystko - upiła łyk kawy i zaśmiał się pod nosem . lubił słuchać

- No więc...Jestem z Anglii dokładnie z Londynu. Kocham muzykę, taniec i... jestem piosenkarką a za niedługo nawet aktorką...- powiedziała uśmiechając się.

-miło - odparł, położył na stole pieniądze -wiesz co, ja niestety muszę już iść - powiedział pocałował h. w policzek i wyszedł

/sorry ale nie mam weny, nie wiem już co pisać

Ona zapłaciła za zamówienie i też poszła...

/ ok. nic nie szkodzi ja zaraz tez idę /

no to weszły z estelle i usiadły gdzieś tam.
- a tak ogólnie jak tam po wakacjach?

- świetnie. najchętniej w ogóle bym nie wracała do szkoły. z ibizy. byliśmy tam z fabienem. a ty gdzie byłaś? poznałaś jakiegoś facetaaa? - miała wrażenie, że tylko ona ma kogos po wakacjach, aha.

- oho, ja też. ibiza jest podobno świetna latem, nie wiem nie byłam, ale tak słyszałam. ja byłam praktycznie cały czas w londynie. hm, nie, w tym roku mi się nie poszczęściło... - w środku było jej z tego powodu bardzo smutno, ale nie mogła okazać smutku, nie teraz.

- na pewno kogoś znajdziesz tutaj, paryż to ponoć miasto miłości - prychnęła, zamawiając sobie kawusię.

- pewnie tak, a jak nie to... widocznie tak ma być. - uśmiechnęła się z przekąsem, zamówiła kawusię też. - estelle, będziesz mieszkać w internacie?

- w internacie? - zapytała, może nawet trochę zdziwiona. założyła nogę na nogę, tym samym poprawiając się na swojej pufce - no coś ty. mamy mieszkanie, całkiem spore z gee.

- hm, tak myślałam. ja niby też mam mieszkanie, ale... sama nie wieeem, może po prostu znudziłam się tym wszystkim. i wiesz co? mam ochotę narozrabiać, to dziwne. - przecież nic nie sugerowała, skądże znowu.. ;d

- zróbmy coś ciekawego - zamachała wesoło rękami, podnosząc się, a raczej plecy prostując.

- a cóż proponujesz? - zapytała i dopiła kawę.

Wszedł do kawiarni rozglądając się trochę po ludziach. Zamówił kawę i usiadł gdzieś niedaleko okna.

- wróćmy do szkoooły chyba, tam zawsze się coś wymyśli - i zacznęe.

przyszedł w swoich nowych rurkach, w których miał akurat ochotę się pokazać i ogólnie to laaans, poprawił kołnierzyk polo, po czym rozglądnął się po kawiarni, trochę zagubiony, w poszukiwaniu jakiegoś miłego stolika. w końcu klapnął gdzieś na pufie w kącie, nie był pewny czy szar go zauważy.