Carmen (kawiarnia)

czynne całą dobę.

przyszła tutaj z milesem na obiecaną kawę i ciastko, które sam powiedział że zafunduje. usiedli gdzieś, powiedzmy niedaleko baru.

przysiadł na stołku barowym obok maxime i zamówił im dwie mrożone latte z syropem karmelowym, bo to pierwsze co przyszło im do głowy. albo nie, wróć. zwykłe latte, w końcu był wrzesień.
-więc, maxime - zaczął, patrząc na nią znad kubka parującej kawy - powiedz mi coś o sobie.

maxime postukała lekko paznokciami o blat i chwilkę się zastanowiła. - a co chcesz konkretnie wiedzieć ? zapytała, bo nie wiedziała, co może mu powiedzieć o sobie.

-podaj mi swój adres, numer konta bankowego i rozmiar buta, hrr - zażartował, przeciągając się dyskretnie, bo właściwie nie licząc joggingu, dopiero co wstał. zastanowił się przy okazji czy capri już wstała i, jeśli tak, czy jest na niego paranoicznie wściekła. upił łyk kawy i uśmiechnął się, bo zawsze lubił przyjemne ciepło rozchdzące się po jego ocholera yy wnętrznościach? xd

upiła trochę kawy i się uśmiechnęła. oblizała usta z pianki. - taaaak. może lepiej sama zacznę. maxime henry, lat 18. interesuję się sztuką, dokładnie malarstwem. jestem współwłaścicielką butiku z drogimi ciuchami. wolna. coś jeszcze ? na koniec uśmiechnęła się znad kubka kawy.

vodka wbiła, z okularami chanel na nosie, rozglądając się dookoła. w gruncie rzeczy cały ranek się nudziła, a dzis tam impreza, więc musiała poprawić sobie humor. podniosła okulary na głowę lustrując wszystkich spojrzeniem. aha, tamtych znała, a przynajmniej tak jej się wydawało. podeszła więc do majlsa i maksim, uśmiechając się promiennie.
- znam cię, chłopcze - powiedziała do majlsa, poprawiając torebkę dżejkobsową na ramieniu. pozwoliła sobie nawet usiąść i skinąć na kelnera.

zaśmiał się mimowolnie, bo jej wypowiedź brzmiała jak podanie do jakiejś cholernie dystyngowanej pracy. i to też jej powiedział, a w kącikach jego oczu pojawiły się urocze kurze łapki, wiesz.

- ładnie Ci z tymi kurzymi łapkami. uśmiechnęła się i upiła trochę kawy. no i oczywiście przywitała się z vodką. - czeeść. powiedział do dziewczyny.

-vodka, cholero - wyszczerzył się, wstając żeby pocałować ją w policzek - co ty tutaj robisz? to znaczy, nie żebym miał coś przeciwko temu, absolutnie. zamówić ci coś?

zastanowiła się nad tym chwilę. kilka ostatnich tygodni wakacji spędziła na dietach i tak dalej, nie po to żeby się obiadać, a to byłoby raczej niefajnie, biorąc pod uwagę, że musi dziś się pokazać w stroju na basenie.
- huh, latte - powiedziała w końcu i wyszczerzyła zęby w uśmiechu, wiedziała, że majls ją pamięta, okej, kto by jej nie zapamiętał - jestem vodka - przedstawiła się maksim, bo chyba się jeszcze nie znały.

- maksim. miło mi. uśmiechnęła się do dziewczyny i wypiła trochę kawy. - widzę że się znacie. powiedziała poprawiając bransoletkę.

- jasne, że się znamy - zachichotała, uśmiechając się do majlsa i przygryzając dolną wargę jednocześnie.

zamówił jej latte z irish creamem, bo bodaj ten syrop lubiła najabrdziej, w każdym razie ja jestem jego wielką fanką, nie anką.
-właściwie poznaliśmy się przez jej siostrę. maritini - mruknął, patrząc na maxime zamglonym wzrokiem.

- więc, taaak. ja muszę lecieć. uśmiechnęła się przepraszająco i włożyła milesowi swoją wizytówkę do kieszeni. - do zobaczenia. wypiła całą kawę i poszła.

- martini, własnie, chyba muszę napisać jej esemesa, wybacz - zaczęła gorączkowo szukać w dużej torebce komórki (zrób martini komórkę). pomachała maksim - w każdym razie, idziesz dziś na imprezę?
ona oczywiście się wybierała, bo dlaczego nie? i zaczęła się zastanawiac nad tym, czy wystraszyła maksimę.

patrzył za nią chwilę, po czym przeniósł wzrok na vodkę i uśmiechnął się lekko.
-spłoszyłaś ją, wiedźmo - pokręcił głową i upił łyk kawy. trochę przestygła - co? jaką imprezę?
no tak, miles do tych 'imprezowych ludzi' najwyraźniej nie należał i wiadomość o imprezie do niego nie dotarła. hihi.

- tak mi przykro - zamrugała wesoło powiekami - skąd ty ją wytrzasnąłes, majls? - zapytała, unosząc jedną brew do góry - nie żartuj, że nie wiesz nic o imprezie. basenokręgielnia, będą wszyscy, szantel, markiz, amber, perin! wszyscy!

-nikt mi nie powiedział - speszył się, chociaż w zasadzie gdyby miał wybierać impreza czy kameralne oglądanie nudnych filmów z capri, wybrałby to drugie. może dlatego nikt mu nie zaproponował? - ale pójdę, jeśli chceeesz - patrzył na nią wyczekująco.

- jasne, że chcę. możesz iśc nawet ze mną i mart, upijemy się i będziemy robić różne fajne rzeczy - uśmiechnęła się do niego łobuzersko, upijając swojego latte.

-uh, jasne - trochę się przeraził wizją spędzenia wieczoru z tymi dwoma wariatkami, jednakże uśmiechnął się dzielnie i zsunął z barowego stołka - więc do zobaczenia wieczorem, muszę iść do babci. obiecałem jej kupić truskawki - mruknął speszony i pocałował vodkę w policzek.
hej, podoba mi się miles w wersji speszono-niewinno-nieśmiałej. potem się rozkręci.

przyszedł, ubrany w swoje ulubione rurki i jakąś tam koszulkę z logo równie fajnym co sam martin, takie tam samouwielbienie. aktualnie nie słuchał szopina, raczej rozglądał się za szopi i jej przyjaciółką, która ponoć była w jego typie.

była, jakiś japoński turysta wziął je kiedyś za bliźniaczki i chyba bawił się w artystę, bo kazał im przyjmować dziwne pozy pod sacre coeur. było śmiesznie,jak pamiętała. zatrzymała się przed carmen,w swojej ładnej, malinowej sukience na guziki,sięgającej mniej więcej do połowy uda, żeby zgasić papierosa obcasem i poprawić wielkie, zupełnie okrągłe okulary na nosie. pomyślała, że poczeka na ver przed kawiarnią. sisisi.

a ver się zjawiła, haha. szła sobie właśnie i z jakieś tam sobie odległości dostrzegła soph i spod jej, też wielkich, okularów przeciwsłonecznych było widać uśmiech, bo dawno soph nie widziała. jak zwykle miała rozwiane włosy, a dzisiaj w zasadzie jakąś czarną kieckę na sobie.

martin stał w środku jak ta dupa i czekał na nie, wcale ich nie zauważył zza szyby, nie był zbyt spostrzegawczy. usiadł przy wolnym stoliku i krótkim uśmiechem zbył kelnerkę, dosyć brzydką jak na jego gust.

-chryste, jak gorąco!-rzekła, podbiegając do veronique, przy czym lekko chwiejąc się na wyjątkowo wysokich koturnach, które już, dzięki bogu, przestały ją obcierać. ucałowała przyjaciółkę w oba policzki-dobrze cię widzieć, veronique. idziemy?
chciała jeszcze zapalić, ale trudno, tym się zajmie w środku.

- no. dobra. w co ty mnie znowu pakujesz?- zapytała ze śmiechem i stwierdziła, że wreszcie wraca do normalności, dość zachwianej ostatnio, i dobrze. znaczy dobrze, że wraca, a nie dobrze, że zachwianą równowagę miała, no. xd

no! tak więc wzięła ją pod ramię i wtargnęły razem, by soph, ucieszona całkiem, że zerwała się tak lekko ze szkoły, bez problemów i wpadania na dyrektora, mogła dopaść stolika, zajętego przez martina i ucałować go, martina, nie stolik, w oba policzki.
-czeeeść, martin. dobrze cie widzieć.

- ciebie też, soph - stwierdził, może trochę nawet szczerze, zaglądając jej bezczelnie w dekolt, ot co, cały martin. - a tooooo - wskazał na ver, do której zaraz uśmiechnął się jednokącikowo - twoja przyjaciółka...?

ver cóż, wyciągnęła rękę i ładnie się przedstawiła. - veronique, miło mi. martin, tak?- no i uśmiechnęła się ładnie, miała taki uśmiech numer trzy na specjalne okazje.

-pewnie-wypchnęła veronique do przodu. ostatnio całkiem się o nią martwiła, bo ver, z imprezowej bestii, przeistoczyła się w udręczoną kurę domową. napisałam 'kurwę'. ale dobrze, że skasowałam.-już widzę po tym uśmiechu, że jest w twoim typie.
choć nie była do końca pewna, czy nie uśmiechał się do jej dekoltu.

- jasne, jasne - mruknął ironicznie, co prawda, uśmiech dalej nie schodził mu z twarzy, ale nie uśmiechał się wyjątkowo szczególnie, raczej tak po prostu. - siadajcie - kiwnął głową w kierunku krzeseł, nie był pewny, co szopi próbuje kombinować w związku z ver i z nim i w ogóle, ale już się baaał.

/xdd
ver najchętniej by za to wypychanie założyła jej teraz nelsona, no ale trzeba było się ładnie zachowywać przecież, więc ograniczyła się do spojrzenia na soph przez ramię. ostatecznie, dobre dziewczę, chciało jej pomóc. no i w sumie martin całkiem fajnie wyglądał. ale ver, stary wyjadacz, nie dała po sobie poznać. no i usiadła i rozglądnęła się po kawiarni, bo dawno tu nie była.

-jezu, nie patrzcie tak na mnie!-parsknęła-nie mam zamiaru was swatać, chcę tylko zapalić. to wy jesteście nienormalni!-mówiła w zasadzie bez wyrzutu, w duchu się śmiała nawet. i zamówiła zaraz lody, z gorącymi malinami<3

ver puściła tę zuą uwagę mimo uszu, jakby nie dosłyszała.
a potem uśmiechnęła się ironicznie i lewa jej brew powędrowała do góry. - a myślałam, że żadnych lodów?- zapytała uszczypliwie, ale uśmiechnęła się, bo sama miała ochotę na lody, tak tak.

-aż tak bardzo wszystko ci się kojarzy, veronique?-zapaliła papierosa i rozsiadła się wygodniej, przy okazji drapiąc się w łydkę, pod stołem. poczęstowała ich nawet papierosami!
nad stołem.

- a o co kaman? - zapytał, już nie do końca wiedząc, o co chodzi i po co to i na co, wiedział tylko, że ma ochotę przelecieć je obie wzdłuż i na ukos. sięgnął po fajkę, którą zaraz zapalił, rzucając zaraz zapalniczkę na stół, jakby któraś nie miała.

-o nic-wypuściła dym, prosto w uroczą martinową twarzyczkę i przez chwilę się zastanawiała, czy gdyby mamusia wiedziała, że soph notorycznie zrywa się z lekcji, żeby palić i umysłowo świntuszyć po knajpach, byłaby na tyle zachwycona, by nadal się nią nie interesowac. cóż, może powinna się dowiedzieć.

ver też wzięła papierosa i mruknęła coś na temat tego, że na szczęście nie odpowiada za cudze skojarzenia.
tak ogólnie to na chwilę obecną była całkiem zadowolona z życia, chociaż trochę się martwiła o soph, no i jeszcze o parę innych osób, ale odepchnęła od siebie te myśli, bo łatwiej jest być egocentryczną wariatką i imprezowiczką.

- w takim razie, moje drogie panie, dziewczyny, kobiety, yyy, jak wolicie - powiedział na wydechu, wypuszczając dym ustami. - nie mówcie mi, że też jesteście na wagarach.
bo martin akutalnie wagarował i był z tego dumny.

-ja jestem, na pełnoprawnych-pokiwała głową, wbijając łyżeczkę w gałkę lodów waniliowych, które kelner już jej dostarczył-zwiałam przez okno w łazience na pierwszym piętrze.
zapewne wiedzieli o czym mówiła, skoro chodzili do jednej szkoły, si si si.

no cóż, ver w ogóle była zjawiskiem ciekawym, bo w szkole jej dość dawno nie było i zaczęło powoli docierać do jej świadomości, ze coś z tym trzeba zrobić, bo inaczej czeka ją resocjalizacja w jakiejś prywatnej szkole dla dzianych panienek w londynie. a to była przykra perspektywa.
ona właściwie nawet nie jest zapisana do szkoły, haha. właśnie to sobie uświadomiła.

-ver? coś nie tak?-zaśmiała się, kojarząc świetnie, że w sprawach szkolnych jej urocza przyjaciółka jest niekoniecznie na czasie.

- ja w ogóle nie przyszedłem do szkoły - wyszczerzył zęby, by zaraz wpylić jedną gałkę lodów, oj tak, martin miał dużą paszczę jak na faceta nawet. podobało mu się to: siedział w towarzystwie dwóch ładnych dziewczyn (ponoć w jego typie ;q), zajadając się lodami i paląc papierosy.

- yy... nie. tylko... hm. właściwie to zastanawiam się, czy to, co ja robię, można nazwać wagarami- powiedziała i spojrzała w sufit, zapewne w poszukiwaniu odpowiedzi. cóż, nie znalazła. - i chyba powinnam zacząć chodzić do szkoły- dodała po namyśle. może to głupio zabrzmiało, ale w jej pamięci mocno zakorzenił się obraz prywatnej szkoły dla dziewcząt, gdzieś w londynie. to było przerażające.

- no raczej, powinnaś - skinął głową, w ramach przytaknięcia. - ja bym chętnie stąd zwiał. znaczy się, z paryża - poinformował je, no bo cóż, martin to samiec, który lubi pokazywać, jaki to on samczy.

-nie mów, że jeszcze się nie zapisałaś?-parsknęła, prawie opluwając przy tym martina malinami. przeprosiła go pośpiesznym machnięciem ręki i uroczym uśmiechem. w zasadzie ciągle całkiem na niego leciała. to było śmieszne, w ciągu dnia miała ochotę przelecieć całe stado ładnych francuskich, i nie tylko, chłopców, a wieczorami brało ją na melancholię i nadmierną troskę o swojego przygłupiego ostatnio współlokatora.

/tak, bo on to przygłup, no i dobra, ale słodki xd

- no...njee e- odpowiedziała ver inteligentnie. - ale niedługo to nadrobię, mamusiu. (muszę składać podanie? muszę muszę muuuusze, czy mogę tylko przyjść do szkoły któregoś pięknego dnia?xd) po czym wsadziła sobie do buzi łyżeczkę napakowaną lodami i miała błogi wyraz na twarzy. i w ogóle to stwierdziła, ze idą dzisiaj na imprezę, bo to do niczego niepodobne, że tyle już czasu wszystkie kluby w paryżu funkcjonowały bez nich. - martin? a dokąd konkretnie byś chciał zwiać?- zapytała po chwili.

- na wieś do czech - roześmiał się, w zasadzie było mu obojętne, gdzie, byleby tam były jakieś dziewczyny, chętne i namiętne dodatkowo. - ale tak serio, to nie wiem. gdziekolwiek - wzruszył ramionami, po czym zgasił papierosa w popielniczce, szklanej i ogólnie ładnej.

podrapała się, tuż pod okiem, ponieważ chciała być elo? nie, no dobra, ponieważ ją swędział jakiś głupi kosmyk włosów, si si.
-a ja nie. kocham,kurwa,paryż, dzieci radości.
tak właśnie było. i fakt, sama potrzebowała już imprezy.