boulevard de saint-germains

dominique wcale nie umarła na śmierć głodową, właśnie spacerowała bulwarem, ssąc czupa czupsa, który miał milion kalorii.

były jakieś ławki? napewno więc siedziała leniwie przewracając kartki najnowszego vouga, i machała stopą, kręcąc urocze ósemki.

Dziewczyna siedziała na ławce przypatrujac się mijającym ją ludzią

przyszła tutaj bez swoich mini lajonków i usiadła na ławce obok drusilli chyba. popatrzyła na nią chwilkę. chciała nawet zagadać, ale nioe wiedziała czy ona aby ją nie zignoruje. jednak się odważyła.
- cześć. jestem elvis, a ty? co u ciebie? chcesz minilajonka? masz męża? a dzieci? dywan w sypialni? samochód? zmywacz do paznokci o zapachu arbuza? śliwkę? plakat z us5? pilnik? zaburzenia osobowości? prenumeratę bravo? autyzm? papugę? czekotubki? złamany paznokieć? kozaki w stylu hilary duff? francuski akcent? kolekcje płyt tokio hotel? autograf piotra rubika? galerię zdjęć na zu? bilet do katowic? garnek? szelki? żyrandol? przeterminowany sok z biedronki? kartę 'rodzinka' z kerfura? skarpetki w paski? naklejki z kucykami pony? ja mam. - pięknie się uśmiechnęła.

Spojrzała lekko rozkojarzona
-Drusilla-powieziała uśmiechajać się- dla przyjaciół Vera-powiedziała uśmiechając sie szerzej

- Ładne imię - powiedziała szczerze. - skąd jesteś? - zapytała jeszcze.

-Z tąd...mieszkam tu całe parszywe życie-powiedziała wyciagajac dwa piwa z 4ro paka-chcesz?-zapytała podajac jej-a ty?

- jeśli mogę - wyciągnęła rękę i wzięła piwo, otwarła je - z Londynu - trochę zmarkotniała jej mina na myśl o Londynie.

-Ponoć ladne miasto ale nigdy tam nie byłam-powiedziała uśmiechając się-wiesz ja staram się odkryć Paryż od nowa długo nie chodzilam tymi uliczkami....troche czasu siedziałam-powiedziała wpatrujac sie w puszke piwa którą otwożyła z cichym pss...

- Paryż się bardzo ładny. Podoba mi się to miasto i ludzie, którzy tutaj mieszkają - powiedziała cicho po czym upiła łyk piwa.

Wzieła łyka
-Wiesz mieszkańcą innych krajów wydaje się ze to takie romantyczne i piękne miasto ale ja tego nie widze tak... mieszkam tu całe życie to miasto straciło dla mnie magie mimo to jest moim domem

- tak samo dla mnie Londyn. - zamilkła na chwilę i zamyśliła się po czym powiedziała - zła pogoda, królowa w zamku i co? i nic, bo to tylko Londyn i nic więcej dla mnie. tylko mój dom i tyle.

-Musi być tak chujowo sie przenieśc...zostawic wszytko i ruszyć tam gdzie nikt cie nie zna nic o tobie nie wie...i ty też nikogo nie znasz-pomyślała i wyobraziła sobie siebie w londynie

- znałam ludzi, ale niektórzy powyjeżdżali, albo umarli - przypomniała sobie niektórych, aż jej się niemiło zrobiło.
- nie umiem się zaprzyjaźniac z nowymi ludźmi. - zamilkła na chwilę - zresztą większość i tak mnie ignoruje.

-Dlaczego ignoruje-powiedziała-ludzie tu są zabiegani zajęci swoimi sprawami tylko niektorzy mają odcholery czasu...ja sie do nich zlaiczam-powiedziała przeciągajac się leniwie-ale nasi faceci strach gadać...

- o nie. wcale że nie. podchodze do takich dwojga i mówię cześć i mnie po prostu ignorują, albo nawet jak podejdę do jednej osoby to też tak jest. - zasmuciła się na chwilę.

wstała z ławki - ja muszę iść - wyciągnęła z kieszeni coś, a to coś to była wizytówka i pozamieniały się numerami telefonów - cześć - krzyknęła i poszła.

dominik wyszła się przejść, tak więc spacerowała z ciepłą starbaksianą kawą i papierosem w ustach.

a zza rogu wyszedł żubr, a dokładniej czarli.

nie zauważyła go, jedynie pochyliła się nad koszem, żeby wyrzucić puste opakowanie po kawie. gdy stanęła prosto, mocno zaciągnęła się końcówką papierosa.

i zabił ją żar. tamten awatar był ładniejszy. a zresztą, wyminął ją i poszedł dalej.

nic dziwnego, zresztą zdziwiłam się, że napisalaś, aha.
dominik poszła dalej.

johnny stał, nieco przybity, opierając się o jakąś latarnię. palił malboro, przywiezione z londynu. nie ogolił się, chyba nawet nie uczesał i miał na sobie brudny tiszercik . doherty całość zwieńczyły skórzana kurtka i jego szalik burberryego. miał spodnie itepe, dont łori. przeciągnął dłonią po włosach, chociażby żeby stworzyć pozory fryzury.

susannah przybiegła na swoich obcasach, zaraz dodam jej secik, bo mam jakiś w zasięgu ręki. przybiegła, rozglądając się za dżonym. muszę wspominać, że miała całkiem potargane włosy, zaczerwienione policzki i płytki oddech? okej, to wspominam. dostrzegła go dopiero, kiedy wysiliła wzrok, mrużąc powieki.
- jezu, dżony, co z tatą? - zapytała, niekoniecznie zrozumiale, oddychając wciąż szybko. powiem ci, że strasznie się przejęła, tata johnny'ego zawsze, zawsze, zawsze ją lubił! przytuliła j albo raczej się do niego przytuliła, skoro był wyższy.

- miał wylew, noc i pół dnia spędziłem w szpitalu. - mruknął niemrawo, rzucając za siebie papierosa i opierając głowę na jej ramieniu. objął ją dużo-wyżej nad tyłkiem, bo jakoś nie miał do tego głowy. co się dziwić. - i jeszcze musiałem tłumaczyć brak opalenizny. - zaśmiał się, gorzko. jakby zakasłał. przymknął oczy, to był popieprzony dzień. - wczoraj musiałem łapać jakiś samolot do londynu. teraz z nim lepiej, ale może być sparaliżowany, jezu. - przeraziła go wizja ojca na łóżku.

nawet jak dla susannah, inteligentnej humanistki, to było za dużo. okej, mama johnny'ego nie należała do tych najmilszych kobiet kobiet, była zbyt surowa, ale tata? był nawet lepszy niż jej własny, cholera!
- dżony, jezu nie wiem co ci mam powiedzieć. 'będzie dobrze' jest tandetne i w ogóle, nie na miejscu, ale mam nadzieję, że wszystko będzie okej - posunęła ręce do góry, by pogłaskać go po karczku. zaciągnęła się przyjemnym dżonowym zapachem.

- i kurwa, naprawdę mi głupio, że się wczoraj nie spotkaliśmy, ale sama zrozum.................. - nie, nie rozpłacze się, ale ogólnie, był przybity, jeszcze bardziej zły na myśl, że będzie musiał wrócić do londynu, żeby pomagać matce. i jeszcze czuł się głupio, bo mimo jego wciągającej analizy z noaśem, nie chciał, żeby to tak wyglądało z susanną. że chciał ją przelecieć czy coś i tyle.

- wiem, rozumiem. no i przepraszam, no wiesz, nie powinnam od razu tak ten. jezu, dżony nie stójmy tutaj tak, bo zamarzniemy. na co masz ochotę? - odchyliła się w lekko w tył, by przyjrzeć się dzonemu. to nie byl ten sam dżony, którego zapamiętała. spojrzała na niego z hm smutkiem! pogłaskała go czule, jak najbardziej czule umiała po policzku z jednodniowym zarostem.

- hm, w sumie to może chodźmy do mnie. - nie miał ochoty zasypiać u s., po prostu chciał w spokoju przespać tą noc, jeźeli to w ogóle możliwe, w swoim łożku. bo on miał fetysz swojego łóżka, ja zresztą też mam na chwilę przymknął oczy, odruchowo kładąc dłoń na ręce susie, która gładziła go po policzku. aha, i poza tym nie chciał się wpraszać, czy coś. nie był w nastroju, trochę. i ciągle czuł się jak dupek.

którym był. ale lowciam go.
- okej, jak sobie życzysz - wysiliła się na uśmiech, raczej przyjazny chciała być miła. wzięła dżonego pod rękę, mówiąc coś o tym, że jest cholernie zimno i zaczniesz u niego.

był tłok, ale co z tego, myślę, że nathaniel przyprowadził tutaj desire celowo; wiedział, że pełno chińskich turystów, więc będą mogli iść bliżej niż blisko. no właśnie. ocierali się teraz o siebie ramionkami, więc mógł swobodnie rozkoszować się ładnym zapachem perfum d.
- okej, więc może powiedz mi, moja droga desire - wrzucił sidekicka do kieszeni spodni, bo pisał do lou - wybierasz się potem na studia?

- jasne. na pewno pójdę na coś związanego z językami, albo turystyką albo europeistyką. te trzy kierunki najbardziej mnie interesują. a ty, studiujesz coś ? zapytała i przysunęła się bardziej do nathaniela, bo właśnie jakiś turysta na nią wpadł. właściwie to można było powiedzieć, ze wpadła na nathaniela. i byli już całkiem całkiem blisko. - ojj, przepraszam. uśmiechnęła się i poczuła zapach jego perfum, z resztą cudownych.

jasne, że cudownych, bo to był hugo boss, którego wszyscy uwielbiamy, rajt? nathaniel uśmiechnął się tylko po raz kolejny; było w niej coś takiego, że nie mógł się nie-uśmiechać. była radosna, pełna życia i okej, ostatnio spotkał kogoś takiego w monako, to była jego prowizoryczna dziewczyna, o ile tak to mogę nazwać z australii, która spędzała wakacje w europie. wrzucił kubek po kawie do śmietnika, bo to nie londyn, że wszędzie jest syf.
- europeistykę - odpowiedział w końcu, przekręcając głowę w stronę desire. udało mu się musnąć nosem jej włosy - i chyba, jako starszy kolega, mogę ci to polecić.
jasne, on uwierlbiał swoje studia!!!!1111!!!!!one.

- taak, europeistykę ? to fajnie. może kiedyś tez będę to studiowała., na razie muszę oczywiście skończyć liceum. powiedziała i pokiwała zrezygnowana głową. wyrzuciła tez kubek po kawie do śmietnika, przynajmniej był niedaleko. złapała go za rękę. - mam nadzieję, że to ci nie będzie przeszkadzać, ja lubię tak chodzić z kimś za rękę. powiedziała i się uśmiechnęła. - chyba, że masz dziewczynę. powiedziała i już chciała zabrać tą rękę.

- nie, nie spokojnie - zaprotestował automatycznie, kiedy chciała zabrać rękę i splótł palce z palcami desire, uśmiechając się jednokącikowo - nie mam dziewczyny - no właśnie i nie miał od długiego czasu, czego nie bierz jako równoważnego z abstynencją seksualną - teraz będą brać nas za parę - dodał. nie to, żeby w jakikolwiek sposób miało mu to przeszkadzać, desire była raczej atrakcyjna i ładnie pachniała, joł.

- mi to zupełnie nie przeszkadza. uśmiechnęła się do niego i pocałowała go w policzek. lubiła dawać innym ludziom szczęście. i lubiła też się śmiać. i w ogóle. była okej. - noo, więc. opowiedz mi coś o sobie. zaproponowała na początek.

- hm? a co chciałabyś wiedzieć, desire? - nathaniel był raczej zaintrygowany tą burzą energii, która mieściła się w dziewczynie o tak specyficznym imieniu i chyba cholernie mu się podobało to, że ktoś jest równie otwarty. i nie bierze go za wariata, jeśli się uśmiecha na ulicy, francuzi to strasznie sztywniaki.

- hmm, czekaj. pomyślała przez chwilkę, robiąc śmieszne miny. ona lubiła tak robić, a jak ktoś się na nią patrzył to sie wtedy do kogoś uśmiechała i mówiła "dzień dobry". to jej dawało pozytywnego kopa. - no, ogólnie. wiem już skąd jesteś. to teraz opowiedz mi może czy masz rodzeństwo, czym się interesujesz, czy coś w tym stylu. powiedziała i się uśmiechnęła. i zamachała jego ręką, ale nie jakoś gwałtownie. tak po prostu.

- rodzeństwa na szczęście nie mam. a interesuję się hm. zawsze lubiłem grać w koszykówkę, ale w monako nie mogłem kontynuować tego sportu, bo tam tylko lacrosse. lacrosse i polo. ojciec się upierał, bym umiał oba. poza tym, moją największą pasją jest chyba nauka języków obcych, poznawanie kultur innych krajów i tak dalej. jezu, desire, wiem, że brzmię nudno, ale poza tym, to jeszcze imprezuję i spotykam się ze znajomymi - no tak, w końcu ile można mówić o uczelni. pogłaskał d po nadkarstku kciukiem :c.

jeej, było tak miło. - no to teraz moja kolej. ja za to mam brata, mówiłam Ci chyba już o nim prawda ? studiuje medycynę. uwielbiam wszelkie sporty ekstremalne, i w ogóle uwielbiam ruch na świeżym powietrzu. piłka nożna, czy siatkówka, to nie ma znaczenia. przynajmniej dla mnie. uwielbiam podróże. języki tez lubię powiedziała z uśmiechem. - a najlepiej wychodzi mi robienie zdjęć artystycznych. powiedziała i znowu zamachała jego ręką, leciutko. - lubisz imprezować ? zapytała, no bo ona lubiła baardzo.

ale coś śmierdzi. -,-
- ja też uwielbiam podróżować. gdzie już byłaś? - bo on w wielu miejscach, większości nawet nie pamiętał - a na fotografie raczej nie mam czasu, zajmuję się ostatnio tylko uczelnią, spotkaniami ze znajomymi, imprezami. aha, właśnie, lubię imprezować, ale to chyba jak każdy. chociaż czasami lepiej posidzieć w domu, ze znajomymi, pogadać, pośmiać się niż iść do jakiegoś klubu. tym bardziej tutaj w paryżu, w monako są świetnie kluby, a tutaj to tak średnio.

- hmm, pomyślmy. w Japonii, w Niemczech, w Rosji i w USA. najlepsze zdjęcia wyszły w Tokio, przynajmniej ja tak uważam. ale jak będziesz je kiedyś chciał je zobaczyć, to zapraszam do siebie. zrobię kolację i zrobimy wieczorek z moimi zdjęciami. powiedziała i znowu się uśmiechnęła. rozdmuchała też swoją grzywkę przy okazji, bo jej opadała na oczy. - a jak będziesz miał ochotę na imprezę, to tez zapraszam do siebie. powiedziała i w pewnej chwili jakas pani powiedziała im, że ładnie razem wyglądają.

nathaniel zaśmiał się pod nosem. no tak, mógł się tego spodziewać. tego, że wezmą ich za parę, ale chyba nieszczególnie mu to przeszkadzało, tym bardziej, że parą nie byli.
- w tych trzech ostatnich też byłem. najbardziej podobały mi się chyba niemcy. no i gwadelupa ma swój urok, ale to może taki mój osobisty sentyment. i wiesz, nie chcę ci się napraszać - apropos kolacji, imprez i tak dalej... .. .

- heej, ale to ja Cie zaprosiłam, więc czuj się zaproszony i pisz do mnie kiedy tylko chcesz. właśnie, Ty nie masz nadal mojego numeru. więc wyjęła swój telefon, najprawdopodobniej był to lg shine, różowy cały, o. - podaj mi swój numer a ja Ci podam swój i będziemy mogli się umawiać, kiedy będziemy mieli na to ochotę. powiedziała i podziękowała tej miłej pani za komplement. i nie powiedziała jej, że nie są parą. ale cśśś. - zabierzesz mnie kiedyś do gwadelupy ? zapytała kompletnie nie spodziewając się odpowiedzi twierdzącej.

- sam tam nie byłem od hm siedemnastu lat, ale możemy się wybrać, kiedy tylko będzie okazja. no wiesz, uczelnia, szkoła i te sprawy - a on z reguły był dobrym studentem i nie zawalał zajęć. joł. podał jej numer i czekał, aż ona zrobi to samo, już nawet wyjął sidekicka. i takie zw trochę bo będę wgrywać zdjęcia mojego domuuuu!

oł oł okej xd
- no rozumiem, oczywiście. ja tez mam trochę zajęć, ale może jak się kiedyś od tego trochę uwolnię, to chętnie z Tobą się tam wybiorę. i zapisała jego numer w swoim telefonie i zaraz podała swój.

doobra, spojrzała się na zegarek i okazało się, że musiała iść. pocałowała więc go w usta, bo w policzek nie trafiła mówić, że musi już iść, i że jeszcze do niego napisze.

no i on wrócił do dom.

szła tędy niespiesznie, żeby pokazać się ludziom w razie gdyby zaczynali myśleć, że umarła. bo wcale nie umarła, ani nic z tych rzeczy tylko miała kiepski humor i coś tam. kawę też. i ajpoda. albo ajpoda nie miała bo chuj to chuj, a orzech nie woda...........................................