prom rodziców dżeja. stenalajn.

z czterema basenami, trzy kryte, jeden odsłoniony, kinem, teatrem, tarasami, milionem apartamentów i czego tam jeszcze chcecie.
jacob wszedł na pokład, kiedy tylko zupełnie pusty statek przycumował do brzegu.

/ o samer jest dżejem to pójdę do niej aco, pozdro xd.

jakoś tak wyszło, że wchodząc na pokład butterfly się nie przewróciła, nie poślizgnęła ani nic, bo jej niepotrzebnym talentem numer dziesięć była świetna koordynacja ruchowa.
- dżeeeej, jak tu fajnie!

- jasne, że fajnieee - powiedział, pociągając ją za rękę w stronę rufy. był lekki wiatr, alenie taki żeby bujało statkiem, bo to był raczej duży statek.

- chociaż wolę titanica - uśmiechnęła się, podbiegając kawałek, by wyjrzeć na wodę niespokojną, chociaż pewnie nie jakąś straszliwą. lubiła wodę, kiedyś z rodzicami wypływała na miłe rejsy, zazwyczaj w jakieś dziwne miejsca, by tamci mogli pracować.

- no tak, titanic to w końcu titanic - uśmiechnął się i przyparł ją do barierki, sam stając za nią. pocałował ją nawet w tył głowy, bo stała do niego tyłem, zamykając oczy by móc nacieszyć się chwilą, wąchania jej wlosów.

- jacob - zaczęła spokojnie, opierając dłonie na barierce. - jacob, ten pieprzony metalowy drąg wbija mi się w brzuch - wyznała, wcale nie z wyrzutem, raczej z rozbawieniem. poza tym było zupełnie przyjemne, chociaż wiedziała, że wiatr zepsuł doszczętnie jej misterną fryzurę.

uśmiechnął się i odsunął na bok, wcześniej otwierając oczy, coby sie nie przewrócić i tak dalej. nachylił się za barierkę spoglądając w wodę. i powiem ci nawet, że lekki wstrząs poinformował ich o tym, że ruszyli, a kapitan statku zaczął tłumaczyć coś po angielsku. ale w prawdzie to nie był kapitan, tylko kapitan nagrany na płytę i puszczony :3

- mam nadzieję, że nie masz choroby morskiej, huh, jacob? - spytała przekręcając się w jego stronę, a zaraz nachyliła się i ściągnęła buty, opierając tym razem tyłek o barierkę, tak było znacznie wygodniej. - uf, cisnęły - mruknęła. oczywiście, miała na myśli buty, wysoki obcas nie był stosowny.

- to pewnie zupełnie niewygodne? te obcasy? dziwię wam się, że to nosicie - jasne, on preferował swoje najacze, albo jakies elegąskie ewentualnie - nie, nie mam choroby morskiej. w zasadzie wychowałem sie na statkach, butterfly. a ty? jak mogę do ciebie mówić, bo butterfly jest ładnie, ale długie.
przyglądał jej się z góry, uważnie.

- możesz mówić mi jak chcesz, wszystko mi jedno, czym jest nazwa, sratatata - machnęła ręką, rozglądając się dookoła w poszukiwaniu jakichś leżaczków, albo czegoś, gdzie mogłaby usiąść. - a obcasy.. to kwestia przyzwyczajenia, ja się już przyzwyczaiłam. a choroby morskiej nie mam. jeszcze jakieś pytania? - uśmiechnęła się w jego stronę, wygładzając dłonią jego koszulę.

- nie, to by było na tyle. masz na coś ochotę? basen? kino? sen? jedzenie? możemy do kiedy chcesz pływać, ja mogę olać kolokwia i wypłyniemy na ocean - okej, to trochę złudne marzenia, sam nie wierzył, że baterflaj się na to zgodzi, ale za to przyciągnął ją do siebie.

- hmm - zmrużyła oczy, przyglądając się jacobowi spod rzęs. - w zasadzie bym się czegoś napiła. a na wodzie długo bym nie wytrzymała, potrzebuję lądu. - tak, zwłaszcza innych ludzi, sklepów i świeżych bagietek codziennie na śniadanie. a wątpiła w to, by jacob umiał piec cokolwiek.

no i tu miała rację. on nie umiał zrobić nawet jajecznicy, a to zupełnie niedobrze. wziął ją więc za rekę i poprowadził pokładem do oszkolnego pomieszczenia, w którym stał jakiś mężczyzna, którego znał z ostatniej imprezy.
- cześć mack - przywitał się, sadzając baterflaj przy jednym ze stolików - to jest butterfly. masz ją grzecznie obsłużyć, a ja pójdę na górę, poszukać jakiegoś miejsca do spania.

zatrzepotała do owego faceta rzęsami, układając dłonie na kolanach, lubimy grzeczne pensjonarki.
- napiłabym się soku, okej? - nie miała jakichś strasznych wymagań, zwłaszcza, że udało jej się trochę wypić na imprezie, więc jej głód alkoholowy, a raczej pragnienie, było przynajmniej częściowo zaspokojone.

dżej naromiast załatwił dla nich miły apartament na samej górze i poszedł do kapitana, ustalić drogę rejsu. wrócił zaraz, z kocami, bo pomyślał, że weźmie butterfly na leżaki, na górym tarasie. płynęłam tym promem toteż, mówię tak mniej więcej z pamięci. a koce po to, bo było zimno w miarę.
- i co byłeś grzeczny mack? - spojrzał na kelnera z uśmiechem, może nawet trochę wrednym, zawsze miał w sobie coś z wyższości nad podwładnymi. ukucnął przy be i zapytał, czy idą na taras. i przyjdą zaras. okej nie ;d

oparła łokcie o swoje kolana i nachyliła się do jacoba, powoli kiwając głową. i miała nadzieję, że jej dekolt nie jest zbyt rażący! okej, wcale się tym nie przejmowała.
- jasne, możemy iść na taras, bo widzę, ze masz ładne kocyki - uśmiechnęła się do owych, miały fajne wzorki. i nie były w koty nawet. wstała i powiedziała, by prowadził.

- jasne, że ładne, to chodźmy - wystawił w jej stronę dłoń, wyczekująco, zachaczając wzrokiem o kuszący dekolt i serio miał ochotę przelecieć ją tu i teraz, ale się rozmyślił, bo to by było z jego strony zbyt śmiałe jak uznał.

podała mu rękę i poszli na taras, jak mniemam. gdzie butterfly zawołała, że ten leżak z brzegu jej się podoba i zaraz do niego doskoczyła ze śmiechem, by się na nim rozłożyć wygodnie.

jacob to było jeszcze takie dziecko trochę i stwierdził, że on na różowym nie będzie leżał, bo różowy to jest babski. rzucił na butterfly koce, by przynieść sobie drugi, żółty tym razem. zabrał jej jeden z kocy, w milczeniu zastanawiając się nad tym, jak cholernie dużo dziś się stało.

- na morzu są komary? - spytała z ciekawości. nie chciała, by ją pogryzły, przykryła się szczelnie kocem, tak że wystawała spoza niego tylko i wyłącznie jej głowa.

dżej spojrzał na nią, nadal pogrążony w swoich refleksjach.
- wyglądasz jak dziecko teraz, butterfly - uznał, że wcale się zbytnio nie przemęczy, kiedy będzie jej mówił po prostu po imieniu - ale zajebiście urocze dziecko. nie, nie ma komarów, na szczęście.

- pierdol się, wiem, że wyglądam jak dziecko - fuknęła, uśmiechając się nieznacznie, wygładzając kocyk. - jakie czyste niebo. policzmy gwiazdy, hm? albo poszukajmy spadających gwiazd. nigdy żadnej nie widziałam. - i tak, przez to butterfly uważała swoje życie za zmarnowane.

- no nie gadaj, że nie widziałaś spadającej gwiazdy - roześmiał się, bo to było raczej śmieszne. przykrył ją drugim kocem i pogłaskał wierzchem dłoni po policzku - okej, to szukajmy.

- to może być trochę trudne, dżej - ziewnęła, przytulając kocyk do siebie, było jej naprawdę przyjemnie. - trudne i monotonne. - bo, do kurwy nędzy, nie widziała tutaj wcale gwiazd spadających, a normalne ledwo co.

- widzisz tamtą gwiazdę? - wskazał na jedną, pojedynczą gwiazdę, oddaloną zapewne o miliony lat świetlnych - ona nazywa się butterfly. ale powiedz czy widzisz.

- wcale się tak nie nazywa, ściemniasz - mruknęła, zupełnie mu nie wierząc. przewróciła oczyma i stwierdziła, że jacob pewnie próbuje tylko się jej przypodobać, by potem ją przelecieć, ale siedziała cicho.

własnie, że nie zamierzał jej przelecieć, nie dziś przynajmniej, bo uznał, że butterfly to nie jego kole z londynu i nie uważał, by musiał ją przeleciec teraz. uznał nawet, że będzie jeszcze na to czas, a to miłoz jego strony.
- serio, ja tak powiedziałeeeeeeem, dlatego tak jest - no jasne, bo on jest prawie jak żorż busz, czy kłin elizabet.

- wcale nie, ta gwiazda na pewno ma jakąś nazwę typu 'q103' czy coś, a ty nie możesz jej zmieniać, nawet na moje imię - powiedziała zupełnie pewnie, gramoląc się. - chociaż bądź co bądź to miłe, dziękuję.

- ahaaaa, sori, to ty tu jesteś specjalistką, nie ja - puścił jej oczko, skłaniając nieco głowę, z wyrazami szacunku prawie że, ale może nie aż tak, bo teraz zamknął oczy. wdychał jod pewnie.

- czy ja wiem, czy taka ze mnie specjalistka - uśmiechnęła się do siebie, trzeba przyznać, ze udało mu się połechtać jej ego. skuliła się bardziej pod kocem, nieprzerwanie wpatrując się niebo. - kiedyś polecę w kosmos, chciałabym być kosmonautą. - albo kosmitką, na jedno wychodzi.

- w kosmos? to zabierz mnie ze sobą, chciałbym chodzić po ksiązycu, jak ci z apollo trzynaście - albo ten pies z rosji, co kiedyś poleciał w kosmos.

łajka!
- będę musiała się zastanowić. wszystko zależy od tego, czy będziesz grzeczny, jacob. i czy nie zdążysz się rozmyślić. wiesz, lot w kosmos to nic prostego - zacmokała.

- no iiii co z tego, ja chcę, chcę, chcę - cieszył się prawie jak małe dziecko i dokonczymy jutro.

nie ma dokańczania dzieciaku! poszli spać ;d.

z kubkiem kawy, stał na przedzie statku, obserwując fale. nieduże, ale też niemałe. chciało mu się spać, prawdę powiedziawszy, ale słońce go obudziło, na tym dziwnym tarasie.

o dziwo nie spadła ze schodów, gdy schodziła do jacoba owinięta kocem, bo stwierdziła, że chyba wciąż jest zimno. intensywnie mrugała oczkami, chyba miała jakieś cholerne uczulenie, swędziały.

jacob natomiast jej nie zauważył, bo był cholernie zajęty kłótnią przez telefon z siostrą. bliźniaczką.

/ ej zrobię mu siostrę xdxd.

- jacob! tu jesteś - ucieszyła się, gubiąc po drodze koc, gdy podbiegała do niego, dopiero w pewnym momencie zauważyła, że on gada przez telefon, więc zamilkłaa.

/ zrób ;d

uśmiechnął się, kiedy ją zobaczył, bo był naprawdę wkurzony na x(wymyśl jej imię wtedy), czyli dobrze, że baterflaj się pojawiła. rozłączył się nawet, nie mówiąc siostrze cześć i pocałował butterfly w policzek, mówiąc cześć i pytając, czy się wyspała.

/ ale to potęęę.

- och nie, nie wyspałam się - pokręciła głową, odgarniając rozczochrane blond włosy za ucho, powinna się uczesać i doprowadzić do porządku, ale chyba niespecjalnie jej się chciało, bo doprawdy ta morska bryza była wyjątkowo przyjemna. - cholernie niewygodnie. a ty, huh?

- mi się spało raczej dobrze - powiedział, kiedy zdązył wyjąć muchę z jej włosów, bo doprawdy uznał, że jest tam niepotrzebna i uśmiechnął się po raz kolejny, by odstawić kawę na jakiś stolik - zawsze jak zasnę, to już śpię, ale słońce mnie rano obudziło.

- potrzebujesz takich na oczy do spania, no wiesz - nigdy nie wiedziała jak to się nazywa, ja też nie wiem! i żeby nie było wątpliwości o czym mówiła, zasłoniła sobie oczy dłońmi. - mam takie futerkowe w domu. znaczy, ze sztucznego futra, nie toleruję prawdziwego.

- też mam, albo zostawiłem w londynie. tak, pewnie zostawiłem - westchnął ciężko, jakby to był jego największy problem - na co masz ochotę, na śniadanie, butterfly? zaraz poprosimy macka, żeby nam przygotował.
on zjadłby sobie jajecznicę. po prostu. ale nie po ęngielsku. bo za tłusta.

- nie wiem, nie jestem chyba głodna, popatrzę jak ty jesz, okej? - splotła dłonie gdzieś w okolicach swoich nerek, uśmiechając się do słońca, które wciąż, mimo że to już wrzesień, ładnie świeciło. nie była głodna, zazwyczaj nie jadała śniadań. ba, ogólnie mało jadała.

skinął powoli głową i zostawiając kubek na stole, bo wiedział, że ktoś posprząta, poszedł w stronę owego pomieszczenia, o którym wczoraj wspominałam, mając nadzieję też, że butterfly pójdzie za nim.

- huh, chyba bym się poopalała. na jakieś plaży. na majorce. czy gdziekolwiek - westchnęła idąc za nim. wygładziła po drodze swoją sukienkę, która nie wyglądała już tak dobrze jak wczoraj, ale wciąż pozostawała sukienką za ponad dwa tysiące euro.

usiadł przy jednym ze stolików, w pozycji półleżącej, zastanawiając się nad sensem słów butterfly, bo był cholernie zajęty przyglądaniem się jej nogom.
- ahaaaaaaa, ja też - powiedział w końcu, kiedy wcześniej wspominany kelner, postawił przed nim talerz i szklankę wody mineralnej, o którą też poprosił.

zacmokała, siadając naprzeciw niego z rękoma skrzyżowanymi na piersi, oblizała wargi spierzchnięte, cichaczem zabrała jego szklankę, mając nadzieję, że nie zarazi się od niego żadną mononukleozą czy czymś.
- smacznego, dżej.

- dzięęękuję - powiedział, zabierając się za jedzenie. i powiem, że nawet się nie pobrudził, ani nie opluł, nie żeby w ogóle mu się to zdarzało, informując butterfly, że niedługo będą znów we francji.

- świetnie. to znaczy, tu jest miło, ale tęskno mi do lądu, wiesz - przygryzła dolną wargę. - łał, musiałeś być głodny, wyczyściłeś talerz lepiej niż zmywarka - pochwaliła go,machając nogami pod stolikiem.