tiiiiumowe nieopodal targu księgarzy.

odwróciła wzrok i wbiła go w swoje stopy. kontemplowała paznokcie pomalowane na głęboką czerwień, chcąc zapaść się pod ziemię albo uciec stąd jak najdalej. w zasadzie jasnym było, że seb o niego zapyta jednak bała się tego jak ogromnych włochatych pająków (pozdro dla spajdermena). wykręciła się więc z jego objęć i przeszła na drugi koniec kuchni, żeby następnie oprzeć się rękoma o blat i zwiesić głowę. 'a daniel?'. nie miała pojęcia. stara, wyrachowana tiiu, trzymająca uczucia głęboko w tylnej kieszeni dopasowanych jeansów seven po prostu kazałaby się sebowi pieprzyć i wróciła do daniela, żeby dalej bawić się z nim w dom. następnie po miesiącu czy może więcej wróciłaby do niego lub kogoś innego tylko ze względu na głód seksu. przełknęła głośno, bo właściwie nie chciała więcej bawić się w coś takiego. zdecydowanie musiała wybrać, ale nie miała pojęcia kogo. zrobiło jej się niedobrze, kiedy kakao zabulgotało w jej żołądku. przygryzła wargę i spojrzała na seba, czającego się gdzieś po środku kuchni.
-daniel nie istnieje - nie miał pojęcia ile wysiłku włożyła w wypowiedzenie tych słów. wcale tak nie myślała, ale to nie jego sprawa. daniel ciągle siedział w jej głowie, bo był potwornie uroczy ze swoją nieśmiałością, która jednak falami ją irytowała. wpadła po uszy, nie dało się tego ukryć.
ale się rozpisałam, oo oo.

sebastien dopiero w tym momencie poczuł jak bardzo nienawidzi daniela. może nie znali się z tju od dawna, jak miles i tulus, ale wiedział, że musiała się wysilić na te słowa. jasne, że ten frajer coś dla niej znaczył. dlaczego on się łudził, że tju serio może myśleć o nim poważnie? dlaczego był na tyle głupi by uwierzyć w to, że ktoś naprawdę może spojrzeć na niego od innej strony? chciałoby się tylko powiedzieć: kurwamaćjapierdole. ale się nie powiedziało, to nie był czas na wybuchy z jego strony i dobrze o tym wiedział. z drugiej strony nie wiedział co mógłby innego powiedzieć. do cholery, że co będzie dobrze? wiedział, że nie będzie, bo w tym momencie to wszystko dopiero się zaczynało. miał ochotę wyjśc, jebnąć drzwiami, znaleźć tego skurwiela i połamać mu drugą nogę. dla zasady? ze wściekłości? ta przemoc prowadziłaby tylko i wyłączenie do pogłębienia się negatywnych odczuć tiiu względem jego osoby, a tego przecież nie chciał. pokiwał głową, dając jej znak, że zrozumiał.
- hm, jedźmy gdzieś na śniadanie? - zaproponował, dla rozluźnienia wszystkich emocji, które tak kurewsko zawisły gdzieś nad nimi, a może po prostu były w nich, a żadne z nich nie chciało się przyznać do tego, och jak to nazywamy? miłość to nie była, ale zwykle cielesne porządanie również zmieniło się w głębsze i cieplejsze uczucia.

mało brakowało, a padłaby przed nim na kolana dziękując za rozładowanie tej niekorzystnej zarówno dla niej jak i dla niego atmosfery, która mówiąc bardzo oględnie przytłaczała ją i lekko dołowała. uśmiechnęła się więc wypracowanym przez lata uśmiechem małej kokietki i mruknęła coś o tym, żeby dał jej dwadzieścia minut, bo musi wziąć prysznic i się ubrać. kiedy stała w łazience, a po jej karku spływała ciepła woda, myślała nad tym wszystkim po raz enty. wyraz twarzy sebastję zdradzał więcej niż mogłoby mu się wydawać, przynajmniej dla tiiu, która perfekcyjnie odgadywała co komu leży na wątrobie. oprócz siebie samej, oczywiście. swoich uczuć nie rozumiała nigdy i chyba nie zbliżała się do poznania ich. był zły. zmarszczyła brwi i nałożyła na dłoń szampon o zapachu kokosa, bo lubię. nie wiedziała tylko skąd wzięła się u niego i jakie było jej, złości, podłoże. zależało mu? przecież to niedorzeczne. tyle razy dawał jej do zrozumienia, że jest nikim. zwykłą dziwką. mówił to wprost. pociągnęła nosem i starała się zatrzymać łzy cisnące się do oczu. denerwował ją stopień z jakim przejmowała się wszystkimi jego słowami, chociaż dzielnie nie dała tego po sobie poznać. westchnęła cicho i spłukała włosy.

sebastien marzył o tym by wziąć prysznic, ale chyba da sobie radę bez niego, bo to dżejms franko, a on nie śmierdzi. sebek też nie śmierdział. jego koszula, którą tiiu zostawiła w sypialni wciąż pachniała lacoste. stanął przed lustrem, zapinając powoli guziczki. bo gdzieżby miało mu się śpieszyć? właśnie przypomniało mu się, że nie miał do czego wracać. jego mieszkanie czekało puste; wszystkie szafy opróżnione, jeśli nie licząc jego rzeczy, łóżeczko darena puste, łóżko również. zrobiło mu się momentalnie jeszcze ciężej niż wcześniej. ciskała się w nim złość, ale i żal. żal do siebie za to wszystko. miał za swoje, ale czy mało razy już dostał kopa od życia? no tak, pewnie za jego 'grzechy' należało mu się. nie chciał rozwodzić się nad tym, bo to nie jakaś tam ciota, tylko sebastję, sebastję, który teraz siedział na krześle w kuchni, całkiem już ubrany, czekając aż tiiu się wyszykuje. noga mu dygała, a to u niego zły znak, pragnął się na kimś wyżyć, spuścić komuś taki wpierdol, że własna matka zdrapywałaby go z podłogi. ale zaraz, czy tą osobą nie miał być daniel? sebastję nienawidził go z całego serca i nie mógł sobie wybaczyć tego, że uh, spóźnił się? gdyby wszystko było inaczej, tamtego ranka, kiedy wyszedł. mógł nie wychodzić. jasne, że nie miał żadnych interesów, ale z góry okreslił tiiu jako skreśloną. teraz żałował tego jak niczego innego w swoim marnym życiu. nienawidził wszystkich dookoła na czele z danielem i jasmine, którzy wszystko spierdolili. on i tiiu też, ale po co się do tego przyznawać? był pewien swoich uczuć zrobiłby teraz wszystko żeby pozbyć się tego frajera. obmyślał już nawet plan jak go zniszczyć, wiemy, że sebek ma na pewno dużo sposobów, dopóki nie pomyślał, że cholera, tiiu go znienawidzi. więc trzeba było pomyśleć nad inną opcja....zaraz. czy nie wystarczyłoby mu trochę powalczyć? czy odrobina wysiłku, który mógł wsadzić w jego prowizoryczny związek z tiiu, kosztowałaby go utracenia dumy? i tak już podeptanej przez pojebane życie? tak, teraz był pewien, że musi wziąć sprawę w swoje ręce.

tym czasem niczego nieświadoma, odprężona po ciepłym prysznicu tiiu, stała przed lustrem w łazience i nakładała na rzęsy wydłużający tusz chanel. nawet nuciła pod nosem lift me up mobiego, bo akurat słyszałam to niedawno i chodzi mi po głowie. jednak z każdym kolejnym pociągnięciem szczoteczki maskary dochodziła do wniosku, że nie ma zamiaru opuszczać łazienki. była tak cholernie niezdecydowana, że bała się tego co może zrobić. czy daniel już wyjechał? miała ochotę wymierzyć sobie policzek za myśl, która przebiegła jej przez głowę. póki nie ma daniela, może być z sebem. lepiej go poznać, dać jemu poznać siebie. zaraz, czy nie była w tym momencie największą suką w całym paryżu? bawiła się nimi. nie, to oni bawili się nią. tak, zdecydowanie lepiej zwalić wszystko na innych niż brać ciężar na własne barki. wydęła usta i pociągnęła je błyszczykiem MAC, ot tak dla własnego lepszego samopoczucia. przymknęła oczy, żeby wymazać z głowy obraz daniela, wyglądającego aktualnie jak siedem nieszczęść. złapała się za głowę i nie myśląc już zupełnie o niczym, w pełni gotowa wyszła z łazienki, kierując się do kuchni w której siedział sebastję.
-gotowa - wymamrotała, patrząc na jego przystojną twarz i czując jak miękną jej kolana. pieprzona z niej materialistka.

wyrwała go właśnie z zamyślenia, ale punkt dla niej, bo aż rozbolała sebka głowa od nawału chorych myśli. podrapał się za uchem, pewnie dlatego, że go swędziało. wstał. musiał przez chwilę uspakajać samego siebie, by nie wypowiedzieć na głos tego co czuł. nie wypowiedział. czułby się wtedy jeszcze gorzej. czułby się jak ktoś, nad kim na się władzę. a co jak co, nie mógł do tego dopuścić. był facetem, chciał to wszystkim dookoła udowodnić. w związku ze swoją męskością, ale nie chodzi mi tu o jego penisa, ukrytego na szczęście albo i nie, w bokserkach, uśmiechnął się podchodząc do tiiu. oplótł ją jedną ręką w wąskiej talii, my pocałować z uczuciem w obie wargi, smakujące może trochę pastą do zębów, a może trochę samą tiiu.
- ładnie wyglądasz - wymruczał do jej ucha, swoim typowym głosem faceta. ale to już nie był ten sam facet. ten facet, którego poznała zdążył igrać z uczuciami wszystkich dookoła by teraz utkwić w gównie, którego nie potrafił ogarnąć wcale.

przywarła do niego całym niemalże ciałem, wdychając delikatny i świeży zarazem zapach jego perfum. starała się jakoś uspokoić, zapanować nad przewijającymi się z przerażającą prędkością po jej głowie myślami, ale nie bardzo jej to wychodziło.
-chyba się w tym zgubiłam gdzieś po drodze.. - szepnęła przesuwając dłoń z jego ramienia gdzieś w okolice łokcia. ścisnęła go delikatnie i zadarła głowę, żeby złapać z sebem kontakt wzrokowy. zaraz mu wszystko powie, zagryzła wargę, już prawie otwierała pełne usta żeby.. - nieważne - uśmiechnęła się wesoło, mając nadzieję że udało jej się ów wesoły wyraz osiągnąć - chodźmy.
i zaczniesz.

jakie lowe długie posty powyżej. aż miło się patrzy.
tiiu siedziała w fotelu, nakryta kocem w pszczółki, zostałam zainspirowana tłem forum, i czytała Wojnę i pokój z nogami przerzuconymi przez oparcie. właściwie od godziny tępo wpatrywała się w jedną i tę samą stronę książki, gdzieś mniej więcej w połowie, bo rozmyślała nad sytuacją, która miała miejsce na lotnisku. seb był na nią zły. nie dało się tego ukryć, zresztą wyczuła do z jego gestów i ruchów. zrobiło jej się trochę przykro z tego powodu, bo naprawdę chciała dla niego jak najlepiej. pociągnęła nosem. albo się przeziębiła, albo znowu zbierało jej się na płacz.

okej, sebek przyjechał i teraz zgasił czubkiem swojego bossa papierosa, by wejść do kamienicy. zdecydowanie bardziej wolał swój apartamentowiec, z ochroniarzem ździsiem na dole, ale przemilczał ten fakt i zapukał do drzwi tiiu. zaznaczę, że już zdążył się uspokoić.

-chwileczkę! - zawołała, odkładając książkę gdzieś na bok i dosyć niechętnie zwlekając się z wygrzanego fotela. podciągnęła rurki i powoli skierowała się do drzwi, nie fatygując się nawet, aby spojrzeć przez wizjer i zidentyfikować kto śmie zakłócać jej spokój. otworzyła drzwi z cichym skrzypnięciem, które wbrew pozorom kochała, niemalże na równi z całą tą starą kamienicą. seb. przestąpiła z nogi na nogę, uśmiechając się blado i odsuwając na bok w razie gdyby przyszło mu do głowy rzucanie jakimś oszczepem, albo chociaż nożem lub widelcem - oh, to ty. wejdź - nie ukrywam, że miała do niego żal. bo to w końcu tylko tiiu, która ewidentnie miewała chwile w których całe zagrożenie ze strony dymitra i jego ludzi traktowała nieco zbyt pobłażliwie. wróciła na swój fotel.

wszedł, bo dlaczego miałby nie wejść. nie zdjął nawet butów, bo uważał, że u tiiu tak jak u niego sprząta miła pani teresa, skoro stephanie wśród elity się nie sprawdziła. poprawił spodnie, by za chwilę usiąść w fotelu naprzeciwko. pociskał się trochę w domu, wypalił miliardy papierosów, więc teraz mógł zachować spokój.
- dlaczego to zrobiłaś? - zapytał, swoim seksownie zachrypniętym głosem.

-zabrzmiało poważnie - mruknęła a propos tego co powiedział przed chwilą i niczym dziecko, które nabroiło i boi się kary, przysiadła mu na kolanach, uśmiechając się nieśmiało. nawet przeczesała jego ciemne, ciemne włosy bo nie mogła się przed tym powstrzymać.

- bo to jest poważne, tiiu. zrozum, to zrozum w końcu - powiedział, ale na szczęście nie brzmiał jak jakaś stara, wkurwiona, radziecka lokomotywa, a może nawet trochę prosząco jak kotek ze szreka, bo sori, był wkurzony, ale postanowił nie wyżywać się na niej - więc? - spojrzał jej prosto w oczy, starając się ignorować to, że jest blisko, bo wiedział, że jak go ruszy serce, to będzie zbyt łagodny.

-więc nie ma mowy - zakończyła miękko, nie spuszczając z niego wzroku. mówiła całkiem poważnie - nie boję się ich, seb. a nie ma takiej możliwości, żebym zostawiła cię samego. za chiny ludowe - uśmiechnęła się nawet lekko, leciuteńko - szczególnie nie z tą wadliwą ręką - wzruszyła ramionami, co w wolnym tłumaczeniu przekładało się na: i nie przekonasz mnie za nic w świecie, żebym zmieniła zdanie.

westchnął ciężko. już kiedy zobaczył tiiu na lotnisku, z walizką i zdesperowaną miną, wiedział, że nie zdoła jej przekonać. no cóż, mówi się trudno, będzie musiał ją zamykać u siebie w mieszkaniu, czy cokolwiek.
- a właśnie powinnaś się ich bać, tiiu i wiem, że się boisz. po prostu nie możesz przed nimi okazywać strachu, ale co ja ci będę mówił. nie będziesz jak miała okazywać, bo już nigdy się z nimi nie zobaczysz - właśnie. sebek obdzwonił wszystkich możliwych kolegów, by pilnowali aby żaden z tych facetów nie zbliżał się do tjumowej, a teraz cmoknął ją w skroń - nie dość, że wkurwia mnie ta cała sytuacja, to jeszcze muszę martwić się o ciebie, skarbie.

-już mówiłam: jestem duża, poradzę sobie - zmarszczyła nos i pocałowała go w czółko bardziej niż bardzo czule - ale to i tak słodkie, że tak się w to angażujesz - dodała po chwili, żeby nie urazić jego męskiej dumy, czy coś. poprawiła się na jego kolanach i objęła za szyję, na chwilę zapominając że skubaniec jest kontuzjowany - powiedzieć ci na co mam teraz ochotę? - przechyliła głowę i zbliżyła się jakby z zamiarem pocałowania, żeby znajdując się tuż przy jego ustach odsunąć głowę.

pomyślał, że tiiu pewnie ma ochotę na budyń albo coś takiego, powiem ci nawet, że w tym wszystkim zapomniał o swoich potrzebach. biedak! :c
- no? - zapytał, jak te wieśniaki, co na mnie gwizdali na szczecińskiej, ale sebastję nie był taki jak on, więc odchrząknął i odgarniając pasmo tjumowych włosów za ucho, pocałował ją w szyję. z języczkiem, hehs.

-na spacer - odpowiedziała, przesuwając się w taki sposób żeby móc spojrzeć mu w oczy - ciągle siedzimy w mieszkaniu, bastien to trochę monotonne i przede wszystkim niezdrowe. nie jest aż tak zimno - zerknęła na okno i potem znowu na seba - proszę?

a sebek nie ma kurtki. no cóż, planowałam, że dziś będzie tylko jeździł samochodem.
ale pokiwał głową, wiedział, że mieszkanie tiiu jest obserwowane, ale nie tylko przez ludzi dymitra, ale i jego ludzi. boże jego koledzy będą mogli mu zazdrościć, jak będzie się lizał z tiiu na ławce!!!1!!! okej, to była bardzo przekonująca myśl.
- w porządku, idźmy gdzieś - powiedział chrapliwie, mierzwiąc sobie włosy.

ucieszyła się jak małe dziecko, zeskakując z jego kolan i obciągając bluzkę, by następnie poprawić pasek.
-przejdziemy się wzdłuż champes elysees, kupimy kawę i będziemy całować się siedząc na murku obok łuku tryumfalnego, co ty na to? - spojrzała na niego świecącymi oczętami, bo ciągłe chowanie się w domu zaczynało ją trochę męczyć. czuła się przytłoczona i zarazem przyduszona, a to nie działało na nią zbyt dobrze. teraz już skakała na jednej nodze, żeby wcisnąć na drugą lakierowane trampki, czy jak inaczej nazwać te buty, bo nie wiem do końca. no trudno, chyba przez to nie umrę w najbliższym czasie.

więc znów będzie malutka. no cóż, sebkowi to nie przeszkadzało, ale jego szyi owszem. zapiął guziczek koszuli, drugi od góry, bo nie lubił nosić koszul zapiętych pod szyję, chyba, ze musiał włożyć krawat. spoglądał, trochę rozbawiony jak tiiu szykuje się na wyjście, ale no cóż miał biedny począć- czekał. nawet spoglądał na czubki swoich bossów :c

-jesteś okropny - mruknęła, uwieszając się na nim i patrząc w oczy - masz na twarzy wypisane drukowanymi literami: chryste, ile można czekać! - ułożyła usta w podkówkę - a przecież tylko zakładałam buty - odsunęła się, żeby zdjąć z wieszaka swój grafitowo-szary płaszczyk i szamotała się z jego dużymi guzikami.

podszedł do niej i pomógł zapiąć guziki, choć pewnie wolał by rozpiąć, ale no cóż, tak było, a pamiętał jak ostatnio skończyła się scena seksu. biedny, biedny sebek. teraz, dotarłszy, oczywiście do konca zapinania guzików, uśmiechął się triumfalnie, by pocałować t w dolną wargę i zaczniesz.