gwengwengwengwengwen.

no gweeen.

okej, więc delano przyszedł, miał dla gwen nawet czekoladę, bo kupował sobie po drodze knoppersa, a sam uwielbiał cadbury, toteż wziął jedną tabliczkę dla dżi. w każdym razie, poprawiwszy marynarkę, stanął przed jej drzwiami, by zapukać razy trzy.

u nas w szkole do wejścia do pracowni chemicznej dostępnej jedynie dla personelu był specjalny kod pukania, żeby nie kwapić sie o otwieranie zwykłym uczniom. a ja go raz podłyszałam i potem pukałam i mi otwierali i sie dziwili, hihi.
no więc głen, w swoich dżinsowych, dopasowanych rurkach i czerwonym sweterku z głębokim dekoltem, który miał się na czym opinać, otworzyła drzwi, uśmiechając się lekko na jego widok.
- czeeśc.

- cześć głę, to dla ciebie, nie wiedziałem jaką lubisz to wziąłem mleczną - wystawił w jej stronę tabliczkę czekolady, jaka ulga, że ją miał przy sobie, bo nie mógłby jej pocałować w policzek, to nie ten etap, a podanie ręki byłoby frajerskie. zapytał czy głę jest już gotowa i mogą iść, bo jemu aż burczy w brzuchu.

- będę gruba! - powiedziała wesoło, znikając w mieszkaniu, by wyszperać torebkę, do której wrzuciła czekoladę, być może przyda im się na później, to tak wszelkowypadkowo. - okej, jestem gotowa, możemy iść - powiedziała, po czym wyszła do niego na korytarz, zamknęła drzwi, przekręciła w nich zamek i poszli i zacznij.

okej, więc noah przyszedł z głę. psa przywiązał na dole, do czegoś, co tam było, jak tak sobie myślę, więc teraz oparł się o framugę wzdychając ciężko.
- więc do zobaczenia jutro? - zapytał, bo ja znów padam na twarz! że tak to nazwę. nie wiem czego się tak nie wysypiam.

- okej, do jutra - powiedziała, po czym uśmiechnęła się raz jeszcze i zniknęła za drzwiami, nie padaj na twarz, bo spłaszczysz sobie nos ;c.

i poszedł.

eheee, przyszedł z dwoma latte starbaksowymi i książkami, z których sam się uczył pod pachą. miał na sobie wyjątkowo luźne levisy, nieustannie spadające z chudego tyłka i kardigan, bo przyjechał metrem. no cóż, zapukał, trochę się nawet denerwując, że głę dziś nie będzie chciała z nim rozmawiać.

otworzyła nie tak od razu, bo najpierw wspieła się na palce i zaglądnęła przez judasza, żeby sprawdzić czy to czasem nie ten pan spod dwójki, który się zawsze do niej ślinił, kiedy przychodził z pretekstem, że cukru mu zabrakło i wpraszał się na kawę. ale na szczęście to był noah, więc przygładziła włosy, odblokowała łancuch przy drzwiach, bo to fajne i otworzyła.
- cześć, wchodź do środka.

wszedł więc, uśmiechając się do niej dosyć nie śmiało. nie pocałował w policzk, bo to noah, no wiesz. dał jej za to siatkę z croissantami, które miały być poniekąd jego obiadem i kawy, mówiąc, że to pomaga w nauce!!!!
- aaale jestem zmęczony, ładnie wyglądasz, głę - uśmiechnął się szeroko do jej jaśniutkich kosmyków, poskręcanych w miłe sprężynki.

pokraśniała! to znaczy, zarumieniła się lekko, nie umiejąc też powstrzymać niewyraźnego uśmiechu. była dziś w znacznie lepszym nastroju, co nie znaczy, że wiodło jej się beztrosko jak mi, prawda. przekrwione oczy mówiły same za siebie, zwłaszcza, że w szufladzie szafki nocnej wciąż trzymała zdjęcie swojego nienarodzonego dziecka z jednego z badań.
- ty też nieźle, nie widać, żebyś był zmęczony. - oho, zaraz jednak stwierdziła, że to jednak pewnie jakaś aluzja do tego, że nie chciało mu się już z nią siedzieć.

no tak jasne, gdyby nie chciał, to by nie przychodził. noah to dobre dziecko, naprawdę chciał jej pomóc, a to, że była urocza, bo tak ją określił, w swoim artystycznym mniemaniu, było jedynie miłym dodatkiem. póki co!!!!! zdjął buty, potem również kardigan, zostając jedynie w białym tiszercie, chyba. no i spodniach, żeby nie było. ruszył za głę do salonu, powiedzmy, drapiąc się po obojczyku. położył książki na stole, pytając, czego głę konkretnie nie rozumie.

więc powiedziała mu, bo mi się nie chce szukać tej ko coś tam, co jeszcze wczoraj wiedziałam a dziś już nie. przysiadła na kanapie, pytając się czy może noah chce ciasta, bo akurat stało na ławie i kwiczało. głen go raczej nie zamierzała zjeść, miała na to za duże kompleksy! przygładziła spodnie i nie wiedząc, co zrobić z rękoma, złożyła dłonie na kolanach.

- chęęętnie, nie zdążyłem nic zjeść, bo dopiero co skończyłem zajęcia - mruknął, niezbyt z tego zadowolony, bo potrzebował dużo jedzenia, a przecież i tak nigdy nie tył, pozdro dla july, w tym momencie - okej, więc - otworzył jedną z książek, przejeżdżając wzrokiem po tekście, to będzie tak - i zaczął jej powoli, logicznie tłumaczyć.

kiwała głową i kiwała, na znak, że rozumie, chociaż nie rozumiała absolutnie nic, ponieważ nie włuchiwała się w to, co mówił, a raczej w sam jego głos. na jego twarzy malowała się cierpliwość, co sprawiło, że wydał jej sie przystojniejszy niż wczoraj. zamrugała aż oczami, żeby sie obudzić z tego transu, hyhy.

- ............, tak? - zapytał, skończywszy swój monolog - rozumiesz? - dodał, bo wyglądała na nieco zmieszaną, a przecież miał ją czegoś nauczyć. przysunął się nawet nieco, wskazując palcem na jeden z wersów, to mógł być osiemnasty strona trzysta osiemdziesiąt cztery - masz o tutaj, w zasadzie dokładnie podsumowane w jednym zdaniu.

- rany - westchnęła mimowololnie, kiedy się do niej przysunął i poczuła jego zapach, który po prostu kompletnie ją zdezorientował. - to znaczy, hm, taaa, rozumiem - zrefelktowała się w końcu, po czym uśmiechnęła się do niego rozanielona.

pokiwał głową, mając nadzieję, że głę nie kłamie i w poniedziłek pochwali mu się piątką z poprawki. tymczasem sięgnął kawę, jedną z dwóch których przyniósł, zamykają książkę.
- zostawię ci książkę, żebyś mogła sobie jeszcze przejrzeć, hm? - zaproponował, upijając łyk gorącej, przyjemnej cieczy. przymknął na chwilę oczy, bo miękkie kosmyki gwen miło muskały jego prawy policzek.

wzięła kawę również, domyślając się, że jest dla niej, a nie na przykład dla jego psa czy coś. upiła łyka, po czym oblizała kawowe wargi.
- jasne, byłabym wdzięczna. poprawka: już jestem - powiedziała, zastanawiając się, jak to ona teraz zda tą poprawkę, skoro i tak nic nie rozumiała, hihi.

- w porządku, w porządku, dla mnie to żaden problem, cieszę się nawet, że mogliśmy się spotkać -powiedział, zanim zdążył ugryźć się w język. nie będzie jednak zaprzeczał, bo taka była prawda. dawno nie spotykał się z nikim, poza quarelle. teraz nawet z nią się nie widywał, bo bał się sida........

- no jasne, ja też - odparła otwarcie, przyglądając mu się z uwagą, by stwierdzić, że noaś ma śliczne oczy. w gruncie rzeczy nie wiedziała, co on tutaj z nią jeszcze robił, przecież na pewno miał kogoś, bo było to dla niej wręcz niemożliwe, żeby tak przystojny facet z takim charakterem był wolny! - z tobą filozofia jest do przeżycia.

noah uśmiechnął się, nawet dumny z siebie. miał nadzieję, że gwen nie mówi tego ze zwykłej grzeczności, bo takie miał wrażenie.
- filozofia nie jest zła. na szczęście za rok już mi odejdzie i będą same wykłady związane z architekturą - a ta myśl go cieszyła niezmiernie. oparł się, klepiąc uprzedno głę po kolanku, delikatnie - głę, powiedz mi coś o sobie.

- a co by tu dużo mówić! - roześmiała się nerwowo, to pewnie przez to klepanie po kolanie zrobiło jej się gorąco. na pewno nie chciała opowiadać o swoim ostatnim związku, o nie. - hm, studiuję dziennikarstwo, jestem na pierwszym roku, ty pewnie też? - uniosła do góry jedną brew.

gwen jest brzydka.
ale noah przyszedł, bo pewnie mu się podobała, on to nie ja, junoł. zapukał, wciskając dłonie do tylnych kieszeni rurek. chciało mu się spać, felicity kręciła się z pół nocy zanim odwiózł je na lotnisko.

więc siedziała i czekała, zastanawiając się, jaką by tu przybrać postawę, jako, że nie wiedziała czy się obrażać czy też nie i w ogóle. doszła jednak do wniosku, że przecież nie będzie sobie i jemu życia zatruwać, w końcu noaś nie był dla niej byle kim. a kiedy usłyszała pukanie do drzwi, poszła i otworzyła, bo co innego miała zrobić.

no a potem poszli na obiad czy cos bo nie mam dzisiaj na niego weny.

świetnie --'.

przyszedł, w przyluźnych i opuszczonych w kroku levisach plus koszuli, krzywo zapietej. na ramiona narzucil jakas kurtke, ktora znalazl w szafie, byc moze nalezala do ędiego, ale i tak wygladal seksy. nie byl nawet najarany, choc w kieszeni mial przygotowanego skrecika, na wypadek, gdyby rozmowa z głę sie nie kleila. zapukal!

no, co by tu dużo mówić, otworzyła i trochę ją przytkało, jakby korek z wanny zamiast w dziurze wylądował w jej gardle. dawno rajana nie widziała, wiec sori, ale z poczatku go nie poznała. nie miała wyboru i musiała przyznać w duchu, że chłopczę się zmieniło i to na lepsze, o wiele wiele lepsze, przystojniejsze wydanie. czy też model... znów sie zepsułeś i wiem co zrobięęęę. no, w każdym razie postarała sie nie okazać tego zdziwienia i zachwytu może też, tylko bez słowa odsunęła się w bok, by wpuścić go do środka.

- to nie idziemy? - zapytał zdziwiony, bo przecież mieli iść na drinka, takczynie? no, nieważne. wszedł mimo wszystko, mieszczając się w futrynie. nalezal do typu osob, ktore mogly jesc, jesc a i tak nigdy nie tyly. usmiechnal sie jakos tak blado, gwen wygladala o wiele ladniej, ni za czasow ich licealnej znajomosci.

trafił bez problemu, pukajac od drzwi do drzwi i chowajac sie za rogiem. to bylo smieszne, zastanawial sie co u anastazji i postanowil, ze do niej napisze. tymczasem, kiedy wsciekle sasiadki gle przestaly sie wydzierac, zapukal do wlasciwych drzwi, czekajac az pojawi sie w nich osoba, na ktora czekal.

no więc przyczłapała do drzwi, które otworzyła szeroko.
- czeeeeeść! - powiedziała, wspinając się na palce, by przelotnie musnąć jego policzek ustami i zostawić na nim ślad błyszczyka malinowego, który kupiła sobie dziś w drogerii.

potarł dłonią, o swój niezbyt gładki policzek, spoglądając zaskoczony na gwen. otworzył nawet szerzej oczy w geście zdziwienia.
- cześć, skad ten entuzjazm, wczoraj nie byłaś taka wylewna? - zapytał zdziwiony, bo może gwę nabrała jakichś leków na potencję, czy coś takiego :d.

- no cóż, jakbyś chwilę wcześniej oblał kolokwium, a potem spotkał się ze sobą, to też nie byłbyś wylewny - możliwe, że nawet trochę po nim pojechała, ale chyba niechcący, w każdym razie nie przepraszała, bo jej ciężko się przepraszało. zamknęła za nim drzwi na zamek. - napijesz się czegoś? - zapytała z grzeczności.

z grzecznosci ; /
- szkocka? o ile w ogole ja posiadasz, jezu gwen, zawsze bylas niemila, myslalem ze ci przeszlo - wzruszyl bezradnie ramionami, mimo wszystko sciagajac buty. byl spiety, bo sie nie najaral, a to raczej niefajnie, bo byl uzalezniony od czilałtupotrawkowego. tymczasem przeszedł do salonu, którego wyglad znal juz na pamiec, z kilku nocy, ktore z gwen spedzili razem.

naprawdę? hyhy. w każdym razie głen wolała udawać, że nic takiego nie działo się i w ogóle. chociaż cóż, nie mogła przecież nie myśleć, że rajan ma całkiem miłe dłonie. no, ale!
- nie jestem niemiła - prychnęła niemiło, kierując się do barku, by wyjąć z niego opróżnioną do połowy butelkę szkockiej. - po prostu, hm... - zacięła się, bo musiała się skupić na wyjmowaniu szklanek.

- widzisz, znow jestes niemila! - upomnial ja, ale jakos ten brak sympatii ze strony gwen, stal mu sie obojetny. okej, nie oszukujmy sie mial nadzieje, ze ja przeleci. tymczasem rozlozyl sie wygodnie, wyciagajac sajdkika, bo musial napisal do anastazji i to nawet nie w celach iście seksualnych. bo golebie sa zupelnie aseksualne, si?

- jestem miła! - odparła, nalewając szkockiej do tych dwóch szklanek, by postawić je obie na ławie i przysiąść obok niego, w dość bezpiecznej odległości. bo przecież znała tę jego tenedencję do obłapiania jej przy każdej okazji, którą niegdyś się okazywał. - och, rajan, rajan, jak ty dzisiaj ładnie wyglądasz, ojej, ojej, jakie miłe spodnie, o boże mój boże - zapiszczała sztucznie. - teraz jestem miła?

- nie, teraz jesteś sarkastyczną. słyszałem, że byłaś w ciąży, a teraz już nie jesteś, hę? - bo rajan nalezal do osob szczerych, dlaczego mialby pocieszac gwen i jej wspolczuc, skoro nawet mu sie nie zwierzala. zlapal szklaneczke, by upic solidny lyk i spojrzec na kolezanke pytajaco.

a potem powiedzial ze idzie, bo ędi go wolal czy cos.

więc derek, z torbami pełnymi jakichś podarunków dla gwen, pryszedł by teraz poprawić rolexa na ręce, zaraz skończę robić secik i spojrzeć na numerek drzwi. upewniwszy się, że trafił zastukał trzy razy, nie robiąc przy tym jakiegoś wielkiego hałasu.

aczkolwiek ona usłyszała, bo było to stosunkowo grzeczne pukanie, od razu przyszło jej do gówy, że ona zawsze dobija się do drzwi pięściami. w mieszkaniu panowała cisza, toteż po drodze włączyła wieżę i teraz w całym mieszkaniu było słychać ooh la kuksów <3. otworzyła.
- cześć, wchodź wchodź, bo zimno idzie! - rozkazała, przyglądajć się mu i stwierdzając, że derek nie wyglądał gorzej niż zwykle. i że ma ochotę na seks. pomińmy fakt, że na seks z rajanem ;c.

derek przestąpił próg mieszkania gwen, wycierając uprzednio swoje diory o wycieraczkę, ale myślę, że nie miał zbytniego popisu co do pobrudzenia ich, bo przyjechał samochodem. miał jeszcze siedem miesięcy na wymianę angielskiego prawa jazdy na francuskie, a to masa czasu!
- cześć - uśmiechnął się, zsuwając teraz buty i bluzę, tym razem ujawniając przed gwen błękitne polo abercrombiego, a jak wszyscy wiemy, te ubrania mają swój nieziemski zapach, którego z ciocią klo jeszcze nie rozkminiłyśmy. podziwiaj secik.

przezajefakendbisty!
- hej! - powiedziała, dopiero teraz rzucając mu się na szyję pod pretekstem przywitania go. przecież wypadało, nie widzieli sie tyle czasu, w przeszłości zupełnie bezpodtekstowo sie ze sobą przyjaźnili, ich rodzice zawsze sie odwiedzali i ogólnie spędzili ze sobą większość dzieciństwa. - nie zmieniłeś sie nic a nic!

uśmiechnął się, szturchając nieco nosem czubek głowy gwen. nigdy nie należała do najwyższych, a on do najniższych, co znaczy, że musiał się przy tym schylić. jak zdążył zauważyć miała zupełnie czaderski szampon do włosów, a to duży plus, otóż derek ma fetysz włosów, u kobiet.
- a to dobrze czy źle? ładnie wyglądasz, gwen - powiedział wypuszczając gwen z objęć, a siatki odkładając na szafkę, która stała w pobliżu.

- ha! się wie... - mruknęła, obciągając bluzkę, w skutek czego jej dekolt znacznie sie powiększył. posłała mu jeden ze swoich ładnych uśmiechów, ona zresztą nie miała brzydkich. - ty też nieźle, to oczywiście, dobrze, prawda, że wyglądasz nieźle. gdybym wiedziała, że będziesz w paryżu, dostałbyś prezent, huh... - swój prezent jeszcze dostanie i tak, oto się nie martwmy. na razie głen po prostu zachowywała sie tak jak zawsze, chociaż stwierdziła, że ma na niego aptetyt.

a derek wcale na ten temat nie myślał, choć coby nie robić z niego homoseksualisty, tudzież cipy, powiem, że zauważył jędrne piersi gwen, które chyba były większe niż wtedy, kiedy widzieli się po raz ostatni. tymczasem, poprawił kołnierzyk, by zanieść siatki do salonu i usadowić się na kanapie.
- dlaczego nie przyjechałaś na święta? no i jak tam studia, rodzice bardzo cię chwalą? nie studiujesz na sorbonie, prawda? bo ja też studiuję prawo, a nigdy cię nie widziałem - spojrzał na nią przenikliwie, bo należał do tej części ludzi, których gwen nie poinformowała o tym, że studiuje dziennikarstwo, nie prawo.

usiadła również, całkiem blisko niego i wcale nie zamierzała się odsuwać. co tam rajan i jego durna abstynencja. czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal, prawda? bez większych skrupułów stwierdziła, że derek całkiem ładnie pachnie i w z porozru przyjacielskim geście oparła głowę na jego ramieniu.
- powiem ci, ale nie mów rodzicom, bo mnie zabiją. jestem na dziennikarstwie.

spojrzał na nią, kątem oka, bo inaczej by nie dało rady, skoro opierała głowę o jego ramię, układając dłoń na jej prawym kolanku. hej, przyjaciółka nie przyjaciółka, zawsze była to kobieta, a on naprawdę długo nie uprawiał seksu. zataczał delikatnie kółka wokół kości gwen, uśmiechając sie delikatnie.
- w zasadzie to spodziewałem się tego. nigdy nie wykazywalaś jakichkolwiek chęci na prawo - odpowiedział, kiedy udało mu się unormowac uczucia, związane z obecnością i dotykiem KOBIETY. biedny derek :c.