cecilie

delano przyszedł, bo cecilie zostawiła u niego jakiś seksy kaszmirowy sweterek, a sam zdążył już go obwąchć z jej zapchu, więc postanowił oddać. poprawił krawat, bo właśnie wracał z pracy, ne chciało mu się wcześniej, skoro nikt na niego nie czekał i zapukał, ze trzy razy.

cecilie jeszcze nie wróciła, a neil mył naczynia po swoim symbolicznym obiedzie z jakichś dzikich ogórków i pomidorów, które dostał w sklepie na rogu ulicy, to na pewno takie zmutowane warzywa (owoce), jak te w atomówkach. w każdym razie złapał ręczniczek z kubusiem puchatkiem wiszący przy zlewie, odgarnął seksownie włosy z czoła i poszedł otworzyć. warto wspomnieć, że miał piękny fartuszek z napisem 'perfekt hałsłajf' ubrany na swoją białą koszulkę i żinsy. otworzył i zmarszczył nos nieznacznie, dopiero po chwili poznając, kim jest przybysz. .. . . . .

przestał się uśmiechać, bo chciał przed cecilie udawać, że jest w porządku. ale nie było. tym bardziej teraz, kiedy zamiast jego byłej, pojawił się ten.....ten.....gnom! oblizał nerwowo wargi, ściskając mocniej sweterek w prawej dłoni. niespecjalnie wiedział co ma powiedzieć, ale to delano, węc wymyślił coś na poczekaniu.
- ohm, no cóż. zastałem cecilie? - zapytał, dosyć dobitnie i chyba wysżło niemiło, ale jak miał udawać sympatycznego kolegę, skoro nim nie był? może jeszcze podać mu rękę? nigdy w życiu!!!

popatrzył się dziwnie na delano, jakby tamten był niedorozwinięty albo co najmniej głupi! chociaż doskonale wiedział, że tutaj to on, neil, uchodził za tę gorszą osobę, wyspiarskiego serfera, który ma wodę z muszelkami zamiast mózgu.
- nie? chcesz wejść? - spytał tylko i wyłącznie dla przyzwoitości, bo najchętniej to by zatrzasnął mu drzwi przed nosem, ba! chętnie przytrzasnął by mu kilka palców, ale to chyba nie wypadało, jeszcze zostałyby jakieś krwawe ślady na drziwach i jakby się wyjaśnił cecilie?

pokiwał głową, bo zdecydował, że poczeka na cecilie. może ten tu, po prostu u niej pomieszkuje? może to jakiś żart, nie na miejscu, może to......okej, nie potrafił znaleźć normalnego wyjaśnienia. zdjął buty i marynakę, by przejść do salonu, przecież drogę znał lepiej niż w hotelu ritz, niż w swoim własnym domu! w domu, w którym do niedawa, zanim wszystko spieprzył mieszkała również sama w sobie cecilie.
- co ty tu w zasadzie robisz? - zapytał, marszcząc czoło.

- a na co ci to wygląda? - prychnął, dosyć rozbawiony, zamykając drzwi za delano; w zasadzie liczył, że on sobie pójdzie, ale najwidoczniej zamierzał tu trochę pobyć. cóż, będzie musiał się z nim pomęczyć... - mieszkam i wydaje mi się, że nie powinno ci to robić problemów.. chcesz herbaty? właśnie miałem robić. - w innym wypadku by nie zaproponował ;/

wkurwił się, jeszze bardziej mając ochotę rozpierdolić neila i cecilie też. było mu potwornie przykro, ze zostawila go dla jakiejś popirdółki, dla jakiegoś, nic nie wartego, opalonego serfera, z piaskiem zamiast mózgu.
- nie robi mi to żadnych problemów. kiedy ona wróci? - zapytał, nie siląc się nawet na zmiękczenie tonu głosu. było mu w tym momencie wszystko jedno.

- jezu, ona ma imię - zauważył nieco zniecierpliwiony, stwierdzając, że delano najwidoczniej zignorował jego zupełnie miłą propozycję herbaty, co mu się podobało i nie podobało jednocześnie, ale nie będę się nad tym rozwodzić zbytnio. - nie wiem, kiedy, powinna być niedługo. - ale kto to wie, prawda? cecilie równie dobrze mogła wrócić za pięć minut, za godzinę, dwie, albo pięć. - i nie życzę sobie, byś nas tak nachodził,xd

prawie zakrztusił się własną śliną, którą właśnie przełykał. poprawił krawat, wstając. chyba trochę górował wzrostem nad neilem, co nie znaczy, ze zamierzał się bić, bo co potem powiedzą ludzie, jego przyszli wyborcy!!!!!!
- co proszę? NAS? - zapytał, wzburzony, a więc to prawda, kurwajegomać, cecilie zamieniła go na takie coś, na takiego..ogh!

- masz coś przeciwko? - spytał z waleczną miną herosa greckiego, marszcząc czoło nieznacznie. co on sobie myśli! nie dość, że nachodzi GO o jakiejś późnej porze, to jeszcze ma do niego wyrzuty.. co prawda może neil trochę niedopowiedział, trochę pokoloryzował, ale całkowicie wierzył w to, że kiedyś właśnie on będzie z cecilie, a takim franklinom nic do tego nie będzie.

- a więc, życzę wam szczęścia na nowej drodze życia!!!!!!!!!!1 - i wyszedł trzaskając drzwiami (buty i marynarkę założył).

neil burknął coś o niewychowanej młodzieży i wrócił do kuchni. ..

tkwił w kuchni, fartuszku, nałożonym jedynie na białą koszulkę, której nie chciał pobrudzić i boserki do spania, bo miał dziś drugą zmianę. gotował dla cecilie bigosik, mając nadzeję, że się ucieszy, bo on osobiście uwielbiał te czaderskie, polskie potrawy.....

cecilie miała do kuchni narodowych stosunek mniej więcej taki, jak ja, a o potrawach z serii 'bigos' i 'pierożki' nie miała pojęcia. no ale nieważne. przybyła do domu, mając nadzieję, że neil siedzi w pracy, bo chciała odpocząć i pogapić się w sufit, słuchając ćwierkających ptaszków z płyty, którą nabyła w jakimś czaderskim sklepie. niestety się myliła (co do nieobecności neila), co mogła stwierdzić już na wejściu, czując intensywny zapach bigosu, zmarszczyła nos. - czeeeeeeść? - spytała, odwieszając płaszcz na wieszaczek.

neil wytarł dłoni o fartuszek i po raz ostatni zamieszał wielką łyżką w garnku, by odłożyć ją na bok i przejść do przedpokoju. uśmiechnął się do cecilie, ocierając kropelki, średnio widoczne, potu z czoła. zabrał od niej torebkę, by zanieść do salonu, bądź, jak to w mieszkaniach nazywamy; dużego pokoju i wrócić do niej.
- zrobiłem bigos - rzucił śpiewająco, bo skoro delano całkiem zniknął......

- jezu, co? - spytała nieco zdenerwowana w związku z tym, że neil się tak trochę rozpanoszył po mieszkaniu, które bądź co bądź było jej. podrapała się po prawym obojczyku, marszcząc czoło. - to on tak śmierdzi xd? - no sory, będzie musiała wietrzyć mieszkanie przez miesiąc, jak nie więcej..

zaniepokoił się faktem, że coś cecilie śmierdzi, bo w jego mniemaniu smród kapusty, był zapachem, uh. podrapał się po miłym nosku, ze średnio widocznym garbem, by wejść do kuchni i po raz kolejny zamieszać w bigosie, uprzednio oczywiście sięgając łyżkę.
- to pachnie, cecilie, pachnie. co słychać? wczoraj, jak wróciłaś, to ja już spałem, przepraszam, ale byłem zmęczony po pracy - mruknął, jakoś tak sennie, bo w przeciwieństwie do mnie się nie wyspał.

- nic nie pachnie, nie jem tego - burknęła, siadając na kanapie, z rękoma skrzyżowanymi na piersi, trochę jak naburmuszony pięciolatek. szturchnęła nogą stolik przy łóżku, który stał krzywo. - gówno słychać, neil. - chętnie by mu trochę nawyrzucała, ale musiała chyba się do tego przygotować i sprawdzić w słowniku kilka słówek..xd

wrócił, tym razem z ręcznikiem, wycierając usta, bo właśnie próbował bigosu. spoglądał przez chwilę na cecilie od futryny, o którą właśnie się opierał. zastanawiał się......zastanawiał się......DELANO MUSIAŁ SIĘ POSKARŻYĆ! o cholera i co on teraz zrobi? jeśli cecilie każe mu się wynieść i tak dalej? miał zaplanowany już ich ślub, dzieci i tak dalej.
- coś się stało? - zapytał ostrożnie, uprzednio odchrząkując. bliżej nie podchodził, może cecilie była nienormalna i zacznie się na niego rzucać.

w takiej sytuacji nie trzeba być nadto nienormalnym. cecilie jednak nie zamierzała się na niego rzucać, odetchnęła raz czy dwa, próbując zamknąć burzę nieprzyjaznych myśli i odczuć gdzieś daleko, głęboko, by się wydostać nie mogły.
- czemu powiedziałeś delano, że jesteśmy razem, neil? przecież to nieprawda.

zdziwił się trochę, wyobrażał sobie jakąś krwawą masakrę, latające noże i tak dalej, a tu cecilie, po prostu do niego mówiła. wzruszył ramionami i wrócił do kuchni, by tam odwiesić fartuszek i na nowo zjawić się w salonie. tym razem opadł nawet koło niej, by ująć jej dwie, średnio duże dłonie.
- myślałem, że tak będzie lepiej, no wiesz, teraz przynajmniej się odczepi i nie będzie nas nachodził - wyszczerzył się dumnie, bo nadal był zadowolony z tego co powiedział delanoł.

pokręciła głową, odsuwając się od niego, dłonie udało jej się całe szczeście wysunać z jego dłoni. co on sobie myślał? że ona sama nie umiałaby załatwić takiej sprawy, nie potrafiłaby dać delano do zrozumienia, że ma się odczepić? cholera, wcale nie chciała, by się odczepił, co ona w ogóle robiła. - ja pierdolę, neil, nie musisz mi w jakikolwiek sposób 'pomagać', zwłaszcza jeśli wychodzi ci to średnio!

zgasił nieco uśmiech, ale nie tak bardzo, jakby się wydawało, bo to neil, dziecko szczęścia. i słońca również. było mu zizizizimno.
- myślałem, że się ucieszysz. no nieważne. zjesz bigosiku? - zapytał, dosyć natarczywie, ale to nie miało na celu, wkuzenia cecilie, chciał być po prostu miły, rajt?

- mój boże, neil, szkolono cię we wkurwianiu ludzi? - spytała, pocierając dłonią o swoje czoło. wstała i obciągnęła swoją koszulkę, rozglądając się za czymś, czym by mogła rzucić o ścianę, i czego nie byłoby jej szkoda, ale nic takiego nie dostrzegła, więc zmrużyła oczy, przyglądając się neilowi i jego wesołej twarzyczce.

- ja.....ohm.....chyba powinienem zbierac sie do pracy - i zniknal w lazience, coby sie tam przebrac itd itp bo zrobilo mu sie glupio.

- ja pierdolę, w ogóle powinno cię tu nie być! - zawołała za nim, jeszcze bardziej zła z tego powodu, że sobie poszedł, bo chciała mu przypierdolić. złapała swoją kurtkę i szaliczek i poszła!!!