~melania i dżefrej~

więc jeff przyprowadził carmen do swojego, a raczej swojego i siostry mieszkania, wpuścił ją, bo drzwi były otwarte, melanie dopiero co wróciła i siedziała już w swoim pokoju, może nawet już spała.. w każdym razie jeff ściągnął swoją kurtkę, rękawiczki również i pewnie pomógł się jej pozbyć jej odzienia, znaczy tego wierzchniego.. - więc na co masz ochotę, carmen? ugh, nie patrz na to - machnął w stronę nieuporządkowanej kupy butów melanie. - siostra nie umie sprzątać.

- hm, jeśli masz gorącą czekolade to byłoby miło - uśmiechnęła się i pozwoliła sobie wejść do salonu mając nadzieje, że nie dostanie nagle z głowę butem z mega obcasem od jego siostry - okej okej, wiem coś o takim bałaganie - roześmiała się, wiadomo, karmę jak to ona zawsze miała bałagan w butach, w ubraniach również - a więc, mieszkasz z siostrą? - obróciła się na pięcie od jakiegoś biurka na którym stały zdjęcia.

- taak, ktoś musi jej pilnować i tak dalej.. mam gorącą czekoladę, zaraz zrobię? podgrzać pizzę? - spytał, opierając się o regał z książkami, który przez to się niebezpiecznie zachwiał, więc jeff się natychmiast od niego odsunął, mając nadzieję, że nie spadnie mu na głowę żadna książka. - a ty mieszkasz w paryżu od dawna? bo nie jesteś chyba stąd, nie?

- dzięki, czekolada wystarczy - machnęła ręką poprawiając swoją sukienkę i dajmy na to usiadła na jakimś krześle, które było stabline nie jak regał - od kilku miesięcy. jestem z londynu, ale chyba właściwie nie spędzałam tam dużo czasu, tylko rodzina mnie łączy z tym miastem. a w paryżu chciałam mieszkać jak miałam pięc lat, przyjechałam na wycieczke i takie tam, wiesz. a ty tutaj mas rodzinę czy tylko z siostrą? - uśmiechnęła się i skierowała głowę w strone okna, bo za nim stali kolędnicy i śpiewali jakieś wesołe kolędy, w tym momencie zawsze przydaje się doniczka na parapecie, żeby przez przypadek ją zrzucić.

powiedzmy, że dżefrejowi mieli aneks kuchenny, więc jeff wstawił wodę, jednocześnie wciąz zerkając na carmen, wsłuchując się w kolędę. stwierdził, że to aż dziwne, że takim kolędnikom się chce chodzić w taki mróz, ale nie wnikał... - londyn jest świetny, mam tam jakąś ciotkę. a może to był wujek... tutaj nie mam żadnej innej rodziny, większość jest w stanach, nieliczni porozrzucani gdzieś po europie, a dziadek mieszka w australii ze swoją nową żoną. - od dziadka dostał kilka pluszowych kangurków <3 wyciągnął kubki z szafki, jakieś zwykłe, niebieskie, rachu ciachu i czekolada była gotowa, wręczył kubek pierwszy carmen, a drugi wziął sobie, siadając gdzieś tam obok. - a co z twoją rodziną, hmmm?

- z moją rodziną, ah? - pytanie obudziło ją z jakiegoś lekkiego zamyślenia i skupienia sie przede wszystkim co z jej rodziną, dla niej to nie było prawdziwa rodzina - wszyscy siedzą w londynie, ale nie utrzymuje z nimi kontaktów, tak właściwie to może tylko z ojcem tam raz na rok porozmawiam i tyle - uśmiechnęła się lekko, może nawet prawie nie do zauważenia, bo właśnie chyba wychodziła na taką małą, biedną, pokrzywdzoną, która nawet nie ma rodziny. hm, trudno. chodź podobno liczy się pierwsze wrażenie. potrzymała trochę kubek z dłoniach, żeby się ogrzały.

- rodzice rozwiedzeni, czy po prostu zbyt zapracowani, by znaleźć czas na rozmowy z najbliższymi? - spytał, unosząc nieznacznie prawą brew, opierając łokieć o yy stoliczek, czy jakieś inne fiubździu co tam stało. w zasadzie przerażało go trochę to, że dzisiejsze rodziny albo mają nikły kontakt, albo wcale, zazwyczaj ograniczają się do kartek świątecznych i ewentualnych życzeń świątecznych.. to smutne, a nawet bardziej niż smutne.

- może bardziej zajęci szukaniem nowego kochanka i przeprowadzaniem kolejnych rozwodów - spuściła wzrok na niebieski kubek, o ile dobrze pamiętam, z którego uciekało ciepło, więc postanowila wypić jego zawartość po woli do połowy, póki gorące, wiadomo. bo potem to niezbyt :c tak poważnie to tylko jej matka gustowała non stop w nowych potencjalnych ojczymach karmę - w każdym razie dobrze, że chodź tam jakoś raz porozmawiamy, nieważne - machnęła ręką zakładając nogę na nogę i opierając kubek o kolana.

tyy i wypili czekoladę, pogadali o pierdołach i jeffrey wygonił carmen, dając jej wcześniej swój numer, bo ja muszę iiiiść, paaa!

pshyshly i weshly. tzn jeff rzucił klucze na szafeczkę w przedpokoju, rozplątując swój pasiasty szalik, by potem rzucić go na nietabilny wieszak wraz z kurtką. od niej pewnie też wziął płaszczykczycoś, przeciągnął się i spytał, na jaką herbatę ona ma ochotę i czy lubi dom dla zmyślonych przyjaciół pani foster, bo on nie znosi.

tam bylo TTTTTaki peeewiennnnn zzzzakk jjjaaaa niiie cccchhhciałam zzz nim chodzic iii onn mmmiiię pooobiłlll

- nie, z żoną i piątką dzieci. co ty, to rzeczy mojej siostry, pewnie sądzi, że zaniosę je do pralni.. - a jeffrey niczego nie znosił tak bardzo, jak zapachu pralni. w zasadzie to jedno z jego natręctw, poza tym bał się otwartych szuflad i niedomkniętych drzwi, normalka. zepchnął z kanapy gazetę telewizyjną i pilota, by zrobić sobie więcej miejca.
matko, co xd?

nk ot co

-ach, więc masz siostrę.. - zmarszczyła neico czoło, chociaż raczej nic nie podejrzewała, bo i po co/czemu, położyła dłonie na swoich kościstych kolankach i odgarnęłą włosy z czoła. - w zasadzie to napiłabym się tej herbaty.

- a, przepraszam, całkiem o niej zapomniałem.. a ty masz rodzeństwo? - spytał w drodze do kuchni, która była zaraz niedaleko, znaczy drzwi obok. wstawił wodę w czajniczku elektrycznym i stanął w drzwiach, by mieć oko na del, w końcu jej praktycznie nie znał, może była kleptomanką albo szamanką.

-nie, chyba ze o czyms nie wiem - usmiechnela sie zupelnie milo o ile juz aktualnie sie nie usmiechala i naprawde nie miala zamiaru niczego krasc, tlyko przygladala sie tak ogolnie salonowi.- ladnie tu masz. macie. ile ma lat? siostra.

- tyle co ja. to znaczy, dziewiętnaście, jesteśmy bliźniętami, ale nie jednojajowymi. - chociaż w zasadzie nie wiedział dokładnie, jaka jest różnica między jednojajowymi i niejednojajowymi. czy jeszcze innymi. sratata ugotował wodę i zalał herbaty dwie, z którymi usiadł obok niej, kubek w kropki dając jej, on mial w paski. - iii ii i dziękuję, normalnie jest jeszcze ładniej, kiedy nie ma takiego bałaganu, ale wiesz,gosposia się zbuntowała i pojechała do rodziny na święta.

sratata! - rozumiem. gosposie ostatnio chyba wyznają wolnośc dla tybetu i takie tam dla siebie samych też. co nie znaczy, że mam gosposię z tybetu. gdzie jest twoja siostra? albo nieważne, nie wiem, nie powinno mnie to obchodzić. chyba powinnam się zbierać, nie sądzisz? jeżeli przeszkadzam, to może powiedz - wzięła herbatę w obie dłonie i ją dmuchała.

- taak, jakby gosposie miały ciężką pracę.. takie nianie na przykład mają gorzej! weź siedź jakieś dwadzieścia cztery godziny na dobę i opiekuj się dzieckiem jakiejś zupełnie obcej kobiety... - pokręcił głową. oglądał ostatnio nanię w nowym jorku i zakazał melanie podejmowania się takiej pracy. ona go oczywiście wyśmiała, bo chyba miała taki sam stosunek do dzieci jak on do masła orzechowego, na które miał uczulenie. znaczy na orzechy miał ogólnie. - co ty, nie idź jeszcze, melanie ostatnio wraca późno, albo wcale nie wraca, ale przecież podobno jest dorosła, więc się o nią nie martwię.. - a przynajmniej stara się nie martwić, bo doskonale wiedział, że melanja jest nieuważną osobą i nietrudno jej by było wpaść pod samochód.. . . .

albo pod metro. pokiwała głową, bo rzeczywiście niezbyt jej spieszyło się do domu, a mnie do spania. - nie wiem, nigdy nie zastanawiałam się, czy wolałabym być nianią, czy jednak sprzątaczką. najchętniej chyba bym się leniła, cóż, taka natura. jestem straszna. - wzruszyła jednak rękoma, z machania na to ręką zrezygnowała. - to źle, czy dobrze? z tą melanie.

- ah, ja chętnie bym cały czas siedział w domu pod kocem i oglądał głupawe seriale w telewizji.. - westchnął, przeciągając się, po czym napił się trochę herbaty, chociaż nie wyszło mu to 'trochę' i wypił chyba ponad pół herbatki. - w zasadzie sam nie wiem, bo jakby coś jej się stało, odpukać - odpukał xd - to wszystko by było na mnie, bo jestem za nią odpowiedzialny i tak dalej, i tak dalej. ale tak to przynajmniej nie marudzi mi nad głową, no nie?

POMUSZ

-jakie oglądasz seriale? to też ważne! wiesz,w sensie powiedz mi co oglądasz a powiem ci kim jesteś - odstawiła kubek, bo już zimna herbata była a takiej nie ruszamy i przyjrzała się dżefowym piersiom xd tak jakoś, chciała może sprawdzić, czy jest dobrym dresem. [[]]----[[]]

kotkom?
- hmm, różne. ostry dyżur, te starsze odcinki. wiesz, w zasadzie to jeszcze w zeszłym roku chciałem zostać lekarzem.. - no, ale potem się rozmyślił i poszedł na prawo, co pewnie jeszcze z pięć razy zmieni, no ale to trudno, będzie studiował do czterdziesstego piątego roku życia najwyżej. i będzie taki jak gufi, w 'gufim w koledżu' xd. zastukał swoimi fajnymi palcami w kubek, który potem odstawił obok kubka del.

zaginą
xd

tak, a del zamówila taksuwke i odejszła ]:-> : d

poszet spać i melanja pszyszua i też poszła di ent

wjendz przyszli i melanja zawołała, że wróciła, bo sądziła, że dżefrej jest w domu, ale się myliła, więc tylko powiesiła swój płaszcz na wieszaku, mówiąc lujisowi, by zrobił to samo, ale ze swoim płaszczem. - co chcesz do picia, hmm?

-do kogo krzyczysz? - zdziwił się nieco, potem pomyślał, że może do chomika, albo psa, a może dmuchanej lalki, czy coś. chyba coś wspominała o bracie, ale raczej nie pamiętał, bo takie niepotrzebne informacje nie magazynowały się w jego głowie, sori. - nie wiem, coś do picia. - genialne.

- do brata. to znaczy, chyba jednak go nie ma. ugh, to usiądź, a ja przyniosę coś-do-picia dla ciebie - przewróciła oczyma, drapiąc się po ramieniu, by potem ruszyć do kuchni, gdzie z lodówki wydobyła sok jakiś tam i dwie szklanki z szafki, co wszystko potem zaniosła do salonu na stoliczek przy sofciii.

babcia mówi "sandra, ty w tych włosach wyglądasz jak czarownica". oczywiśćie najpierw nazwała mnie patrycją.
-aha - stwierdził niczym dżola na moje miłosne zwierzenia i rzeczywiście wlazł na salonową kanapę, rozglądając się po wnętrzu z niemałym zaciekawieniem. odchrząknął też. - ładnie tutaj! sami mieszkacie?

xd na mnie mama mówi basia, ale najlepsza jest babcia, co na mojego tatę mówi grzesiu, a na mojego wujka grzesia - krzysiu, ewentualnie myli któregoś z wojtusiem. . ..
- nie, ze stadem zakonnic. jasne, że sami. ty mieszkasz sam, prawda? - spytała siadając obok tak z nogami podciągniętymi pod siebie omatko no nie wiem, nalewając wcześniej sobie soczku, jemu może też, chociaż kto tam ją wie.

moja babcia mnie załamuje .. . ..
-zakonnice są w porządku. tak, sam, ale szukam narzeczonej - to prawda. i to wcale nie ze względów na rachunki, tylko się nudził, jak już mówiłam.

moja mnie też, ale kupuje mi dobre czekolady. .. .
- ach tak? dałeś już jakieś ogłoszenia do gazet w związku z tym? - spytała, zastanawiając się, czy może lewis nie jest jakimś księciem, który potrzebuje mieć jakąś narzeczoną, by dostać tron i tak dalej. gdybym dwa trony- ach powiem raczej, gdybym miał dwa serca!xd. balladyna lowe.

ja umszę czytać króla edypa ale doszliśmy z gałką do wniosku że to jest popierdolone i nie czytam . .. . .. .. - nie, powinienem? jeszce nigdy nie szukalem narzeczonej, jakoś tak same się pchały. - w zasadzie przeszło mu przez myśl, że dawno nie uprwiał seksu. nie mam weny serio, chyba idę :c

ja antygonę muszę czytać, a balladynę robimy przedstawienie yo. lewis potem poszedł conie...

Jacob przyprowadził Melanję, jako starszy kolega, nawet nauczyciel, choć nie był jeszcze magistrem. Pewnie był uwsteczniony, joł. Bo on ogólnie tylko udawał takiego mądrego, miał ochotę na zwykłe, rosyjskie piwo, albo zwykłą rosyjską wódkę, którą pili z kolegami pod Pałacem Zimowym w Petersburgu.
- Więc to tutaj, prawda? Już trochę orientuję się w tym mieście, jest mniejsze od Moskwy, a to przyjemna odmiana - Oparł się o ścianę, drapiąc po ogolonym policzku, musiał zadbać o takie rzeczy w pracy, na codzień nie zawracał sobie tym głowy - a ty skąd jesteś, moja droga?

to 'moja droga' bardzo jej się spodobało. w zasadzie lubiła starszych mężczyzn (oczywiście nie mówimy tu o siedemdziesięcioletnich zboczeńcach), na pewno bardziej niż tych dzieciuchów z jej rocznika.. pokiwała głową, wydobywając bez problemu kluczyki z bocznej kieszonki w torebce, otworzyła zaraz drzwi też. - moskwa to ciekawe miasto, byłam tam kiedyś na wycieczce szkolnej. jestem z szikago, w zasadzie to dopiero niedawno przyjechałam do paryża, ale już się w nim nie gubię.. hm, wejdziesz? mogę zrobić herbatę.

Spojrzał na zegarek, prezent od ojca, nigdy się z nim nie rozstawał (prawie). Z zegarkiem, nie ojcem. W zasadzie widział w nim swój autorytet. W ojcu, nie w zegarku. Okej, zepsułam, ale to nieistotne, raczej.
- Hm, chętnie, ale nie na długo, jutro ktoś musi wstać na moje seminarium. Będziemy pisac o naszych postępach w pracy magisterskiej, no cóż - w prawdzie on jeszcze nie zaczął, ale zbierał się na to wewnętrznie. Wszedł za Melanie, zdejmując po drodze szaliczek i teraz zabrał się za zamek od kurtki.

a ona za zamek od spodni : d jego

Jezu, jaka głupia, xd
Uciekł, bo to przecież uczennica!!!!!!!!!!!

poszla spać.....

więc przyszli, melanie zwlekała z otwieraniem drzwi, bo niestety nie czuła się na siłach, by zapraszać go do środka. miała jutro na bardzo rano fryzjera, musiała się położyć niedługo. - zaprosiłabym cię na herbatę, czy cokolwiek, ale chyba to nie byłby najlepszy pomysł.

Jacob pokiwał głowa i mruknął coś o tym, że jutro zobaczą się na zajęciach...............

a ona poszła spać, mówiąc mu wczesniej dozo

zdążyła się już doprowadzić do porządku, uczesała się i przypudrowała nosek, itd... siedziała na kanapie czekając na jacoba, z jakąś ambitną muzyką w tle.

Jacob przybył, w wymiętej koszuli, bo i po co miał ją prasować, ale dotarł. Miał chyba też trochę płatków śniegu w kruczoczarnych włosach, starając się za wszelką cenę ogrzać w ciepłym holu apartamentowca. Zapukał!

melanie błyskawicznie dotarła do drzwi. mimo choroby była wciąż zwinna i szybka, pewnie pod każdym względem. otworzyła więc, przed tym jeszcze sobie poprawiając włosy (po raz tysięczny przed jego przyjściem), by potem powitać go z szerokim, ale nie za szerokim, uśmiechem. - cześć, jacob, wchodź!

Jacob więc wszedł, prawie zabijając się o rozwiązaną sznurówkę konwersa, ale nic takiego na szczęście się nie stało. Z radością zdjął buty i odsunął je stopą, numer czterdzieści cztery na bok, uśmiechając się sympatycznie do Melanie, która jak zwykle wyglądała pociągająco i zarazem wyjątkowo subtelnie. Miał ochotę skosztować błyszczyka na jej ustach, zatopić nos we włosach, których zapach czuł nawet na odległość dwóch metrów, które ich dzieliły, pewnie trochę podświadomie, no i w końcu choć chwilę rozkoszować się przyjemnym zapachem perfum, które zdążył wyczuć, przy jakimś z ich wcześniejszych spotkań.
- Jak na chorą wyglądasz całkiem........-szukał odpowiedniego słowa w swoim osobistym zasobie francuskich słów - sympatycznie - no popatrz, sympatycznie......- to znaczy nie wiem, jak wy to mówicie.....hm........hm.....uroczo? Wybacz, z francuskim nadal nie radzę sobie tak, jak bym chciał. Ty jesteś stąd, prawda? Masz świetny akcent, choć ja tam ekspertem nie jestem.

zaśmiała się, kręcąc głową. zamknęła drzwi na dolny i górny zamek, pewnie było tam jeszcze z pięć innych, ale nimi się już nie kłopotała. poprowadziła jacoba do salonu, skąd zabrała już swój kocyk i całą resztę, chociaż miała nawilżacz włączony gdzieś z tyłu, ale praktycznie nie było go słychać. osuszacza nie miała, lowe monk xd. kiwnęła na kanapę i sama stanęła za fotelem, opierając się o niego łokciami. - skąd, nie jestem stąd.. ale uczyłam się francuskiego od dziecka, nie ma to jak francuskie szkoły w stanach... - przewróciła oczyma. pamiętała doskonale jak to było, gdy za pierwszym razem nie przyjęli jej i jeffa do renomowanego liceum europejskiego i rodzice musieli zafundować im nową salę informatyczną i pół biblioteki, by tamci zmienili zdanie.. - jestem z szikago. napijesz się czegoś? pewnie zmarzłeś, musi być strasznie zimno.

Usiadł sobie wygodnie na kanapie, która wcale nie zapadała się pod jego ciężarem bo a) wcale nie był taki ciężki, b) zapewne wykonano ją w taki sposób, by właśnie nic takiego nie miało miejsca. Podziwiał przez chwilę bezbłędne i długie nogi Melanie, za chwilę podnosząc wzrok na jej twarz, bo tego go uczono, no cóż.
- Nie aż tak bardzo - trzeba być twardzielem i te sprawy, choć prawie odmarzły mu ręce, bo nie miał rękawiczek - ale chętnie napiję się kawy. Mają tutaj, w zachodniej europie świetne rodzaje kaw, my słyniemy z wódki - chyba z tego, że jest tania, ale co tam...... - nie wiem czy z tego powodu się cieszyć, czy płakać, ale nieważne, nieważne. Szikago, huh, naprawdę nie powiedziałbym, że jesteś Amerykanką, one w większości kojarzą mi się z nadmiarem jasnej farby na włosach i średnią inteligencją.

uśmiechnęła się nie znacznie, w zasadzie jej pochlebiał, a jej się to w zupełności podobało. - taak? a mi rosjanie kojarzą się z grubymi facetami w futrzanych czapach, z wąsami i piersiówką za pazuchą. piersiówki są wspaniałe.. hm, kawę z mlekiem, cukrem? i tym, i tym? - spytała, przeciągając się nieznacznie. ona nie lubiła pić kawy o tej porze, ale każdy lubi co innego, hmm, w każdym razie nie przestawała się uśmiechać, moze to jakiś skurcz szczęki.