raj sofji, syf ljama.

sofia&liam, liam&sofia.
skład syfu:
sofia, sztuk: jedna.
liam, sztuk: jedna.
Sophie mieszka w pokoju z oknem od podwórka. ściany u niej są purpurowe, łóżka wygodne, rama jego wygięta elegancko+artystycznie, aczkolwiek obwieszona różnymi jej uroczymi apaszkami i szalikami i tak dalej. pod łóżkiem burdel, głównie projekty ciuchów&rysunki&niedokończone wiersze. panuje względny porządek, chociaż buty wysypują się z szafy a książki stoją pod ścianą na dwóch kupkach, przy okazji zajmując także cały regał. wieża na szafce, obok toaletka i pełno flakoników perfum. dużo biżuterii, akwarium oraz pusta klatka dla ptaków w rogu.
Liam zalega w klitce po przeciwnej stronie korytarza tak, by Sophie męczona koszmarami sennymi mogła szybko się do niego dostać, albo też ukraść mu skręta z dna trzeciej szuflady komódki z ciemnego drewna odziedziczonej po babci. U Liama jest syf, na który Sophie na ogół strasznie klnie. Czasem też, wyrażając miłosierdzie jakie posiada w sercu zbiera puste butelki po Danielsie z podłogi. resztki zdarza jej się wypijać. Liam ma syf w swej komnacie tajemnic xd ogromny, aczkolwiek posiada tam także gitarę i jedno zdjęcie rodziny, do którego się nie przyznaje.
Kuchnia zawalona naczyniami i małymi metalowymi pudełeczkami pełnymi przypraw. w tym domu gotuje Sophie. albo zamawia u chińczyka i mówi, że to jej. mają za to fajną łazienkę, z dużą wanną na nóżkach przypominających szpony i wielkim lustrem oraz blatem, zawalonym gratami Sophie i jej kremami anty-cellulitowymi. plus spory balkon i Sophiowe kwiatki w niebieskich doniczkach. w salonie często się kochają, bo to ulubione pomieszczenie sophie, z tymi wszystkimi wiktoriańskimi meblami i podłogą w szachownicę.
i to by było na tyle.

siedziała na łóżku liama, udalo jej się po raz kolejny, za pomocą pomarańczowej spinki do włosów, włamać do jego pokoju i paliła camela, którego znalazła w kuchni. nawet nie wiedziała, czy należy on do niego, do niej, czy do któregoś z ich wspólnych znajomych. może tego upalonego rudego przystojniaka ze znamieniem w kształcie półksiężyca na ramieniu który świetnie całował i zjawił się na ich imprezie w zeszłym tygodniu.
w każdym razie wąchała pościel w której liam spał, oczywiście wtedy, kiedy był w domu a nie, jak to odbierała nieco w gruncie rzeczy zazdrosna sophie, posuwał którąś ze swoich licznych "dziewczyn" i przeglądała jakąś jego książkę odartą z okładki którą zostawił koło łóżka.

Otworzył z trzaskiem drzwi wejściowe i nawet nie odwracając się kopnął je, żeby się zamknęły. Zatrzymał się w przedpokoju, z rękami w kieszeniach. W końcu wziął azymut na swój pokój. Zaczął grzebać w kieszeniach w poszukiwaniu klucza. Nigdy nie pamiętał, gdzie go chowa. Kiedyś znalazł się w trampku.

-jak coś to jestem u ciebie-mruknęła, nie odwracając nawet wzroku od kartek-tylko mnie nie pobij, włamałam się.
z liamem było jej pod jednym dachem o tyle dobrze, że, jako jej tak zwany przyjaciel nie zadawał zbędnych pytań, które mogłby by ewentualnie obudzić w niej jakieś uczucia dotyczące jej dzieciństwa czy powodu, dla którego opuściła rodzinny dom już w wieku piętnastu lat. liam po prostu był, był od zrobienia kawy, od pożyczenia kasy, od ewentualnych rozmów albo ewentualnego seksu w deszczowe dni, kiedy nawet nie chciało jej się wychodzić do kina.

- Mhm.- odmruknął i wszedł do pokoju, posyłając przy okazji puszkę po coli pod łóżko, a siebie na łóżko. Zerknął na Sophie. Wertowała jakąś książkę. Ou, chyba nawet jego. Założył ręce za głowę i wpatrzył się w sufit.
- Twoje poczucie estetyki pozwala ci tu tyle siedzieć?- zapytał po chwili.
Sophie, taaa... zawsze podejrzewał ją o systematyczne wyniszczanie spinek do włosów.

-jakoś wytrzymuję-przytaknęła. w końcu, po raz pierwszy od jego przyjścia na niego spojrzała.-cześć liam-przechyliła się znacząco w jego stronę, na tyle, żeby pocalować go na powitanie w kącik ust-twoja poduszka bardzo ładnie pachnie. na kolację jest kurewska sałatka z tofu, robiłam ją chyba trzy godziny i dużo sera. wprowadzili zniżki w sklepie na rogu.
rozprostowała nogi i oparła się o ścianę, swoimi, wyżej już wspomnianymi kończynami liama przywalając.

Prychnął znacząco.
Buziaka zignorował. Nie wymagajcie, żeby robiło to na nim jakieś wrażenie.
- Sałata z tofu. okej. Nie wiem, czy będę na kolacji. - odpowiedział i bezceremonialnie zrzucił z siebie kończyny Sophie.

-kurwa. znowu idziesz do którejś z tych cholernych zdzir?-wstała i podciągnęła nieznacznie niebieski koronkowy stanik bez żadnych drutów oraz bez ramiączek, wystający wdzięcznie spod jej purpurowej koszulki, sięgającej nieco do połowy nagich zupełnie ud. oparła się tyłkiem biurko i patrzyła na niego z zaciętą miną.

- yyy... co?- zareagował dopiero po chwili. No dobra, nie słuchał. Zmierzył ją wzrokiem. Lewa brew powędrowała ku górze, prawy kącik ust również. Znów wbił oczy w sufit. - Hej, spokojnie. Jeszcze sobie pomyślę, że ci na mnie zależy.- powiedział kpiącym tonem.

-spadaj. zależy mi tylko na tym-głęboko zaciągnęła się papierosem, aż, starając się stłumić kotłujący się dym w płucach, zakaszlała-żeby ktoś wpierdzielił tą cholerną sałatę, przy której o mało nie obcięłam sobie rąk. jak chcesz mogę zapakować ci na wynos, będziesz ną karmił którąs z tych lasek. romantyczne.
podeszła nerwowo do parapetu, nie zwracając uwagi na to, że jej koszulka nieznacznie się podwinęła, ukazując rąbek skóry jej uda. wysoko, niemal pod prawym pośladkiem. nieważne, wpatrzyła się w widok za oknem. jakieś dzieciaki ustawiały się w kolejce do klubu po drugiej stronie ulicy.

- myślę, że będę trochę... zajęty... sałata mogłaby mi wylecieć z głowy. wiesz jak to jest. - chwilę wodził za nią wzrokiem. wstał i złapał gitarę. zaczął brzdąkać od niechcenia. po chwili odłożył ją i wyciągnął spod łóżka paczkę papierosów. zlokalizował zapalniczkę w drugim kącie pokoju. Zaciągnął się papierosem i dopiero po chwili otworzył usta, pozwalając dymowi leniwie sączyć się z ust. Prześlizgnął się wzrokiem po dziewczynie i znowu się zaciągnął.

-liaaam-przez chwilę przechodziła się po pokoju, żeby zaraz zatrzymać się przed nim. odłożyła jego gitarę w bezpieczne miejsce, czyli pod biurko, sama zaś usiadła mu na kolanach, przodem do niego, nogami oplatając go w biodrach. aż dziw jak potrafiła, z minuty na minutę po prostu zmienić nastawienie-zostań w domu. ostatnio jesteś tak rzadko-"a ja nie spałam z nikim od dwóch tygodni", powinna była dodać-tu też możesz być, hm, zajęty.
jej dłoń niby mimochodem wślizgnęła się pod jego koszulkę na plecach.

Liam przywołał na twarz swoją minę nr 5 (lewa brew ^, aaa xD) Patrzył przez chwilę na Sophie wzrokiem nie wyrażającym żadnych uczuć. Może faktycznie zostanie. Co nie wyklucza chwili zabawy z małą złośnicą.
- Uważasz siebie za przekonującą?- zapytał ironicznie, z tym swoim krzywym uśmieszkiem.

chwili zabawy <3 xd
-tak-rzekła pewnie i odgarnęła włosy za uszy-do kogo się wybierasz? ruda cathy, ta kelnerka z banana cafe? rose?-zabrała mu papierosa i zaciągnęła się, przez chwilę mierząc wzrokiem jego, błyszczącą na czerwono-pomarańczowo końcówkę-a ty nie?

(haha, mój mały perwersie xD :>)
- Szczerze mówiąc, nie wiem. Planowałem coś wymyślić po drodze. Cathy, Cathy... która to?- zabrał jej papierosa i mocno się zaciągnął. Zmierzył ją wzrokiem. - Jeśli uważasz się za przekonującą, to niczym będzie dla ciebie sprawienie, żebym został, tak?- znowu się zaciągnął i spojrzał Sophie prosto w oczy.

-przeciez i tak już zdecydowałeś. że zostaniesz-wzruszyła ramionami, opierając głowę na wysokości jego obojczyka i drażnąc go, wwiercając się brodą w to takie zagłębienie między obojczykiem a ramieniem-cathy to ta od jamnika. pomogłeś jej u weterynarza.
[no pewnie, że perwersie! i tak mnie kochasz.]

Odchylił głowę do tyłu, na twarzy miał leniwy uśmiech.
- Aha, ta Cathy... Była dość monotematyczna. Ile można słuchać o psach? Było przyjemniej, gdyby się wtedy zamknęła.- pochylił głowę ku Sophie i zaczął drażnić wargami jej ucho.
(no to baa ^^)

[ha!]
-zaczęła szczekać, kiedy doszła?-roześmiała się sama do siebie na widok tego obrazu, który wyrósł w jej wyobraźni w jednej niemal chwili. odwróciła się do liama plecami i oparła nimi o jego pierś, jednocześnie przechylając głowę przez jego ramię.
słyszała krople deszczu, kojąco stukające o ich szyberdach, wmontowany w dach prosto nad jej łóżkiem specjalnie po to, by można było,leżąc w pościeli, patrzeć w gwiazdy. uświadomiła sobie, że chyba nigdy nie patrzyli raqzem w niebo. przynajmniej nie na trzeźwo.

Liam objął ją rękami i dalej w najlepsze zajmował się okolicami jej ucha. - Nie miała okazji, ale kto wie...- kontynuował, po twarzy błąkał mu się wszystkim dobrze znany pokrętny uśmieszek na samo wspomnienie. - Zapytaj kogoś, kto to sprawdził. Ja doszedłem do wniosku, ze życie wymaga ode mnie zbyt wiele. Rose była inteligentniejszą...rozmówczynią.- dokończył i zajął się obojczykiem Sophie. Nagle przyszło mu do głowy, że rzadko ma ochotę na rozmowy z dziewczynami, zwykle ten aspekt go nie interesuje. Z Sophie było... inaczej. No chyba, że akurat klęła i była wkurwiająca.

czyli dosyć często.
oplotła jego prawą łydkę stopą i przysunęła się nieco bliżej.
-naprawdę jesteśmy bardzo zepsuci, liam-wrzuciła papierosa do popielniczki-to prawie jak kazirodztwo-nie przeszkadzało jej jednak to przyjemne ciepło, które rozchodziło się naokoło jej ucha i przeradzało w dreszcze zbiegające aż do ramion. -lubiłam rose.

- Też ją lubię. To miłe, że my lubimy ją, a ona lubi nas - objął ją rękami w pasie i podniósł, po czym położył na łóżku i namiętnie pocałował. - Niee...- mruknął wplatając dłoń w jej włosy- my tylko korzystamy z życia. Poza tym, zawsze możesz wyjść- dodał i ugryzł ją delikatnie w ucho. (Taa, wszyscy wiedzą, że ona nigdzie się nie wybiera^^)

-tak też mam zamiar zrobić-rzekła całkiem poważnie i próbowała się spod niego wygrzebać. miał miły, ciepły brzuch. i taki przyjemnie umięśniony. nie przesadnie, broń boże. pewnie przez to jego żeglarstwo[<333] albo treningi lacrosse'a. slyszała, że w szkole królował w lacrosseowej drużynie. uniosła lekko jedną, zgiętą w kolanie nogę i wierciła się pod nim jeszcze przez chwilę. cholera. znowu skończy się jak zawsze, a potem on zaśnie w roli zaspokojonego samca a ona przepłacze pół nocy w poduszkę nie mogąc nawet wydać żadnego odgłosu by go broń boże nie zbudzić i nie wzbudzać tym samym jego podejrzeń.

(co za bitwa przeżyć wewnętrznych w tym małym, zagraconym i zasyfionym pokoju tego aroganckiego, podłego młodzieńca! xD)
Liam jakby przeczuł, co się święci. Jak się takie rzeczy dzieją, pierwsza zasada BHP mówi "odwrócić uwagę przeciwnika'. Co też sobie wziął do serca i zaczął ją całować w sposób, w jaki tylko on potrafi całować (haha <333). Ewentualne protesty, a raczej ich próby zignorował. Przeciwnik spacyfikowany! Pełen sukces xD

-yjhhkjy!-jęknęła, naprawdę starając się mu wyrwać. na nic jej starania, głównie dlatego, ze faktycznie był jedynym facetem, który potrafił całować właśnie w ten cudowny, namiętny sposób. przynajmniej innych, a pewną kolekcję już miała, w zasadzie mogła sobie wieszać ich bokserki na ścianie, nie straciłaby wtedy rachuby, tak całujących w życiu nie spotkała. objęła go nogą w pasie i uniosła nieco biodra.
czytałam w cosmo o kościach łonowych i ich pocieraniu o kości łonowe partnera i podejrzewam, że soph to niedługo zastosuje xddd. bo to śmieszne.

Ten problem mają chyba jego wszystkie znajome. Z tym całowaniem. No, dobra. Przechodzimy do akcji ^^
Liam był chłopczęciem zaradnym, z podzielnością uwagi. Całowanie wcale nie przeszkadzało mu w pozbawianiu Soph jej purpurowej bluzeczki. (ej, ja robie z tego komedie...wszystko przez te Twoje tłuczki xP). Na chwilę zatrzymał się i popatrzył jej w oczy z przesłaniem 'Ciągle gdzieś się wybierasz?'. Po kilku chwilach wrócił do lewej strony szyi Soph. Jego ręka błąkała się po jej brzuchu.

przeczytałam, że jego bąk latał po pokoju xdddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddddd.
i śmieję się jak głupi do sera.
Jego ręka błąkała się po jej brzuchu., znaczy to.
-m, liam-wsunęła obie dłonie pod jego koszulkę i nieznacznie podciągnęła ją do góry, wodząc opuszkami po jego żebrach z lekarską niemal precyzją. i jej oddech przyspieszał i w ogóle.

czas na inteligentną konwersację xD
- mmm?- wyartykułował tonem pytającym, majstrując przy pasku Soph. Kiedy uporał się z guzikami, pochylił się i i zaczął całować jej brzuch, powoli posuwając się do góry przez mostek znowu do szyi.

ona miała tylko majtki na sobie! albo dobra, może i pasek. tak koszulkę nim przeciętą, jak ja teraz. chyba aż rozepnę, żeby mój wielki bebech mógł się uwolnić. mrrr.
-nic-zacisnęła zęby, w zasadzie zagryzła mocno wargę i odchyliła głowę, unosząc lekko biodra. tak o,odruchowo w zasadzie. wplotła dłoń we włosy liama. znała go od dziesięciu lat, od pewnych pamiętnych wakacji w nicei podczas których to ich artystyczni rodzice się poznali, w zasadzie matki i zostawiły ich samych sobie, bardziej zajęte fanami lub rozmowami o życiu i śmierci. traktowała go bardziej jak brata niż faceta. co z tego, że sypiała z nim dość regularnie od pewnego lipcowego, dusznego popołudnia, kiedy to kochali się po raz pierwszy na blacie kuchennym. ale bez packi! xd

au, cóż... z nim jak z Norrisem, nawet jak czegoś nie ma, to jest w stanie to ściągnąć xD
Liam uśmiechnął się sam do siebie widząc tą przygryzioną wargę. Robiła to czasem pisząc wiersze. Nagle uświadomił sobie, ze Soph wygląda uroczo, kiedy ma taką minę. Tylko... ta mina była trochę inna od tej, którą przed chwilą jego świadomość podsunęła mu z przylepioną plakietką z napisem 'urocza'.
- Hej... wszystko ok?- zapytał, marszcząc brwi. (ah, och, co za przejaw troskliwości, to wręcz niespotykane, wiesz?)
(ooo, bez packi xD Soph to nie brutal, haha xD)

tylko perwers, tylko z tłuczkiem. z tarką do sera!
-tak, wszystko okej-przytaknęła bez zbytniego przekonania. pomogła mu ściągnąć koszulkę, a potem już naprawdę myślała, że się popłacze-liam-ujęła jego twarz w obie dłonie. miał miły, jednodniowy zarost, który delikatnie zwracał jej uwagę na fakt, iż oboje już dawno wyrośli z fazy dzieciństwa, w której to będąc wszystko odbierali jako trzy razy prostsze niż było w rzeczywistości-pocałuj mnie.

Liam spojrzał na nią uważnie. Miał takie przenikliwe spojrzenie w zanadrzu i nie szafował nim bez powodu. Naprawdę świetnie wychodziło mu bycie sukinsynem, ale to nie nieczuła bestia, więc był dość zaniepokojony. Za nic by się do tego dobrowolnie nie przyznał (trzeba dbać o reputację), ale coś w jej oczach go zaniepokoiło. Delikatnie pogładził ją po policzku i w końcu spełnił jej prośbę- pocałował ją.

-przepraszam-mruknęła i przeczesała włosy-przepraszam, liam.
w zasadzie sama nie była pewna za co go przepraszała. obawiała się tylko, że spieprzy im atmosferę. usilnie tsrała się uporać sie jakoś z jego paskiem. być może nie była na tyle zdolna lub inteligentna bądź też jedno i drugie, a może chodziło o pożądanie jakie mimo całej tej melancholii w niej kipiało, że nie potrafiła go rozpiąć-pomóż mi.
w tych słowach, chociaż chyba tylko podświadomie i zapewne sama tego nie zauważyła, zawarła jakąś błagalną prośbę. trochę jej się to wszystko zaczynało sypać.

I ta błagalna prośba dotarła do jego nieczułych uszu. Zatrzymał się, znów na nią spojrzał. Ujął jej dłonie w swoje ręce. Nie bardzo wiedział co ma z tym wszystkim zrobić, jak się zachować. Z jednej strony to wszystko funkcjonowało na jakichś niepisanych, samoistnie wytworzonych przez te lata zasadach, a teraz... Cóż. Coś ewidentnie było nie tak. A on może i był niezłym obserwatorem, ale psycholog z niego raczej kiepski. Po chwili przygarnął ją do siebie i po prostu przytulił.

-liam,przestań-jęknęła, unosząc głowę gwałtownie w górę po to, by opanować łzy, które nagle zupełnie niespodziewanie pojawiły się w jej oczach-przestań.
seks wszystko rozładuje-powtarzała sobie w myślach. przełknęła i wysunęła się z jego objęć, a potem wspięła się na jego biodra i starając się odzyskać dawną pewność siebie zaczęła całować jego pierś. rrau.

- Okej, mogę przestać- powiedział łapiąc ją za biodra.- Ale nie mam zamiaru czuć się potem jak ostatni skurwysyn- dodał i bez trudu ściągnął ją z siebie. 'Właściwie już się czuję...'- pomyślał po czym wstał, podszedł do okna i oparł głowę o zimną szybę. Deszcz bębnił o parapet, a on starał się jakoś to ogarnąć. Kiepsko mu wychodziło. 'Pan Daniels to chyba nie jest głupi pomysł...Kurwa'. Zacisnął powieki.

zerwała się z łóżka, nie bacząc nawet na chłód który ją ogarnął głównie z tego względu, że miała na sobie jedynie bieliznę. podciągnęła niebieski stanik, który zsuwał jej się lekko z niewielkich, aczkolwiek całkiem seksownych piersi. tak na moje pół biseksualne oko. podeszła do niego szybko. nie żeby miała do pokonania jakiś super wielki odcinek. specjalnie wybrała sobie większy pokój. podeszła do liama i objęła go od tyłu chłodnymi ramionami, przytulając policzek do jego gładkich pleców.
wydawało jej się, że ostatnio sporo schudł.

No i masz. Czegoś takie Lijam nie wytrzyma xD Jesteśmy monotematyczne i melodramatyczne ^^ drama, drama!
Poczuł wokół siebie jej chłodne ramiona. Powoli otworzył oczy i odwrócił się do niej. Długo na nią patrzył i zastanawiał się nad tym, że jakoś dziwnie kiedyś było łatwiej. Teraz się skomplikowało. A może już dawno, tylko tego nie widzieli?
- Jeśli coś byłoby nie tak, powiedziałabyś mi?- zapytał cicho po długiej chwili. Jakby na to nie spojrzeć, byli przyjaciółmi. Prawda...?

-liam, kochaj się ze mną-sori, musiałam to napisać. to było w jakimś filmie i strasznie się podjarałam. kiedy to mówiła, miała w głowie jakiś stary wiersz, który dawno temu liam czytał jej do snu gdy nie mogła zasnąć. a może recytował?szłaś z tak daleka aż zza twojej twarzy że już nie wiedziałem z każdym uderzeniem czy to serce doczeka czasu kiedy będziesz mocniejsza we mnie niż moja własna krew.miała nadzieję, że seks rozładuje sytuację. że kiedy już się ze sobą prześpią zrozumieją, że to wszystko było tylko chwilowym załamaniem, że wszystko jest jak dawniej. przyjaciele od seksu i koniec. prawda?!

Liamowi przeszło przez myśl, że to dość głupie po 10 latach znajomości w stopniu całkiem zażyłym. Jakaś cześć jego wiedziała cały czas, że niczego się nie dowie. No i cóż, był facetem. A poza tym, kiedy dama prosi... Pochylił się i pocałował ją. Na początku delikatnie, ale pocałunki z każdą chwilą stawały się coraz bardziej zachłanne. Pozbył się stanika, który wylądował gdzieś po drugiej stronie pokoju. Orientacja w terenie z przeszkodami- bezbłędna. Wylądowali na łóżku. Przecież zawsze do tego się sprowadzało.

właśnie. czuła, uwaga, zarzucę nowym słowem: zajechujwabisty żal do samej siebie. to wszystko wina jej matki, nie nauczyła jej mówić o uczuciach. w zasadzie niczego jej nie nauczyła i teraz sophie była tym kim była, przerażoną życiem emocjonalną kaleką, która potrafiła zabijać psychiczny ból cholerną fizycznością, przy okazji raniąc całe tabuny ludzi. liam pachniał papierosami i mydłem. mięta albo cytrusy. albo i to i to. ten cholerny wiersz ciągle brzmiał jej w myślach. okryła się lekko ramieniem. zawsze miała kompleksy na punkcie swojej nagości, jakkolwiek wyzwolona nie była.

Jakkolwiek starał się o tym nie myśleć i zepchnąć cały ten emocjonalny bełkot na bok, jak najdalej od siebie, jego świadomość była uparta. Coś było nie tak... Z nią zawsze było inaczej niż z tymi wszystkimi panienkami. One nic nie znaczyły, Sophie zawsze była kimś więcej... Lubił z nią rozmawiać, chociaż czasem była cholernie irytująca. Lubił na nią patrzeć, chociaż czasem nie mógł jej znieść. Lubił jej słuchać, chociaż czasem nienawidził, kiedy się odzywała. I lubił się z nią kłócić. A czasem nienawidził sytuacji, kiedy jej nie ma. Bywało, ze tęsknił za jej upierdliwością. Za samą obecnością. Powoli to do niego docierało i nie mógł sobie z tym poradzić, bo to burzyło pewien ustalony porządek. Często był skurwysynem, ona często nie była lepsza, ale byli przyjaciółmi. Przyjaciółmi, którzy czasem ze sobą spali. Mniej więcej jeszcze do wczoraj był tego pewien. Zawsze jakaś jego część czuła to wszystko, tylko nie przywiązywał do tego wagi. Spychał to na bok, były inne rzeczy, a sytuacja była jasna. Dzisiaj coś jakby pękło. Całą siłą woli odsunął od siebie te myśli i skupił się na całowaniu Sophie. To było względnie bezpieczne i pozwalało nie rozgrzebywać nowo powstałego mętlika w głowie.

miał miękkie i chłodne usta. jak zawsze. znała go na pamięć. każdy jego grymas, każdą zmarszczkę powstającą naokoło oczu, gdy się uśmiechał, każdą z tych, które tworzyły się na jego czole, gdy coś go martwiło, wiedziała dokładnie co do milimetra pod jakim kątem opadają kąciki jego ust, gdy był smutny. nigdy by się nie przyznał przed nią do wszystkich tych uczuć, które potrafiła niemal bezbłędnie wyczytać z jego zachowania. teraz jednak zaczynała dostrzegać, że istotnie znała jedynie jego fizyczność. przynajmniej jedynie ją znała w tym stopniu, w jakim chciała znać jego psychikę. znać zakamarki każdej cholernej szarej komórki. wiedziała jak sprawić, by oszalał z pożądania i jak subtelnie go kusić. a jednak nie miała zielonego pojęcia czego tak naprawdę się boi, jakie koszmary go męczą, czemu nie rozmawia z ojcem i czemu zdarza jej się słyszeć jego przerażony głos gdy mówi przez sen.
gwałtownie uniosła przymknięte powieki.
wszystko toczyło się po raz kolejny zgodnie z jakimś automatycznie z góry ustanowionym scenariuszem. unosił się nad nią na rękach, miał słodkie i nieco spierzchnięte usta, zawsze kojarzyły jej się ze skórką pomarańczową.
może właśnie nadszedł właściwy moment, żeby przestać płakać w ukryciu? spojrzała na jego twarz, idealny łuk brwiowy po lewej stronie przecinała cieniutka blizna, której dumnym właścicielem stał się po jakiejś imprezie.
-liam, nie-jęknęła i zepchnęła go z siebie po raz drugi tego wieczora.
potem pamiętała już tylko moment, w którym w mgnieniu oka przemierza odległość między ich pokojami i topi się we własnej, fioletowej pościeli, jęcząc przeraźliwie w poduszkę. zmieniła się w żałosną onomatopeję skuloną w rogu łóżka. patrzyła na cienie kropli deszczu, które, spływając po szybie tworzyły na niej niewiarygodne kompozycje. scenariusz jak zawsze, tym razem tylko płakała głośno.
dobrze, że liam nie znał sztuczki ze spinką do włosów.
mogła płakać w samotności oddzielona od niego bezpiecznym murem drzwi.

Poczuł na sobie jej dłonie. Otworzył oczy. Odepchnęła go od siebie, nie protestował. Coś w jej twarzy sprawiło, że jej nie zatrzymał, nie próbował o nic pytać. W ogóle nie próbował niczego zrobić. Teraz słyszał przez ścianę jej płacz i żałował, że pozwolił jej uciec i odizolować się od reszty świata. Od niego. Chyba w tej chwili docenił wagę umiejętności otwierania drzwi za pomocą spinek do włosów. Oparł się o ścianę i opadł na podłogę. Nagle dotarło do niego, że jakimś dziwnym sposobem na jego przeponie spoczywa dość pokaźny głaz. I chociaż było to głupie, ciężko mu było oddychać. Mimo to sięgnął po papierosy i półświadomie zaczął wyniszczać zawartość paczki. Chyba chciał coś robić, cokolwiek. Chyba nic innego nie przyszło mu do głowy.

przemierzała rue cambronne chwiejnym krokiem. przy każdym ruchu ostrożnie znajdowała swój środek ciężkości od nowa. wypiła stanowczo za dużo tequili w towarzystwie miłego gościa o imieniu renan. a już zdecydowanie nie powinna była jej mieszać z martini. odgarnęła włosy za uszy i weszła na klatkę. wymacała w ciemności kontakt i po chwili pomieszczenie rozświetliło słabe, chłode światło sączące się z wypalającej się powoli żarówki przywieszonej krzywo u sufitu. po chwili znalazła się pod drzwiami. nie zdoławszy odnaleźć kluczy w swojej kopertówce parę razy kopnęła po prostu w drzwi.

Leżał na swoim łóżku w tej samej pozycji od...no, długo leżał, pogrążony w półśnie. Do rzeczywistości przywróciło go walenie do drzwi. Najpierw je zignorował. Naprawdę, nie miał ochoty podnieść powiek, co tu mówić o podnoszeniu siebie. Z drugiej strony zaczęło go to irytować. W końcu zwlókł się z łóżka. 'Wymięty' to dobre określenie jego stanu fizycznego i psychicznego. Kark go niemiłosiernie bolał. Dotarł do drzwi. Pociągnął za klamkę.

-cześć, braciszku-rzuciła mu się niemal na szyję, nie bacząc na to, że, dzięki bogu, nie jest jej bratem i na to, że naprawdę nie wygląda dobrze. wystarczy, że sama przepłakała całą noc i naprawdę nie miała ochoty powtarzać tego, co przerwało im wczorajszą potencjalną milutką grę wstępną, a co zakończyło się nocnymi koszmarami i jękiem w poduszkę oraz depresją, którą w efekcie zapiła i zajarała. każdy ma jakiś sposób,no nie? -jak ci minął dzieeeeń?
jej istotnie fantastycznie. napisała osiem wierszy siedząc pod sacre coeur i zadręczając się pytaniem, czy seks z najlepszym przyjacielem, którego zna się od dziesięciu lat to kazirodztwo, prawie kazirodztwo, czy tylko krzywda na psychice.

Miał ochotę jęknąć. Nie zrobił tego jednak, gdyż zaczął się zastanawiać, czy ma jęczeć z powodu nasilonego bólu karku (Soph dyndała mu na szyi), czy też może na jej widok (a wyglądała jak sto nieszczęść. zapitych i zajaranych). Jednak jak to na gentlemana przystało, posłużył niewiaście silnym ramieniem i zaczął holować ją do bezpiecznej przystani- łóżka. Wiedział, że wyszła i spodziewał się, że wróci w takim stanie. Milczał, ale w myślach odpowiedział na jej pytanie. Tak, jego dzień był świetny. Nie wdając się w szczegóły, bilans to dwie wypalone paczki papierosów, zerwana struna w gitarze i walające się po podłodze, teraz już opróżnione do dna, butelki po panu Danielsie.

Jack D najlepszym przyjacielem złamanych serc.
miała na sobie fioletowe lakierowane szpilki z cholewkami sięgającymi nieco za kostkę, żółte rajstopy i sukienkę pasującą do butów odsłaniającą jej kolana, mylnie określone przez pielęgniarkę z jej podstawówki jako 'koślawe'. wpis w rubryce jednak pozostał. nieważne. ściągnęła przez głowę krótki, cytrynowo żółty sweterek z rękawkami 3/4.
-liii-ziewnęła przeciągle i przyczepiła się bezpiecznie dłonią do framugi drzwi, przez które przechodziło się do kuchni-am, zrobisz mi herbaty miętowej?
wolala nie patrzeć w lustro na nieco startą już purpurową szminkę i włosy skręcone po obu stronach głowy w drobne loczki.

Spojrzał na nią z ukosa. - Jesteś w stanie utrzymać pion siedząc?- to pytanie było pierwszymi słowami, jakie do niej dzisiaj skierował. Patrzył na nią i sam nie wiedział, czy ma się cieszyć, że jest zalana, czy nie. Oboje zawsze robili co chcieli, tylko raczej ciężko było mu ocenić, co byłoby lepsze. Podszedł do szafki i nastawił wodę, po czym oparł się o nią i odchylił głowę do tyłu, zamykając oczy. Dalej czuł jakieś echa popołudniowego bólu.

-mógłbyś sobie darować te złośliwości. po herbacie poczuję się-zachaczyła obcasem o dywan-lepiej.
wstała i, starając się udowodnić mu świetny stan w jakim rzekomo się znajdowała, powlokła się do swego pokoju.-boli cię głowa?-krzyknęła z niego, kiedy już nachylała się nad szafką w której trzymała, bezpiecznie ukryte w metalowej puszce po ciastkach leki-dam ci jakiegoś procha.
i wcale nie miała na myśli narkotyków. wyjątkowo nie tym razem! gdy przechodziła ponownie do kuchni skusiło ją wiszące w przedpokoju lustro w ramie w wiktoriańskim stylu. jęknęła widząc swoje odbicie i przetarła usta wierzchem dłoni. na jej ręce powstała teraz długa czerwona smuga. wróciła do liama i przysiadła na długiej ławie przy stole patrząc na niego pytająco.