raj sofji, syf ljama.

- To była... hm. zwyczajna troska, ale nazywaj to jak chcesz- mruknął i otworzył oczy akurat żeby zobaczyć, jak ona usilnie stara się iść prosto. Szczerze mówiąc, całkiem podziwiał fakt, że w dalszym ciągu idzie w szpilkach. Kiedy wróciła, wbiła w niego pytające spojrzenie. Postawił przed nią parujący kubek i usiadł naprzeciw niej. Jakoś wyjątkowo mało rozmowny był.
- procha mówisz?- zapytał tylko dla jako takiego podtrzymania konwersacji. - nie wiem... w sumie już mi przeszło.

-to wczoraj-spuściła wzrok na swoje kolana, które w tym świetle, zapadającym się w zagłębieniach jej kości, przykrytych zadziwiająco cienką warstwą skóry jak na jej ogólną wagę wyglądały na wyjątkowo kościste-zapomnijmy o tym, liam. chwila słabości, naprawdę.-istotnie, traktowała takie wyskoki jako chwile słabości. na szczęście nie miały u niej miejsca zbyt często. obciągnęła spódnicę i uniosła na niego wzrok. tusz z lewego oka był nieco roztarty, przez co prawe wydawało się większe. nie, żeby cokolwiek jej to ujmowało. podrapała się czubkiem buta w kostkę i oblizała spierzchnięte wargi. zastanawiała się, jak to się stało, że mieszkała pod jednym dachem z tak cholernie seksownym facetem, który w dodatku siedział teraz vis a vis niej w samych rurkach i przylegającej dosyć do ciała szarek koszulce i nigdy nie podkusiło jej, by przedstawiać go swoim znajomym jako swego faceta.
był tylko liamem, "tym" liamem. liamem współlokatorem. mieli raptem dwa wspólne zdjęcie. aż dziw, że zajmował tyle miejsca wśród zasobu jej myśli.

haaa, welcome to the jungle xD

'Okej. Chwila słabości. Okej. Ale naprawdę musiałem zasypiać przy takim akompaniamencie za ścianą, skoro to tylko chwila słabości?', pomyślał. Taaa, bo on znowu stara się przywrócić siebie samego do pionu. Bycie skurwielem jest łatwiejsze, maj diir. Popatrzył na nią tymi swoimi przenikliwymi, ciemnymi oczami. Oblizała wargi. Nie widział, ale wiedział, że w rękach mnie rąbek spódnicy. Miała taki odruch. Zastanawiał się, czy sama zdaje sobie z tego sprawę. To było całkiem słodkie. Wyglądała dość fatalnie, a mimo wszystko była urocza, w sobie tylko właściwy sposób. Soph. Ta sama, od dziesięciu lat. Jak to zwykle z nim bywa, różne refleksje nasuwają mu się w dziwnych momentach. teraz, patrząc na nią, taką rozmazaną i w dość kiepskim stanie ogólnym, siedzącą przed nim, przyszło mu do głowy, że zna ją tak długo, a w rzeczywistości całkiem niewiele o niej wie. To zabawne, jak oboje czasem zgrywają, że znają się na wylot, a to wcale nie odpowiada rzeczywistości...

długość naszych postów mnie zabija. jest cudna. pora z tym skończyć!

-chyba skoczę do wanny-w zasadzie mogłaby sie przecież utopić, prawda? może wtedy dałaby spokój im obojgu, ona i jej roztrzęsiona emocjonalnie, popadająca ze skrajności w skrajność nieziemsko przerażająca osobowość. oh, a może dałoby się zostawić ciało na zewnątrz, a wnętrze podtopić i napędzić mu stracha, niech się uspokoi i nie sprawia problemów? uniosła kubek i podmuchała na unoszącą sie ponad nim parę. herbata miętowa zawsze ją uspokajała.








nie tym razem.

a a a a allllle xD one soM fajne xD

- hyym. Uważaj w tej wannie. - powiedział i podniósł się. - krzycz, jakby co. - dodał z tym swoim pokrętnym uśmieszkiem.[niesamowity lijam, jakby przeczuwał, co ona sobie myśli xD] podszedł do barku i wydobył z niego pana Jacka, którego cenił za wyjątkową rzadką wśród dzisiejszych ludzi umiejętność słuchania innych [xD]. Troskliwie trzymając pana Jacka skierował się na dach. Gdyż zdążył on już wyschnąć, a niebo miało dzisiaj tą jakby przyciemnioną barwę z przyżółconymi chmurami, a takie niebo lubił najbardziej. I lubił wysiadywać na dachu. Każdy ma trochę z samotnika.

pewnie.
-chodź ze mną-jęknęła przeciągle i w efekcie potknęła się w przedpokoju, gdzie to też opadła na podłogę i w desperackiej desperacji xd chwyciła się szafki. trochę wszystko wirowało jej ponad głową, ale nie do tego stopnia, żeby zaczęła rzygać. oparła głowę o chłodną powierzchnię ściany i starała się ściągnąć buty. może tu umrze, pod tą cholerną białą szafką, nijak pasującą do reszty mebli. nie była nawet zmęczona, jedynie wściekła na głupiego renana, nawet nie znała jego nazwiska, który zniknął właśnie wtedy, gdy chciała zaproponowac mu wyprawę do niej. wtedy liam umarłby może z zazdrości, albo przynajmniej zzieleniał, dając jej tym samym sporą satysfakcję.
tymczasem zniknął i zostawił ją samą. samiutką, na pożarcie nocnych koszmarów mających już niedługo powypełzać spod łózka.

- ten huk to twoja robota, tak?- krzyknął otwierając okno. Zastanawiał się, czy Soph powinna już zastosować metodę klin klinem. Poza tym nurtowało go, czy pozwolić jej się utopić, czy raczej spaść z dachu. tak czy siak pod czułym spojrzeniem niezawodnego pana Jacka. stał tak przy tym otwartym oknie z miną unaoczniającą dylematy, jakie przeżywał.

-Liam, chodź do mnie, do kurwy nędzy!-wyrwało jej się, kiedy starała się wstać w jednej szpilce. w efekcie ją zdjęła i wcelowała nią w róg przedpokoju, wcześniej o mało nie złamawszy obcasu. pociągnęła nosem i rozłożyła się wygodnie na podłodze, stopą na przemian zamykając i otwierając drzwi łazienki, która ów korytarz w pewien uroczy sposób wieńczyła. wyobraziła sobie twarz Liama, ukrytą gdzieś w wilgotnej ciemności na dachu zlanym deszczem.

Z filozoficznym westchnieniem przewrócił oczami i zamknął okno. Sam nie wiedział, czego mu się teraz chce (haa, ale to brzmi). Ostatecznie zamknął okno i skierował się na korytarz. Przystanął przy przejściu na chwilę. Oparł się o framugę drzwi i patrzył na sofijowe poczynania z drzwiami do łazienki (hahaha...xD). Podszedł do niej i rozłożył się na podłodze obok niej tak, ze ich głowy leżały obok siebie, tylko do góry nogami.

niekoniecznie Cię rozumiem, ale moja miłość kwitnie.
-jak ci minąl dzień?-spytała po raz drugi, mierząc wzrokiem uważnie odbicia czubków ich głów widniejące w lustrze. ramiączko sukienki zjechało jej niezwykle nisko i w zasadzie mało się przejęła faktem, że zaraz wylezie jej spod niej cały stanik. zielona bardotka, tak dla ścisłości. oczywiście za duża w miseczkach. takie są konsekfencję przekazywania swemu dziecku genów małego biustu. bo takie istnieją,nie? potarła stopą liamową łydkę.

ha, to słodkie.
- Urwałem strunę w gitarze. - powiedział biedny mały chłopiec, który nabroił. szczerze mówiąc, liamowi nie zdarzały się takie rzeczy jak urywanie strun w gitarze, jakiejkolwiek, nie tylko swojej. tak gwoli ścisłości. kontemplował sufit i słuchał deszczu bębniącego o dach. znowu padało. bawił się włosami soph.

-mogę cię pocałować?-spytała, nawet na niego nie patrząc. było jej w zasadzie całkiem głupio, że myślała tylko o jednym, ale każda ich poważniejsza rozmowa, nawet ta, zaczynająca się od urywania strun, kończyła się awanturą i nieprzespaną nocą. poza tym spali ze sobą jakiś miesiąc temu i już tęskniła za jego dłońmi.
w nocy zastanawiała się, jakby to było, gdyby byli parą. szybko odpędzala od siebie takie myśli. były zbyt niebezpieczne.

Na jego twarzy odmalowało się coś na kształt samczego zadowolenia. Lubię jego krzywy uśmieszek : >
- Okej. - powiedział. Taaak. Każdy facet ma coś z małego chłopca, a mali chłopcy czasem potrzebują dużo uwagi. Takie tam, Lijam miał takie swoje różne. takie. xD

głupia xd.
-w porządku-rzekła i wspięła się znowu na niego i usiadła na nim też, mówiąc niezbyt poetycko, okrakiem, po czym, ująwszy jego twarz w dłonie, wyjątkowo swoją drogą chłodne, ucałowała jego całkiem pełne jak na męskie, ale takie,oh,miłe usta, przesuwając się nieco bliżej niego. może w końcu wszystko się ułozy!

spadaj xD i tak Cie kocham, smrodzie xD
Pff. Ułoży... Jak zawsze. Do następnego razu. Gdzieś tam, na dnie tych dwóch pokrętnych świadomości pływały sobie takie informacje. Tylko teraz to je chyba oboje mieli gdzieś.
lewa ręka liama błądziła po sofijowym obojczyku, zaś ręka prawa po biodrze. no i nie tylko. za nic w świecie by się pewnie nie przyznał, ale lubił ją całować. i lubił, kiedy ona całowała jego. w związku z tym był całkiem (haha, miałąm pisać 'stosunkowo' xD) zadowolony, tak na chwilę obecną, z sytuacji.

stosunkowo to będzie chłopaczyna później xd.
smrodzie, Ty się waż ze słowami. chciałam napisać "ze smrodami" ale cicho.
xdd.
-mrmm-rzekła, bądź też mruknęła, zależy, czy uznamy to za słowo. w każdym razie odgarnęła włosy za uszy, zły nawyk i bezczelnie wręcz ściągnęła mu koszulkę, skupiając się po chwili na całowanie jego obojczyków. miał cholernie fajne obojczyki, tak uważała ona i połowa, jak nie więcej, żeńskiej części paryża. bo to w końcu, proszę państwa,był liam, tak? jej współlokator, bożyszcze paryżanek w wieku 13-100. i był jej współlokatorem, co stawało się faktem wywołującym nienawiść u większości jej znajomych.

Tak, cóż, pechowo czy też szczęśliwie liam zdawał sobie sprawę ze swojej zajechujwabistości. I perfidnie ją wykorzystywał przez większość życia. znaczy, tą świadomość xD
cóż się będą patyczkować, skoro może się to źle skończyć, akcja musi toczyć się wartko. toteż, w związku z powyższym' zręcznie i z widoczną wprawą oraz właściwym sobie wdziękiem lijam pozbawił sofji sukienki. a potem buszował radośnie rękami w okolicach jej lędźwi xD

jej lędźwie płonęły pożądaniem!
nie, cicho. można to nazwać także inaczej,nie?
teraz już bawia się rozkosznie z ustami gdzieś w okolicy jego piersi. to brzmi śmiesznie. klaty? jezu, jeszcze gorzej. w każdym razie wszyscy wiemy o co chodzi. a chodzi o to, że miał strasznie fajne ciało, czyli takie, za jakim wszyscy szalejemy. i ona właśnie, wspierając się jedną dłonią o jego ramię, a druga o podłogę, całowała je, od ramion do żeber. teraz została tylko w bieliźnie. dzięki bogu, że miała na sobie szczęśliwe, fioletowe majtki. najwyraźniej przyniosły jej szczęście.

fioletowe majtki to podstawa dla każdej dziewczyny! widzisz, życie na każdym kroku udowadnia ludziom, jak ważne jest ich posiadanie xD
nie pozostawało mu nic innego, jak pozbawienie tego sympatycznego i uroczego dziewczęcia z czerwoną smugą po szmince na ręce bielizny. ale cóż, właśnie dotarło do niego, ze znajdują się na podłodze w korytarzu. coś z tym fantem trzeba zrobić. aha! błysnęła żółta lampka. liam jako chłopiec wysportowany, ale nie napakowany (bogu niech będą dzięki) przeniósł akcję na kanapę w salonie (ok, wszyscy wiedzieli od początku, ze to się tak skończy). soph była takim przyjemnym ciężarem, ale nie miał czasu tego teraz roztrząsać. zajął się za to z pełnym zaangażowaniem jej szyją.

brzydko mówiąc złapała go za chudy tyłek, tym samym sprawiając, że się zbliżył do niej jeszcze bardziej niż zbliżony był, wiem, to nie ma najmniejszego sensu, ale spokój ludu, na miłość boską, jest za dwadzieścia druga w nocy, trzeba to wybaczyć mi.yyyyhy.
jedną nogę zgięła w kolanie, drugą zaś objęła go jakoś mniej więcej w połowie uda. a może trochę wyżej. zmrużyła oczy i odchyliła głowę podczas, gdy on zajmował się, jak to już miło wspomniałaś, jej szyją. z pełnym zaangażowaniem, które zaś dawało jej pełną radość+przyjemność. już nawet nie była tak zawiana jak wcześniej. wplotła dłoń w jego włosy, podczas gdy drugiej pozwoliła zostać mniej więcej na wysokości tylnej kieszeni jego spodni.

no więc liam swoje wcześniejsze plany wcielił w życie i z bielizną się uporał, przy pomocy sofijowych zgrabnych raczek. i tak oto doszło do tego, o czym od dwóch dni mówimy xD (masz, ty mój napaleńcu xD) ciekawe było w nim to, że pomimo całej tej...hyym. dzikości?:> był delikatny itakdalej, panowało ogólne zadowolenie. było tak, jak misie lubiły najbardziej- kanapa w salonie, deszcz i oni dwoje, kochający się.

jej, jesteś urocza<3.
no właśnie. w końcu. jęknęła mu w szyję, co wcale nie upodabniało jej do tych, moich ukochanych, panien z pornosów. w sumie zabawnie by było, gdyby soph zaszła w ciążę albo zaraziła się od niego kiłą. albo jego zaraziła kiłą! wtedy również zapewne panowałoby ogólne zadowolenie. a może i nie. w każdym razie przechyliła głowę i, uwaga, wcielając w życie rady cosmo, uniosła biodra, tym samym zgrabnie przybliżając SWOJĄ kość łonową do JEGO. a ja teraz nie mogę xddd. cicho.

o boże, ryczę ze śmiechu i nie wyglądam w tym momencie uroczo, ani trochę, ale ciebie kocham, za te rady z cosmo i te kości <33 xD
cóż, myślę, ze wspólne przeżywanie kiły bardzo by ich do siebie zbliżyło ^^
tak czy owak, liam lubił jęczenie w szyję i osobiście uważał twoje ukochane panny z pornosów za mało stylowe xD przejechał swoją dłonią o twardych opuszkach palców po jej plecach i wtulił twarz w jej włosy. śmierdziały papierosami, ale ja tylko przypuszczam, gdyż on jakoś na to nie zwrócił uwagi, pomimo całej tej super podzielności, jaką posiadał, nie wymagajmy od chłopaka za wiele w jednej chwili xD

no tak, całą energię, która mógł poświęcić na myślenie zapewne pochłonął jego penis, skupiający się raczej na uderzaniu w jej punkt g.
zabij mnie xdddd.
nieważne. w każdym razie objęła go za szyję, nie powiem, że koślawo, aczkolwiek dziwnie niewprawnie jak na nią. w zasadzie czuła każdy jego milimetr, cholera, znowu był blisko i znowu zaczęła sobie uświadamiać, jak jej tego brakowało. w zasadzie obawiała się, że po którejś z tych ich filmowych kłótni ich związek współlokator-współlokatorka nie wytrzyma i będzie musiała wyrzucić go na bruk. albo siebie. teraz jednak starała się ot ym nie myśleć i nie snuć przypuszczeń, jakby wyglądało jej życie bez niego.

i miałabym się pozbawić ciebie na resztę życia? chyba kpisz xD
w każdym razie on przyciągnął ją do siebie jeszcze bliżej, o ile to w ogóle możliwe, i tak szczerze mówiąc, to pomimo całej spożytkowanej energii na myślenie (xP) udało mu się wykrzesać myśl, że jakoś nie ma specjalnej ochoty jej z tych objęć wypuszczać. i naprawdę, nawet jeżeli ona obejmowała go koślawo, to on lubił tą jej nietypową, bądź co bądź, dla niej koślawość. szczerze mówiąc, w niej tolerował a nawet lubił sporo rzeczy, których u wyżej wspomnianej połowy paryża nie zauważał, nie lubił bądź go nie interesowały.

no to doszli razem, tak? jezu, to takie straszne.
znaczy wygięła się w sumie w łuk i jęknęła jeszcze raz, a może dwa. tak. dwa. wbiła nawet zęby w dolną wargę. zawsze dziwnie się czuła w tych chwilach z liamem. nie z jakimś cholernym jean-paulem, antoine'm, francois'em, julienem. z innymi facetami seks był czynnością niemalże mechaniczną, dająca nieskomplikowaną przyjemność obu stronom, obie strony zadowalającą i w efekcie doprowadzającą do zapadnięcia się obu stron w sen. z liamem było inaczej. może przez jego duńską krew! xd
w końcu opadła na kanapę, oddychając ciężko jeszcze i obejmując go ciasno dość, aczkolwiek nie tak, by go przydusić.

taa, dobrze, że wspomniałaś, że nie przesadziła z siłą uścisku, bo gotowa byłam stwierdzić, że założyła mu nelsona z tego wszystkiego xD
a on się trochę bał, że kiedyś sobie przegryzie tą wargę, poważnie. w końcu, takie rzeczy się zdarzają. z duńską krwią nie ma żartów xD no, z tym, ze teraz tej przygryzionej wargi nie widział, więc nie ma strachu. leżeli na doświadczonej przez życie kanapie. on wsparty na łokciu patrzył na nią i bawił się kosmykiem jej włosów.

-to chyba jednak kazirodztwo-powiedziała, starając się odpędzić łapiącą ją melancholię. przerwała ten uroczy moment i ciągle jeszcze dosyć spocona uniosła się, po czym zgrabnie przeszła przez oparcie i nie bacząc na fakt, że była kompletnie naga, poczęła szukać papierosów. znalazła je w końcu w swojej kosmetyczce, walającej sie gdzieś koło stołu. zapaliła jednego i stanęła przy oknie, wydmuchując dym na szybę. patrzyła, jak powoli rozbija się na gładkiej tafli szkła.

ta to ma wyjątkowy talent xD zabrała się i poszła, a on się lubi jej włosami bawić.
- hm... to było w celu upewnienia się? - zapytał po czym poszedł w jej ślady i też zapalił. wpatrzył się w krople deszczu na szybie i powoli wypuszczał obłoczki dymu. daję słowo, że on już nie ma płuc, tylko czarne węgielki.

wszyscy umrą.
UMRĄ!!!!!!!!!!!!
-co?-spytała, nieco skołowana. mógł poczuć się wykorzystany. głupi sukinsyn, myślała. głupi cholerny sukinsyn, niech się tak poczuje. zrobił jej pieprzoną jajecznicę z serca i sam wykorzystał nie raz. nie, żeby kiedykolwiek dała to po sobie poznać. była zbyt dumna, to wszystko przez cholerną matkę, była zbyt dumna, żeby okazywac uczucia, raz a dobrze. nigdy nic z tego nie wychodziło, musiała wszystko psuć, albo on. w ogóle powinna się byla urodzic w innym wcieleniu.

aaa, zapomniałam dodać, iż miał obojętny ton, gdyż był skurwysynem i tak często wykorzystywał, ze nawet jeśli raz poczuł się odrobinkę wykorzystany, to zrzucił to na karb wyrównywania rachunków ze światem. ludzie, choćby nie wiem co, on i tak się nie przyzna. bo, cóż, wypracowanego i pielęgnowanego przez lata zwyczaju nie okazywania uczuć, nigdy, bo to zawsze się źle kończy, pozbyć się tak łatwo nie można. i on nie zamierzał, bo kiedyś za wiele takie wytrzewianie się go kosztowało. generalnie w ten sposób było łatwiej.
mimo wszystko oni wyglądają na zdrowo uzależnionych od siebie. toksyczni. jak narkotyk.
- no, w każdym razie chyba się udało. wynik popierający wczorajsze założenie- odpowiedział po chwili i wydmuchał kolejną porcję dymu.

-tak, masz rację-odparła obojętnie, jakkolwiek jej to nie zabolało. a zabolało całkiem i wcale nie jak ukąszenie osy, albo walnięcie się łokciem o kant stołu. to było gorsze, taki tępy ból w okolicy zaciskającego się gardła-wynik pozytywny, pójdę się chyba położyć.
przysłaniając się chwyconym przed chwilą sweterkiem zaczęła szukać po pokoju porozrzucanych części bielizny. nie żeby specjalnie krępowała się swoją nagością, ale być może było jej zimno, a może chciała go w ten absurdalny sposób, hm, ukarać. znalazła sukienkę i wciągnęła ją pośpiesznie. na lewą stronę. zgasiła papierosa na mokrym od deszczu parapecie i strąciła go, papieros, nie parapet, w dół, na wilgotny, błyszczący w latarnianym swietle chodnik.

liam z zupełnie obojętnym wyrazem twarzy kończył palić papierosa i obserwował jej poczynania. ta wystudiowana obojętność, wyćwiczona przez lata, doprowadzona do perfekcji. tak, chyba zaczął pojmować jak się czuły te wszystkie dziewczyny posiadające jakikolwiek kręgosłup moralny i uczucia. ale za nic w świecie by się do tego nie przyznał. to zabawne, ale pomimo całej swojej kosmopolitości, światowości, pomimo całej tej otoczki imprezowicza i aroganckiego typa, był całkiem zamknięty i nie lubił mówić o sobie. starał się na tym nie skupiać i nie myśleć, na ogół mu się udawało. ale, ludzie, każdy czasem pęka, prawda? nawet jeśli uprze się, ze tego nie pokaże.
Zgasił papierosa w popielniczce stojącej na stole, wrzucił na siebie ubrania i wyszedł. Jeszcze nie wiedział, dokąd pójdzie. szczerze mówiąc, w paryżu był to jego najmniejszy problem.

-kurwa!-z impetem kopnęła w popielniczkę, sprawiając, że jej zawartość szczodrze obsypała ich perski dywan, który dostała kiedyś od opętanej rządzą bycia pseudo radziecką artystką ciotki-kurwa kurwa kurwa mać-złapała się za głowę i chodziła przez chwilę po pokoju, by zaraz zdjąć sukienkę i wpaść do pokoju liama. nie musiała nawet używać spinki-zapomniał zamknąć drzwi na klucz. nachyliwszy się nad jego fotelem wybrała z oparcia jeden z jego znoszonych, ulubionych podkoszulków i wciągnęła na siebie, by zaraz zniknąć w swoim pokoju ze szklanką mleka w dłoni i tomikiem poezji cadeau.
już zapomniała o stygnącej herbacie w kuchni. chciała tylko wetrzeć w pościel resztki liama, które zdołały osadzić się na jej ciele, jednocześnie topiąc się w jego zapachu. chciała tylko spać.

liam powrócił na tarczy, niestety. trzymał się dosyć kiepsko i generalnie powrót do domu zajął mu dwa razy więcej czasu, niż normalnie. pozostałości męskiej dumy nie pozwalały mu jednak na rozłożenie się gdzieś na chodniku i posiadanie wszystkiego gdzieś, toteż uczynił to dopiero w przedpokoju. i tak sobie zalegał w przedpokoju na pół świadomy, co się wokół niego dzieje, a cóż- działo się niewiele. okoliczności sprzyjały zapadnięciu w sen. gdyby tylko ta brew tak piekielnie nie piekła...

boże, faceci to takie sieroty<3
sophie zaś wgramoliła się po schodach w górę. gdyby mogła dokonywać tego wyboru po raz drugi to,hm, na pewno zdecydowałaby się na mieszkanie z windą. jej brak sprawiał problemy szczególnie, kiedy wracała do domu wstawiona. czyli często. tym razem jednak była całkowicie trzeźwa, więc pokonała odległość między drzwiami wejściowymi a mieszkaniem z całkiem zadowalającą ja, mimo słabej kondycji, prędkością. otworzyła drzwi. w zasadzie tylko pchnęła klamkę, dziwiąc się, że drzwi są otwarte. spodziewała się, że liam wyjdzie. poza tym na ogól zamykał drzwi.
-liam?-wsunęła się dyskretnie do mieszkania i przeleciała wzrokiem przedpokój na poziomie swoich oczu. dopiero na poziomie stóp dojrzała to, co ją interesowało-liam!

liam jest w ogóle sierotą, upośledzoną emocjonalnie na dodatek xD <33
haha, bosko xd
wybacz, ze zbyt wiele poprawnie wyartykułowanych odgłosów to on z siebie nie wydał, ale w sumie dla niego ten sofijowy krzyk brzmiał jak dochodzący z dna oceanu, a nie z nad jego głowy. otworzył z trudem jedną powiekę, tą nie zalaną krwią i popatrzył na soph. w zasadzie już mu było wszystko jedno, jego duma jeszcze nawet nie wzięła się za lizanie ran w jakimś ciemnym kącie.

-kurwa, liam!-jęknęła i jej plan na bycie ostrą oschłą suczą również wobec liama, tak jak wobec reszty świata do tej pory, hm, generalnie zawiódł, roześmiał się, pękł i poszedł się jebać. tak więc wylądowała na kolanach obok niego, w stopach niewiarygodnie wygiętych w piętnastocentymetrowych szpilkach, w których miała pewnie z metr dziewięćdziesiąt, ale chrzanić to, do cholery. więc w panicie, bo to naprawdę nie wyglądało dobrze, nawet nie tak, jakby się bił, tylko jakby ktoś próbował go zabić. will trafiał akurat w miejsca, które krwawiły jak diabli więc generalnie liam zalał się krwią. super, tego jej brakowało jeszcze,no nie? oblizała usta i nerwowo złapała go za ramiona-coś ty najlepszego narobił.

- wiem, ze podejrzewasz mnie o różne dziwne rzeczy...- zaczął i podjął próbę wspięcia się na rękach do...no, jakieś mniej żałosnej pozycji niż leżenie plackiem na podłodze. w przedpokoju. nawet się uśmiechnął. to znaczy, próbował, ale wyszedł mu jakiś dziwny wyraz. tylko ze on tego nie widział, ale może to i lepiej. -... ale tym razem to nie ja. słowo- dodał, widząc jej minę wyrażającą dezaprobatę absolutną, między innymi. przy tym lijama nalezy podziwiać, gdyż utrzymał się na tych swoich rękach, chociaż czuł swój splot słoneczny jak jeszcze nigdy w życiu. z resztą, w ogóle czuł tak większość swojego ciała.

-jezu-zawyła, łapiąc się za głowę. odgarnęła nerwowo włosy i ponownie pozwoliła im opaść na swoją twarz. poczuła, że to wszystko zaczyna ją przerastać. zdecydowanie nie spodziewała się zastać liama w tym stanie. już wiedziała, że z babskiej popijawy w modnym klubie nici. byłaby skończoną zdzirą gdyby z nim została.-jezu, kurwa,jezu-wstała i zachwiała się na szpilkach, które zaraz pośpiesznie zrzuciła-liam, liam, słyszysz mnie?-ujęła jego twarz w dłonie. naprawdę była przerażona. poza tym krew spływała mu na koszulkę. i nie wyglądało to wszystko zbyt ciekawie, jakkolwiek filmowe się nie wydawało-dasz radę wstać?

tego już by było dla cierpiącej dumy liama zbyt wiele, toteż podniósł się o własnych siłach i nawet udało mu się opanować jęk (to już by było zbyt wiele upodlenia, sa jakieś granice xD). bo tak naprawdę to miał ochotę wrzeszczeć, no ale... nie tym razem. złapał równowagę, ale poczuł się pewniej stojąc oparty o ścianę. spojrzał na przerażoną soph i cała ta sytuacja wydała mu się dość komiczna. może by się roześmiał, ale akurat teraz zadźwięczały mu w uszach słowa willa. patrzył na soph, na jej zmarszczone czoło i słuchał tej paniki w głosie... i tak dołączył do piaskownicy kac moralny.

o cholera, zgonzgonzgon.
-liam, liam-jęknęła-chodź,prosze cię-zaciągnęła go jakoś do jego pokoju, po czym posadziła, a w zasadzie delikatnie popchnęła na łóżko. robiło jej się duszno. może ze względu na to, że okno było zamknięte. otworzyła je na oścież, nie myślac o przeciągu. gdzieś w mieszkaniu trzasnęły drzwi. zrezygnowana pokręciła głową-poczekaj.
w drodze do kuchni zdjęła sweter i związała włosy. wydobyła z zamrażarki torebkę groszku i zabrała ze sobą butelkę czystej z barku. stała na wierzchu, a ona naprawdę nie miała teraz głowy do szukania danielsa. wbiła zęby w dolną wargę i postawiła swoje łupy na biurku liama, w tym celu wcześniej zrzuciwszy z biurka kilka książek. w mgnieniu oka obróciła jeszcze po wcześniej już wspomnianą puszkę po ciastkach wypakowaną lekami i dopiero wtedy uklękła przed liamem, starając się oszacować straty.

liam patrzył na te jej poczynania. leżał na łóżku tak, jak go tam usadziła. zmienił trochę pozycję, kiedy wyszła. chciał uniknąć oglądania przez nią jakichkolwiek grymasów na jego twarzy. i tak już była zdenerwowana. zamknął oczy i odetchnął głęboko. za głęboko. kiedy otworzył je, soph już wróciła. trochę zaniepokoiła go obecność czystej na biurku i w tym momencie postanowił zareagować.
- soph, daj spokój, to nic... - powiedział cicho patrząc na nią i marszcząc czoło, co było głupim pomysłem. no, ale on już zdążył zapomnieć o swojej brwi, która teraz mu o sobie przypomniała.

-zamknij się-warknęła ostrzej, niżby chciała. ściągnęła z parapetu kieliszek, który kiedyś tam zostawiła. napełniła go wódką i najpierw sama sobie strzeliła, a potem podała nową porcję liamowi-pij i bądź grzeczny-wprawił ją w tragikomiczny stan który możnaby usytuować gdzieś pomiędzy euforią a paniką, ale na pewno nie nazwać go obojętnością.

popatrzył na nią z ukosa i słysząc jej ton doszedł do wniosków, ze może faktycznie lepiej się zamknie, dla własnego bezpieczeństwa. tylko czuł się jakoś głupio. nie miał w planach doprowadzić ją do takiego stanu (haha, ale naiwny xD). na widok tego jednego na odwagę uśmiechnął się pod nosem, a potem sam grzecznie wypił swój przydział. też na odwagę. czuł, ze mu się przyda.

pewnie, że tak. i, by udowodnić mu, iż ów kieliszek był jak najbardziej potrzebny, przeciągnęła rąbkiem małego, zielonego ręczniczka umoczonego w alkoholu wzdłuż jego brwi.
-nie mamy wody utlenionej-uprzedziła. w zasadzie całkiem mu współczuła. a najbardziej chciała się dowiedzieć o co dokładniej poszło. czy go zbili w metrze, czy też może on, jak idiota, kogoś sprowokował. spodziewała się raczej tego drugiego. to był w końcu liam, tak? gdyby nie była na niego wściekła i przerażona, pewnie,hm, pogładziłaby jego policzek, powoli już siniejący, albo też trzymała go cały czas za rękę. ale nie tym razem.

a on obiecał sobie nie krzyczeć. ani nie jęczeć. ale w umowie nie było nic o syczeniu, a wiec dał upust swojemu bólowi poprzez syknięcie. o, liam chyba zdał sobie sprawę, ze nie ma żartów i lepiej z soph nie zaczynać, bo jest w dość bojowym nastroju, a on sie raczej nadaje do niewielu rzeczy poza leżeniem jak sierota na łóżku. toteż skapitulował. w sumie był jej wdzięczny. bo była przy nim i zajmowała się jego sponiewieraną osobą. co byłoby całkiem słodkie, gdyby go nie paliło zbuntowane przez łyla sumienie. nic nie mówił, tylko spojrzał na nią z wdzięcznością. a przynajmniej takie miało być to spojrzenie.

-nie patrz na mnie-mruknęła, skupiona już wystarczająco na innej czynności niż odpowiadanie na jego zaczepki. nawet w postaci spojrzeń właśnie. czynnością ową było rozcinanie plasterka.-liam, po co ci to było?
przetarła wódkową xd szmatką także jego spuchniętą dolną wargę i kącik ust. chciała go pocałowac, naprawdę chciała. gdzieś podświadomie rosło w niej uczucie, z którym nie mogła walczyć. ale jeszcze nie teraz, chwilowo wyglądał naprawdę strasznie-zdejmij koszulkę.
i bynajmniej nie w tym celu jaki właśnie przebiegł jej przez głowę.

mimo wszystko dalej patrzył. ale teraz już...no, jakby normalnie. znowu syknął. pomyślał, ze chyba wypił zdecydowanie za mało na tą 'odwagę'. - myślę, że zadajesz trudne pytania- powiedział i podjął próbę pozbycia się koszulki, zakończoną sukcesem z pomocą soph.- zdarza się. różnie bywa. - znowu syknięcie. jakoś ciężko mu było powiedzieć coś w stylu 'dobra, wiem, chcesz wiedzieć, okej, to ci powiem, łyl mnie sprał'. jakoś tak żałośnie by to wyszło.

-kurwa-rzuciła i zakleiła mu brew plasterkiem, a potem dmuchnęła sobie spory łyczek czystej prosto z gwinta, nie bacząc na to, że przecież wielki brat patrzy a damom nie przystoi. niech się goni, do cholery. już nawet zapomniała, że była umówiona z ver i że zamierzała wystąpić tego wieczora w swojej nowej, genialnej sukience we wzory imitujące pawie pióra-kto ci to zrobił,co?-spytała głosem starszej siostry, która ma zamiar iść do winowajcy i sprać go łopatką do piasku, a potem wsadzić mu grabki w zad. sori, ale taka była prawda. czuła się bardziej odpowiedzialna za liama niż mogła przypuszczać i uświadomiła sobie to właśnie wtedy, klęcząc przed nim z plastrem w jednej, a butelką wódki w drugiej dłoni.