dłajt o dominik

dłajciasty siedział pod jakimś drzewem w bezimiennym parku i palił camela, opierając się pień. przez poprzednie pięć minut zastanawiał się czy zadzwonić do domini i jak widać w końcu się zdecydował. czekał aż raczy odebrać, właściwie mając nadzieję, że natknie się na pocztę głosową i obejdzie się bez rozmowy. taa.

obudził ją ten cholerny telefon, bo mądra włożyła go pod poduszkę. nie mając pojęcia kto dzwoni, odebrała, siadając na łóżku i przecierając zaspane oczy.
- halo? - może o tyle nie wychrypiała, bo to średnio fajnie brzmi, ale zapytała zdecydowanie zaspanym głosem. na dodatek usłyszała dzwonek do drzwi, więc wstała i sprawdziła, czy stanik i figi są na swoim miejscu.

chwilę się nie odzywał, bo naprawdę wolał, żeby nie odebrała tego telefonu, a dopiero później wiadomość od niego o przypuszczalnym spotkaniu w cafe de paris, czy innym miejscu które lubiła. przetarł oczy i zastanowił się skąd do cholery wiedział jakie miejsca lubiła dominique, pieprzona i rozpieszczona egoistka.
-dominique? tu dwight.

- dwight? - zapytała zdziwiona, schodząc po schodach i próbując się nie zabić. - co za niespodzianka. - mruknęła, średnio miłym tonem, bo przecież wiemy, że ostatnio wypominał jej wystające kości.

-taa - odchrząknął i podciągnął się nieco, bo zrobiło mu się niewygodnie. kontemplował swoje buty - więc.. ee co u ciebie, nique?

- wszystko, kurwa, świetnie. cały świat widzi tylko moje kości. - mruknęła, wściekła. - a u ciebie? - zapytala, jak gdyby nigdy nic.

-bo są, kurwa, za bardzo na widoku - zdenerwował się i wyrwał kępkę trawy xd - u mnie nic - zaciągnął się - wegetuję, ez olłejz.

- ez olłjez, to pieprzysz małolaty, wyobraź sobie, że coś o tym wiem. - zakpiła, stukając palcami o jakiś stolik. co z tego, że tutaj robi coś innego, a z łilim coś innego, xd.

nieważneee :3
-nie twoja sprawa - bronił się dziecinnie, ale zawsze to coś! właściwie dłajt chwilami bywał naprawdę dziecinny. wstał i skierował się do starbaksa, którego dopiero co zauważył. brawa dla niego. odliczył od dziesięciu do zera i w końcu wyrzucił z siebiwe to co chciał jej powiedzieć - martwię się o ciebie, nique.
tak jest, ON się martwił.

/może nikt nie zauważy!!!!!!

wujkociotkakrismaoczywszędzie:3
to co właśnie powiedział dłajt, zupełnie zbiło ją z tropu. on? on się martwi? w ogóle potrafi? żartujesz.
- lubię jak mówisz do mnie nique, dłajt. - powiedziała, nie chcąc, żeby wyszło na jaw, iż to co powiedział naprawdę nieco podniosło ją na duchu.

-to fajnie - mruknął i się rozłączył xd