La montanian

Piękna kawiarnia na obrzeżach Paryża. Niezbyt tania, z pięknymi widokami. W sam raz na szarlotkę, gdy dobija południe.

okej, był to idealny dzień by posiedzieć przy stoliku na zewnątrz, więc la montanian wydawało się suzi idealne. kiedyś, często przyjeżdżała do cioci do paryża, toteż teraz mogła się po nim swobodnie poruszać; może nie tak swobodnie jak po swoim kochanym dublinie, ale ogólne rozeznania miała.
- okej, to ja wezmę sobie espresso, jak już mówiłam. huh, muszę jeszcze dziś skoczyć do zoologicznego, po jedzenie dla kota - przypomniała sobie, karcąc się w duchu, że biedna rołsi, musi siedzieć teraz sama. powiem nawet, że susannah miała tendencję do rozmów ze swoim zwierzakiem, tym bardziej teraz, kiedy tak na dobrą sprawę znała tylko ciotkę, kuzyna no i anne.

ja mam tendencję do wmawiania mojej suczce, jaka to jest zajebiście głupia, a ona nic oczywiście nie rozumie i się cieszy ;q. nie ma to jak patalogia, to po rodzicach, uwierz mi.
aha, więc anne usadowiła swój tyłek na krześle, starając się usiąść w miarę wygodnej pozycji, założyła nawet nogę na nogę, by czubkiem buta kopnąć nogą o stolik, ale nie przewróciła go na szczęście ani nic.
- okej, ja wezmę kawę z syropem migdałowym - bo kawa z syropem migdałowym jest serio smaczna, a anne akurat na smaczną kawę się napaliła, choć wolałaby jakąś małą, czarną, która dałaby jej kopa w dupę, bo nic jej się dzisiaj nie chciało.

skinieniem ręki przywołała kelnera, bo skoro mają dużo zapłacić to przynajmniej niech wiedzą za co.
- więęęc, ja poproszę hm espresso iiiii może kawałek jabłecznika? tak, jabłecznik będzie dobry, o ile będzie dużo cynamonu? - spojrzała na kelnera, zaraz potem na anne, by teraz ona złożyła swoje zamówienie, układając torebkę na chudziutkich kolanach.

anne nie miała ochoty na żadne tam jabłeczniki, po prostu marzyła o kawie, o czym zaraz poinformowała kelnera nie w tak znowóż dosłowny sposób, obrzucając go znudzonym wzrokiem, bo koleś był wyjątkowo obleśny, jeśli miałaby być szczera.
- tak więc,hm, jak ci się podoba paryż? ja mieszkam tutaj od kilku miesięcy i jestem wręcz zakochana w tym mieście.

- podoba mi się, ale nie tak bardzo jak dublin. może dlatego, że tam znałam wszystkie ulice wręcz na pamięć. no i mamy dużo więcej zieleni niż tutaj. ale przyzwyczaję się, mam nadzieję. poza tym, paryż zawsze mi się podobał, jak przyjeżdżałam do rodziny w wakacje - obdarzyła jeszcze wcześniej kelnera uśmiechem, bo susannah to takie pogodne dziecko jak sid, z toy story na przykład ;d, nie no joke, jak calineczka!!!!! (nienawidziłam calineczki..............).

ja też ;q.
aha, i kelner poszedł a za pięć minut przyszedł, bo tutaj elita była obsługiwana w pierwszeństwie, także wia do mo!
a potem wypiły kawę i a. pożegnała się i poszła, jako, że idę właśnie.

a susannah poszła do zoologicznego, by kupić jedzenie dla kota i wrócić do domu, diend.