quartier latin

Dzielnica Łacińska.
Montmartre dla ubogich.
Pełno tajemniczych sklepików, małych knajpek i zabawnych ludzi. Skwerki, tajemne uliczki. Artyści i nieudacznicy życiowi, a także arabskie żarcie.

ze słuchawkami od ipoda butterfly przechadzala się dzielnicą łacińską, szukając jakiegoś miłego miejsca, gdzie mogłaby usiąść i w spokoju wypalić papierosa.

jacob siedział na jednej z ławek, której niestety na załączony obrazku nie widzimy, ale siedział! i palił papierosa, marbloro gold, wpatrzony w wystawę sklepu z cukierkami.

zmęczyła się chodzeniem i miętoszeniem w dłoni tej nieszczęsnej paczki papierosów, znalazła ławkę, nie do końca taką, jakby chciała - cóż poradzić na to, że golębie srają gdzie popadnie - na dodatek siedział na niej jakiś chłopaczyna.
ale butterfly nie miała w związku z tym zamiaru zapadać się pod ziemię, usiadła obok niego, nawet o pozwolenie nie pytając i zapaliła wcześniej wspomnianego papierosa, spoglądając na jacoba spod długich rzęs pociągniętych hypnose lancomy w kolorze czarnym.

jacob przez długi czas, patrząc na nią kątem oka, zastanawiał się, czy to naturalne rzęsy, bo może doczepiane? ale przypomniał sobie, że jego siostra, bliźniaczka nawet! zawsze malowała rzęsy, ale nie był pewien, a sprawa tych rzęs cholernie go męczyła.
- masz takie długie rzęsy? - zapytał w końcu, strzepując popiół na ziemię, a zaznaczę, że dżej palił po męsku, jeśli wiemy o co chodzi.

"oho, kolejny ćpun.." pomyślała, przeczesując jednym ruchem włosy palcami, odwracając się w jego stronę. kto normalny pytał się przypadkowych, o ile butterfly można było nazwać przypadkową, dziewczyn o to, czy mają takie długie rzęsy.
uśmiechnęła się, lekko przechylając głowę na bok.
- słucham? - spytała, może jednak się przesłyszała. - długie rzęsy?
jedno ją urzekło, faceci zazwyczaj nie zauważali takich rzeczy jak długie rzęsy, lecz długie nogi.

usmiechnął się, wydmuchując dym, który ciągle zalegał mu jeszcze w płucach. wyrzucił papierosa, przydeptując go przodem swojego buta i zmierzwił sobie włosy, bo ostatnio robił to nałogowo, co skutkowało wieczną fryzurą w nieładzie.
- pytałem, czy masz takie długie rzęsy naprawdę, czy nie wiem jakies doczepione? - powiedział najspokojniej na świecie, lustrując jej twarz, a następnie resztę ciała, zupełnie miłego ciała, jeśli mogę zauważyć, przenikliwym spojrzeniem oceanicznie niebieskich oczu.

oblizała wargi, na których wciąż jeszcze miała trochę błyszczyka o smaku toffi, który kupiła sobie na zapas w nowym jorku, dokąd pojechała na zakupy przed niedawnym przyjazdem do paryża.
- skąd, nie wiem kto normalny chodzi na codzień w sztucznych rzęsach. są pomalowane, ale prawdziwe - zapewniła go gorąco, zastanawiając się, czy ten nieład panujący na jego głowie jest zmierzony czy też nie. tak czy inaczej wydał jej się miły, nawet bardzo. - ty też masz długie rzęsy - stwierdziła, mrużąc oczy w kolorze niebieskim (z tego co pamiętam).

wyszczerzył zęby w uśmiechu, zupełnie szczerym, a zaznaczę, że tak szeroko uśmiechnął się właśnie do pieprzyka buttrefly w okolicach szyi. poprawił marynarkę, bo choć wcale nie był jak cristiano ronaldo, to lubił marynarki armaniego, przyglądając się teraz sobie w szybie sklepu z cukierkami, o którym już wcześniej wspominałam.
- serio? nawet nie wiedziałem - może po prostu nie zwrócił uwagi akurat na rzęsy, kiedy codziennie rano golił się przed lustrem, choć dziś zapomniał i miał miły prawie że dwudniowy zarost, tudzież mył zęby - jestem dżejkop. dżej, jak wolisz.

- miło mi cię poznać, dżej - podała mu rękę, była w końcu dziewczyną z dobrego domu przymuszaną do licznych lekcji etykiety. poprawiła w międzyczasie ramiączko swojego ładnego topu, jednego z wielu zakupów, które zdążyła zrobić w paryżu, chociaż była tu od niespełna miesiąca. - jestem butterfly, skoro już się sobie przedstawiamy, i chętnie zapiszę sobie twój numer telefonu, jeśli mi go podasz. - "a jak nie, to spadaj" dodała w myślach.

dżej, za to się uśmiechnął, bo znał swój numer telefonu i nawet nie tylko swój, należał do osób, które zapamiętują numerki i daty, czyli może nawet złozy jej życzenia na urodziny, w końcu studiował prawo, czym się nie pochwalił, bo to raczej nudne. przypomniał sobie jednak o czymś, kiedy stwierdził, że butterfly ma nie tylko ładne nogi, ale i cała jest cholernie ładna! razem z rzęsami.
- okej, jasne, że podam, ale ty musisz mi podac swój, hm? - uniósł obie brwi do góry, zastanawiając się czy ma powiedzieć teraz, czy nie teraz - iiiii tak sobie myślę, że może chciałabyś pójść dzisiaj ze mną na imprezę?
w sumie trochę się tego wszystkiego obawiał. nie znał zbyt wielu osób w paryżu, nie należał do tak zwanej elity, więc co jeśli go wyrzucą? ale nie powiedział tego na głos, na szczęście wszystkich.

- łał - stwierdziła, przyglądając się swoim paznokciom. nie spodziewała się, że dzisiejszy dzień będzie w jakimkolwiek stopniu udany, po tym jak wylała jakiejś kobiecie pod nogi swoją kawę i musiała znosić durną paplaninę o wychowaniu, a raczej jego braku. uznała, że rozmówcy trzeba patrzeć w twarz, przynajmniej w czasie rozmowy, więc podniosła na niego wzrok, cały czas się uśmiechając, bo lubiła i najwyżej będzie miała zmarszczki mimiczne. - och właśnie, impreza - pokiwała głową, nie wiedziała o tej całej imprezie, ale może udawać, że było inaczej. - nie miałam zamiaru na nią wcale iść, ale.. - odgarnęła włosy za ucho. - dla ciebie mogę zrobić taki mały, malutki wyjątek. a mój numer.. podaj mi swój, a ja do ciebie napiszę, czy coś, hm? - zaproponowała. nie chciała się przyznawać do tego, że nie pamiętała swojego numeru, ale wizytówki miała wciąż ze starym adresem w seattle.

pokiwał głową, uśmiechając się w sumie jeszcze szerzej, cieszył się, że nie musi iść sam na tę imprezę, na którą nawet nie miał ochoty iść. naprawdę był przyzwyczajony do bankietów, tajnych imprez ze znajomymi, po włamaniu do cudzego basenu i tak dalej, ale u siebie, w londynie. zaczynał powoli żałować, że wybrał sorbonę, a nie oxford, cambridge czy zwykły, najzwyklejszy uniwersytet londyński. poprawił się na ławeczce i podyktował jej powoli swój numer, czekając aż zapisze i tak dalej.
- to świetnie, naprawdę nie znam w paryżu wielu osób, więc cieszę się, że pójdziesz ze mną - powiedział, zgodnie z prawdą, nie odwracając nawet na sekundę od niej wzroku, którym teraz właśnie pochłaniał równy no butterfly. on miał lekkiego garba, na nosie rzecz jasna, ale to na swój sposób urocze, on jednak tak nie sądził.

butterfly miała zupełnie śliczny nosek, mały i trochę zadarty, który dodawał jej twarzy jeszcze bardziej dziewczęcego wyglądu. czasami przeszkadzało jej to, że ludzie myśleli, że jest młodsza niż w rzeczywistości, chociaż pewnie powinno jej to schlebiać.
- nie jesteś stąd? - spytała, przyglądając mu się uważnie. wciąż nie potrafiła odróżnić tutejszych od turystów, albo całej reszty. fakt, jacob miał jakiś inny akcent, ona się nie znała na akcentach, bo sama miała taki średni, mimo że uczyła się od początku szkoły francuskiego od najlepszych nauczycieli. - ja również się cieszę, bo, wstyd się przyznać, ale nie byłam jeszcze w paryżu na żadnej imprezie - zaśmiała się pod nosem, bawiąc się zamkiem swojej niewielkiej torebki chanel na łańcuszku.

i hej, naprawdę z tej okazji się ucieszył, że butterfly też nie była z paryża, nie czuł się przynajmniej sam z faktem, że tutaj wszyscy się znają.
- nie, jestem z londynu, przyjechałem całkiem niedawno i też nie byłem na żadnej imprezie - ale wiadomo, że skoro jego rodzice liczyli się na świecie, on też w paryskiej elicie, choć jeszcze nikt go nie znał - a ty? skoro nie jesteś z paryża?
patrząc na nią, wyobrażał sobie, że mógłby ją zabrać do londynu, pokazać wszystkie najciekawsze miejsca, on uwielbiał stolicę wielkiej brytanii, a może to tylko kwestia przywiązania. i okej, nawet przez chwilę wyobraził sobie butterfly w jego łóżku na piętrze, w domu rodziców, który w zasadzie był rezydencją z wielkim ogrodem, w dzielnicy fulham, ale zaraz wrócił do myśli imprezy i tak dalej. naprawdę nie mógł się doczekać, już teraz, choć dziś rano wcale nie chciało mu się iść.

uznała, że będzie musiała pomalować paznokcie przed imprezą, lakier jej schodził, a nie mogła się przecież źle prezentować. może jeszcze uda jej się wyskoczyć do fryzjera? kosmetyczki? masażysty? dobra, może nie aż tak.
ale na pewno będzie musiała poszukać w swojej przestronnej garderobie ładnej sukienki, chociaż i tak połowa tego co przywiozła ze stanów wydaje jej sie nieodpowiednia na paryskie salony.
- ja? ja z seattle, chociaż ostatnimi czasy mieszkałam też trochę w londynie - pochwaliła się. - studia? znaczy.. to cię sprowadza tutaj do francji? - spytała domyślnie. chociaż z tego ci wiedziała, w anglii jest sporo dobrych uczelni.

seattle, seattle, a tak stany zjednoczone, był tam kiedyś u kuzynów, z którymi teraz jego rodzina się nie odzywała, więc jeździł tylko do rodziny do nowego jorku, choć wcale nie podobało mu się usa.
- w londynie? a gdzie konkretnie? może mijaliśmy się kiedyś na ulicy - w sumie bardzo możliwe, jednak dżej był wtedy bardziej zajęt obściskiwaniem koleżanek, tudzież obserwowaniem tyłków turystek i ocenianiu ich w skali od jednego do dziesięciu, z kolegami - tak, przyjechałem na studia. uznałem, że w końcu czas skończyć nic nie robienie, miałem rok przerwy między liceum a uczelnią. a ty, moja droga butterfly?
okej, wcale nie jego i miał nadzieję, że z tej okazji ona się na niego nie obrazi.

machnęła ręką, śmiejąc się perliście, prawie spadła jej torebka, ale w ostatniej chwili ją przytrzymała. dzięki bogu, jeszcze by się ubrudziła, kto wie, co się wcześniej działo na tej ziemi!
- nie pytaj mnie o takie rzeczy, moja orientacja w terenie jest znikoma, potrafiłam tam trafić z hotelu do harrodsa i całej reszty, nic poza tym - wyjaśniła, poprawiając się na ławce, przy okazji się do niego trochę przysunęła, chcąc sprawdzić jego perfumy. wydawało jej się, że to hugo boss, lubiła go. - a, a i ja na studia zawitałam w paryżu, chociaż póki co to więcej czasu spędziłam na mieście, niż na uczelni. - jak mogła się oprzeć tym wszystkim klubom paryskim? - co studiujesz?

- ja, miezkając w londynie prez całe życie dopiero niedawno mogłem stwierdzić, że trafię wszędzie, gdzie chcę - tak, jak rodzice kupili mu samochód, na osiemnastkę, bo nie jeździł metrem, a kierowca rodziców miał orientację w terenie podobną do butterfly. chociaż lubił jeździć limuzyną na te wszystkie bankiety, bo laski na to leciały. ale nie zamierzał już rozpamiętywać pieprzenia się z kim popadnie w londynie, bo siedział tutaj i teraz z b, więc po co do tego wracać. jasne, miał hugo bossa, bo jest kochany, hugo boss, nie dżej, choć on może też odrobinę - studiuję prawo - miał nadzieję, że serio go za to nie określi jako nudnego idioty. studiował tylko po to, by za kilka lat pokazać rodzicom dyplom, bo i tak kiedyś przejmie ich korporację.

- też chciałam iść na prawo, ale nie wyszło i skończyło się na fizyce nuklearnej. - przewróciła oczyma, miała nadzieję, że jacob nie będzie miał jej teraz za dziwoląga. może i studiowała z masą nudziarzy siedzących wiecznie nad książkami i noszącymi dziwne, za duże ciuchy, o okularach z grubymi szkłami nie wspominając, ale butterfly nie miała z nimi NIC wspólnego, nic poza studiami. po prostu chciała jak rodzice zająć się jakimiś pracami z NASA, albo czymś innym. - a co do orientacji w terenie.. myślałam o wynajęciu w paryżu jakiegoś przewodnika, ale to chyba byłoby głupie. - zrobiłaby z siebie idiotkę, doprawdy.

- fizykę? uuuuu, nigdy nie lubiłem przedmiotów ścisłych - miał dobre oceny tylko dlatego, że rodzice przychodzili do szkoły i wychodzili z mniejszą sumą w portfelu - więc, następnym razem jak będziesz w londynie, chętnie zostanę twoim przewodnikiem - jasne, że chętnie. zaprowadziłby ją do londyńskiego starbucksa, tego koło hotelu hilton w city, na londą aj, choć może nie, tam zawsze były tłumy, a to owe nie były dla niego interesujące.

- w porządku. zostajesz w paryżu na stałe, czy to tylko tymczasowe? - spytała, rezygnując z przekonywania jacoba o tym, że przedmioty ścisle są bardzo potrzebne w życiu, bo sama w to do końca nie wierzyła. - paryż chyba jest przyjemniejszy od londynu. to znaczy, oba miasta mają swoje uroki, ale paryż wydaje mi się być bardziej świeży - zmarszczyła nos, niepewna swojej teorii, której nie potrafiła ubrać w słowa, w końcu była umysłem ścisłym, nie humanistką. założyła nogę na nogę, przez przypadek! szturchając stopą jacoba w łydkę, za co go przeprosiła.

- no mi osobiście paryż bardziej się podoba, bo londyn, to raczej kwestia przywiązania - zamrugał oczami, choć wcale mu nic do nich nie powpadało - więc zostaje tutaj na stałe. mam nadzieje, że kiedy rodzice dadzą mi swoją korporację, będę mógł nadal tutaj mieszkać. choć nie powiem, że naprawdę lubię moich kolegów z anglii.

- czym się zajmują twoi rodzice? - spytała, opierając dłonie na swoich kolanach. pytała z czystej ciekawości, chciała wiedzieć, czy jacob w przyszłości będzie prowadził jakąś kancelarię prawniczą, sieć hoteli, czy może domów pogrzebowych. nie żeby wiązała z nim swoją przyszłość, chociaż musiała przyznać, że miły był z niego chłopak i chętnie by go przeleciała. kasuj, kasuj! wcale nie pomyślała o jego penisie.

proszę, proszę on pomyślał o tym samym, kiedy bezczelnie wpatrywał się w jej dekolt. zaraz upomniał się za to w myślach, bo tak nie wypadało i wyjął kolejnego papierosa, ale stwierdził, że wcale nie chce mu się palić, bo się napalił na coś innego.
- mają swoją korporację promów, pływających po morzu północnym i bałtyckim - powiedział w końcu, kiedy uspokoił swoje myśli i nie tylko myśli.

- oh, to fajnie. możesz sobie za darmo pływać po wodach północnych pławiąc się w luksusie - stwierdziła, unosząc jeszcze trochę oba kąciki ust. - mógłbyś mnie kiedyś zabrać na jakąś przejażdżkę. ale, oczywiście, nie chcę ci się narzucaać. - jasne, że chciała, ale się do tego by nigdy NIGDY nie przyznała, przygryzła dolną wargę.

- jasne, że cię zabiorę butterfly. tylko musisz mi powiedzieć kiedy masz wolny termin i tak dalej, moi rodzice się ucieszą, już zaczęli myśleć, że zmieniłem orientację, bo ciągle pływałem z kolegami - uśmiechnął się do niej, spoglądając na zegarek. trochę się zasiedział, ale wcale tego nie żałował i wcale nie zamierzał wstawać, ani nic takiego.

- dobrze, że moi rodzice nie poświęcają mi zbyt dużo czasu, bo pewnie również by doszli do podobnych wniosków - stwierdziła. już widziała swoją matkę z czerwonymi oczami od płaczu i zarywania nocy, praca była dla niej naprawdę zbyt wyczerpująca, ale jednocześnie anabelle, jej matka czyli, nie mogłaby bez niej żyć! gdyby jej rodzice stwierdzili, że ich jedyna córka woli dziewczynki od chłopców chyba naprawdę by się mocno wkurzyli. - a wolny termin? u mnie nic takiego nie obowiązuje, nie mam nic do roboty, prócz uczelni. - i zakupów i błądzenia po mieście.

- to świetnie - uśmiechnął się do niej, nawet trochę przysuwając. klepnął ją delikatnie w udo, rozkoszując się zapachem jej ramionka, które było teraz najbliżej - zorientuję się kiedy pływają promy z, ojezu to nawet nie ważne, zadzwonię do rodziców, powiem, że potrzebuję jeden ze statków i tyle. tylko załoga, morze, no i my.
/ przeraża mnie to, że napisałam może ; d

- w porządku, dżej - zgodziła się chętnie i westchnęła ciężko, żałując, że nie może przesunąć jego dłoni trochę wyżej. byłoby to pewnie trochę nieodpowiednie, biorąc pod uwagę to, że jakaś starsza kobieta się im przyglądała z okna, wieszając pranie. - i, hej, muszę iść, wyślę ci potem smsa i jakoś się umówimy co do imprezy, okej? - spytała, wstając, po drodze cmoknęła go w policzek, ledwie ów muskając swoimi ustami iiiii zaraz poszła, znikając za rogiem.

a on siedział, jak to dziecko nieszczęścia :c

szukała wruszki co jej przepowie przyszłość, albo wywróży coś miłego, nie śmierć, chorobę, randkę z hilcią czy inne badziewie.

ale nie znalazła, a za to majki znalazł ją, tak sądzę, w każdym razie rozpoznał ją po zielonym płaszczu czy czymkolwiek i stanął obok z rękoma w kieszeniach hmmmm kurtki? napisało mi się kurwki. -to był głupi film, z tą wróżką.

-jaki? - nie pamiętała żadnego filmu o wróżkach, chyba, że to jakiś z hilcią. w każdym razie odwróciła się w jego stronę, poprawiając przy tym rękawy zielonego płaszcza, czy czegokolwiek.

taki fluorescencyjny jeszcze.-zębowa wróżka przecież. może wszystkie wróżki mają wolne w czwartki?-podrapał się po czuprynie, zastanawiając się i spozirająć po placyku.

mogę zrobić wróżkę w drugoplanowych!

- albo pracują już tylko na telefon. - jak te co się reklamują w teletygodniu. - trudno, już nie chcę porady od wróżki.
chciała się dowiedzieć kiedy będzie koniec świata i czy majkel caował się z hilcią.

-na pewno? widziałem plakat, że w tym okręgu pracuje wróżka balia-może na to perin poleci, bo smutna prawda była taka, że majki chciał iść do wróżki, ale sam się cykał.

- wróżka balia to podobno transwestyta i dewiant. jak impreza? - kopnęła jakiś kamyk, ale nie trafiła w fałszywego świętego mikołaja, który spał oparty o kosz na śmieci. pewnie był to jakiś kumpel drusilli. z poprawczaka.

ciekawe, czy też miał trzy kropki na kolanach. -nie było źle, poznałem hilary duff-pochwalił się, bo było czym i zmarszczył brwi nieco, usiłując przypomnieć sobie szczegóły. nie przypuszczał, żeby była za to zła.

-muszę lecieć, miała zadzwonić do rodziców. spotkamy się później? - pocawołała (to jest najnowsza wersja!!!) go i uciekła, nie czekając na odpowiedź. właśnie sobie przypomniałam że umówiłam się na jakieś 10 minut temu xd

siedział tutaj z papierosem w ustach i przyglądął się jakimś ludziom przechodzacym tuż obok niego. a przy okazji czytał najnowszą gazetę.

kiedy już wypalił papierosa, poszedł sobie do domu.

siedziała na jednej z miłych ławeczek i obserowała jakąś babcię, która i tak nie robiła nic konkretnego, więc otylka zapatrzyła się na swoje fioletowe paznokcie i dalej siedziała.

zorientowała się, że przysnęła : d i poszła.

uznał, że gdziekolwiek jest tu, poza tym to gdziekolwiek było po drodze. i właśnie namierzył tanią turecką knajpkę, która słynęła z cudownego wegetariańskiego falafla <3 z dobrym sosem i tak dalej. i nawet był wolny stolik, chociaż, mimo deszczu, w całej dzielnicy łacińskiej kłębiły się tłumy turystów i tłumy miejscowych.

nigdy nie wiem czy falafla czy falafela, tak jak nigdy nie wiem przez jakie żet przyjeżdżać.
rozglądnęła się po gdziekolwiek i na powitanie dostała nawet łokciem w żebro od jakiegoś uciekającego, pewnie przed przeznaczeniem, chińczyka. ale nie zważając na te przeciwności losu wykręciła elegancko wodę z włosów do głębokiej na pięć centymetrów, wszechobecnej kałuży i wtoczyła się za willem do tureckiej knajpki. to znaczy weszla, wcale nie musiała się toczyć.

falafla, ostatnio gdzieś sprawdzałam nawet, bo nie wiedziałam jak zamówić xd.
-ciepło!-ucieszył się i ściągnął szalik, zakładając go na oparcie krzesła. i faktycznie było mu nieco cieplej i generalnie nieco lepiej. poza tym uświadomił sobie, że istotnie skądś rosie zna, i że jest wyjątkowo ładna. a ostatnio jego samczość [?xd] buchała, nie ma się co dziwić, to przez brak słońca.

to przez to, ze robicie tą pogodę taką chujową cały czas, znaczy ten brak słońca xd
- i sucho - dorzuciła jeszcze do listy zalet tego miejsca i zrzuciła przemoczoną kurtkę, lokując ją na wieszaku. przez chwilę ślizgała się wzrokiem po różnych orientalnych bublach porozwieszanych tu i ówdzie, zapewne dla ozdoby, a potem usiadła i wkurząła się na wodę, która z włosów kapała jej na ramiona, czemu próbowała zaradzić odrzucając włosy do tyłu. przez co teraz woda ciekła jej po plecach.

a on zwiał, bo ja idę zaraz, ale zostawił jej swój numer telefonu i inne sprawy. znaczy nie te, ale powiedział, żeby się koniecznie odezwała!

Odeszła niedaleko od domu. Lubiła tu chodzić, nawet w strugach deszczu. Teraz też szła, osłonięta swoim błękitnym parasolem i kontemplowała urok jednego ze swoich ulubionych miejsc.