the trocadero

Siadła sobie na murku machając czerwonymi, lekkimi tenisówkami i patrzyła na tur ejfel.

Knock biegal za psem, albo pies za nim, nie potrafil tego do konca rozpoznac i zmeczyl sie wreszcie ow pies, chociaz psy sie podobno nie mecza i przysiadl na murku obok jakiejs dziewczyny, ale nie rozpoznal, ze to Miuccia, bo miala kapelusz. A nie, to on mial wlosy na twarzy.
edit

znaczy knock przysiadl i mial wlosy na twarzy, nie pies.

- Cześć Kock. - Powiedziała po prostu bo rozpoznała go po włosach na twarzy. Spojrzała na jego ubrania ale nie wiedziała które z wymienionych ma na sobie bo jest po 2 wszystkiego....... - Jak impreza basenowa?

- Mialem wode w uchu. Skad wiesz? -Zapytal, chociaz jakby przez chwile pomyslal, to pewnie zorientowalby sie, ze od Aurelie prawdopodobnie. - Znaczy o imprezie, o uchu chyba nie wiedzialas. - Pociagnal smycz, bo piesuuuuunio mu sie wyrywal.

- Aurelie miała taki opis na gadu-gadu............ - Rzuciła okiem na psa i poklepała go niezupełnie delikatnie po głowie (psa...) - Fajne masz szczekanie, jak się nazywa?

- Alfred Hitchcock, wcześniej był Kewin, ale Kewin było nudne - zwierzył jej się, drapiąc się po policzku. - A tyyy co tak siedzisz sama..........?

/przeczytałam zmierzwił jej się

- Dumam nad istnieniem życia a tak konkretniej nie wiem czy wybrać 'małą czarną' czerwoną czy srebrną, jak myślisz?;pp A tak w ogóle to dostrzegłeś jakieś bbraki lub nadmiary w swojej sylewtnce że biegasz? - Zapytała przyglądając się jego złachanym butom...

- Niee, to dla sportu, żeby nie tracić kondycji! - Po co miał się przyznawać, że pies go wyprzedza. - I właśnie, muszę już iść.. Bierz czerwoną. - Ucwałował xd ją w policzek i uciek, bo ja idę się kąpać!

- Oookej. - Odpowiedziała wycierając policzek i patrzyła jak cwałował dalej przed siebie.

siedziała na brzegu fontanny i rysowała chinską turystkę wyławiającą pieniądze z tejże fontanny, machając przy ty stopą, co miało być namiastką porannej gimnastyki i co jakiś czas zerkając na swój nowy bucik. natuarlnie miała też drugi do kompletu.

a ona popijała sok pomarańczowy, zupełnie świeży, bo wyciskany na jej oczach. no, chyba, że,hmm, pomarańcze były martwe. ale jej na to nie wygladało!!!
usiadła obok, podgryzając bułeczkę czekoladową, która nazywa się po francusku pain au chocolate, zaszpanowałam, brawka dla mnie i rzuciła, może niezbyt elegancko, ale z uśmiechem, okiem na dzieło rołzi.
-ładnie!

okej będę pamiętać o tej bułeczce jak już wyląduję w paryżu, chociaż własnie się dowiedziałam że 'paryż to nudne betony, prawdziwe wakacje to góry albo morze'!
-byłoby ładnie, gdyby ona tak nie podskakiwała. - kiwnęła głową w kierunku chinki, która wywiajała cały czas jakieś dziwne hołubce. - cokolwiek, to tylko szkic. - więc zamknęła zeszycik z che na okładce (viva la revolucion!) i wrzuciła go do torebki, zabierając z niej przy tym paczkę papierosów.

-mozna ją wsadzić do formaliny!-pokiwała głową parę razy i zaśmiała się do własnych myśli, tak samo psychopatycznych jak ona sama. oparła się wygodnie, dłońmi o fontannę, znaczy ten murek, na którym to siedziały i poczęstowała nawet rosie swoimi elo bułeczkami!
paryż to seks, morze to seks, góry to rzal peeeel. bij się o paryż! albo lepiej, o południe. to masz i francje i morze xd.

nie musze się bić, bo wyjazd już przesądzony. btw lubię góry. ale nie lubię morza, więc wolę paryżewo niż południe!
poczęstowała więc natalie wiśniowym papierosem, taka wymiana za bułeczki, wymienianie się jest fajne. - najlepiej ich wszystkich. - miała na myśli ogół plątających się tu i ówdzie azjatów. nie, nie była rasistką. po prostu nienawidziła turystów, nie przyjmując przy tym do wiadomości, że prawdopodobnie również staje się obiektem nienawiści, za każdym razem gdy wyjeżdża.

no to spokoł. tyy, to może lepiej alpy po francuskiej stronie xd?
natalie aż zarechotała. tylko , że ładnie, bynajmniej nie jak złe czarownice z bajek. zapaliła papierosa, wmawiając sobie, że to nic takiego, jeden papieros jej przecież nie zaszkodzi po tym półrocznym odwyku. aha, i jeszcze stwierdziła, że rosie ma absolutną rację, bo oni są nieznośni, szczególnie, jak robią jej zdjęcia, bo chcą mieć takie zprawdziwymi francuzami. zupełnie, jakby byli zwierzętami w jakimś parku narodowym, czy czymś w tym stylu!

uśmiechnęła się do myśli o mieszkaniu w parku narodowym, albo zoo i próbowała rozpoznać co gra urocza skrzypaczka, zbierająca pieniądze do zielonego beretu. - była taka książka o człowieku zamkniętym w zoo. chociaż nie pamiętam, czy tam robili sobie z nim zdjecia. - powiedziała i wypuściła z ust kilka kółek z dymu, bo wszystkie moje postaciuwy potrafią robić kółka z dymu, w przeciwieństwie do mnie.

ja tez nie potrafię, od razu się dławię, bo jestem taka fajna przecież.
położyła się zaraz na murku, wysysając czekoladę z bułeczki na przemian z wdychaniem owego śmiertelnego dymu i, poprawiwszy wielkie okulary przeciwsłoneczne zjeżdżające jej z nosa stwierdziła, że chyba czytała tą książkę, aczkolwiek nie jest pewna i że śmiesznie byłoby mieszkać w zoo, szczególnie w klatce dla ptaków.

a potem powiedziała, że jakby rosie miała ochote na jakąś kawę,, czy coś, to niech się odezwie, i nawet dała jej swój numer i zwiała, ciaoo.

siedziała na brzegu fontanny z latte amaretto w dłoni. dmuchała w kubek, rozdmuchując piankę i nudziła się jak.. no po prostu się nudziła dziewczyna.

Szła tedy na spacer, bo chciała po prostu zażyć trochę ruchu

to rozsądnie z jej strony. natomiast jedynym ruchem wykonywanym teraz przez tiiu w ramach czegośtam było machanie nogami, zwieszonymi tuż nad wodą. nie jej wina, że były takie długie! mogę ci nawet powiedzieć w zaufaniu, że smyrała czubkami swoich t-barowych butów o taflę wody. napiła się kawy i uśmiechnęła zadowolona poniekąd.

Usiadła gdzieś na drugim brzegu fontanny, zastanawiając się czy zostać chwilę tutaj czy iść dalej

spojrzała na dziewczynę i uśmiechnęła się do niej chyba trochę ponuro, co jednak było związane tylko i wyłącznie z dręczącymi ją myślami na temat seba, a nie widokiem nieznajomej blondynki. podrapała się w łydkę, bo trochę gryzły ją rajstopy i wyciągnęła z maleńkiej torebki ajpoda. nie ma to jak poprawić sobie humor melancholijnymi i przybijającymi piosenkami.

Odpowiedziała uśmiechem do nieznajomej dziewczyny

/hmm nie ma to jak szybki rozwój akcji...

/ tak, aż można dostać zawrotu głowy...

Pomyslała, że chyba przymarznie do fontanny jesli dalej bedzie siedzieć więc wstała i poszła

Przyszedł i zaczął łazić wokół fontanny, usiłując wymyślić jakieś ciekawe zajęcie, co jednak mu niezbyt szło, nie wiem, może to przez zimno, on wszak był ciepłolubnym stworzeniem. Krążył więc, myśląc i rozgrzewając się przy okazji.

Po rozmowie z Madison stwierdził, że słabo zna Paryż, mimo czasu, jaki tu mieszka. Postanowił więc pozwiedzać, a jak. Oczywiście te ważniejsze punkty już widział, co nie przeszkadzało mu w przyjściu tutaj i rozglądaniu się jak dziecko, które właśnie zgubiło mamę w wesołym miasteczku.

Spojrzenie utkwione miał w swoich butach, toteż nie widział świata przed sobą. Poczuł w końcu, że na coś wpadł. Odbił się. Podniósł głowę i spojrzał na jakiegoś nieznajomego faceta. Gapił się chwilę na niego, po czym rzekł:
- Sory. - Uśmiechnął się nieznacznie, szczęśliwy, że tak dobrze umie budować wypowiedzi.

dobra, zamieszanie się tutaj zrobiło. tiiu dopiła swoją kawę i wstała, otrzepując fioletową sukienkę/tunikę niepotrzebne skreślić. uśmiechnęła się ponuro egejn, tym razem do chłopaków konwersujących nieopodal i chciała ruszyć do przodu, ale zapomniała że zdjęła torebkę, żeby wyjąć z niej ajpoda i teraz owa ona torebka cudowna postanowiła, że wpadnie do wody! i dramat.

- Ee, nie szkodzi? - Odparł unosząc brew, bo w końcu on sam też prawie na coś wpadł. Chwilę później przeniósł wzrok na dziewczynę, której właśnie torebka wpadła do wody. - Ouch. Potrzebujesz pomocy? - Spytał głośno, bo w końcu stali dosyć daleko od siebie, i się bał, że nie dosłyszy, nie?

-huh? - spojrzała na niego i wzniosła ręce do nieba - a wyglądam na kogoś kto potrzebuje pomocy? - zapytała niekoniecznie miło i rezolutnie, bo była wściekła na swojego chłopaka, jednak zmieniła zdanie, kiedy o mały włos nie wpadła do wody - okej, potrzebuję. cholernie.

- To dobrze - uśmiechnął się. Bogowie, on rozmawia z człowiekiem. I uśmiecha się. Kiedyś to było nei do pomyślenia, a teraz? No proszę. Stał tak chwilę, wielbiąc samego siebie, po czym spojrzał na dryfującą torebkę. Wyciągnąłby ją, pomagając dziewczynie, ale wsadzić rękę do zimnej wody? Tak sam z siebie? Nieszczególnie miał na to ochotę, jednak dżentelmen zawarty w nim zwyciężał powoli. Skierował się ku fontannie i niechętnie wyciągnął rękę po torebkę. Wsadził ją do wody, mrużąc oczy, bo to miłe nie było, i oddał ją dziewczynie. - Proszę. - To już 4 słowo dziś. O losie.

- No to właśnie ją otrzymałaś. - Uśmiechnął się poniekąd ironicznie, po czym przeciągnął i klapnął na ziemię, przenosząc wzrok z powrotem na coś, co ludzie potocznie nazywają 'trocadero', chociaż nawet nie wiedział, do czego to służy i z czym to się je.

-hm, dziękuję - chwyciła torebkę i trzymała ją na wyciągniętej dłoni, modląc się żeby to co jest w środku nie było doszczętnie przemoczone i zalane w sposób złośliwy, czyli bez możliwości odratowania. no trudno. i poszła.

- Nie ma za co, naprawdę - mruknął, otrzepując rękę. Rozejrzał się, gdy ją jako tako wysuszył, no a przynajmniej z niej nic nie ściekało, i postanowił że usiądzie na fontannie, tak. W sumie porozmawiałby z kimś, skoro już się tak rozkręcił, ale jakoś brakło mu konceptu, no i wstydził się, że jeszcze na jakiegoś desperata wyjdzie, a tu wszyscy, no, prawie, tacy otwarci są i w ogóle. Był biednym, aspołecznym dzieckiem, no co poradzić.

- A tak w ogóle, to Keary jestem. - O, tak. Znów się przedstawił, używając 'a tak w ogóle' na początku. Głupek. No ale cóż, jak nie można znaleźć innych słów. Uznał, że jednak wypada się przedstawić, zamiast siedzieć w kompletnej ciszy.

- Uhm, Nathan - ucieszył się w duchu, że to nie on zaczął rozmowę. A przynajmniej na rozmowę liczył. Główkował chwilę. - Zimno dziś - wpadł na nowatorski i genialny pomysł porozmawiania o pogodzie.

- Jak zazwyczaj w Paryżu o tej porze roku. - Odpowiedział rozbawiony. - Ale tak, zimno też mi przeszkadza. Pochodzę z Hiszpanii, więc to raczej zrozumiałe.

- Hiszpania... - rozmarzył się mimowolnie na myśl o gorącym słońcu. Cholera, czemu on nie jest z Hiszpanii? No nic... - Uhm, zazdroszczę. Ja pochodzę z Ameryki, tej cieplejszej części. No ale paryskie lato jest całkiem w porządku.

- Niestety, mamy jesień. - Skwitował, wdychając zimne powietrze. Brr. Szczerze mówiąc, to zwiedzanie wcale a wcale mu się nie podobało. I, warto dodać, że wolał pozostać w niewiedzy, niż łazić po dziwnie skonstruowanych budynkach, kiedy wieje zimny wiatr i kto wie, może niedługo zacznie padać śnieg.

- No jesień jest w porządku też, ale wolę tę ciepłą - zaczynało brakować mu pomysłu na rozmowę, bleh. I tyłek mu odmarzał od fontanny. - Idę na jakąś kawę - wstał, podejmując jednocześnie wyżej wymienioną decyzję. Zaproponowałby nowemu znajomemu pójście z nim, ale to chyba zabrzmiałoby gejowo, uhm.

- Mhm. Zdaje się, że mam coś do załatwienia. Jakby co, to zawsze możemy pogadać później. - Stwierdził i wstał leniwie, machając mu ręką i wychodząc. Nigdy więcej zwiedzania Paryża. Nie w taką pogodę. Bleh.

- Na razie - machnął dłonią i odszedł w swoim kierunku, wciskając ręce w kieszenie.

siedział, na jakimś murku, czy chujwieczym, przeglądając najnowszego niujorktajmsa, którego dziś przywiozła mu mama. no tak mama delanowa przyjechała odwiedzić syna w paryżu, tymczasem była u kole, a franklin wyjął komórkę żeby napisać do sesil.

no i ten, jak napisała, tak zrobiła, cecilie z wełnianą czapką naciągniętą na uszy, uśmiechając się do wszystkich i wszystkiego, z nieczynnymi hydrantami włącznie, maszerowała dziarsko gdzieś tam tam, rozglądając się za delano, którego, upsi, nie widziała przez ten paskudny śnieg i szwankujące latarnie,których naprawą mógłby się ktoś w końcu zająć. a może to złe duchy zepsuły światło......

delano za to ją dostrzegł, bo miał dobry wzrok, albo nawet nosił soczewki, sama nie wiem. wstał więc, wsuwając komórkę do kieszeni i wyszedł cecilie na przeciw, by zatrzymac się na kilka kroków przed nią i uśmiechać promiennie.

uśmiechnęła się jeszcze szerzej, niż uśmiechała się wcześniej, by te kilka kroków pokonać dwoma skokami, jako że miała długie nogi, to nie było to trudne, i praktycznie zawiesiła się na jego szyi, całując franklinowy prawy kącik ust. - czeeeść, delano.