Le table de jean (restauracja)

jedna z lepszych restauracji we wschodnim paryżu, szczycąca się doskonałym zorganizowaniem i miłą atmosferą. z głośników sączą się melancholijne ballady, la table de jean to restauracja idealna dla par chcących romantycznej kolacji dla dwojga, oui.
menu.

bf i toulouse przyszły tutaj bo były tak romantyczne. t zamówiła sobie naleśniki z twarogiem, bo tak i miała nadzieję, że zrealizują jej zamówienie, chociaż to elegancka restauracja.

a ona zamówiła wodę, bo sory, ale miała jeszcze w domu całą masę sałatki makaronowej, co ją zrobiła wczoraj, gdy się nudziła, i nie zdążyła oczywiście zjeść. usadowiła się wygodnie, jeszcze wygodniej na krześle i uśmiechnęła się do toulouse, jakoś tak.

- matko, teraz wyjdę na jakiegoś głodomora. chociaż nie to, że ty nie jesz obiadu jest głupie, a nie to, że ja jem obiad, co? - zapytała, co chciała się jakoś pocieszyć. pomyślała sobie, że nie dość, że jest głupia, śmieszna, dziwna, naiwna to będzie jeszcze gruba :c

- tak, to ja jestem w tym związku tę nienormalną - zachichotała, kopiąc ją pod stolikiem, wcale nie niechcący. - i tak nie utyjesz, jesteś chuda jak patyk i masz ode mnie fajniejsze nogi. - okej, niekoniecznie wierzyła w to co mówi, ale t nie musiała o tym wiedzieć.

- okej - pokiwała głową i ułożyła dłonie na stole. a brodę na dłoniach. tym samym musiała się odsunąć z krzesełkiem trochę w tył - jezu, tak sobie myślę, choć oczywiście obiecałam sobie, że nie będę myśleć, że sid nawet nie miałby o czym do mnie napisać. co nie zmienia faktu, że mógłby.

złapała się za głowę, jęcząc coś o tym, że toulouse jednak jest taka głupia, na jaką wygląda. - daj sobie z nim spokój najlepiej, odezwie się - okej. nie odezwie się - trudno.

- wiesz co? chyba odechciało mi się jeść. idę spać, bo umrę, a przynajmniej jak śpię, to nie myślę, wiesz o co chodzi - zabrała torebkę i poszła, bo ona popada w jakąś paranoję już ;d

westchnęła ciężko i poszła robić ze mną porządki w szafie, xd.

przyszli tutaj, chociaż całkiem nieromantycznie zdeżyli się z jakąś wychodzącą parą, blejs liczył na to, że nie załatwił sobie kolejnego policzka, usadowili się przy jakimś ustronnym stoliku, czekając na kelnera, który wyłonił się znienacka, pytając o zamówienie.
- więc jak, co zamawiamy? - bawił się rogiem swojej marynarki, po czym chwycił menu przeglądając je.

naszczęście nic takiego się nie stało. nie wylądowali też w czymśtam. ostatnio chyba piszę jakieś najgorsze scenariusze. hm. nieważne, kończe z tym.
- tagliatelle z oliwą, bazylią, parmezanem i kurczakiem? - przeczytała zza menu, przyszło mi to na myśl pierwsze, bo dobre. ale sobie smaku narobiłam. odłożyła menu bo nie lubiła czytać takich rzeczy, najchętniej zamówiła by wszystko. zaczynając od deseruuu! ale tak nie można.

- cannelloni ze szpinakiem - podrapał się za uchem, przeczuwał, że o czymś zapomniał, ale dopiero po chwili się zorientował - czerwone wino, no i chyba podziękujemy - uśmiechnął się nie oddawał jeszcze menu, bo myślał, że może karmen, dobra sam myślał, że jeszcze coś zamówi.
- chyba niezdrowo tak na noc jeść, co ? - ścisnął jej dłoń przez stół, zapalił zapałką świeczkę, bo jako, że nigdy nie miał zapalniczki, to zapałki zawsze, krejzi.

krejzol jak mariolka.
- trudno, raz na jakiś czas można, prawda? - uśmiechnęła się. właściwie nie wiedziała która godzina, jaki hipisi, nie nosiła zegarków. ale hipisem nie była. nie przejmowała się jakimiś zasadami żywienia bo dziś zjadła... prawie nic. przez te idiotyzmy lekarzy, nie przez dietę czy zdrowe jedzenie, dary ziemi! ale to wcale nie było fajne - no i jak? znaczyy co robiłeś dziś czy coś takiego, nie wiem? - roześmiała się cicho, w zasadzie sama z siebie. nieważne.

roześmiał się również, ale tak od tak, po prostu impulsywnie jak to wszyscy się śmieją z niczego, spojrzał na kelnera, który położył przed nim wegetariańskie danie skąpe w swej objętości, roześmiał się ponownie kiedy zobaczył olbrzymią porcję karmen.
- podobno niekulturalnie mówić smacznego [ej, serio pedagog nam to wmawiał na zastępstwie =p], ale i tak Ci tego życzę - nalał im po kieliszku wina, po czym wziął w dłoń widelec.
- co robiłem nic, leniłem, uczyłem się, a ty? nikt mi nie przywalił suszarką

dobra, ta porcja była tak olbrzymia, że na cztery machnięcia widelcem. i tak by więcej nie zjadła. i to ją zapcha do popołudnia dnia następnego bo podobno wegetariańskie zapychają.
- dziękuję i hmm, nawzajem - uśmiechnęła się i również wzięła wiedelec, bo jak inaczej, ale przez chwilę nie jadła. musiała się najpewniej skupić nad tym co jest na talerzu.
- właściwie dużo by opowiadać, ale chyba nie w takiej sytuacji i ogólnie- uśmiechnęła się. no własnie, niezbyt romantyczne/fajnie byłoby opowiadanie przy jedzeniu o szarpaninie i takich różnych sprawach mdlenia u lekarza.

ale on jako, że był popieprzonym romantykiem, a szczególnie dzisiaj miał to nasilone, niestety, wbił widelec w szpinak spoglądając na niego z ukosa.
- miałaś powiedzieć mi o co chodziło z tym omdleniem? - uniósł brwi wypijając łyk wina.

- oj, badania i takie tam - nie chciała nawet myśleć o krwi podczas jedzenia bo znów by zemdlała czy coś w tym stylu. a chyba nikt tego nie chce, conie. zawsze można by było zrzucić na szefa kuchni, że coś dosypał do jedzenia - pobierali mi krew, i tyle - machnęła ręką, nie odganiała żadnej muszki tylko, że 'nieważne'. wzięła kęs, bo jeść jej się chciało, nie ma co ukrywać, była tylko człowiekiem, nie.

- badania, coś nie tak? - uniósł brwi spoglądając na nią pytają, trochę się zmartwił, podrapał się po ramieniu, zjadając kolejny kęs jedzenia.
- morfologia, a po co, coś Ci dolega? - powtórzył swoje pytanie, beznadziejnie zmieniając jego formę, wypił kolejny łyk wina. simsalagrim.

- nie, znaczy nie wiem, doczepili się do mnie po jakiś wstępnych badaniach i coś tam chcieli sprawdzić, ale pewnie nic. wszystko w porządku - uśmiechnęła się grzebiąc w talerzu, zawsze tak robi jak myśli.
wypiła łyk wina, słyszała, że dobrze robi na serce i coś w tym rodzaju - nie ma co przejmować się na zapas - westchnęła odstawiając kieliszek.

machnął ręką, wiedział, że i tak nie powie mu, czy na przykład coś nie tak z jej sercem, nerką, prawym płucem, lewą nogą, czy też jelitem grubym, czy czymś tam, odechciało mu się jeść więc odsunął znacznie talerz spoglądając na nią.
- powiedz mi jak trzeba będzie się martwić, choć liczę, że do tego nie dojdzie - uśmiechnął się, spoglądając na świeczkę.

- nie dojdzie - uśmiechnęła się ściskając jego rękę. ale nie tak jak pudzian czy coś takiego. nie miała dużo siły, ani też jej nie użyła. wzięła jeden z ostatnich kęsów biorąc pod uwagę wielkość jej dania. wygładziła spodnie na kolanach, właściwie nie wiedziała po co, zawsze miała na tym punkcie lekką obsesje.

- więc jestem spokojny, tak przynajmniej myślę - przewrócił oczyma, biorąc jeszcze jeden kęs swojego jedzenia, przesunął dłonią po karmenowym policzku, uśmiechając się nieznacznie, bo ten jego własny policzek dawał o sobie znać, rozejrzał się dookoła w nadzieji, że nie znajdzie tego, czego szuka, a znalazł, siedzieli w strefie dla niepalących, westchnął zrezygnowany.

- niepalący? - roześmiała się, sama znała ten ból. dobrze, to nie było śmieszne, szczególnie dla osoby uzależnionej, więc wróciła do samego uśmiechania się. karmę paliła tylko teraz kiedy się naprawdę denerwowała czy ktoś ja wkurzył. może to i lepiej?

blejs palił, kiedy miał ochotę, a palił przy znajomych, bo lubił palić w towarzystwie też, nie wiem, taki już był trochę nie ten teges.
- niepalący - uśmiechnął się, stukając swoim kieliszkiem o jej - teraz wypadałoby rzucić jakiś wzniosły tekst w rodzaju za nas - roześmiał się, ej ale nie zahihotał bo to brzmi pedalsko.

omatko, wobraziłam sobie chichot xddd teraz sama się śmieje do monitora. nieważne.
karmę nie była dobra w przemówieniach, toastach itp. jak była świadkiem prosili ją żeby jak najszybciej skończyła bo nie da jej się słuchać. pewnie gadała nie na temat.
- no to, hmm, jak już to powiedziałeś, to za nas? - uśmiechnęła się unosząc jedną brew, taka sztuczka.

ja też. sam nie był dobry w żadnego rodzaju przemówieniach, albo był, ale jeśli miał chęć, a chęci ostatnio brak, bo leniwy był szczególnie.
- to za nas - wystawił jej język, mrużąc oczy, uniósł kieliszek wypijając łyk, wypiłby całość, ale się powstrzymał.

sory za zapłon, musiałam pisać ojcu podanie bo stwierdził, że pisze szybciej od niego.
spojrzała przy okazji za zegarek który był gdzieś tam postawiony, bo jak wspominałam nie nosiła na ręku. zjadła do końca czy coś takiego.
- idziemy czy coś? boo już chyba późno - spytała z uśmiechem, właściwie.

no wiec odette zostala tutaj przyprowadzona przez adrję. polozyla swoją kopertowke na brzegu stolu i zlapala menu zeby sie za nim ukryc, bo nieszczegolnie dzis mogla sie skupic na czymkolwiek i nie wiem co ja tak rozplaszalo.

pewnie to, że adrię właśnie usiadł obok niej, także stykali się ramionami. poza tym trzymał dłoń na jej kolanie i uśmiechał się przez cały czas, kiedy tylko widział, że na niego patrzyła. zagłębił się w menu, żeby w końcu wybrać sobie polędwicę wołową razem z bajerami i oprzeć wygodnie na kanapie z ręką położoną tak na oparciu tuż za odette, no wiesz jak.
a potem, tyryryr, stwierdził, że musi pójść i zwiał, bo chyba mu się coś tam odwidziało, ojojoj.

a odette sie zalamala.

adrję najwyraźniej lubił tę restaurację i zapraszał tutaj wszystkie dziewczyny, które chciał przelecieć, ale skąd biedna angel miała o tym wiedzieć. usiadła za to, na jednym z krzesełek przy stoliku, do którego ją przyprowadził, by sięgnąć po kartę menu.
- hm - wydusiła z siebie, bo większość dań na pierwszej stronie, nie było niczym innym niż mięsnymi stekami. od samej nazwy zbierało jej się na wymioty.

- o właśnie, zamówię sobie steka - najlepiej krwistego, chciałoby się dodać. usiadł oczywiście obok niej, zanim to jeszcze powiedział i zaglądnął jej przez ramię na kartę, kładąc rękę na kanapie tak no za nią, no wiesz jaaak, ty zawsze wiesz jak i tym razem też musisz wiedzieć xd.

wiem, wiem :d.
miała zupełnie nagie plecy, taka sukienka, więc dotyk jego zimnej dłoni, był conajmniej przyjemny.
- mają tutaj coś normalnego? jezuuu - była bliska rozpaczy, przecież ona mięsa nie jadła od dziecka, razem z matką były wegetariankami, tylko ojciec potrafił pożerać mięso tonami, co było według angel obrzydliwie - adrien, ja nie jem mięsa - oparła głowę o jego ramię, przymykając na chwilę powieki, bo jakoś tak zrobiło się niewyraźnie, przed oczami.

- czeeekaj, znajdziemy ci coś nadającego się do jedzenia - powiedział, chwytając menu w prawą rękę, podczas gdy jego lewa dłoń, a konkretniej to palec wskazujący lewej dłoni zajęty był owijaniem wokół niego kosmyków jej włosów. - mówiłem, naleśniki ze szpinakiem, tu nie ma mięsa, możesz zjeść, naprawdę dobre, wiem, bo jadłem - kłamał, ale skąd mogła wiedzieć.

- okej - pokiwała głową z głośnym westchnieniem, nie wiedziała dlaczego robiło jej się słabo, przecież zjadła tą pieprzoną sałatkę i wypiła tysiąc kaw. mimo to, było jej przyjemnie, lubiła kiedy ktoś bawil się jej włosami, mimo to w jej głowie nadal stukały słowa adrję z poprzedniego dnia, kiedy byli na kawie.

a co takiego jej mówił, bo mam serio sklerozę...
w takim razie przyszła kelnerka i adrien dla siebie zamówił jakiegoś krwistego steka, bo lubił, tak samo jak mój tata lubi niewysmażoną polędwicę wołową, ociekającą krwią (fuj?).
- hm, więc, trochę nie wiem, co mówić - jakoś tak wyszło, że to powiedział, ale było mu niezręcznie, biedny chłopak.

- powiedz mi, dlaczego nie chcesz utrzymywać kontaktów z rodzicami? no wiesz, bez względu na to czy są, hm, jak ty to ująleś, sztywni, są jednak rodzicami. a rodzice kochają swoje dzieci - przynajmniej tak było w jej przypadku i wszystko widziała przez kolorowy pryzmat swojej rodziny. odsunęła się od adrję na moment, by na niego spojrzeć - adrję....lubię twoje imię.

- to dobrze - stwierdził, ignorując dość bolesny temat o rodzicach, którzy naprawdę nie okazywali mu miłości. jesli wszyscy rodzice okazują swoją miłość, to jego byli po prostu wyjątkiem. pomyślał sobie jeszcze za to, że skoro lubi jego imię, to pewnie będzie je wykrzykiwać podczas ograzmu czy coś takiego już niebawem, bo ta chwila się zbliżała coraz bardziej.

a tu ząk, bo ona nie była jakąś tam niewyżytą marjet, a tym bardziej nie zamierzała dac mu dupy, okej? :d taki mam plan, że chociaż jedna moja postać nie będzie puszczalska, tyryryr.
- oho, ale jesteś rozmowny - pokręcila głową z chichotem, mierzwiąc mu włosy - ale jeśli nie chcesz, nie mów, w porządku. dziś rozmawiałam z tatą i prosił, żebym nie szlajała się sama po mieście, jak się ściemni....rozumiesz to? mam dziewiętnaście lat, a po dwudziestej drugiej, według niego powinnam zaszyć się z książką w ritz, to śmieszne.

- no cóż, nie szlajasz się sama po paryżu, nazwijmy to jedzeniem kolacji z czarującym, młodym dżentelmenem - mruknął, gładząc ją po udzie, by końcowo położyć dłoń na jej kolanie, za które teraz ją miło ścisnął. uśmiechnął się nieznacznie, bo jednokącikowo, zbliżając swoją twarz do jej twarzy, by pocałować ją w kącik ust.

zadrżała, ale bardziej wewnętrznie niż zewnętrznie, pod wpływem jego dłoni na swoim kolanie, tudzież udzie, sama nie wiem. mimo wszystko, mimo tego, że przedstawił się raczej w świetle pieprzonego maczo, było jej przyjemnie. uśmiechnęła się delikatnie do jego ust i już chciała nawet odwzajemnić pocałunek, kiedy przyszedł kelner z ich zamówieniem, co raczej ją spłoszyło, więc zabrała łapki, razem ze wszystkim innym.

on swojej dłoni nie zabrał, niespecjalnie speszony przebrzydłym kelnerem, który własnie postawił przed nimi talerze, nalał wina do lampek, bo załóżmy, że zamawiali, życząc bon apetit, smacznego i tak dalej.
- wygląda apetycznie, prawda? - chwycił za swój widelec i czekał, aż angel coś zje.

- twoje? paskudnie, ale nie słuchaj mnie, tylko jedz - odsunęła się nawet i chwyciła swój widelec, by pogrzebać nim chwilę w naleśniku. rozwinęła go całkiem i wsunęła do ust w zasadzie sam farsz, bo ciasto ma za dużo węglowodanów i niestety nie mogła go zjeść. powiedziała nawet, że całkiem smaczne.

po zjedzeniu swojego steku uznał, że tak być nie może, że angel zje wszystko czy by miała się zrzygać czy nie, ale MUSI jej to wepchnąć do ust, tak więc przechylił trochę głowę, wpatrując się weń, lubię to słowo.
- a co z resztą, hm>

- tego już nie wcisnę, serio - pokręcila automatycznie głową, rozdzierając pod stołem serwetkę na kilka części, właśnie się obawiała, że adrien będzie próbował w nią coś wmusić.

- no to, angel - powiedział, swoim widelcem odkrajając kawałek naleśnika z jej talerza, by przez chwilę smyrać ją naleśnikiem po wargach. - za tatusia?
xddddddddd

- adrien nie, naprawdę nie chcę - jęknęła rozpaczliwie, wiedziała, że jeśli zje, to nie dośc, że będzie wymiotować, to jeszcze pojawią się nieprzyjemne wyrzuty sumienia.

- angel, no dalej, bo tatuś się obrazi - najwyraźniej adrien doskonale się bawił, na chwilę odstawił widelec z nalesnikiem od jej ust, by ją pocałować z uczuciem nawet, bo raczej nie stanowiła dla niego łatwej sztuki i co by nie mówić, nieco się do niego zbliżyła.

ułożyła rękę na przyjemnie ciepłym karku adrję, by odwzajemnić pocałunek. chwilę później jednak przytrzymała go za klatkę piersiową, rumieniąc się nieznacznie.
- nie muszę już jeść? - zapytala, z nieukrytą nadzieją w głosie.

roześmiał się serdecznie, wciąż trzymał widelec w prawej dłoni.
- teraz zrobisz aaaam! - powiedział jak do małego dziecka, machając jej widelcem pod nosem.