musee adzak.

fotografia i malarstwo, głównie.

stała pod znakiem i czekała, aż będzie mogła przejść na drugą strnę.

a armand właśnie przejeżdżał samochodem tędy, wracał z treningu, jadł kebaba, bo był głodny, bardziej niż bardzo. w lodówce mroziło sie piwo, jenlain! zobaczył edie, myślał, że mu sie przywidziało, ale nie, więc w ostatniej chwili zahamował swoje ałdi a usemke, z piskiem opon. wyrzucił kebaba na ulice xd i ruszył w jej stronę.
- edie, kurwa, edie.

jezu, głodna była edi, a on wyrzucił go xd-armand, nie klnij na mnie! to niemiłe- dała bu buzi w polik- czemu masz inne włosy? i jesteś wyższy? może ja zmalałam?- ciągnęła go za kłaki.

- powiedz mi lepiej, dlaczego do cholery nie odbierałaś telefonów i nie odpisywałaś na esemesy? - złapał ją za ramiona i potrząsnął - no powiedz.

-ale nie trząś-skuliła się aż-ukradł mi taki pan telefon jak szłam! i potem ze stresu zapomniałam, że jesteś moim mężem! i wróciłam do domu i urosła mi broda i teraz sobie wszystko przypomniałam, rozumiesz!-sori xd.

- nie - pokręcił głową i ją huh wysmiał? - nie, nie rozumiem. nie rozumiem co do mnie mówisz, wcale.

-ja też nie, ale to przez to, że na mnie krzyczysz- usiadła pod ścianą chowając głowę w kolana, wystraszyła się..

westchnął bezradnie siląc się na spokój, mimo iż skronie i nie tylko skronie w sumie, mu pulsowały ze złości. policzył do trzydziestu i podszedł do niej, kucając.
- przepraszam.

-przepraszam-popaczyła wystraszona i wogle, przerażona na armandąą.

- postaraj się mnie zrozumieć,, okej? znikasz bez słowa, nie dajesz znaku życia, nic kompletnie - było mu cholernie przykro, opłakiwał ją nawet długo, wynajął detektywuw, ale jej nie znaleźli.

-okej, staram się- zwinęła się w kulkę i robiła duże oczy- no bo ja- nie wiedziała co ona, więc się zamknęła.

- to było trochę nie fair. musiałem spać sam, było mi zimno w nocy - zrobił tak :///// głaskając ją po głowie.

- mi też było zimno- zamrugała, opuścili ją wszyscy jak opuściła armanda, ma za swoje xd. trzymała go za koszulę, albo tiszert, i mięętoliła.

- to co, śpisz dziś w domu? o ile w ogóle chcesz być jeszcze moją żoną - zrobił tak, bo w zasadzie to było mu smutno, czuł się zaniedbany i opuszczony.

-śpię! chcę!- przytuliła armandowe kolano, bo było najbliżej i wogle, wszystko inne się bała przytulać, bo zły był przecież.