Musee de l'Erotisme

Na 4 poziomach znajdują się eksponaty od "fun-sex" po nowoczesne dzieła sztuki z różnych kontynentów. Miłej zabawy

siedział przed, paląc papierosa, miał dziś zły dzień najprawdopodobniej.

Zarzuciła kruczoczarne włosy do tyłu i usiadła na ławce naprzeciwko. Wyjęła z małej torebki komórkę i wystukała esemesa do przyjaciółki.

to alessandra?
uznał, że to niefajnie, że siedzą tak blisko, a nie rozmawiają i przysiadł się do niej, gaszcząc papierosa.
- można?

- Jasne - mruknęła zabierając czarną torebkę z miejsca obok. Skarciła się w myślach, że po raz kolejny wdaję się w pogawędki z obcymi ludźmi. Ale przecież tak to kocha.

- czemu siedzisz tutaj, no wiesz, sama? - zapytał, przyglądając się jej profilowi, mrużąc nawet trochę oczy.

- Chyba to samo pytanie powinnam zadać tobie - mruknęła słodko odwracając się w jego stronę. Miał bardzo ładne rzęsy, długie i gęste.

- ja pierwszy zadałem to pytanie - uśmiechnął się jednokącikowo.

- Więc... ja siedzę. Robię wszystko, aby tylko nie poświęcać czasu na naukę. Jednym słowem się migam - zaśmiała się spoglądając w jego tęczówki. - a Ty?

- huh, wracam z uczelni. jakoś tak dziwnie się dziś czuję, to chyba ciśnienie - stwierdził, krzyżując ręce na piersiach.

- Ciśnienie? A ja raczej stawiam na rozdwojenie jaźni - uśmiechnęła się pokazując przy tym idealnie białe zęby. - żartuję.

stała przed muzeum, trzymając w zębach papierosa i zmagając się z zapalniczką. nie była żadną perwertką, po prostu była tam miła wystawa sztuki japońskiej, a to jest coś co zawsze warto obejrzeć. tyryryry idę po ciastko.

donovan natomiast wracał z kwiaciarni, gdzie zamawiał kwiatki na dzień matki, o którym przypomniały mu promocje w sephorze, czy innym sklepiczku. w każdym razie, muzeum owe należało do jego ulubionych-zastanówmy się dlaczego-więc zawsze lubił o nie zaczepić, co zrobił i tym razem, stając obok tej na pe, zastanawiając się, czy już ją kiedyś przeleciał.

nie przypominała sobie, żeby kiedykolwiek dała mu się przelecieć. w ogóle go sobie nie przypominała, czyli pacz zdecydowałam się ha hu he.
-nie, nie chcę kupić zegarka. ani okularów. - powiedziała do tego na de, spoglądając na niego kątem oka. przypominał trochę sprzedawcę zegarków. zadziałała nawet jej zapalniczka, zapewne za sprawą modlitw dzieci w jakimś paryskim kościele.
bjutiful sanglasys.

- zaraz podpalisz sobie włosy! - przestraszył się, a może raczej nie do końca, bo nie przejmował się losem bliźnich, nawet tych z ładnym dekoltem. - wtedy będziesz potrzebowała gaśnicy! a taak się składa, że sprzedaje gaśnice, nie zegarki. - był jak inspektor gadżet z odrobiną makgajwera. i, szczerze mówiąc, nie miał gaśnicy nawet w swoim mieszkanku.

ej tez nie mam gasnicy ;o poproszę żeby mi kupili na dzień dziecka.
-gdybyś chociaż odrobinę znał się na marketingu, to wiedziałbyś, że w twoim interesie jest żebym podpaliła sobie włosy. -powiedziała, zakładając włosy za ucho, żeby faktycznie nie uległy podpaleniu. najwyraźniej donowan nie uważał na lekcjach przedsiębiorczości. - teraz nie potrzebuję gaśnicy tak samo jak zegarka.

ja chyba wezmę na wycieczkę, xd.
- to powiedz mi, która godzina, hę? - spytał, drapiąc się po karku, wcale nie pudzianoskim. - i co, pewnie nie wiesz, a ja wiem! - co z tego, że nie wiedział. jeśli ani on ani ona by nie wiedzieli, ale tylko on wiedziałby, że ona nie wie, to ona nie wiedziałaby, czy donowan mówi prawdę, czy też nie, jeśli on podałby jej godzinę zmyśloną! tak, tak, też tego nie rozumiem, xd. - a co do palonych włosów, to nieładnie pachną.

okej jeszcze chwila i to rozkminię xd.
-nie wiem i nieszczególnie mnie to obchodzi. już ciemno, więc jest pewnie gdzieś między dwudziestą, a piątą rano. całkiem możliwe, że tak naprawdę nie wiesz, która godzina, a skoro oboje nie wiemy, to mógłbyś przecież podać mi zmyśloną godzinę. nie mogę mieć pewności, że mówisz prawdę. w końcu jesteś tylko przypadkowym sprzedawcą gaśnic. -na koniec wypuściła z ust dym papierosowy, który zalegał jej w płucach przez cały czas trwania tego monologu.

- wcale nie jestem zwykłym sprzedawcą gaśnic - obruszył się, obciągając swoją zacna koszulkę w paski z dziurką na prawym rękawem. - tak naprawdę wcale nie jestem sprzedawcą :c - to jest twoja chwila prawdy. - jestem donovan! - i zerżnę cię na wznak, prawie się rymuję, he. odrobinę bezczelnie, ale lubimy bezczelnych chłopców, zabrał jej papierosa, by zaraz się znim porządnie zaciągnąć i wyrzucić niedopałek w krzaki, które i tak, prędzej czy później, zdechną.

tak, 'jestem donovan i zerżnę cię na wspak' zdecydowanie się rymuje xdddd płaczę xdddd
-perrine. - przedstawiła się, ale ja nie będę rymować bo łzy nadal płyną po mym policzku. -skoro nie jesteś sprzedawcą gaśnic, to powodowanie pożaru jest dość nierozsądne. -upomniała go, obracając w ręku zapalniczkę, skoro po papierosie zostało jej już tylko wspomnienie. miała jeszcze całą paczkę schowaną w kieszeni, ale trzeba ograniczać, jak w reklamie nikoret.
nadal płaczę.

nie płacz, kiedy odjadę :c!
- a może jestem piromanem? - nie był, ale moze udawać, kiedyś podpalił sukienkę cioci, żeby zobaczyć co ma pod spodem. - pracujesz tu? jesteś eksponatem? - kiwnął na muzeum i stado hińczykuw co stało przed i robiło sobie zdjęcia, żeby pokazać potem znajomym. - hej, nazywasz się tak jak ta woda. - tak mu się wydawało.

jeszcze się cała oplułam wodą damnit.
-nie, nie jestem eksponatem, ale ty zapewne jesteś koneserem sztuki. - chińczycy kogoś jej przypominali, czyżby lożę szyderców... nie zwróciła mu uwagi, że perrine to wcale nie perriere. chyba, że miał na myśli kroplę beskidu. a to co wyplułam to arctic naturalna woda mineralna lans.

- w pewnym sensie! - przytaknął, kiwając się na boki, a potem też do przodu i do tyłu, kiedy wyrżnął łokciem w drzewo. kto to widział sadzić drzewa w takich miejscach. arctic to ta od cindy c? xd idę się kąpu, zuwu.

przejęła się na chwilę jego tragicznym losem i trąciła go w potłuczony łokieć, żeby sprawdzić, czy jest cały. a tymczasem chińczycy rozeszli sido swoich pensjonatów pod różą, bo muzeum zamknięto amen. niektórzy śpiewali przy tym piosenki na przywołanie deszczu, więc się rozpadało. jestem jak pogodynka z tanfort.

-oho, chyba się rozpadało - stwierdził elokwentnie, chociaż stał pod daszkiem, spryciarz!, i nie moknął, ale i tak słyszał te kapkapkapkapkap o pustą główkę perrinki. - szkoda, że nie wziąłem parasola. - będzie musiał tu spać, zamarznie a to wszystko przez nią. jeszcze co prawda nie wymyślił powodu, dla którego mógłby zwalić swoją śmierć, zbliżającą się wielkimi krokami, na nią ale był na dobrej drodze.

-jeżeli tu zamarzniesz z powodu braku parasola, to nie będzie moja wina. mogłeś pomyśleć o karierze sprzedawcy parasoli, gaśnice to najwyraźniej marny biznes. -wyczuła ten straszny spisek. nawet nie przeszkadzało jej to kapkapkap o wcalnieniepustą główkę, w końcu miała wodoodporny makijaż.

donowan się obraził i poszedł grać w drim dej hanymun....