FASHION MUSEUM OF PARIS.

patrzcie, stare paryskie. xd

nie wiem co on tutaj mógł robić, jako student prawa, a w zasadzie to już student prawa na wakacjach. siedział może na jakimś murku nieopodal, obserwując przechodniów.

a jednym z ów przechodniów była kochana jane. stukała swoimi miłymi obcasami o chodnik, mimo, że tak na prawdę nie lubiła obcasów. w isotcie wolała trampki, były dużo naturalniejsze. nienawidziła swoje włosy za to, że cały czas kleiły się jej do błyszczyka. poprawiła okulary na nosie i czytała jakiś afisz przy wejściu do muzem.

a on stwierdził, że jane, choć nie wiedział, że to jane, ma ładny tyłek i podszedł do niej, gasząc wcześniej papierosa, podeszwą swojego buta, raczej eleganckiego, bo właśnie wyszedł z rodzinnego obiadu. poprawił kołnieżyk polo w paski i stanął za nią.
- interesujesz się tym? - zapytał, nieco zachrypniętym głosem, nigdy więcej łyski z lodem.

na co ona się przelękła, zlękła i w ogóle wydała dziwne westchnienie. odwróciła się spontanicznie, prawie nadepnęła na jego eleganckim, czystym bucie. ;c - odrobinkę, ty pewnie nie. - oceniając go przez chwilę stwierdziła, że pieniędzy mu nie brakuje. aha. i, że pewnie niewiele wie o sztuce. ;o

zastanowił się chwilę. serio wyglądał na takiego, co to, nie ma pojęcia o sztuce. heeeeelooooł, był z dobrej rodziny, jako mały chłopiec chodził do amfiteatrów. teatrów również. poprawił marynarkę, na ramionach.
- hm, może odrobię. a w zasadzie teraz juuż nie - powiedział, zgodnie z prawdą.

ona też była z dobrej rodziny! i kazali jej się uczyć grać na fortepianie. ;ccc spuściła wzrok, a potem znowu przeniosła go na oczy chłopaka. - więc czym się interesujesz? - właściwie to wcale nie musiała pytać, mogła powiedzieć `spieszę się, pa`, ale i tak nie miała nic ciekawszego do roboty, prawda? no, chyba, że miałaby iść na zakupy. ale to i tak ironiczne, znaczy zakupy w samotności.

jak ja bym spotkała takiego czejsa, tomiego nawet, to bym go zagadała na śmierć, na pewno bym nie powiedziała pa ;d w każdym razie tomiiiii, zmrużył nieco powieki, to od słońca, przyglądając jej się z góry. był wyższy, to dobrze.
- graaam w tenisa - jasne, kiedy ostatnio był na korcie, huh? - kiedyś grałem na pianinie, ale to z miliony lat temu, jak słuchałem starych. no i poza tym, to studiuję, a tyyyy? - zapytał, uśmiechając się przyjaźnie, bo to dobry chłopiec.

oblizała wargi. - z pewnością, tenis jest miły. - kiwnęła głową i odwróciła wzrok na kobietę, która właśnie wchodziła do muzeum. - ja co? hmmm, czasami grywam w ów tenisa, chociaż chyba za sportem wybitnie nie przepadam. pianino, och? ja gram na fortepianie, kiedyś pod przymusem rodziców, teraz już z własnej woli. i uczę się, jeszcze w liceum. - przestąpiła z nogi na noge, bo w studentach było coś pociągającego! - co studiujesz? - miała nadzieję, że coś interesującego, coś co wzbudza podziw. ;o

przyjrzał się jej palcom i jak podejrzewał, miała zupełnie miłe i smukłe, z racji takiej, a nie innej, to było udowodnienie, że jest fortepianistką. uśmiechnął się do owych palców, mój kole z klasy ma fetysz kobiecych palców, ciekaweee czego.
- prawo - odpowiedział, czyli jak prawie każda moja postać. i to nie bez powodu, sama chcę iść na prawo, claro - i to też raczej bez przymusu rodziców. oni mają kancelarię, jedną w paryżu, dwie w londynie i jedną w nowym jorku, także przyszłością martwić się nie muszę.
to dobrze, chcę takiego faceeeta. albo nie, albo nie. najlepiej piłkarza. i nawet mogę pokazać, którego ;x

mwhahhaha, panowie prawnicy są mili. x3
ale nie dla jane. jej ojciec jest prawnikiem, co po chwili oznajmiła tomjemu. ;c całymi dniami nie ma go w domu, a jak już jest to i tak nie ma dla nikogo czasu. w zamian za to panna jane ma dużo pieniążków na karcie kredytowej, jedyny plus! i to, że ojca nie ma dniami, oczywiście nie przeszkadzało matce jane, która mogła w spokoju pisać swoje kryminały. nooo... i romansować z wieloma miłymi panami pod nieobecność męża. ;c - którą kancelarię ty obejmiesz? swoją dorgą, jestem z nowego jorku. - aha, musiała się pochwalić! xddddd

zastanowił się nad tym, miał dziś ogromnego, tak zwanego zamuła i musiał sobie przekontaktować słowa dżejn. aha, doszło do niego w każdym razie.
- nowy jork jest fajny - powiedział po chwili, opierając się o jakąś barierkę może - nieee wiem, mam jeszcze trzy lata studiów, to naprawdę dużo. ale pewnie tę tutaj, albo w nowym jorku, zobaczę jak wszystkie sprawy się potoczą. na pewno nie londyn, nie lubię wielkiej brytanii, a angielki przypominają młoode słonie, to nie jest dobre.
wyobraził sobie siebie, pod skrzydłami jakiejś zajebiście grubej angielki i z tego wszystkiego zamknął oczy. ja lubię jeździć do londynu, bo się dowartościowuję przy nich xd

w niemczech też się można dowartościować. ;cccc albo w austrii. xdddddddd
-oczywiście, że nowy jork jest fajny. - dmuchnęła mu w twarz, ale nie wiem dlaczego. miała świeży oddech! - za to anglicy mają miły akcent. - rzekła spokojnym tonem. uniosła lekko brodę, by przyjrzeć się chłopcu. miał ładne oczy.

noo <3
- właaaaaśnie - uśmiechnął się szeroko, bo był anglikiem mrumrumru - jestem z londynu. niedawno się tutaj przeprowadziliśmy. ale nie chcę tam wracać.

-och! - zaskoczył ją. miał fajny francuski, bo rozumiem, że rozmawiali właśnie w tym języku. - bo brytyjki nie są przyjemne. - dodała za niego i spuściła wzrok. - nie wolałeś studiować w angli? tak też mają niezłe wydziały prawa. - poprawiła mu kołnierzyk, bo dziwnie stał. xd

mru. spojrzał przy tym na jej palce, naprawdę mu się podobały i stwierdził, że mógłby się pochwalić taką dziewczyną jak dżejn przed rodzicami.
- to znaczyy taaak. rodzice chcieli żebym poszedł na oxford, albo juniwersiti of londą, ale ja wybrałem sorbonę, bo przeprowadziliśmy się tutaj jak chodziłem do liceum, więc miałem znajomych i tak dalej. poza tym, paryż bardziej mi się podoba niż londyn, a już tym bardziej oxford, chociaż w oxfordzie są ciekawe miejsca - i wcale nie chodziło mu o kluby nocne - i hej, jestem tom. tom, tommy, jak wolisz.

przed kolegami też by mógł się nią chwalić. xdddddddddddddddddd
oblizała wargi, znowu. miała jakieś dziwne, spierzchnięte. ale zupełnie zaróżowione i seksowne. - no, tak. nie przedstawiliśmy się sobie, jestem jane. - wyciągnęła w jego stronę rękę, jak to miała w zwyczaju.

a on miał zamiar ją uścisnąć, ale uznał, że jane nie należy do typu dziewczyn, które go wyśmieją, więc nawet musnął ją wargami, elegancko. zamrugał z milion razy oczami i poprawił kołniezyk.
- miło mi cię poznać, jane - uśmiechnął się, jednokącikowo - może dasz się zaprosić na spacer? cokolwiek, nie chcę tu dalej stać.

-mnie właściwie nogi powoli drętwieją w tym miejscu. - spuściła wzrok i spojrzała na jego szyję. - tak, możemy się przejść. z przyjemnością. - to dziwne, ale dalej ujmował jej dłoń. a ona jej mu nie wyrwała, to źle?

raczej dobrze. objął ją nawet ramieniem i zacznę, bo dawno tego nie robiłam.