sala z lustrami

for cheers only!

wyszła właśnie w swoim superfajnym stroju czirliderki, nie lubię czirliderek, ale ona może nią być. była wkurwiona, jeśli mam być szczera, bo severin obiecał, że pójdą na obiad, a nie przyszedł więc stukając obcasami maszerowała korytarzem.

nie rozumiem nic, co to za sala, w ogóle, ale powiedzmy, ze on tędy akurat przechadzał, bo miał trening, wcale nie rugby, jak w ameryce, tylko piłki nawet, nożnej. a my ową piłkę kochamy bardzo. więc szedł, bez koszulki, którą trzymał w ręce, szczęśliwy, bo udało mu się poderwać jakąś laskę wczoraj, pokazując ją całemu światu. katji też.

zamknęła więc salę, bo właśnie dostała klucz i obróciła na pięcie w celu pójścia do pokoju, wcale nie kochała już swojej szkoły.
- kurwa - stwierdziła niezwykle inteligentnie patrząc na jeremiaha. zatrzymała wzrok na chwilę, krótką, nie mogła sobie pozwolić na więcej, na jego umięsnionym torsie. nie powinien tak się pokazywać w szkole, ale nie przeszło jej to przez gardło, bo nawet wcale tak nie sądziła, chętnie by go zaciągnęła do schowka na miotły i te inne. kochamy piłkę, tak tak. obciągnęła krótką spódniczkę, bo ową miała.

zamachał swoją koszulką przed twarzą. - mówisz o sobie? - oparł się o ścianę, cholernie zimną swoją drogą, aż mu gęsia skórka wyszła. przyglądnął się jej, uważnie dość, jej nogom szczególnie, co nie podobało mu się wcale. zatrzymał wzrok na jej spódniczce, stanowczo za krótkiej. zdziwił się, rano nawet jej nie złapał w pokoju.

teraz przesadził, bardzo przesadził, to tak jak z marzenko, była wściekła, dosłownie. wrzuciła swoje pą pą nersy, do torby, którą zawiesiła później na ramieniu i ruszyła w jego stronę.
- nie życzę sobie żebyś mówił do mnie w ten sposób, bo ku twojemu zaskoczeniu nie puszczam się na prawo i lewo, w przeciwieństwie do tej laluni, którą wczoraj wyrwałeś, w miami, to całkiem żałosne, wiesz, że sięgasz po dziewczyny, z samego dołu hierarchii wartości - już miała ruszyć dalej, ale upadły jej klucze, więc ukucnęła, wcale nie przejmując się spódniczką.

- jezu, to straszne - przewrócił oczami, za wszelką cenę nie mógł odciągnąć wzroku od jej pochylonej sylwetki, chyba każdy wie o co cho. jak nie, to problem mały, raczej. - naprawdę, tak cholernie mi przykro, katja - zrobił dość dziwną minę, właściwie to chciało mu się śmiać, to dlatego. poprawił spodnie sresowe ze spadającego tyłka i udał cholernie przejętego.

- spierdalaj - mruknęła tylko i ruszyła w stronę akademika, w którym zaraz zacznę.