słodka dziurka (cukiernia)

weszli do środka, oczywiście uchylił jej drzwi, żeby szła przodem. w nozdrzach od razu wyczuł słodki zapach ciasteczek. usiedli przy jednym ze stolików, on obok niej, całkiem blisko w sumie, ale nie chciał być nachalny, nie żeby coś.
- więc co byś chciała? - zapytał, bo akurat miał zasobny portfel, szppppan.

ahhh ten szpan oczywiście musi być - może zwykłą babeczke? Nie jestem zabarzdo głodna.

- okej, jak chcesz - westchnął, opierając łokieć na blacie, a brodę na ręce i odwrócił głowę w jej stronę. - ja się nie przedstawiłem - zreflektował się, nieco zmieszany. - blaise - wyciągnął rękę w jej stronę, miał ładne ręce.

tak miał bardzo łądne ręce - ah tak ja też Bella - słodko tak wyglądał xD

pocałował ją w dłoń, był dżentel i mama go dobrze wychowała.
- więc, hm, może fajnie by było, jakby ktoś nas obsłużył - mruknął nieco poirytowany, bo mu się naprawdę chciało jeść!

- to może tak poprosisz kelnera tzn. zawołasz . Chyba jesteś bardzo głodny. Zaczeła się śmiać z jego wyrazu twazy

- nieee no, poczekamy sobie - powiedział, bo na ogół był cierpliwy. - więc, hm, mieszkasz w paryżu? - standardowy zestaw pytań numer 1 wersja A.

- tak mieszkam w Paryżu a ty? chyba idzie kelner

jeju, nie pisz takich krótkich postów, bo nie wiem, co ja mam pisać!
zanim odpowiedział na jej pytanie, kelener rzeczywiście się pojawił. zamówił coś (?) i po sprawie.
- hm, mieszkam też tutaj - powiedział, miał trochę problemów z gramatyką, gdy się na nią patrzył.

Miała dziś za dobry humor. A ogólnie było mało mówna. chyba musi poćwiczyć dłuższe formy wypowiedzi -
Ile masz lat Blaise - przyblizyła się do niego o milimetr no dobra o centymetr myśli że nie zauważył.

- dwadzieścia chyba - powiedział, łapiąc ją za rękę. lubił kobiece dłonie, szczególnie nadgarstki, ale nie, nie był wcale żadnym wampirem a ja nie mam zbyt głębokiej wyobraźni, po prostu tak wyszło, że blajs nie był wampirem ani wampem xd. - a ty wyglądasz młodo, pewnie jakaś cudowna osiemnastka z ciebie?

- nie, chyba jestem troche starsza od ciebie. Mam 21 lat. - Przyszedł kelner podał jej babeczkę, była dość sporych rozmiarów a jemu podał coś... Miał fajną ciepła i miłą w dotyku dłoń tak bez zastanowienia zaczeła się bawić jego palcami

uśmiechnął się do niej znad swojego ciastka, które za chwilę zniknęło z jego talerza.
- no coś ty, wyglądasz młodziej - powiedział, nie żeby mu coś przeszkadzało. przesunął dłoń po jej przedramieniu na jej ramię. - ładnie ci w granacie - przypominam, że jego bluza była granatowa.

(sorku myłam się) ona jadła ciastko powoli, zbyt powoli. - Niby wyglądam ale każdy wiek jest dobry. Dziękuję bardzo za bluzę. - Popatrzyła na zegarek. - O matko, która godzina teraz to na pewno dobiegne do domu... Skoro wokoło będzie się kręciło pijańswto. - Mina jej zrzedła

- mogę cię odprowadzić, mam pistolet - pochwalił się, bo rzeczywiście miał, nawet licencję też. - to znaczy, nie żebym zamierzał go użyć - dodał natychmiast i odgarnął kosmyk jej włosów za ucho.

trochę się przestraszyła - dzięki ... a może... - znów się ugryzła w język wolała już nic nie mówić. Tylko uśmiechnęła się zakłopotana

- może...? - spojrzał na nią wyczekująco.

- nie, nic ważnego - jeszcze bardziej się zarumieniła. musze już iść, nie musisz mnie odprowadzać. uśmiechnęła się zakłopotana

- ależ odprowadzę! - powiedział, wstając. - tylko powiedz mi, gdzie mieszkasz.

-ale on nie domyślny - pomyślała.
- mieszkam blisko - pokazała ręką na bloki oddaleone o jakieś 5 kilometrów

faceci zwykle są niedomyślni.
- jasne, okej, nie ma sprawy, pojedziemy taxi, hm? - zaproponował, bo nie chciało mu się aż tyle iść, to nie był jego dzień uprawiania sportu, trzeba mu wybaczyć.

niestety nie są
- okej możemy jechać. - Chciała wyciągnąć portfel żeby zapłacić za swoją babeczke...

... ale on rzucił kasę na stolik i zanim zdążyła cokolwiek zrobić, pociągnął ją w stronę wyjścia. i zacznij tam u ciebie.

przyszli tutaj, bo wszyscy lubimy słodką dziurkę. tak swoją drogą, to cyryl miał doświadczenie w wybieraniu miejsc na poszczególne posiłki i uznał, że to będzie najlepsze. pewnie dlatego, że były tu dwa stoliki z chwiejącymi się krzesłami i sprzedawaczki w różowych fartuszkach i czepkach. klimat, krótko mówiąc!
uznał, że jest jej coś winien, przytrzymał jej drzwi, sam wszedł zaraz po niej, zaproponował stolik w bardziej odległym kącie i spytał, czy dobrze się czuje. chociaż wiedział, że nie :c.

uśmiechnęła się do niego sztucznie, zaciskając palce na jego dłoni dość mocno, można powiedzieć, że trochę boleśnie.
- nie - odpowiedziała, po czym przygryzła wargę i pociągnęła go w stronę tego stolika, na który wskazywał. - miło, że w końcu pytasz.

- czy ty mi chcesz coś pokazać w ten sposób? czy ja cię zaniedbuję, gwen? nie troszczę się o ciebie, k o c h a n i e ? - spytał, dobitnie przeciągając owe 'kochanie', odsunął jej krzesło, sam usiadł naprzeciw i oparł głowę na swoich dłoniach, które ułożył na stoliku, zerkając kątem oka na nieduże menu wypisane na tablicy kredą.

- cyryl, przestań - mruknęła, przygryzając wargę i kręcąc głową z dramatycznym wyrazem oczów. - wiem, że jestem paskudna dla ciebie, hm.
odgarnęła włosy z twarzy, ciągle wpadały jej do ust, gdy mówiła i postukała nerwowo długimi paznokciami, właściwie to tipsami w stolik, w rytmie krakowiaka, jeśli chcesz wiedzieć. chociaż głen nie była polką, ale to dzięki szopenowi!

nie zaprzeczył, lecz wykrzywił twarz w wyrazie jakiejś katorgi! potarł palcem wskazującym o niewielki garbek na swoim nosie, po czym odwrócił się do gwen, wbijając w nią swe oczki.
- co bierzesz, hm? - spytał. przecież nie chciał jej gnębić przesadnie jakimiś wyrzutami i całą resztą. w zasadzie to nawet było mu głupio i musial się powstrzymywać, żeby jej nie przeprosić! i zw, idę się żegnać z wanną ;c

- mam ochotę na kawę - odparła, nawet nie przeglądając menu, nie chciało jej się jeść, była dziś psychicznie podłamana, to pewnie przez tą ciążę. - jakąś mocną, z bitą śmietaną na wierzchu, no wiesz jaką. - podrapała się w czoło, unosząc brwi do góry i ziewając szeroko, nie zakryła ręką.

- uważaj, bo mucha ci wleci - ostrzegł ją, bo sam kiedyś w takich okolicznościach połknął muchę, co wcale nie było przyjemne. - mam nadzieję, że mają tuuu te no, syfony do bitej śmietany. - kiwnął na sprzedawczynię, ignorując fakt, że był to lokal bezkelnerowy, zapomniałam tego słówka co chciałam. w każdym razie tamta była zmuszona podejść i wziąć zamówienie; cyryl też wziął kawę z bitą śmietaną, bo się na ową napalił, ale do tego jeszcze fajną muffinkę z czekoladą.

najwyżej głen będzie jak czesio i zacznie jeść muchy.
- syfony kojarzą mi się z kiblem, uh - wzdrygnęła się aż na wspomnienie o bliskim spotkaniu z muszlą klozetową. oparła łokieć na stole, a brodę na ręce, spuszczając wzrok na blat stołu i nadal bębniąc w niego palcami, tak z przyzwyczajenia. - chyba muszę iść do ginekologa - stwierdziła, instynktownie dotykając swojego brzucha, jeszcze płaskiego.

- to fakt, chyba powinnaś - pokiwał powoli głową, bawiąc się jedną z papierowych serwetek, którą zwędził ze stojaczka z napisem 'coca cola', co za komercha. popatrzył się chwilę na nieudanego łabędzia, niestety nigdy nie chodził na zajęcia z origami (napisałam tiramisu i się zastanawiam o co kaman, xdddddddddddddddddd), i westchnął. - hm, mogę iść z tobą. - łaskawyy.

wzruszyła ramionami, po czym podniosła na niego wzrok z pełną powagą, zmrużyła trochę powieki, bo siedział tyłem do szyby, a słońce świeciło dość mocno.
- chyba chcę usunąć - stwierdziła, nerwowo marszcząc brwi.
i idę, papa.

- zrobisz jak uważasz - powiedział, na pozór obojętnie, chociaż tak naprawdę to wcale nie, bo już mu się zupełnie podobała wizja suszenia miniaturowych skarpetek na balkonie. poprawił się na krześle, mrucząc pod nosem coś o cholernej obsłudze, co się grzebie i pa.

- boże, musisz podchodzić do tego tak obojętnie? jakby cię to w ogóle nie obchodziło - stwierdziła, unosząc przy tym starannie wyregulowane brwi i spoglądając na niego zza swoich włosów, wpadających w jej oczy. a w myślach również narzekała na obsługę, bo miała okropną ochotę na wypicie tej kawy.

- wcale nie podchodzę do tego aż tak obojętnie.. - nie chciał jej się zwierzać z tego, że czasami się boi wyrażać swojego zdania, jak i w tym momencie. nieczęsto musiał podejmować takie decyzje, swoją drogą dosyć znamienne i bynajmniej nie obojętne. - tylko nie chcę cię do niczego zmuszać. no wiesz, do męczenia się z tym dzieckiem. jeśli sądzisz, że będzie ci lepiej jak usuniesz, to proszę bardzo.
poprawił się aż na krześle i jeśli jeszcze to się nie stało, to dostali kawę, w której błyskawicznie zwilżył swoje spierzchnięte wargi.

- ale, cyryl, kłopot w tym, że ja nie wiem, jak będzie mi lepiej - jęknęła aż, upijając łyka swojej kawy i zostawiając wąsy z pianki, które zaraz oblizała. - powiedz mi, co ty chcesz - mruknęła, odstawiając filiżankę dość gwałotwnie na podstawkę, trochę się nawet wylało.

- ale ja sam nie wiem, gwen - mruknął i spuścił wzrok na stolik, na którym były widoczne rysy. całe szczęście nie było żadnej białej ceraty, jak na przykład u mnie na wycieczce na stołówce -,- - wydaje mi się, że jest za wcześnie, że nie jesteśmy jeszcze wystarczająco dorośli.. cholera, przecież sami jesteśmy jeszcze dziećmi! ale jednocześnie dziecko wydaje mi się czymś.. hm, sam nie wiem. - podrapał się po prawym łuku brwiowym, podniósł wzrok na gwen, wpatrując się trochę nieobecnie, a może po prostu niewesoło, w jej oczy, potem odstawił swoją filiżankę, złapał ją za nadgarstek tej ręki, w której miała kawę i jej filiżankę też odstawił, ściskając trochę jej dłoń swoją, wzdychając ciężko, omatko.

pogłaskała go kciukiem po wewnętrznej stronie dłoni i spuściła wzrok na stół, a dokładniej to na swoją kawę, która parooooowała, a jej intensywny zapach wdzierał się w nozdrza głen.
- też nie wiem - mruknęła nienaturalnie wysokim tonem głosu, bo od tego myślenia o aborcji czy też o porodzie, o dziecku i o cyrylu zbierało jej się na płacz, a nie miała ochoty rozpłakać się w jakiejś cukierni, już na śniadanie i psuć sobie i jemu dnia swoimi żalami. - nie wyobrażam sobie aborcji - pokręciła głową bez przekonania. - ale nie wyobrażam też sobie siebie jako matki, a ciebie jako ojca.

- ja tak samo - przytaknął, puszczając jej dłoń, bo poczuł nagły głód kofeinowy. napił się, oblizując swoje wąsy kawowo-śmietanowe. chciał nawet zacytować jeden z dialogów z któregoś z opowiadań rolanda topora, ale nie pamiętał całości,wiedział tylko że chodziło w tym o aborcję i ludzkie tchórzostwo. nie wspominał również o innej możliwości, żeby gwen urodziła, a potem żeby oddali dziecko do adopcji. nie wiedział, czy to nawet nie gorsze niż aborcja. i on w roli ojca.

- ale wiesz chyba, że na aborcję trzeba decydować się w odpowiednio krótkim czasie? i że może wiązać się z ryzykiem bezpłodności? - zapytała niespodziewanie, nawet jak dla niej, wiedziona jedynie impulsem podzielenia się z nim tymi informacjami. wypiła trochę swojej kawy, była już w trakcie jej kończenia, bo trochę wystygła i żadna to frajda pić zimną kawę, szczególnie mocną i czarną, nieodpowiednią w dodatku dla kobiet w ciąży.

- nie wiem, nigdy nie usuwałem ciąży - zauważył zupełnie inteligentnie, upijając kawę ze wzrokiem wbitym w prawy łokieć gwen, szukał jakiejś nieznośnej narośli, którą to mogłaby mieć, ale nic nie znalazł. na szczęście! - i to wcale nie upraszcza całej sprawy - powiedział, z wyrzutem, bo teraz będzie tylko trudniej się zdecydować!

- co nie upraszcza sprawy? to, że nigdy nie usuwałeś ciąży czy to całe ryzyko? - zapytała, nie do końca wiedząc o co mu chodzi, ale zaraz machnęła ręką w geście mówiącym "nieważne" i dopiła swoją kawę, już kompletnie zimną, po czym przeniosła wreszcie wzrok na twarz cyryla, a dokładniej to na jego oczy, hot&seksy! - boję się tego wszystkiego, cyryl - wyznała płaczliwym głosem. - boję się, że będę złą matką, co powiedzą rodzice, że coś pójdzie nie tak przy porodzie, że na koniec się rozstaniemy i będę wychowywać to dziecko sama...

- nawet jeśli mielibyśmy się rozstać, pokłócić, rzucać wazonami, to przecież wiesz, że nie zostawię ci tego całego kłopotu - cholera, mówiąc kłopot wcale nie chciał sugerować, że dziecko jest jakąś karą boską - na głowie, że będę ci pomagaaaaaał. - wynajmie opiekunkę, sprzątaczkę, gosposię, guwernantkę. w zasadzie było go na to stać.

- hm, nie, nie wiem - powiedziała, uśmiechając się do niego blado, trochę podniesiona na duchu tym wszystkim, co jej mówił, bo teraz właśnie tego potrzebowała, czuła się jak bezbronna dziewczynka... w ciąży xd. - chodźmy już do domu - zaproponowała, pod stołem głaszcząc go stopą po łydce, mru.

- na pewno? nie chcesz nic zjeść? w domu nic nie ma.. xd - powiedział zupełnie jak moja mama i uśmiechnął się do niej, w miarę pokrzepiająco, odsuwając się od stolika z krzesłem, nie czekając na jej odpowiedź. porysował podłogę, która i tak była już cała zrypana.

- jest mi niedobrze i czuję, że jeśli coś zjem, to zwymiotuję - poinformowała go szczerze, nie czekając, aż odsunie jej krzesło, bo doszła do wniosku, że i tak tego nie zrobi. - chodźmy już, jest mi zajebiście duszno - powachlowała się dłonią i ujęła go pod ramię, torchę się na nim uwiesiła, biedny.
i poszli i zacznij.

przyszli na lody do słodkiej dziurki, nazwa wydała mu się najbardziej odpowiednia, kiedy weszli zaczął się zastanawiać, czy jest tu jakaś toaleta dla klientów. w każdym razie, zajęli jakiś stolik, z największą ilością krzeseł.

poprawiła sukienkę i odgarnęła ręką włosy z czoła.
- nie lubię słodyczy, aczkolwiek w tak miłym towarzystwie mogę się skusić. - walneła takiego smajla że o jaaa.