café de paris

- jasne, bierz. - podała mu mrożoną kawę, której i tak już nie dopije, bo jakaś wielka porcja to była. - jest całkiem dobra.

napił się, i zrobiły mu się pianowe wąsy, więc wytarł je wierzchem dłoni. oparł łokcie na stole i nachylił się bardzo poufale w jej kierunku z błyszczącymi oczami, po czym wyszeptał z podnieceniem:
- dobra kawka!
xddd

uniosła lekko brwi, zbliżyła się i szepnęła:
- jesteś pewny, że kofeina dobrze na ciebie działa? xddd

- acha - mruknął, też bardzo poufale i spojrzał jej w dekolt.

- hm, nie byłabym taka pewna. - uśmiechnęła się. nie zauważyła, że patrzy w jej dekolt. - mnie tam jedna kawa jakoś nie ożywia, potrzebuję rano co najmniej dwóch filiżanek.

a on popatrzył się w jej dekolt jeszcze głębiej, miał akurat sprzyjający kąt patrzenia i był facetem, więcej usprawiedliwień dla niego nie znajdę.
- żyję na kawie i trawie - powiedział, z radością odkrywając, że mu się zrymowało. zauważył, że jej usta były w bliskiej odległości od jej ust, więc się odsunął xddd nie no, żart, przybliżył się.

- palisz trawę? - zapytała, z ciekawości czystej. i nie chodzi o łąkę, xd. spojrzała mu w oczy, bo tak blisko był.

- palę, a co, chcesz? - uniósł jedną brew do góry ze zdziwieniem, bo żuliet wyglądała mu cnotkę, pomijając fakt, że przed chwilą się ze sobą pieprzyli xd też popatrzył jej w oczy, a potem spuścił wzrok z powrotem na jej dekolt, bo uważał, że to ciekawszy widok!

blajs ma fajny nastrój, xd.
- mogę chcieć, dawno nie paliłam. - bo żuliet paliła, kiedyś, jak była jeszcze w liceum. a potem przestała.

- no to chodźmy na trawę - powiedział, podnosząc się z krzesła. a potem szybko podbiegł do niej, żeby jej odsunąć krzesło, bo był dżentelmenem, babcia go tak nauczyła za pomocą wyjątkowo ostro zakończonej parasolki. i udali się za przyjemne drzewko na drugim końcu ulicy.

ał.
"Skąd : ze spożywczaka!
Hobby : biczowanie mojego psa" xdd.
pod przyjemnym drzewkiem był cień, więc przynajmniej nie dostaną udaru słonecznego. żuliet oparła się o chłodną korę i czekała, aż blajs wyjmie trawę.

a on wyciągnął skręty z eee kieszeni, tak właśnie! i podał jej jednego i zapalił swojego i jej i się uśmiechnął bardzo śmiesznie xdd
- no dobra, mam na dzieję, ze tu polismani nie grasują - mruknął.

- chyba nie. - ale na wszelki wypadek rozejrzała się, czy nie ma żadnego. bo nie chciała iść do więzienia. gdy stwierdziła, że w zasięgu wzroku nie ma żadnego polismana zaciągnęła się. - już zapomniałam jak smakuje trawa.

- a ja doskonale pamiętam - odparł, siadając na trawie i paląc trawę. swoją drogą, to dobrze, że wymyśliłaś ten cień, bo blajs był blady i nie chciał się zrobić potem czerwony i dostać wysypki, bo był uczulony. pociągnął ją na dół za nogę.

uczulony na co? na słońce? ;c
więc straciła równowagę i wywaliła się na trawę, tuż obok blajsa.
- ja nie chcę nigdy juz zimy. - stwierdziła, bo pomyślała, jak to niefajnie jest zimą, gdy chodzi się ubranym w 238374 różnych ubrań.

- też nie lubię zimy - on natomiast pomyślał, że trzeba się i czasem innych rozbierać z 238374 ubrań xdd. objął ją ramieniem, nadal trzymając w ustach skręta.

to też mądre przemyślenie, xdd.
oparła głowę na jego ramieniu, zaciągając się skrętem.
- masz w domu jakieś zwierzaki? - zapytała.

- tak, mam pieska, tylko że nie pamiętam, jak się wabi i czy jeszcze żyje - odpowiedział. zabrzmiało to trochę horrorowacie, ale on swojego domu już dawno temu nie odwiedzał i na przykład nie wiedział, czy nie przyszedł tam facet z piłą mechaniczną i nie rozciął psa na pół xdd - a ty masz coś w domu?

- nie. znaczy mam meble i tak dalej, ale nie mam żadnych żywych istot. - odparła, patrząc dziwnie na blajsa xd. - nie wiesz czy twój pies jeszcze żyje?

- nie, ale możemy pójść sprawdzić - no nie, to nie miało być zboczone, on tylko mówił o odwiedzeniu swojego psa w sensie, że tego co biega po domu itd. xdd wyrzucił resztkę trawki gdzieś pod drzewo i zdecydował, że chyba ją pocałuje, ale musiał jeszcze głęboko przemyśleć tą sprawę.

to on umie myśleć? xddd. jezu, nie mogę z tego o psie.
- okej, może potrzebuje jedzenia lub wody. - przejęła się losem biednego zwierzaka. wstała, podtrzymując się o blajsa.

blajs czasem myśli, zależy jak trudny jest stopień myślenia.
zdecydował, że jednak jej nie pocałuje, bo jego pies i tak ma długi język xdd, zakładając, że jeszcze żyje. też wstał i poszliiii.

zacznę.

Weszły. Całą drogę były bardzo ostrożne i uważały na to, czy ich ktoś nie śledzi. Usiadły przy stoliku i zamówiły dwie gigantyczne filiżanki cafe latte z bitą smietaną i po ciachu, bo w końcy taki stres trzeba zajeść dużą liczbą czekolady.
- Mogę? - Vi spytała wyjmując papierosy i SWOJĄ zapalniczkę z dużej, letniej już, torby

-tak, możesz-spojrzała na to co zamówiła.

Podpaliła papierosa i zaciągnęła się głęboko. Czasem miała wrażenie, ze lepiej oddycha się jej dymem niż powietrzem.
- Dasz radę to zjeść, straciłaś dużo kalorii w czasie tego szoku. Nie martw się o dietę.- straciła popiół do popielniczki na stole. - Wcinaj, a w między czasie opowiedz mi coś o sobie. -uśmiechnęła się znad ogromnej filiżanki i upiła łyk kawy. Nad górną warga zastały jej wąsy z pianki.

-Spróbuje-zaczęła powoli jeść, jakby się tego bała.

Starła wąsy i wzięła sie za swoje ciastko, także monstrualnie duże, jak na Paryż i porcje dla anorektycznych modelek, chciała dodać troszkę otuchy Franczesce.
- Ską przyjechałaś?- zpytała -Ja jestem z Nowego Yorku. I w sumie tez uciekłam przed narzeczonym - powiedziała.

-Ja jestem z LA, ale urodziłam sie we Włoszech-pokiwała głową, jedząc wszystko co tam miała.

Uśmiechnęła się patrząc, jak Fran wcina.
- Zachodnie wybrzeże.- rozmarzyła się. - Ja przyjechałam tu, poniekąd na studia, a ty? - siedziała jak na szpilkach, żeby wysłuchać jej, z pewnością mrożących krew w żyłach, opowieści o despotycznych rodzicach.

-Uciekłam przed tymi hitlerowcami, a może nawet gorzej. Zamykali mnie w starej piwnicy i co tydzień dawali jeść, uciekłam im i ukradłam pieniądze, dlatego mam to ubranie na sobie.

Mało nie udławiła się ciastkiem.
-A jak przyleciałaś do Paryża? -spytała już z czystej ciekawości, a może to jej dziennikarskie zacięcie dało o sobie znać.

-Byłam zamknięta w bagażu, tak uciekłam.

Popatrzyła na nią. Zadbana cera, świetlista i opalona, zadbane włosy i paznokcie. Wybuchnęła śmiechem.
-Dobra, a tak naprawdę?- spytała rozbawiona - Pozwolisz, że wykorzystam to w eseju zaliczeniowym na podstawy psychologii? - spytała już całkiem poważnie

-Na serio!-wrzasnęła-Myślisz, że oni nie dbali o mnie, wypuszczali mnie tylko na imprezy jak zabawkę!

-Na imprezy? - była całkiem rozbawiona- Ok. W każdym razie musisz sobie jakoś dać radę w wielkiej stolicy mody. Co zamierzasz? - spytała, wcale nie przejmując się tym, że wszystkie oczy gości kawiarni patrzyły na nie. Była najspokojniejsza w świecie. - Wiesz, zawsze możesz ich posądzić o znęcanie się nad ludźmi, na pewno są na to jakieś paragrafy.- wzruszyła ramionami.

-Nie wierzysz mi-spuściła głowę i wybiegła do łazienki.

- Masz ci babo placek.- westchnęła, puściła oko do przystojniaka, który przyglądał im się od dłuższej chwili i zapaliła jeszcze jednego slima. Postanowiła czekać, co jej towarzyszka wymyśli. To, że nie do końca jej wierzyła, nie było chyba nieprzewidywalne.

Się zamknęła w kabinie i tam siedziała.

Vi nie zamierzała lecieć za nią do kibla. Przecież kiedyś się jej znudzi albo obsługa ją po prostu stamtąd wyprosi. Poprosiła kelnera o jakieś czasopismo.

Się zmeczyła i zasnęła tam o ;p

Czytała, minuty mijały, a Fran nie wychodziła. Vi przeleciało przez głowę, żeby po nią iść, ale nie chciało jej się ruszać. Poprosiła zatem kelnera, żeby sprowadził jej koleżankę z ubikacji, przy czym ostrzegła sympatycznego młodego chłopaka, że jest ona troszkę nie obliczalna.

Tam wytargał ją z tej kabiny i wyniósł z łazienki.

Kiedy usiadła przy stoliku wyglądała na troszkę obrażoną.
-Słuchaj. - powiedziała Vi. - Nie mogę sobie Ciebie wyobrazić jako mieszkanki ciemnej piwnicy, nawet najbardziej luksusowej. Według mnie jesteś po prostu rozwydrzoną i rozpuszczoną córeczką tatusia,który nie ma dla niej czasu, a mamusia ma ją w dupie, bo ma ważniejsze rzeczy na głowie. - przewróciła oczami -Ale nie ze mną te numery, maleńka. - sprawiała wrażenie groźnej, przynajmniej tak się jej wydawało.

Schowała sie pod stołem i tam siedziała-Spierdalaj.

Nadal była nie wzruszona.
- Chciałam pomóc. - stwierdziła i rzuciła na stół pieniądze, w dokładnie odliczonej kwocie, za kawy i ciastka. Nie chciała być suką, dlatego zapłaciła za Franczeskę, przecież mogłaby mieć poważne problemy. Szepnęła słówko kelnerowi i wyszła. Bez pożegnania.

Siedziała pod tym stołem, nadal, nie miała ochoty wyjść.

Szła ulica oglądając się co parę kroków, czy za nią nie wyleciała.

więc tomji i kejmi, przyszli tutaj, bo było jakby blisko, a tomji i tak czuł ból w nogach, myśląc o tym, że chyba zacznie jeździć metrem, albo kupi sobie samochód. uważał, że to drugie jest lepsze i zapytał kejmi, jakie lubi samochody, to będą się wozić po mieście. odsunął nawet przed nią krzesło, lata nałki sawuar wiwru i etykiety, hehs.

z wielkiej księgi etykiety dla wschodniego wybrzeża wydanie dla WASPów, jakoś tak xd nieważne
usiadła i chwyciła kartę yy kaw? zastanawiała się między mrożoną latte z syropem ajrisz, a waniliową. wyraziła swoje rozterki na głos, patrząc na tomjego. w między czasie rzuciła, że woli hulajnogi.

odpowiedziałby jej już, ale był bardziej zajęty obserwowaniem nóg, tej kelnerki, w krótkiej spódniczce, zaraz jednak się opamiętał, może trochę czerwieniąc kiedy owa się na niego spojrzała, więc wrócił do kejmi.
- co? to ty będziesz jeździć hulajnogą, a ja samochodem...... albo kupię ci skuter. i w ogóle, myślę, że mogłabyś się do mnie wprowadzić, bo nie lubię sprzątać. czasami nawet śpię w hotelu, bo jak przyjdę do mieszkania, to jeszcze bardziej nabrudzę - poprawił się na krześle, bo właśnie nadchodziła do nich kelnerka.