drzulaj.

july właśnie zdążyła pozbierać kosmetyki i teraz wrzuciła je do torebki. nie było ich tak wiele, jakby się wydawało, bo nie była jakąś tam znów chodzącą puderniczką. podniosła wzrok na dirka, stwierdzając, że wygląda zupełnie apetycznie i nie mogła powstrzymać uśmiechu, który wymalował się na jej ustach. poinformowała go, że wygląda bardzo seksownie, bo to otwarta osoba itp itd, a potem sama się zabrała za rozbieranie, toteż za siłowanie z rozporkiem.

zarumienił się, ale nie miał zamiaru się tym chwalić, poszedł spac.................

i ona też.............

huh, wstala i chyba nie podnosila sie z lozka, bo nie miala na to najmniejszej ochoty. po raz pierwszy od 8465834 lat, obudzila sie z usmiechm na twarzy. polozyla sie na bok, by podeprzec glowe na lokciu i teraz przygladala sie dirkowi, bladzac palcem wskazujacym po jego klatce piersiowej.

dirk obudził się, bo sen miał raczej lekki i myślał, że to nie july, a jakaś mucha, czy inny senny owad łazi mu po klatce piersiowej. otworzył nieznacznie prawe oko i ziewnął, przy okazji się uśmiechając, bo stwierdził, że to july we własnej osobie!!! - czeeeść.

ona rowniez sie usmiechnela, chociaz nie jestem pewna, czy nie usmiechala sie przez caly czas. no coz, niewazne, niewazne. podciagnęla koldre, na swoje i dirkowe ramiona, bo na tych jej pojawila sie gesia skorka.
- jak ci sie spalo? - zapytala. jej spalo sie wyjatkowo dobrze. dobrze i zupelnie bezpiecznie.

- świetnie. i chyba długo, co? - spytał, podnosząc się nieznacznie na łokciach, lecz starając się kołdry przy okazji nie odtegować, szukał wzrokiem jakiegoś zegara, ale żadnego nie dostrzegł, może to i dobrze, bo by się załamał w związku z późną godziną..

zabrala rękę, bo czula, ze to trochę niestosowne, nie mam pojecia dlaczego. przekrecila sie na bok, by wziac komorke z szafki nocnej i stwierdzic, ze jest naprawde poźno.
- huh, trzecia - chciala powiedziec, że bedzie musiala jeszcze sie wyszykowac do pracy, ale w pore przypomniala sobie, że o żadnej pracy isc nie musi, a to mila odmiana.

- matko. chyba trzeba coś zjeść, nie sądzisz? - on był cholernie głodny, bo wczoraj w zasadzie nie zjadł żadnej kolacji, a dzisiaj oczywiście nie jadł nic, więc jego żołądek domagał się dużeeego talerza jakichś smakowitych naleśników, makaronu, czy czegokolwiek, co by się do jedzenia nadawało. podrapał się po skroni, gdzieś po prawej stronie.

- mhm - mruknela, spuszczajac nogi w dol. odnalazla na oslep kapcie, by wsunac je na stopy i teraz przeciagnela sie, odslaniajac rolety. to znaczy byla w trakcie odslaniania - obiecales nalesniki - przypomniala mu, myslac ze w sumie to chetnie by zjadla wlasnie nalesniki, dawno nikt jej nic nie ugotowal, a jesli juz sie czyms żywila to owocami i salatkami.

- więc mogę zrobić naleśniki. - miał tylko nadzieję, że przed tym robieniem naleśników nie okaże się, że trzeba iść do sklepu, by zaopatrzyć się w podstawowe produkty typu mleko i jajka, bo skąd może mieć pewność, że july ma takie rzeczy? w każdym razie wstał i przeciągnął się raz, by potem podciągnąć swoje tomjego bokserki, wcale nie z turcji, które mu spadały. .. .

miała nawet, bo w czwartek byla w tesco, wracajac z uczelni. tymczasem, poprawila swoja koszulke od piżamy i ruszyła do kuchni, wcale nie szurajac kapciami, jak moja mama.
- w lodowce powinno byc wszystko co potrzebne - poinformowala go, siadając na jednym z krzeselek, a zaraz oznajmila, ze weźmie prysznic, bo niespecjalnie mogla sie skupić, na czymkolwiek, obserwujac dirka bez koszulki, o czym oczywiście nie wspomniala.

miał ochotę powiedzieć, że chętnie by jej dotrzymał towarzystwa pod prysznicem, ale się powstrzymał, bo był małym misiem wstydzioszkiem. skończyło się więc na tym, że z głową w lodówce mruknął jakieś 'mhm', które równie dobrze mogło być czymś na wzór 'okej', i chyba znalazł wszystko-co-potrzebne, nie wiem jak robi się naleśniki xd, ale on wiedział i się zabrał za smażenie! =d

a july po 3485639574 minutach wrocila, majac na sobie obcisle rurki i bluzkę, w zasadzie średnio wydekoltowaną. włosy nawet umyła & wysuszyła, toteż były świeże i pachniały jak sama w sobie j.
- aaaale ładnie pachnie - stwierdziła wchodząc do kuchni. i wcale nie chodzilo jej o swoj zapach, tylko zapach nalesnikow.

- a jak smakuje! - zaśmiał się, zsuwając ostatniego już naleśnika na spory stosik na talerzu w kwiatki, chociaż te kwiatki teraz były niewidoczne, dlatego że naleśniki je zasłaniały... w każdym razie dirk doskonale wiedział o tym, że gotować potrafił nieźle i nawet mimo wrodzonej skromności musiał przyznać, że i te naleśniki udały mu się nienajgorzej. - masz coś do tego? to znaczy jakiś dżem? ładnie wyglądasz, bardzo ładnie - rzucił do niej, machając widelcem.

pewnie chcial jej wydlubac oko. usmiechnela sie i podeszla do lodowki, drapiac po plaskim, prawie, że wkleslym brzuszku.
- mhm, truskawkowyyyy i wiśniowy. wolę truskawkowy, a ty? - zapytała, spoglądając na dirka, w taki sposób, że przechylila głowę w prawo i uśmiechala sie nieznacznie.

- ja też, ogólnie wolę truskawki od wiśni.. w zasadzie chyba powinienem też się ubrać,ale to chyba potem, jak zjemy, bo naleśniki ostygną, a najbardziej lubię ciepłe. - albo takie podsmażone <3 ile kalorii. usiadł przy stole, na którym postawił gdzieś ten talerz, nie bawił się w szukanie sztućców, bo to by mu pewnie zajęło więcej czasu niz zrobienie naleśników.

- ja też wolę truskawki od wiśni. wiśnie są strasznie kwaśne. zjaaaaaadłabym truskawki, ale tu naet zimna na dobre sie jeszcze nie zaczela - stwierdzila, z glosnym westchnieniem, by wyjac dwie pary sztućców i jedna z nich podać dirkowi - chcesz coś do picia? - zapytala, prawie jak moj dziadek, ale moim dziadkiem na szczescie nie byla.

a może była.. dirk pokręcił głową, mówiąc coś o tym, że nic poza tym do szczęścia nie potrzebował. aach, chyba faktycznie tak było, miał july tuż obok siebie, naleśniki.. czegóż chcieć więcej? w kazdym razie wziął się za jedzenie, starając się nie uświnić...

ona tez sie starala, a przy dirku straszni ciezko bylo jej sie skupic. zalozyla noge na noge, skupiajac sie na naleśniczku i usmiechala, ale na szczescie nie jakos wybitnie szeroko, czyli nie robila z siebie idiotki.
- pyszne - powiedziala na glos, lapiac drugiego i zapewne ostatniego nalesnika, bo ona nie potrzebowala wiele by sie najesc.

- lata praktyki! moja matka nie potrafiła gotować, to musiałem robić bez przerwy naleśniki. na obiad, śniadanie, kolacje, podwieczorek.. - wymieniał, by potem wziąć sobie kolejnego naleśnika, bla, bla, bla, którego też zjadł w mgnieniu oka. - poza tym naleśniki to strasznie prosta potrawa.

odlozyla sztucce, by siegnac szklanke wody, bo powiedzmy w miedzyczasie zdazyla dla nich nalac. przymknela na chwile oczy.
- moja mama dobrze gotowala. i przede wszystkim lubila gotowac. ja nawet nalesnikow nie potrafie zrobic, chyba niespecjalnie mialam do tej pory czas, zeby sie zajmowac takimi rzeczami - w tej chwili, rozpamietywala w myslach swoją mamę. mamę i to, jakie przepyszne robila obiady, ktore na nia czekaly, kiedy wracala ze szkoly.

- widzisz, to teraz możesz nawet zacząć się uczyć gotować, jeśli byś chciała - uśmiechnął się do niej nieznacznie, ocierając dłonią usta, całe szczęście nie pobrudził się jakoś strasznie, ale i tak musi wziąć jeszcze prysznic, ubrać się i tak dalej. - to znaczy, hmm, póki nie znajdziesz pracy.

- now lasnie, jutro po zajeciach ide od razu na miasto i rozejrze sie za czyms, co ma moze zwiazek z kulturoznawstwem. nie chce juz TAKIEJ pracy - jasne, teraz bedzie miala uraz i przestanie calkiem chodzic do klubow. w zasadzie nie chcialo jej sie imprez, odstawila talerzyki do zlewu i oparla tylek o blat.

uśmiechnął się, był z niej autentycznie dumny, chociaż w zasadzie nie miał pojęcia, jaka praca jest związana z kulturoznawstwem, ale wolał nie pytać, bo ona może wie tak samo dużo jak i on..xd w każdym razie wstał. - no, a potem daj mi znać jak ci poszło, zawsze mogę ci napisać jakąś opinię, albo coś... idę się myć! - i poszedł się myć właśnie, zgarniając po drodze swoje ciuchy.

byla bliska zaproponowaniu dirkowi, że umyje mu plecky, ale ja ide oglą plo, wiec cos tam i potem dirk wrocil do siebie.

july i dirk przyszli, ale to dopiero wtedy, kiedy j znalazła klucze, w całym torebkowym bałaganie. zsunęła teraz ze stóp buty i odłożyła torebkę na kanapę w salonie.
- zrobię herbaty, hm? jesteś głodny? to znaczy, nigdy nie byłam dobrą kucharką, ale kanapki i takie tam umiem robić - takie tam, to znaczy, że jajecznicę i tosty, poza kanapkami. złapała go za zimną rękę, swoją chyba jeszcze zimniejszą, pociągając w stronę niewielkiej kuchni.

- nie jestem głodny - bo pożerając ją wzrokiem praktycznie się najadł, nawet jeśli jest to niemożliwe. - ale napiję się chętnie herbaty! trzeba się jakoś rozgrzać.. - mruknal, rozbierając po drodze kurtkę. wcale nic nie sugerował, żadnych wymyślnych sposobów na rozgrzanie się, mówił w tej chwili tylko o herbacie. gdy już w kuchni się znaleźli, to dorwał krzesło przy grzejniku, o który się oparl, siadając na krześle bokiem, tak no wiesz.

jak mój dziadek. no nieważne. wstawiła więc wodę na herbatę, starając się przy tym nic nie narozlewać i nawet jej się to udało, bo przecież nie była jakąś sierotką marysią, która nie potrafi przygotować herbaty. w oczekiwaniu na gwizdek, usiadła nieopodal dirka, wyciągając nogi przed siebie.
- w zasadzie to chce mi się spać ;< - zwierzyła mu się, układjąc głowę na oparciu krzesła, bo tak było miło i wygodnie (oczywiście nie tak jak w nocy, na kanapie, z dirkiem, ale ten fakt pomieniemy).

- och, jeśli chcesz się położyć, to mogę sobie iść, july. pewnie powinnaś się wyspać przed pracą.. - stwierdził, przekrzywiając nieco głowę. tak, momentami był do bólu uroczy i dobry, że aż wkurzał sam siebie, ale nie miał zamiaru z tego powodu iść do psychologa, albo natychmiast do domu bez klamek. oczywiście, że nie chciał iść sobie od niej, ale gdyby ona powiedziała, że chce się położyć i że on jej przeszkadza, to by poszedł, kpw???????

uśmiechnęła się, całkiem sympatycznie, bo ona wbrew pozorom bywa miła. i wbrew temu, jak na niego nawrzeszczała na pierwszym spotkaniu. a teraz dirk prawie nie palił, jak zdążyła zauważyć. położyła prawą dłoń na jego kolanie, chyba lewym, głaszczając je nieco kciukiem. dirk był uroczy.
- dirk, jeśli chciałabym żebyś sobie poszedł, to bym ci to powiedziała, naprawdę. ale nie chcę - powiedziała, zatrzymując w pewnym momencie swoją wypowiedź, bo jeszcze by się rozkręciła i powiedziała, że chce żeby został na zawsze itp itd. okej, może i chciała, ale to póki co, wiedział tylko jej notatnik z wierszami, w formie przenośni.

- więc w porządku. bo i mi jakoś niespecjalnie się śpieszy, by wracać do domu.. - pewnie, nie chciał spędzić wieczoru na porządkowaniu nudnych notatek z uczelni, ewentualnie oglądając tępawy sitcom na którymś z wielu programów (miał satelitę yeah). tak było mu sto razy lepiej niż w jego mieszkaniu, na wysiedzianej kanapie, z rozregulowanym grzejnikiem i nieszczelnymi oknami, chociaż nie chodziło w tym wypadki o komfort mieszkania, życia czy czegokolwiek,raczej o obecność drugiej osoby, w tym wypadku july. nachylił się w jej stronę, by pocałować ją w czółko.

w zasadzie miała taki zamiar, pocałować dirka w dolną wargę, której uważnie się przyglądała, ale zdążyła się rozmyśleć, ze względu na to, że gwizdek oznajmił gotowanie wody. wzdrygnęła się aż, bo była skupiona raczej na czynności, o której wspomniałam wcześniej, więc niechętnie podniosła się do kuchenki, by zalać herbatę dla dirka; zwykłą niesłodzoną, zapamiętała. wzięła za ucho, gorący kubek i postawiła go na parapecie, żeby czasem dirk się nie oparzył; miałaby wtedy cholerne wyrzuty sumienia. wróciła na swoje miejsce, zakładając nogę na nogę i machała stópką, dosyć niewielką, rozmiar trzydzieści siedem.
- dirk - zaczęła, kiedy już przemyślała, to co zamierza powiedzieć - wesz....? dobrze mi tu z tobą.

uśmiechnął się, cholernie przyjemnie mu się zrobiło w związku z tym wyznaniem, chociaż może wolałby, by powiedziała coś jeszcze bardziej czaderkiego, ale wszystko w swoim czasie, nie. w każdym razie podrapał się po ramieniu zanim sięgnął po herbatę, w którą kilka razy podmuchał, by dopiero potem zwrócić się do july. - mi też jest dobrze, bardzo dobrze. - cholera, w zasadzie lepiej, niż było kiedykolwiek dotąd. ba, to chyba najszczęśliwszy okres w jego życiu! świetnie układało mu się na uczelni, sprzedał kilka obrazów, poznał wpaniałą dziewczynę.. czego więcej chcieć.

july sobie to wszystko przekalkulowała, zgapiara i pomyślała, że jest jej teraz faktycznie, cholernie dobrze, wręcz zajebiście, bo to dosyć konkretne określenie. nie musiała pracować w klubie, ba, dostała pracę, o której zawsze marzyła, poznała świetnego faceta, który nie skreślił jej, ze względu na zajęcie i......okej, babcia milczała, może july powinna tym się zainteresować? spojrzała na zegarek, ale dziś było już za późno na telefonowanie.
- to dobrze. bardzo dobrze - podsumowała i zmierzwiła mu włosy, by na chwilę zniknąć w sypialni, bo tam właśnie zostawiła telefon, a musiała napisać do nate'a, o której jutro mają się spotkać.

popatrzył za nią, zaczepiając wzrok na jej apetycznym tylku, bo to wciąż tylko facet, by potem zająć się swoją herbatką bez cukru (pewnie to jakaś odchudzająca....xd), którą wypił zupełnie szybko; całe szczescie nie była już gorąca.
i teraz przyszedł czas na poważniejsze rozmyślania dotyczące dirkowej przyszłości i jego życia, bo ostatnio stwierdził, że nie może żyć cały czas z obrazów, bo co jeśli pomysły mu się skończą? co jeśli gusta ogółu co do sztuki się radykalnie zmienią i już nikt nie będzie chciał jego obrazków? zaczął się zastanawiać, czy może nie otworzyć jakiejś galerii sztuki, promującej młodych artystów, chyba będzie musiał to przemyśleć.. . . machał nogą.

i rozwalił nogę od stołu. okej wcale nie. july po chwili wróciła, z telefonem i ładowarką, to znaczy, że ciągnęła za sobą kabel. chyba miała nawet takiego samego samsunga jak ja, czyl seksy. podłączyła ładowarkę do kontaktu i usiadła na blacie, by zacząć pisać smsa, machając nogami. zrobiła to w miarę szybko, chociaż z jej długimi paznokciami, to dosyć trudne, na tej klawiaturze. będzie musiała je trochę spiłować.
- matkoooo - jęknęła, odkładając telefon, na mikrofalówkę bodajże - boję się, że sobie nie poradzę. na szczęście będę mogła brać te wszystkie powieści, opowieści i tak dalej do domu i tutaj to czytać, potem wspólnie będziemy z nate'm i rick'iem decydować, co się nadaje, a co nie. no, ale jest jeszcze uczelnia i w ogóle. jeeeej, jestem okropna, ciągle mówię o sobie. dirk, opowiedz mi o swoich studiach. albo o swojej rodzinie.

- ale ja lubię słuchać, jak mówisz o sobie, july. - a za mówieniem o sobie nie przepadał, bo uważał się za strasznie nieciekawą postać, uśmiechnął się więc nieznacznie, oberwując wcześniej jej poczynania z telefonem. odstawił kubek pusty na stół, ocierając wierzchem dłoni swoje usta. - co mam ci powiedzieć o mojej rodzinie? najciekawsza osoba to chyba ojciec, który wpadł pod pociąg. - i umarł w związku z tym. chociaż nie powinien, to zaśmiał się teraz, bo to czasami wydawało mu sie komiczne. jak można wpaść pod pociąg!

dla july to było na tyle przerażające, że na początku nie była w stanie nic wydusić. przygryzła nerwowo dolną wargę, starając się zebrać myśli. pewnie dirk strasznie przeżył śmierć ojca, tak jak ona, wypadek rodziców. odgarnęła długie, jasne kosmyki za plecy, bo w zasadzie zaczynało jej przeszkadzać to, że ciągle lecą na twarz. ale nie obciełaby, lubiło to, że są długie. czyli była kompletnie niezdecydowana.
- przerażają mnie te wszystkie środki lokomocji, na czele z samolotami. nigdy nie wsiądę do żadnego - pokręciła głową. wiadomo dlaczego bała się samolotów, prawda? za każdym razem wydawałoby jej się, że może umrzeć.

- i na zawsze zostaniesz w paryżu? teraz przywiązanie do jednego miejsca chyba nie jest jakieś specjalnie dobre.. - stwierdził. w zasadzie załował, że july miała taki stosunek do samolotów, bo chętnie by ją zabrał gdzieś na łikend, na jakieś ciepłe wyspy, albo w góry, gdzie byliby tylko we dwoje w ciepłym pokoju hotelowym z całą masą puchatych ręczników, hrr.

mogą popłynąć statkiem. albo materacem. rozmowy zt, rok dwa tysiące cztery roks. planowałyśmy z draqia, vick, eli i cami, że popłyniemy materacem na majorke i co najlepsze, serio wierzyłyśmy, że się uda. no, ale nieważne. july pokręciła głową, oblizując zęby, bo jej się wysuszyły, pewnie od nieustnnego uśmiechania się.
- wiem dirk, ale nie wsiądę i koniec. chyba, że nieświadomie, no wiesz, jak zemdleję, czy coś takiego. inaczej umarłabym ze strachu - przewróciła oczami, napisałam uszami. to trauma z przeszłości! - hej, zostajesz dziś, prawda?

- owszem - i został, conie, poszli spaciu : d.