quartier latin

-obożę, markiz! - zawyła, rzucając mu się na szyję. stała na palcach, praktycznie na nim leżąc, rozumiesz - tak się bałam, że coś ci się stało. idioto! - dorzuciła, zabijając go spojrzeniem, żeby nie pomyślał sobie, że aż tak straciła dla niego głowę.

podrapał się w głowę i zrobił taką minę jak mój pies robi kiedy mu mówię,że nie wolno sikac w salonie. taka mina mówiąca 'ale o co chodzi'. - co miałoby mi się stac? - zaciekawił się,jaki scenariusz katastrofy umyśliła w swojej slicznej głowce,:3

-mógł rozjechać cię ten obdrapany wóz, który obsypuje jezdnie piachem - odpowiedziała, nie wypuszczając go z objęć. potarła nosem jego kark i uśmiechnęła się do tegoż właśnie karku - albo mogłeś mieć problemy z mafią pruszkowską...............................

- mhm,tak,na pewno - powiedział drapiąc ją za uszkiem! sori ale mowilam ze psa głaskam,więc mam taką psią wenę. chociaż już poszedł spac hehe. pies,nie markis. okej,ale wracając do tematu posta. - jak widzisz jestem cały i zdrowy. - wyszczerzył zęby w usmiechu zeby udowodnic,ze jest zarowno w dobrym humorze jak i w dobrej kondycji psychicznej i fizycznej pozdro buzi.

-tęskniłam. na zmianę z martwieniem się - wymruczała, całując go w tę kość, którą ma ładnie zarysowaną i wyeksponowaną na twoim awatarczym - nie odzywałeś się - dodała inteligentnie.

- nie chciałem,żebyś się martwiła - teraz to jemu się zrobiło głupio. to chyba troche nieodpowiedzialne było,ale przynajmniej wszystko przemyślał,minusem jest że wypił milion pięcset litrów kawy starbaksowej,zarobili na nim fortunę. - idziemy? - zaproponował,bo koniecznie chciał wziąc kąpiel z bąbelkami!

-tak - skinęła głową i poszli do domku, kąpiel wzięli i i ispać.

stała oparta o afisz, co głosił 'długoterminowe przepowiadanie pogody za pięć ojro wróżka matylda and company'. do tej pory na szczęście nikt nie wziął jej za wróżkę matyldę, chociaż miała rozczochrane przez wiatr włosy. miała też zapuchnięte oczy, ale już tylko odrobinę. bo perin nie często znajdowała się w sytuacjach stresowych, więc gdy w końcu coś dziwnego się działo, to odreagowywała płaczem. a przyjazd jej nienormalnego brata na pewno był powodem do stresu, zwłaszcza, że oto skończyła się błoga wolność i beztroska, a zaczęła się era znajdywania brudnych skarpetek wciśniętych za kanapę i ścierania rozlanego piwa z kuchennej podłogi.

przechodził tędy z rękami obowiązkowo wciśniętymi w kieszenie opadających z tyłka dieselów. gwizdał pod nosem moją ulubioną piosenkę omegi, której tytułu w oryginale niestety nie przytoczę gdyż ponieważ jest po węgiersku. no nieważne. podniósł głowę i uniósł jedną brew, nie wiem którą nie bij mnie za to i zatrzymał się przed perin.
-wróżko matyldo, przepowiedz pogodę na najbliższe pięć minut.

- z odgłosu świerszczy nad sekwaną wnioskuję, że będzie padał deszcz. -właściwie to wywnioskowała to z ciemnych chmur zbierających się nad paryżem, ale przecież nie musiał tego wiedzieć. właściwie to chmury zamaist deszczu mogły równie dobrze zwiastować apokalipsę. a jeżeli apokalipsa miałaby nastąpić w ciągu najbliższych pięciu minut to na pewno byłaby to sprawka eddiego, była tego pewna. przemieściła się nieco, żeby obejrzeć plakat z perspektywy żeroma. - hej, tu pisze 'długoterminowe'. pięć minut nie wchodzi w grę.
wróżka matylda penwie by go wyśmiała.

wzruszył ramionami.
-interesuje mnie teraz, w tej chwili, bo mam w planach zabranie cię nad sekwanę właśnie - pokiwał głową, wsuwając ręce jeszcze głębiej w kieszenie i niepewnie patrząc na perin. kopnął jakiś kamyk, który potoczył się po chodniku i wylądował tuż przed jej nogą - reflektujesz na to?

- owszem, chociaż zgodnie z moją prognozą pogody zamokniemy być może jeszcze zanim zdołamy dotrzeć nad sekwanę. - własciwie to było jej wszystko jedno, czy zamokną. to, że umrze na zapalenie płuc było mniej prawdopodobne niz to, że spłonie razem z mieszkaniem, bo eddie będzie chciał spędzić noc przy ognisku. podała kamyk dalej, do pana z gitarą maltretującego niemiłosiernie hendrixa, ten jednak nie podjął zabawy

ucieszył się, że nie dała mu kosza czy innego wiadra i ujął ją nawet pod ramię, taki z niego dżentlmen od siedmiu boleści powiedziałabym, ale cii. powoli ruszyli nad sekwanę i mogę nawet zacząć.

albo i nie, bo sekwanka zajęta. no nic powiedzmy, że żerom zestresował się tym deszczem, bo mogą utonąć albo coś. powiedział więc że lepszym pomysłem będzie snucie się po łacińskiej i jeśli perin chce może kupić jej watę cukrową, albo nieświeży popkorn z wózka na kółkach nieopodal.

-nie lubię waty cukrowej, ale snucie się po łacińskiej bez waty i nieświeżego popkornu też nie jest najgorszym pomysłem. - naprawdę nie lubiła waty, co może wydać się dziwne, może nigdy nie spotkała tego pana co sprzedawał watę w nowym jorku i miał rude włosy i tak dalej. złapała żeroma za ramię i ruszyli przed siebie uliczką pełną japońskich turystów, którzy liczyli na to, że w takim miejscu nie spotkają innych japońskich turystów.. - więc co u ciebie, żerom?

a wtedy zaczął padać deszcz i się rozpuściła, bo była z cukru. lecępa.