Belli

Małe fajne mieszkanko

Weszła do mieszkania z Blaisem, nastawiła wode na herbate a moze kawe nie wiem. I oparła się o blat stołu patrząc na niego

- hm... to ja pójdę? - stwierdził pytajnie, nieco zakłopotany. - no wiesz, nie chcę się wpraszać ani nic z tych rzeczy...

- nie wpraszasz się. siadaj gdzie ci wygodnie pokazała całe mieszkanie. - co chcesz do picia kawe? herbate? sok? może jakiś napój? alkohol?

usiadł na miłej, skórzanej kanapie i stwierdził, że całkiem mu wygodnie.
- nie, nie zawracaj sobie głowy - powiedział. - lepiej usiądź obok!

wyłączyła wode, która już się zaczęła gotować. siadła obok niego i uśmiechnęła się słodko

- więęęc, droga bello - powiedział, naprawdę przeciągając to ę. - czym się zajmujesz?

-hmmmmmm narazie niczym. nie mam pracy, ale szukam i chce iść na studia w końcu by się przydało. A ty czym się zajmujujesz drogi Blaise? Zgaduje że pewnie masz dobrą pracę albo bogatych rodziców...

- studiuję, no i tak, dziani są ci moi rodzice - naprawdę nie chciał się chwalić, nie był materialistą. nie chciał się też przyznawać do tego, że sam za niedługo zostanie rodzicem. - a na jakie studia chcesz pójść? - zapytał, jakoś taki mimowolnie kładąc dłoń na jej udzie.

- chciałabym pójść na psychologie i że wiem kiedy ktoś kręci, wiem że ty to teraz robisz. Przyznaj się masz dziewczyne? Tylko szczerze bo i tak wyczuje

zastanawiał się, ile ma tych dziewczyn, no ale cóż.
- hm, tak - powiedział w końcu. - przeszkada ci to?

- hmmm tak, bo nie chce być kolejną do kolekcji... Nie lubie tak

poczuł się troszkę urażony, bo on nie do końca tak to pojmował.
- w sumie to jak chcesz, nie będę cie do niczego zmuszał - mruknął, nadal trzymając dłoń na jej udzie.

przybliżyła się do niego i wtuliła w jego ramiona. ładnie pachniał. tak.... znajomo

objął ją i pocałował delikatnie, przedtem jeszcze odgarniając włosy z jej twarzy.

Oddała pocałunek. coś jej po prostu odbiło chciała z nim być tu i teraz. Dziwne?

nie, bo blaise był przystojny i w ogólęę seksy!
zaczął podciągać jej koszulkę do góry po omacku, wciąż ją całując, może już trochę namiętniej i zachłanniej.

Zaczęła rozpinać jego koszule... Także po omacku, całowała go jeszcze bardziej zachłanniej niż ona ją. Czuła że nie powinna tego robić, ale tego chciała... Kobieta jest dziwną istotą...

zdjął jej bluzkę i rzucił nią w okno, na szczęście było zamknięte. zajął się całowaniem jej dekoltu i rozpinaniem stanika.

Odsunęła się od niego. - nie powinniśmy ty masz dziewczyne - o ile nie więcej pomyślała - a mnie jest dobrze tak jak jest sorku

- uhh, przepraszam - powiedział troszkę poirytowany, no bo po co w takim razie zaczęła rozpinać jego koszulkę? - hm, wiesz, chyba już naprawdę pójdę.
zostanie nie wydawało mu się najlepszym pomysłem.

-przepraszam i pa.

wyszedł, przygaszony i w ogóle.