bois de vincennes

więc antoinette przyszła sobie i usiadła pod drzewem.

donowan szukał dogodnego miejsca, żeby móc w spokoju zapalić; zaopatrzył się z rana w, podobno, świetny towar, a jeszcze nie miał okazji go wypróbować! przysiadł obok ant, ale z tyłu, znaczy z drugiej strony tego drzewa, żeby w spokoju zrobić skręta.

a ona spojrzała do tyłu, znaczy kto tam usiadł. bo się przestraszyła, że ktoś koło niej się dosiada nieznajomy...

spytał się ant, czy ma zapalniczkę, kiedy z już gotowym jointem stwierdził, że zapomniał swojej zippo w panterkę ;x

namiętnie mrugając wpatrywała się w latarnie, z zadartą do góry głową, z ukradzioną jakiemuś młodzieńcowi kurtką, tudzież bluzą, nie było już tak ciepło. aha, i wcale nie czuła się dobrze, głównie dlatego, że bolało ją gardło i jakimś dziwnym trafem nie wypiła ani kropli alkoholu.
aha, i nie zamieniła słowa z koleżankami.

a ona wracała, z hotelu właśnie, w generalnie dziwnym humorze, bo fabien musiał gdzieś jechać i wcale jej się to nie podobało. zauwazyła renee i skoczyła jej na plecy, z tyłu.
- heeeejka!

- matko boska, est, to ty, czy jakiś twój klon, o skoczności świerszcza? - spytała, chwiejąc się zupełnie mocno. w końcu estelle ważyła trochę, czyż nie? okej, albo to renee nie należała do pudzianów.

- datz mi, bejbi - zaświergotała, zeskakując na ziemię. stanęła z przodu przyjaciółki - co tak stoisz? ale skifa dzisiaj, omatko.

- co za skifa? znaczy, czemu? - spytała, krzyżując ręce na piersi, odwracając się na pięcie w stronę koleżanki, mierząc ją wzrokiem. - jesteś rozczochrana, est. i sukienkę masz krzywo. dopiero wracasz?

- no, wracam. już prawie znów było dobrze, z fabienem i zadzwonił jego ojciec, sratatata, boże lubię jego rodziców, noale - pokręciła energicznie głową, przeczesując włosy - a co u ciebie?

- nie wiem. w porządku. znaczy, och, no wiesz, jakoś tak mi dziwnie, może to przez te cholerne niskie ciśnienie... - podrapała się po ramieniu i rozejrzawszy się, pociągnęła est na najbliższą ławkę, niezajętą przez klosza.

- hej, renee jesteś w ciązy? - zapytała odrzucając włosy za plecy.
jedzieeeemy po zioło, jedzieeeemy po zioło.

- nie jestem, do diaska, to ty wszystkim tak rozgadałaś, idiotko? - pokręciła oczyma, drapiąc się po kolanie.

- nie wszystkim wcale. wiedziałam tylko ja i szant. no i czarli. i nikt poza tym. to znaczy, tylko to kwestionowałyśmy. ale to dobrze, że nie jesteś już chciałyśmy przepytywac markiza, no wiesz - uśmiechnęła się, kładąc na ławce - chodźmy się najebać, renee.

- jak można wiedzieć o czymś, co nie istnieje! to cholernie wkurzające, nie mogłyście się mnie spytać? - mruknęła, trochę obrażona, ale wzmianka o najebaniu się sprawiła, że jej twarz przybrała milszego wyrazu. - chodźmy, dawno nie piłam :c

i zacznę.