square du vert-galant

-umarłaa? na wirus ebola? - zgasił papierosa o brzeg ławki, tak jakoś smutno mu się zrobiło! :C

-ktoś ją zamordował - pociągnęła nosem i nagle naszła ją ochota żeby się do niego przytulić. ale się powstrzymała . nie chciała wyjść na dziwkę

-u-ła - stwierdził łamiąc zasadę półpauz i sam wyciągł w jej stronę ramiona, cieszmy się! i nic więcej nie mówił, bo i co.

uśmiechnęła się jakby do siebie i popatrzyła słodko w jego kierunku, chyba udzielił jej sie nastrój paryża

-więc londyn. - westchnął tak jakoś do siebie i spojrzał na jej profil, a potem oparł łeeeb na jej ramieniu.

zaśmiała się - nie myśl sobie że jestem jakaś sztywna - odparła

-a masz wmontowaną tyczkę w kręgosłup, czy coś? - zainteresował się,,,,,,

-wymontowałam sobie podczas nielegalnej operacji gdy miałam 11 lat - szepnęła i ni z tego ni z owego go pocałowała

/wariatka!

i dobrze, bo kejd, mimo że zaskoczony, to odwzajemnił pocałunek żarżarliwie, przechylając ją nieco w dół.

a ta napalona idiotka usiadła mu na kolanach przodem do niego. pomińmy fakt że spódnica podjechała jej pod gardło

haha, niedobra spódnica.
kejd wsunął łapki, jedną pod jej spódniczkę właśnie, a drugą pod jej koszulkę. na plecach.

zaśmiała się bo miała łaskotki . i kij z tym że było zimno. ważne że było ciemno a ona musiała odreagować. ściągnęła więc wyżej wspomnianą bluzkę.

a on ściągnął jej bieliznę w postaci majtek! złe, złe dzieci.

/dzieci zwłaszcza że ona ma 16 lat xD

rozpięła mu koszulę bo powiedzmy że miał taką na guziczki o !
a potem rozpięła mu rozporek i uśmiechnęła się niegrzecznie

ojezu, będzie siedział za gwaut ;c w pl od 15 lat, a w fr?
jakikowiek to uśmiech, to kade uśmiechnął się widząc ów, wykwitający na jej uroczej twarzy. i pociągnął ją jeszcze nieco w dół, z racji, że była wyżej i pocałował przelotnie, wyswobadzając się trochę, bardzo xd z bokserek. i to ona powinna w niego wejść skoro jest na górze,xddd.

nie, ona powinna się na niego . .. nadziać? (jak czarownica na pal xD) więc się nadziała o . i jęknęła cicho przy tym. potem podnosiła się w górę i w dół w górę i w dół w górę i w dół w górę i w dół w górę i w dół w górę i w dół w górę i w dół w górę i w dół itd. xD

to bardzo ładny opis seksu! rytmiczny
więc uwaga, uwaga, kejd nie jęczał i nie warczał, ale przyjemnie było i fajnie, co udokumentował białym śladem na jej udach, to brzydkie, ale cóż zrobić, a potem wcisnął jej swój numer (sekstelefon) i uciekł! pa

wytarła się tu i ówdzie chusteczką higieniczną velvet i poszła do domu.

Przyszła tutaj z kubkiem kawy w ręku. Oparła się o jakąś barierkę i obserwowała ludzi swoimi zapuchniętymi oczkami.

Po drodze tutaj zakupił gazetę "Paris Match" żeby mieć zajęcie w oczekiwaniu na Alexię. Ale zobaczył że ona była pierwsza więc podszedł do niej
-Hej, co u Ciebie Anielico?

Obejrzała się za siebie i zobaczyła Raphaela. Napiła się kawy i coś powiedziała.

- Hej. U mnie wszystko w porządku. Zmęczona jestem bardzo. Ziewnęła

- A co Cię tak zmęczyło?

Uśmiechnęła się do kubka kawy.

- Wiele wiele rzeczy. Ale nie rozmawiajmy o tym. wiesz, tak właściwie to o sobie nic nie wiemy. Opowiedz o sobie. Powiedziała zapalając papierosa.

Zacukał się nieco.
- Jak by zacząć... - zamyślił się - No powiedzmy, że nie chwalę się pochodzeniem. Dokładnie to urodziłem się w... domu publicznym na placu Pigalle. Moja mama jest kurtyzaną. Głupio mi o tym mówić

Spojrzała na niego zza okularów przeciwsłonecznych. Nie wiedziała co powiedzieć, więc zaciągnęła się tylko papierosem. - Mhm. To teraz ja coś o sobie opowiem. Jestem Alexia Ford, lat 17. Chodzę do liceum. Jak widzisz palę, i piję też. Zaciągnęła się papierosem. Matka moja nie żyje, ojciec pozostał w Japonii i robi interesy. Taak, a mnie wyrzucił do Francji. Mam 2 braci. Tyyle. Starczy ? Zapytała uśmiechając się.

Jasne - on też się uśmiechnął - Ja skończyłem liceum. Zacząłem pracę już przed liceum żeby samemu się urzymać. Nie znam swojego ojca. Może mam jakieś rodzeństwo... kto wie? A nazywam się Raphael Valentino, nazwisko po mamie. Niedawno zacząłem pracę jako researcher we francuskim "Vogue".

Zaciągnęła się papierosem. - Ładne nazwisko. Uśmiechnęła się. - Mam nadzieję że nie przeszkadza Ci to że palę ? Zapytała się dopijając kawę.

Nie. Ja nie palę, ale nie mam nic przeciwko temu, że ktoś pali. Nie mam nic wspólnego z tym projektantem mody, Valentino, po prostu zbieżność nazwisk

Ona się tylko uśmiechnęła. Wyrzuciła kubek i zgasiła papierosa. Popatrzyła na niego zza okularów. Podeszła bliżej i go pocałowała namiętnie. Pocałunek przerwał jej jakże natarczywy telefon. Musiała odebrać. Okazało się że natychmiast musi iść. - Raphael, będziesz bardzo na mnie zły jeżeli będę musiała już iść ? Zapytała się z wielkim uśmiechem.

Pocałowała go na pożegnanie i poszła szybciutko, bo jej się spieszyło.

Stał jeszcze chwilę i patrzył jak odchodzi. Szkoda, ale trudno. Ważne sprawy są ważne. Postanowił przeczytać tego "Paris Matcha". Usiadł na ławce i zagłębił się w lekturze

siedziała na jednej z ławek z mentolowym slimem w dłoni, nogą na nodze i jak zwykle nieco roztrzepaną fryzurą. i nic.

mogą się znać, z jakichś hot obiadków u rodziców delano. delano właśnie, w swojej własnej osobie, wracał ze spotkania z jakimś kongresmanem, z rękami wbitymi w kieszenie i wzrokiem nieco rozkojarzonym. zauwazył jednak szanel, zastanawiając sie szybko skąd on ją zna!
- szanel, cześć - aha tak, rodzice, chanel i te pe.

-huh? - wyrwał ją z głębszego rozmyślania nad nie wiadomo czym, tak więc nie bardzo jeszcze kontaktowała. zdecydowanie chanel nie sprawdzała się w roli dojrzałej dwudziestolatki, czego wymagała od niej wspomniana już matka, będąca tym a tym w takim a takim wery important biznesie. nie chce mi się teraz wymyślać szczegółów. tak więc chwilę wpatrywała się w jego twarz, gorączkowo zastanawiając się kim do cholery jest chłopak, stojący tuż przed nią. ba! znał jej imię, musiał być jej znajomym. może praca? jeden z wypadów do monako.. zaraz, zaraz. trzepnęła się otwartą dłonią w czoło, ale lekko bo nie była masochistką i wstała uśmiechając się zakłopotana.
-delano! nie poznałam cię, przepraszam - nachyliła się, żeby na powitanie musnąć jego wargi, przy okazji opierając dłoń na jego torsie.

uśmiechnął się, ciesząc może nawet z tego, że szanel jeszcze go pamięta, to było naprawdę dawno. poprawił marynarkę na ramionach.
- w porządku, też cię z początku nie poznałem. mieszkasz w paryżu, czy tylko na trochę, hm? - zapytał, przyglądając jej się badawczo. miała może trochę jaśniejsze włosy, ale nie dałby sobie obciąć ręki.

-oh - zmierzwiła włosy, zupełnie nieświadoma tego iż delano je obserwuje - przeprowadziłam się w zeszłym roku. rozumiesz - dodała znacząco na niego patrząc. upierdliwa matka, którą zostawiła za sobą w usa, nawet się nie odwracając i te sprawy, wiecie rozumiecie. pociągnęła go na ławkę, za poły marynarki. sama siłą rzeczy opadła miękko jako pierwsza. cudów nie ma! - a ty? cholera, w życiu bym nie pomyślała, że spotkamy się akurat w paryżu.

- aha, dokładnie. ja przeprowadziłem się tutaj, jakoś na początku drugiego semestru, poprzedniego roku akademickiego. z dala od rodziców lepiej, teraz też mam tutaj marseille, cecilie i wszystkich znajomych w sumie. lubię wracać do waszyngtonu, ale już nigdy na stałe - wyjaśnił, siadając obok chanel właśnie. rozejrzał się dookoła, stwierdzajac, że nawet nie zauważył, kiedy się ściemniło.

przysunęła się bliżej niego nieco trochę, bo wprost proporcjonalnie do tego ile się ściemniało, robiło się stosunkowo zimniej. a inteligentna szanel nie pomyślała o zabraniu ze sobą swetra tudzież bluzki, czegokolwiek z długim rękawem. potarła teraz ramiona i spojrzała na profil delano.
-coś jest w tym mieście, że nie chce się od niego uciekać na dłużej - stwierdziła, po głębszym zastanowieniu dochodząc do wniosku, że w sumie pod miastową metaforą przemyciła swój stosunek do samego delano. po raz ostatni zaciągnęła się mentolowym papierosem, bo zupełnie zapomniałam że takowego miała i zgasiła go o chodnik, uprzednio się nachylając. ale znad rurek nie wystawały jej stringi ani tym bardziej babcine gacie. noł łej.